(ترجمه)

خبر

احمد یوریانتو سخنگوی ویژۀ دولت اندونیزی برای ویروس کورونا، طی یک کنفراس مطبوعاتی در روز پنج‌شنبه در جاکارتا  گفت: «تعداد واقعات مثبت ویروس کورونا به 309 نفر رسیده که از این تعداد 25 نفر جان باخته است.» (منبع: سی ان ان اندونزی، 19/3/2020) درحالی‌که دولت اندنیزی از مردمِ خود خواسته بود برای جلوگیری از ویروس کورونا خود را قرنطینه کنند و در خانه‌های‌شان بمانند، در این میان اما رسانه‌ها از ورود 49 کارگر چینی به کنداری، جنوب‌شرق سولاویزی خبر دادند. طوری‌که مردم اندنیزی از ورود کارگران چینی به کشورشان شگفت‌زده شدند و این خبر باعث واکنش شدید مردم اندونیزی علیه دولت شد که این حالت بیانگر تناقض موقف دولت اندونیزی در مقابل ملت را نشان می‌دهد .

لوهوت بنسار بانجنتان، وزیر هماهنگی امور دریایی و سرمایه‌گذاری دولت اندونیزی، اظهارداشت: «49 کارگر چینی برای کار به اندونیزی آمده‌اند و تأکید کرد که هیچ اقدامی غیرقانونی از سوی این کارگران صورت نگرفته است.» طبق گفته وی، آن‌ها درخواست ویزه از سفارت اندونیزی در پکن کرده بودند. از طرف دیگر کارمند ویژۀ وزارت نیروی کار، خانم دیتا اینداساری پاسخ داد که: «این کارگران جواز کار از ادارۀ نظارت بر استخدام کارگران خارجی را ندارند؛ بنابر این آمدن آن‌ها غیرقانونی است، به همین خاطر به آن‌ها دستور داده شد که مرکز شرکت را ترک کنند. (منبع: دتیک کوم، 18/3/2020)

تبصره

شکی نیست که ورود بیگانگان به ویژه چینی‌ها در بحبوحۀ ویروس کورونا در اندونیزی چه به عنوان کارگر و چه گردشگر، همان هم‌دردیی را که دولت باید نسبت به مردم اندونیزی نشان دهد، نادیده گرفته است. سازمان بهداشت جهانی، کوید19 را یک بیماری همه‌گیر جهانی دانست. دولت اندونیزی هم برای جلوگیری کوید19، سریعاً حالت اضطرار اعلان کرد؛ زیرا تعداد افراد آلوده به شکل سریع در حال افزایش بود. به نظر می‌رسد دولت اندونیزی در مقابله با این فاجعه، بسیار ضعیف است، طوری‌که از کشورهایی‌که مبتلا به این بیماری همه‌گیر قرار دارند، هم نتوانسته درس صحیح بگیرد. در نکات زیر مشاهده می‌شود که در بعضی از مناطق آن‌ها مشکلات قابل توجهی وجود دارد.

اول: دولت اندونیزی در انجام اقدامات پیش‌گیرانه برای جلوگیری از شیوع بیماری همه‌گیر کورونا در این کشور سهل‌انگاری کرد. در عین حال برای مردم اندونیزی واضح است که دولت در تلاش مخفی کردن اطلاعات مربوط به ویروس کورونا می‌باشد، تا نشان دهد که اندونیزی عاری از این بیماری است. اما هنگامی‌که شک و تردید در مورد اعتبار اظهارات رسمی در بین مردم گسترش یافت، دولت افرادی را متهم کرد که عمداً اخبار دروغ را در رابطه به بیماری ویروس کورونا در اندونیزی پخش می‌کنند. چنان‌چه وزیر هماهنگی سیاست و امنیت، آقای محفوظ در اظهارات خود گفت: «تاکنون اندونزیا از ویروس کورونا عاری است. کسانی در رابطه به ویروس کورونا حرف می‌زنند، خواستار ایجاد مشکلات‌اند.» اما شک و تردید تنها از داخل به‌وجود نیامد، بلکه نخست‌وزیر استرالیا، اسکات موریسون هم توانایی و تلاش اندونیزیا را برای آزمایش بیماران کوید19 را زیر سوال برد. چناچه اندوزیا با جمعیتی در حدود 270 میلیون نفر، فقط حدود 136 نفر را آزمایش نموده و از مصدومیت کوید19 نتیجه منفی گرفته است. وزارت صحت/بهداشت اندونیزیا هم‌چنان به ادعای عدم وجود موارد کورونا ویروس در این کشور ادامه می‌داد تا جایی‌که رئیس جمهور گوکو ویدودو در بیانیه‌ای که یک‌روز پس از نفی وزیر صحت منتشر شد، کشف یک رویداد مثبت در اندونیزیا را تایید کرد. (دوشنبه 2/3/2020)

دوم: ترجیح‌دادن منافع اقتصادی بر سلامتی مردم. این امر از سیاست دولت اندونیزیا مشهود است، چنان‌چه علی‌رغم گسترش هولناک ویروس کورونا در جهان هنوز برای رونق بخش گردشگری، کار می‌کنند، تاجایی‌که دولت 10.2 تریلیون روپیه یا حدود 742 میلیون دلار امریکایی تشویق‌های مالی پرداخت کرده است. از این میزان حدود 3.3 تریلیون روپیه را به دولت‌های محلی که تعداد کم گردشگران دارند، کمک مالی کردند. به همین اساس می‌فهمیم که ارائه اطلاعات در مورد بیماران کورونا مغایر با تلاش  دولت برای بسیج گردشگران خارجی و داخلی است. به همین دلیل اطلاعات دولت در مورد بیماران کورونا اغلب تغییر می‌کند. همان طوری‌که برای یکی از بیماران در شهر چی‌آنجو اتفاق افتاد؛ تا جایی‌که اخیراً گزارش دادند که وی پس از مصدومیت به کورونا درگذشت، اما بعد خبر دادند که نتایج معاینه کورونای او منفی است.

سوم: تأمین منافع خارجی‌ها، به ویژه کشورهایی‌که در دادن قرضه به اندونیزیا دست دارند، مانند چین. به همین خاطر دولت علی‌رغم چین منبع ظهور کوید19 است و درها را برای کارگران چینی به شکل گسترده باز کرده است که این منجر به زیر سوال رفتن حاکمیت اندونیزیا در برابر چین از سوی مردم شد.

چهارم: عجلۀ دولت در مواجهه با بیماری کورونا، اولین بار دولت مرکزی مانع از اعلام رئیس‌های ولایات مبنی بر آلودگی کورونا شد. همان طوری‌که رئیس جمهور در بیانیۀ خود گفت: «بگذارید دولت مرکزی اطلاعات را مدیریت کند.» (13/3/2020) در عین حال دولت از اعلام مناطقی‌که تحت تأثیر ویروس کورونا قرار داشت، خودداری می‌نمود و سخنگوی رسمی برای مقابله با ویروس کورونا، دکتر اشار احمد یوریانتو اظهار داشت که دولت دلایل خاص خود را برای عدم اعلام مناطق آسیب‌دیده دارد. (12/3/2020) اما دو روز پس از این تصمیم دولت‌های محلی مجاز به انتشار اطلاعات در مورد بیماران ویروس کورونا شدند. چنان‌چه سخنگوی مقابله با ویروس کورونا روز یک‌شنبه (15/3/2020) گفت: «اکنون وظیفۀ سران ولایات است که اطلاعات را در مورد آسیب کورونا بدون ذکر هویت بیماری منتشر کنند. پس از این به نظر می‌رسید که دولت مرکزی می‌خواهد از شر این بیماری ساری خلاص شود. چون به رؤسای محلی اختیار تصمیم‌گیری داده و رئیس جمهور جکووی از رؤسای محلی خواست تا به نظارت خود ادامه دهند و در بررسی هر مورد با کارشناسان پزشکی مشورت کنند. ضمناً برای کنترل وضعیت مناطق خود با خبرگزاری ملی مدیریت حوادث مشورت کنند. (منبع: كومباس، 16/3/2020)

پنجم: ناتوانی‌که باعث شد دولت در مقابل گسترش وحشت‌ناک کورونا، با وجود تجربیات برخی از کشورها در این مورد سیاست درستی نداشته باشد. آیا شما مثل چین سیاست تعطیلی عمومی یا قرنطین را اجرا می‌کنید؟ یا مثل کوریا تمام مردم کشور را آزمایش می‌کنید تا بیماران آلوده را شناسایی و قرنطین کنید؟ گذشته از این دولت تا حالا بودیجه برای کورونا تعیین نکرده است. اگر این همه مشکلات به عهدۀ ادارۀ تأمین اجتماعی باشد، جمع کردنش از فاجعۀ کورونا سخت‌تر است، اما به نظر می‌رسد دولت راهی دیگری ندارد. وزیر مالیه/دارای، خانم سری مولیانی اندراواتی روز چهارشنبه در جاکارتا گفت: «ما بلافاصله یک جدول را برای تأمین امکانات درمانی شفاخانه‌ها، در دستور کار قرار می‌دهیم تا ادارۀ تأمین اجتماعی قادر به مقابله با کوید19 باشد.» به همین دلیل بیماران با مشکلات زیادی برخورد خواهند کرد؛ از جمله کمبود تجهیزات پزشکی و عدم پذیرش مریضان توسط بعضی شفاخانه‌ها.

شکی نیست که در رأس سیاست همه کشورها سرمایه‌دارانی است که تمام هم‌وغم‌شان دستیابی به منافع‌شان است و این امر باعث می‌شود که کشور ثروتمندی مانند اندونیزیا حاکمیت خود را از دست بدهد و نتواند نیازهای اساسی رعیت خود را برآورده کند. اما این بی‌خردان کسی جزء اجراء کنندۀ منافع اربابان‌شان نیستند که در حمایت از مواضع خود پول و حامی خارجی دارند.

بلی، چنین بلاهای در زمان اجداد امت اسلامی اتفاق افتاده است، همان طوری‌که در زمان حضرت عمر رضی الله عنه اتفاق افتاد. اما تفاوت موقف‌گیری از کجاست تا به کجا! در این حالت مسلمانان باید تمام تلاش خود را برای جلوگیری از انتقال ویروس انجام دهند و در زمینه کمک به بیماران با یک‌دیگر همکاری کنند. از خداوند جل جلاله می‌خواهیم که این معضل و بیماری همه‌گیر را برطرف کند. با این حال برای حاکم ساختن اسلام در جهان باید تمام تلاش مان را انجام دهیم و همۀ این بی‌خردان را از عهدۀ این مسئولیت مهم دور سازیم. این بیماری نامرئی، ناتوانی کل جهان در مقابله با کوچک‌ترین سرباز الله بود که با تأسیس خلافت تطبیق شریعت و برگشت حکم الله امت دوباره شأن و شوکت خود را بدست می‌آورد.

نویسنده: ادی سوديانا

مترجم: محمدزبیر "سباوون"

(ترجمه)

ویروس کرونا جهان را در معرض تهدید قرار داده است. ترامپ، رئیس جمهوری امریکا در صفحه تویترش نگاشته است: «واقعاً جایگاه بزرگی است که یکشنبه (15 مارچ) را روز ملی نیایش/دعا در کشور خود اعلام نمایم. در تلخ‌ترین روز تاریخ خود قرار داریم. به خدا رو می‌آوریم تا ما را در چنین حالت حمایت نماید و قدرت ببخشد.» ترامپ به یاد ما آورد که فرعون مصر در لحظۀ هلاک شدن به الله پناه برد، هنگامی‌که گفت: «معبودی نیست به جز معبودی‌که بنی اسرائیل به آن ایمان آورده‌اند.» این سخن را قبل از این‌که غرق شود، به زبان آورد تا از غرق شدن نجات یابد.

به این منوال نعیم الطاهر دبیرکل شورای عالی دعوت و ارشاد ولایت خرطوم به امامان و خطیبان مساجد دستور داد که خطبه‌های جمعه را به آگاهی‌دهی و شيوه‌های وقایه از خطر مرض کرونا تخصیص دهند. وی اشاره نموده که این دستورات به تأکید دستورات ویژۀ حکومت ولایتی و مصوبه‌های شورای‌وزیران حکومت پیرامون تدابیر محافظتی و اجراءات احتیاطی برای مقابله با مرض کرونا صادر گردیده است. (منبع: روزنامه سودان، پنج شنبه، 19 مارچ 2020م)

شناخت الله سبحانه وتعالی، ایمان آوردن و تعظیم به وی، چیز ناگهانی و اضطرای نیست که انسان خود را از هلاکت و نابودی نجات دهد؛ چنانچه فرعون، دشمن الله سبحانه وتعالى هنگامی‌که غرق می‌شد، به الله پناه آورده گفت:

﴿آَمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلَّا الَّذِي آَمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ﴾

[یونس:90]

ترجمه: ایمان دارم که معبودی وجود ندارد؛ مگر آن معبودی‌‌که بنی اسرائیل بدو ایمان آروده‌اند و من از زمرۀ فرمان‌برداران هستم!

الله سبحانه و تعالی در جوابش می‌فرماید:

﴿آَلآنَ وَقَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ * فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آَيَةً وَإِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آَيَاتِنَا لَغَافِلُونَ﴾

[یونس: 91-92]

ترجمه: آیا اکنون و حال آن‌که قبلاً سرکشی می‌کردى و از زمرۀ تباهکاران بودی. پس امروز جسد تو از نابود شدن نجات می‌دهیم تا این‌که برای پسینیان خود نشانه‌ای باشی، هرچند بسیاری از مردمان نسبت به آیات ما بی‌خبرند!

معنای آیت این است که تو به یاد نیاوردی که معبودی داری؛ مگر حالا در اثنای غرق شدن؛ زیرا فرعون قبل از مصیبت (غرق شدن) غافل بود؛ بناءً در هنگام مصیبت اقرار به موجودیت الله به فرعون نفعى نرساند.

الله سبحانه وتعالی قصه‌های ملت‌های گذشته را برای عبرت گذاشته است؛ اما برای کسی‌که عبرت بگیرد! جهان به تناقض/ناسازگاری بدی مبتلا شده و این تناقض بر فرمان‌روایان و كارگزاران امور خیمه زده است و جزء از نفاقی‌که بشر در آن زندگی می‌کند، شمرده می‌شود؛ زیرا در حالات عادی با شریعت الله و کسی‌که به سوی آن فرا می‌خواند، در نبرد استند؛ اما در حالات مصیبت همه از الله نجات و گشایش می‌خواهند، چنانچه فرعون -که در هلاکت قرار گرفت- از الله نجات خواست، اما همیشه در غفلت قرار داشت؛ مگر در هنگام فاجعه -غرق شدن. آیا حکام امروزی عبرت نمی‌گیرند؟ خطبه‌های جمعه را به دعا و تضرع و عاجزی به الله سبحانه وتعالی تخصیص می‌دهند؛ در حالی‌که شریعت الله را معطل گردانیده‌اند؟!

پس از فروپاشی دولت خلافت که اسلام را در تمام جهازها/ادارات و نظام‌های داخلی آن تطبیق می‌کرد و اسلام را اساس سیاست خارجی و تعامل با تمام ملت‌های جهان گردانیده بود، که اين دولت موجب آن شد که فکر عمومی‌که آموزه های آسمانی را با آن‌چه در زمین رخ می‌داد، انسجام و هماهنگی کامل بخشد.

اما پس از سال 1924م و با حاکمیت نظام سرمایه‌داری که دین را از زندگی جدا نموده و به الله حق تشریع قایل نیست، تناقض آشکارا و ناسازگاری کامل در جهان ظهور کرد، به طوری‌که از نقش شریعت در تشریع و قانون‌گزاری کاسته شد، حق تقنین به بشر بدون قید رجوع به احکام الله داده شد، با رضایت و افتخار قانون غرب را پذیرفتند و حل و فصل قضایا به غیر از شریعت محول شد که بيانات مسؤولین بیان‌گر آن‌ست. سرمایه‌داری و بازتاب‌های آن همانند دموکراسی و کثرت‌گرایی را به فال نیک گرفتند، شریعت الله را کنار گذاشتند و قانون و دستور وضعی-بشری را جایگزین آن نمودند که ماده‌های آن از قوانين اساسی فرانسه، انگلیس و امریکا اقتباس و گرفته شده و بر سرزمین ما -که سائر سرزمین‌های اسلامی حالت مشابه دارد- در تمام عرصه‌ها مجموعه قوانین وضعی‌ حاکم است که نه تنها متفاوت از احکام شریعت ماست؛ بل‌كه مخالف و ضد اصول قطعی شریعت ما نیز است؛ از آن جمله قوانین ذیل هست:

1- میثاق سازمان ملل، پیمان‌ها و قطعنامه‌های صادره از شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل و دادگاه بین الملی (لاهه) و دادگاه جزائی و سائر فرع‌های این سازمان همانند سازمان یونسکو، سازمان جهانی کار، سازمان‌های حقوق بشر، سازمان جهانی تجارت و سائر سازمان‌ها. حکومت پابندی به معاهدات فوق را پنهان نمی‌کند؛ بلکه علناً به آن‌ها افتخار می‌کند و آن را در نصاب آموزشی حتی در کتاب علوم اسلامی می‌گنجاند –که در کتاب صنف اول سودان، در یک فصل مکمل در مورد حقوق بشر و اساسات آن به طور مفصل بحث می‌کند.

2- قانون اساسى، که آن عبارت از اصولی‌ست که شکل دولت، نظام حکومتداری، قدرت و توزیع آن را قوت می‌بخشد. در سودان تمثیل کننده آن نظام اصلی حکومت و نظام شورای‌وزیران هستند که هر دوی آن؛ در صورتی‌که پژوهش کنیم؛ نه با بهره‌گیری از شریعت وضع شده و نه بر منهج و طریقۀ شریعت؛ بلکه بر منوال قوانين اساسى عربی وضع گردیده که از قوانين اساسى غربی نقل شده است؛ به جز عبارت‌های کلیشه‌ای و عام اسلامی‌ که در هنگام صدور حكم به آن مراجعه نمی‌گردد؛ زیرا مقتضای محول کردن موافقت و بهره‌گیری است و آن شعار است؛ نه اساسى براى اتخاذ تصامیم.

3- دوستی با کفار از جمله سیکولرها و نظام‌های صلیبی غربی، با آن‌که این کشورها دشمنی خود را با هر حرکت سیاسی و نظامی‌که هدف و غرض اسلامی داشته باشد، آشکارا اعلام می‌دارند و با آن حرکات به جنگ و پاکسازی نظامی، جسمی و مالی در هر جایى‌که باشند، می‌پردازند. جزء لا ینفک سیاست خارجی آن‌ها، آتش‌بس با صهیونست‌هاست؛ در حالی‌که آنان دشمنان محارب و غصب کنندگان عملی و حقیقی هستند؛ نه  گمانی. با آن‌که شریعت جنگ با آنان و اخراج نمودن‌شان را از سرزمین مقدس واجب ساخته است... اگر درحالت ضعف باشیم، حد اقل این است که باید با آنان آتش‌بس برگزار نکنیم و عهد و پیمان نداشته باشیم؛ چنان‌چه امروز بعد از ملاقات رئیس شورای بزرگان سودان با نخست‌وزیر دولت یهود عهد بستند، که به موجب آن زمینه هوایی را برای طیاره‌ها/هواپیماهای آن‌ها گشودند؛ بلکه برای این‌که از مخزن و منبع قدرت و ضعف‌مان مطلع شوند و این چیزی است که آنان را برای تسلط بر کشورهای مسلمین کمک می‌کند.

4- تشریع گناهان کبیره و تصویب قوانینی‌که آن گناهان را بهبود می‌بخشد. در نظام اقتصادی از طریق اجازه دادن به شبکه‌های ربوی/سودی معامله ربوی تشریع گردیده و قوانین برای مراجعه نمودن به آن هنگام اختلاف سودخوران وضع گردیده است. الله سبحانه وتعالی می فرماید:

﴿فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ﴾

[بقره: 279]

ترجمه: پس اگر چنین نکردید (از ربا خواری دست نکشیدید) بدانید که به جنگ با الله و پیامبرش برخاسته‌اید.

تقنين مالیات و حقوق گمرکی، مسلم در صحیح خود روایت کرده که پیامبر صلی الله علیه وسلم در مورد زنی‌که زنا کرد، سپس حد بر آن جاری شد و توبه نمود، فرمود: «لَقَدْ تَابَتْ تَوْبَةً لَوْ تَابَهَا صَاحِبُ مَكْسٍ لَغُفِرَ لَهُ» یعنی او توبه‌ای نموده که اگر گیرنده حقوق گمرکی و مالیات توبه می‌کرد، قطعاً بخشوده می‌شد.»

قرطبی در کتاب خود "المفهم" گفته: «در این شکی نیست که مالیات از عظیم‌ترین، بزرگ‌ترین و فاحش‌ترین گناه است. نووی هم مثل او چنین گفته است. ذهبی مالیات را در کتاب الکبائر-گناهان کبیره- ذکر کرده است... و در نظام اجتماعی حالا در سودان برای تصویب توافق سِیداو فضاسازی می‌گردد که در کلیات و جزئیات با اسلام در تناقض است!

5- ظلم بر مردم با ندادن حقوق‌شان و این از هیچ‌کس پنهان نیست؛ ظلم و ستمی‌که بر انسان با گذاشتن‌شان در دائره سه گانه مرگبار: فقر، نادانی و گرسنگی، با عدم توزیع عادلانه ثروت و انبار نمودن آن در جیب آزمندان، ظلمی‌ست، فوق ظلم.

دلیل هلاکت ملت‌های گذشته همانا به بازی گرفتن حدود الله متعال است. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده‌است:

«إِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ قَبْلَكُمْ، أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ، وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمُ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الحَدَّ»

ترجمه: آنچه که پیشینیان را هلاک و نابود کرد، این بود که آن‌ها هرگاه شخص شریف/زور مند دزدی می‌کرد، رهایش می‌کردند(حد را بر وی جاری نمی کردند) و هرگاه ضعیف دزدی می‌کرد، حد را بر وی جاری می‌کردند.

سبب هلاکت آنان تطبیق حدود بر ضعفا و عدم تطبیق حدود بر زورمندان بود؛ پس در مورد کسی‌که حدود را به طور کامل ترک کند و احکام وضعی ساختۀ بشر را جایگزین آن نموده‌اند، چه فکر می‌کنيد؟!

جهان از مصیبت و نابودی نجات نمی‌یابد؛ مگر با دولت خلافت راشده‌ای که شریعت الله را در تمام حالات تطبیق کند؛ دولتی‌که متسحق این است که الله ضرر را از آن دور نموده و از نابودی‌ها آن را در امان دارد.

نویسنده: غاده عبد الجبار (ام اواب)

برای رادیوی دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب التحریر

مترجم: حمزه "پارسا"

#خلافت را بر پا نمایید
#YenidenHilafet
#أقيموا_الخلافة
#ReturnTheKhilafah

(ترجمه)

به تاریخ 9 مارچ 2020م قیمت نفت به صورت بی‌سابقه‌ای در جریان چند دقیقه 30 فیصد تنزیل یافت. این تنزیل بعد از چند روز باعث خسارات زیادی در سطوح مختلف شد که چنین کاهشی را در طول چندین سال قبل از آن ندیده بودیم. یقیناً که این تنزیل قیمت نفت به معنی واقعی آن، شکست محسوب می‌گردد؛ زیرا معمول نیست که یک کالای تجاری در ظرف چند دقیقه ثلث قیمت خود را از دست بدهد. پس سوال است که عوامل کاهش و ورشکستگی این‌چنینی چی‌ می‌باشد؟

شکی نیست که انتشار ویروس کرونا و نگرانی بی‌سابقۀ جهان از این مرض باعث شد تا تقاضا و تولیدات نفت تنزیل پیدا کند؛ به دلیل این‌که اکثر دولت‌های جهان اقدامات را برای محدود ساختن سفر و حمل و نقل گرفتند، مخصوصاً چین که اقتصاد دوم جهان را تشکیل می‌دهد؛ کشوری‌که بزرگ‌ترین وارد کنندۀ نفت خام به حساب آمده و روزانه در حدود 10ملیون بشکه نفت استفاده می‌کند.

بی‌نتیجه ماندن توافق تنزیل تولیدات نفت بین سازمان "اوپک" و روسیه باعث شد تا قیمت نفت 10درصد کاهش یابد و در روز دوم آن 30 درصد قیمت نفت کاهش یافت، چنانچه سعودی تصمیم گرفت که قیمت نفت خود را کاهش داده و در ماه اپریل 2020م قیمت هر بشکه نفت نسبت به ماه مارچ شش دالر تقلیل یافت. این تصمیمی بود که منجر به کاهش قیمت نفت بیشتر از ده دالر در بازار گردید. علاوه بر آن‌که این تصمیم اشارۀ واضح بر جنگ نفت بین سعودی و روسیه است، مسأله‌ای ‌که باعث شد تا غوغا و عدم تسلط در بازار نفت و کاهش قیمت نفت را به صورت ناگهانی با خود داشته باشد.

قیمت یک بشکه نفت خام در ابتدای سال 2020م به 72 دالر رسیده بود؛ اما امروز کاهش 30 دالر از آن قیمت را مشاهده می‌کنیم؛ در حالی‌که احتمال می‌رود 20 دالر دیگر نیز کاهش یابد؛ یعنی سطح قیمت نفت به قیمت دهۀ هشتاد قرن گذشته برگشته و خسارات بی‌حد و مرزی به سعودی و دولت‌های تولید کنندۀ نفت وارد گردد. در سایۀ کاهش پیمان "اوپک" دولت‌های عضو "اوپک" روزانه بیشتر از نیم ملیارد دالر خساره می‌کنند؛ علاوه بر آن‌که شرکت" آرامکو" سعودی بیشتر از 300 ملیارد دالر را در جریان چند ساعت محدود از دست داده و قیمت طلا و پول‌های ثابت در برابر آن بلند رفته و هم‌چنان از این ناحیه خسارات پی‌درپی و بزرگ در سهام بازار جهانی وارد شده است.

پوتین رئیس جمهور روسیه از کاهش قیمت نفت توسط تولیدات کننده‌گان نفت به نفع امریکا اظهار نگرانی کرده، چیزی‌که او را وادار ساخت تا بگوید از اول ماه اپریل هر دولت به هر شکلی‌که می‌خواهد تولید نفت داشته باشد! پوتین به این نظر است که کاهش تولید نفت و سیاست محدود ساختن تولید نفت فرصت بزرگی برای شرکت‌های نفت شینی امریکا ایجاد می‌کند؛ زیرا این شرکت‌ها تولید نفت‌شان را زیاد نموده؛ در حالی‌که شرکت‌های روسی بر همان میزان نفت خود باقی می‌مانند. به دلیل عمل‌کرد به توافق‌نامۀ کاهش نفت که روسیه در دسمبر2016م با "اوپک" امضاء نموده بود، موضوعی‌که امریکا را کلان‌ترین تولید کنندۀ نفت جهان گردانید و انتظار می‌رود که روزانه در حدود 13 ملیون بشکه در ربع همین سال تولید کند.

کاهش تولید نفت روسیه به مثابۀ سیلی برای شرکت‌های تولید کنندۀ نفت شینی امریکا و کسانی است ‌که به طور مستمر نیاز به بلند رفتن قیمت نفت دارند. بناءً موقف روسیه از این جنگ واضح و معلوم است که هدف آن زدن تولید نفت امریکا است؛ اما سعودی از این بازی و از این جنگ با روسیه چی بهره می‌برد؟

به نظر می‌رسد که سعودی می‌خواهد بیشترین سهم تولید نفت را در بازار نفت داشته باشد؛ به همین دلیل تصمیم نمایشی به افزایش تولید و پائین آوردن قیمت نفت گرفت تا از این ناحیه حربۀ در وقت انتشار ویروس کرونا داشته باشد؛ وقتی‌که ویروس کرونا تقاضای نفت را در جهان پائین آورده است. البته مصرف تولید نفت در سعودی کم است و در نتیجه روسیه دو گزینه دارد: یا این‌که تولید نفت خود را با مصارف بیشتری گسترده‌تر ساخته و قیمت نفت را کاهش دهد که در این صورت بیشترین خساره متوجه پوتین شده و یا این‌که از موقف‌اش عقب‌نشینی کرده و باید در میز گفتگوهای"اوپک" برگشته و توافق‌نامه کاهش تولید نفت را دو باره قبول کند.

سعودی خود را در جنگ بازار نفت با روسیه دخیل ساخت؛ اما در قدم اول بیشترین استفاده را ترامپ رئیس جمهور امریکا از این جنگ برده و هرگز از این مسأله به تشویش نمی‌باشد؛ بلکه تنها این ورشکستگی بازار نفت را نگاه می‌کند. با این‌که بر شرکت‌های تولید کنندۀ نفت امریکائی فشار وارد می‌شود و حتی خیلی از این شرکت‌ها به افلاس مواجه شده و خسارۀ بزرگی در بازارشان وارد می‌شود؛ چنانچه این مسأله در سال 2014م اتفاق افتاد.

نقش "اوپک" در تأثیر قیمت نفت جهانی به خاطری است که بیشترین میزان تأثیر را در بلندبردن و کاهش تولید نفت در داخل و خارج دارند، مانند توافق‌نامه‌های بیرون از "اوپک" مثل روسیه. هم‌چنان مسألۀ مهم حمایت از تسلط دالر امریکائی در بازار نفت بعد از لغو توافق‌نامۀ "پترو دولار" می‌باشد؛ یعنی امریکا وقتی تجارت پترول را به دالر به حیطۀ خود گرفت؛ گویا وعده به این داده که میزان زیادی دالر را برای معاملات نفت چاپ می‌نماید تا تقاضای دالر را برای دولت‌های وارد کنندۀ نفت جهت خرید نفت تکمیل کند؛ آن هم بدون پشتوانۀ طلا به گونه‌ای‌که از هر 100دالر امریکا تنها 5 سنت آن پشتوانۀ طلا دارد. هم‌چنان تحمیل موجودیت مقدار بسیاری از دالر به صورت احتیاطی در بانک‌ها؛ مخصوصاً در دولت‌های وارد کنندۀ نفت تا واردات نفت را در آینده پشتیبانی کرده و این توافقی بود که در سال 1974 م بعد از دیدار "هنری کسنجر" وزیر خارجه اسبق امریکا در دیدارش با ملک فیصل به حیث بزرگترین دولت‌ صادر کنندۀ نفت گرفته شد و در آن دیدار به توافق رسیدند که از آن به بعد سعودی قیمت نفت را به اساس دالر به فروش برساند. در سال 1975م سازمان "اوپک" تنها دالر امریکائی را من‌حیث پول خرید و فروش نفت قبول کردند.

بناءً لازم است که ارتباط اعتماد دالر از نفت جدا شده تا دالر سقوط کند و این عمل از طریق خرید و فروش نفت به طلا و نقره و دیگر پول‌ها بوده؛ نه این‌که انحصار خرید و فروش نفت تنها به دالر باشد؛ چنانچه لازم است که ثروت‌های نفتی ما حفظ شده؛ نه این‎که به خاطر مصالح امریکا علیه روسیه به جنگ بپردازیم. واقعاً بسیار دردناک است که امروزه سعودی نفت خود را به پول ناچیزی به اجانب می‌دهد و واقعاً بسیار شرم‌آور است که دولت‌های سازمان "اوپک" که در رأس این دولت‌ها سعودی و کویت قرار دارند، در خدمت "ترامپ" قرار داشته و بی‌شرمانه در کمال احمقی به خاطر مصلحت امریکا در جنگ اقتصادی نفت با روسیه داخل شوند.

سوال اینست که چی وقت این غارت تنظیم شدۀ سرمایه‌های ما پایان خواهد یافت؟ چی وقت این بازی‌های سیاسی و اقتصادی جان‌کاه از سر ما دور خواهد شد؟ شکی نیست که جواب این سوالات را بسیاری از ما می‌دانیم که هرگاه تصمیم و صلاحیت به دست فرزندان مخلص امت مسلمه در سایۀ دولت اسلامی بیفتد، در آن وقت این غارت‌گری‌ها، بازی‌های سیاسی و اقتصادی پایان خواهد یافت؛ دولتی‌که تصامیم سخت را متحمل شده و این دنباله‌روی مطلقه و ذلت‌بار را از زنده‌گی‌اش دور ساخته و همان عزت گذشته مان را باز می‌گرداند.

﴿قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ* ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِين﴾

[نحل: 26]

ترجمه: کسانی‌که قبل از ایشان بودند (نیز) از این توطئه‌ها داشتند؛ ولی الله (سبحانه وتعالی) به سراغ شالوده (زندگی) آن‌ها رفت و آن را از اساس ویران کرد و سقف از بالا بر سرشان فرو ریخت و عذاب (الهی) از آن جایی‌که نمی‌دانستند، به سراغ‌شان آمد!

نویسنده: حامد عبدالعزیز

مترجم: مصطفی اسلام