Bir Davet Taşıyıcısının Vefat Duyurusu

Mervan El Hatib “Ebu Muhammed”

مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً

“Müminlerden öyle adamlar vardır ki, Allah’a verdikleri söze sâdık kaldılar. İçlerinden bir kısmı verdikleri sözü yerine getirmiştir. Bir kısmı da beklemektedir. Verdikleri sözü asla değiştirmemişlerdir.” ^{[Ahzab 23]}

Hizb-ut Tahrir / Lübnan Vilayeti olarak biz; Dava taşıyıcısı, hoca, edip ve şair Üstad Mervan El-Hatib “Ebu Muhammed”in vefatını teessürle bildiririz.

Üstad Mervan, bugün Cuma günü, 14 Cemaziye’l-Ahir 1447, M. 5 Aralık 2025 tarihinde, altmış yaşlarında Lübnan’ın kuzeyindeki Nahr el-Bared kampında Hakk’ın rahmetine kavuşmuştur.

Şair, edip ve şeyh olan Üstadımız; kalemini ve yazılarını Müslümanların meselelerini dile getirmeye adayan, tüm bu meseleler için Hilafet’ten ve Ukab Sancağı’ndan başka bir çözüm görmeyen şahsiyetlerin timsaliydi. Nübüvvet metodu üzere Hilafet’i kurmak için Hizb-ut Tahrir saflarında davayı yüklendi. Yazıları edebi ve fikri bir canlılığa sahipti, öyle ki; taşıdığı fikir ve varoluşsal davayı edebi sahneye oya gibi işlemedeki ustalığıyla “Fikir Şairi” lakabını aldı. Allah Azze ve Celle onun ruhunu, davada ve davanın taşınmasında sebatkâr olduğu bir haldeyken kabzetti. Allah’tan onu, haklarında şöyle buyurduğu kimselerden kılmasını niyaz ederiz:

وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَـئِكَ رَفِيقًا“Kim Allah’a ve peygambere itaat ederse işte onlar, Allah’ın kendilerine lütuflarda bulunduğu peygamberler, Sıddıklar, şehitler ve Salih kişilerle beraberdirler; bunlar ne güzel arkadaşlardır” ^{[Nisa 70]} Yine Rabbimizden; davayı taşımak ve İslam’a nusret vermek uğrunda sağ eliyle yazdıklarını, malın ve evladın fayda vermediği, ancak Allah’a selim bir kalple gelenlerin kurtulduğu o günde, amel defterinde bir nur kılmasını dileriz.

Göz yaşarır, kalp hüzünlenir. Biz senin ayrılığından dolayı mahzunuz ey Ebu Muhammed! Ancak Rabbimiz Subhânehu ve Teâlâ’nın razı olacağı bir sözden başka bir söz söylemeyiz:

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ“Biz şüphesiz Allah’a aitiz ve şüphesiz O’na döneceğiz” derler.” ^{[Bakara 156]}