2017’de, Suriye’nin Rakka şehri, burayı başkent edinen IŞİD’i ortadan kaldırmak için Amerikan liderliğindeki uluslararası koalisyonun şiddetli saldırılarına maruz kaldı. Çatışmaların zirvesinde koalisyon güçlerinin, günlük 150’den fazla hava sortisi, altyapıyı yok etti, halkın kentten ayrılmasına neden oldu, kent adeta harabeye döndü.

Bugün, -Amerika’nın iddiasına göre- kent IŞİD’den kurtarılmasından ve elliden fazla ülkeyi seferber ettiği koalisyon güçlerinin ayrılmasından sonra, Rakka gerçekten özgürleşti mi ve Amerika vaat ettiği refahı verdi mi? Yoksa IŞİD’in varlığı Rakka’nın yaşadığı kâbusun sebebi değil miydi?

Save the Children raporuna göre, çocuklar ve aileler hala yıkık evlerde yaşıyorlar. Temiz su, elektrik ve eğitime çok sınırlı erişebiliyorlar. ^{[27.07.2021 El Cezire]}

Amerika’nın IŞİD korkuluğu, istisnasız herkesi biçmek, Şam halkını yok etmek, ekin ve nesli mahvetmek için bir bahaneydi. Artık üretim için uygun olmadığı yalanına maalesef artık kimse inanmıyor.

Rakkalı çocuklar, yıkık şehrin kalıntıları içinde hayatın tadından yoksun. Acı ve ızdırap çeken annelerinin de çocuklarından pek geri kalır yanı yok. Ailelerinin ihtiyaçlarını karşılama zorluğu babaların belini büküyor. Yüreklerine çöken kâbustan sadece IŞİD’in sorumlu olmadığını, uluslararası düzenin de sorumlu olduğunu çok iyi biliyorlar. Uluslararası toplum, Beşşar Esed’i tüm yaşam nedenleriyle desteklemeye devam ediyor. Uluslararası camia, Şam ve insanlığı sömürgeci kapitalizmin boyunduruğundan kurtaracak olan İslami sistemin kurulmasını önleme inisiyatifi çerçevesinde, arka bahçesi olarak kabul ettiği ülkede, hegemonyasının sürmesini istiyor.

Rakka halkının acıları ABD’nin umurunda değil. Aksine gündemini yürürlüğe koymak için halkı bir yakıt olarak kullanıyor. Çıkarlarının yolunda gitmesi karşılığında çocukları ve kadınları feda etmeye hazır. Sloganlara, organizasyonlara ve Çocuk Hakları raporlarına aldırış etmiyor. Bugün Amerika, Şam halkının acılarını duymuyor. Çünkü artık IŞİD yok ve artık sahnede bir rolü de yok. Böylece çocuklar, senaryonun sadece bir repliği, sahnenin figüranları haline geliyorlar. Sahnenin, yönetmenin istediği şekilde seyretmesi için tamamlayıcı bir rol üstleniyorlar. Bundan sonra aktörün ölmesi ya da hayatta kalması pek umurunda değil!

Bu acı aslında kapitalizmin sahtekârlığını ifşa eden bir kordur. İnsanlarda bu sisteme karşı huzursuzluk kıvılcımını ateşliyor. İnsanlığın adalet ve rahmet sistemine olan özleminin yanık kalmasını sağlıyor. ABD, tüm çabalarıyla bu sistemin doğuşunu önlemeye çalışıyor.

Ama öncesinde Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurmuştur:

وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ * إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغاً لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ * وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ “Andolsun Zikir’den sonra Zebur’da da: “Yeryüzüne iyi kullarım vâris olacaktır” diye yazmıştık. İşte bunda, (bize) kulluk eden bir kavim için bir mesaj vardır. (Ey Muhammed!) Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.”^{[Enbiya 105-107]}