Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin'in, Tacikistan'a yapmış olduğu çalışma ziyaretinin ardından Tacikistan tagutu "İmam Ali Rahman", Duşanbe şehrindeki Hizb-ut Tahrir'in üyesi olan Müslüman kadınların tutuklanmalarını emretmiştir. Zira her iki ülkenin medya organları, ikisi arasındaki görüşmeler hakkında konuşmuşlardır. Yapılan görüşmelerin detayları hakkında "RU" Gazetesi şunları aktarmıştır: "Tacikistan'da bulunan 201 nolu Rus askerî üssü, en az 2042 yılına kadar kalmaya devam edecektir. Zira bu anlaşma, Cuma günü ikisi arasında gerçekleşen ortak görüşme sırasında imzalanmıştır. Nitekim Putin, bu anlaşma için 200 milyon dolar ödeyecek ve Moskova bu parayı, Tacikistan ordusunun modernizasyonu için gönderecektir." Onun da tek bir görevi vardır ki o da; Müslümanları katletmek ve öldürmektir.

Dikkat çekicidir ki; her hangi bir medya aracı, Duşanbe şehrindeki kadınların saflarında daha önce bir benzeri görülmemiş bu vahşî ve küstah tutuklamaları ne ele almış ne de yayınlamıştır! Zira tagut rejim, iffetli Müslüman kadınları avlamaktadır. Mesela mücrim İmam Ali Rahman, kadınları kocalarından zorla almaya ve aralarını ayırmaya kastetmektedir. Bu arada bazı iffetli kadınları yakalamakta ve diğer bazılarına da ülkedeki zor ekonomik koşullar nedeniyle zor şartlar altında düşük ücretle çalışmaları için Rusya'ya gitmek zorunda bırakmaktadır.

Faziletli Ramazan ayının kutsallığını çiğneyen ve İslam'dan fersah fersah uzak olan bu mücrim tagut, cezaevindeki Müslümanlara ölünceye kadar işkence etmekte, Tahir iffetli kadınları takip etmekte ve onları tutuklamaktadır. Nitekim bu tagutun bu faziletli Ramazan ayında, özellikle de Ramazan'ın sekizinci günü işlemiş olduğu cürümlerden biri de mücrim Rahmanov'un cezaevlerinden birinin mahzenlerinde şehit edilen "Oroncheova Abdulmecid'in" şehit olmasıdır. Bizler de Allah'tan, gerek Oroncheova'nın gerekse daha önce şehit olan kardeşlerinin şehadetini kabul etmesini temenni ediyor ve Allah'a karşı hiçbirimizi temize çıkarmıyoruz. Bu despot rejim, bacılarımızı cezaevlerine atarak çocuklarını yetimler gibi açlığın ve hastalığın pençesine ter etmektedir.

Ey Tagut İmam Ali Rahman!

Senin yapman gereken, cezaevinde bulunan kardeşlerimizi ve bacılarımızı derhal serbest bırakmandır. Sen, İslam'a ve Müslümanlara savaş açtığını ilan edenlerin ilki olmadığın gibi sonuncusu da olmayacaksın. Bilakis senden öncekiler, senden daha güçlü ve daha ölümcül kimselerdi. Ancak bu tagutların döneminin nasıl sona erdiğini bizim gibi sende gördün. Bu yol onların hem dünya hayatındaki hem de ahiretteki çalışmalarını boşa çıkarmıştır. O halde Muammer Kaddafi ile Hüsnü Mübarek'in durumundan ibret alanlardan ol!

Nitekim Allahu Teâlâ, insanlar için çıkarılmış en hayırlı Ümmet olan Muhammed [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Ümmetine, zamanla tökezleme isabet etmiş olsa bile bir vücudun azaları gibi birbirlerine sımsıkı bağlı olarak kalmaya devam edeceklerini vaat etmiştir. Zira SallAllahu Aleyhi ve Sellem, şöyle buyurmuştur:

المسلمون كالجسد الواحد إذا اشتكى منه عضو تداعى له سائر الجسد بالحمى والسهر "Müslümanlar bir vücut gibidir. Ondan bir uzuv rahatsız olsa, diğer uzuvlar uykusuzluk ve hararette ona iştirak ederler."

Bundan dolayı senin üzerine düşen, İslam dünyasındaki hareketlenmeleri, Arap dünyasındaki şu devrimleri ve bunların özelliklerinin her gün bir önceki günlerden daha çok billurlaştığını anlamandır... Zira Müslümanlar, İslam'dan başkasını istemedikleri gibi sadece gasp edilmiş karar merkezlerine geri dönmeyi istemektedirler. Dolayısıyla sen, güven içerisinde olmayacağın gibi işte o zaman hak etmiş olduğun şeye nail olacaksın... Bu yüzden bizler seni, Allah'ın gücü ve kudretiyle çok yakında ateşi sana ulaşacak olan İslam Ümmetinin öfkesine karşı uyarıyoruz. İşte o zaman senin akıbetin, ya esirlik ya kovulmak ya da öldürülmek olacaktır.

وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ "Sakın, Allah'ı zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma! Ancak Allah, onları (cezalandırmayı), korkudan gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne erteliyor." ^{[İbrâhîm 42]}