Asil Pakistan Müslümanları, Myanmar ordusu önderliğinde Rohingyalı Müslümanlara karşı işlenen katliam yüzünden günlerdir huzursuz. 25 Ağustos 2017’den beri Myanmar ordusu (“Tatmadaw”) ve paramiliter güçler tarafından çocukların başlarını kesiliyor, siviller diri diri yakılıyor. Hal böyleyken Pakistan yöneticileri, 3 Eylül 2017’e kadar taş gibi sessiz kesildiler. O gün Pakistan Dışişleri Bakanlığı, omurgasız berbat bir açıklama yayınladı. Keşke konuşmasaydı. Gerçekten sözler, eylemlere dökülürse bir anlam taşır. Daha da kötüsü Pakistan yöneticileri, “Tatmadaw” silahlı kuvvetlerini çok fonksiyonlu JF-17 Thunder savaş uçakları ile güçlendirmektedir. 2015 yılında on altı savaş uçağı satın almak için bir anlaşma imzalanmıştı. Uçaklar, 2017 yılı içinde Myanmar Hava Kuvvetlerinde kullanılmaya başlandı. Myanmar (Burma), kendi topraklarında üçüncü kuşak avcı uçakları yapmak için Pakistan yöneticileri ile yürüttükleri gelişmiş müzakerelerde anlaşmaya vardı.

Yöneticilerin, Burma kasaplarına erişmek için Hindistan’ı aşmak gerektiği gibi zavallı gerekçelerine gelince, bilmiyorlar mı ki İslam Hilafet Devleti sadece Hindistan’ı aşmakla yetinmeyecek, Pakistan, Afganistan, Bangladeş, Malezya ve Endonezya topraklarını da birbirine bağlayacaktır. Doğal olarak bu da Hindistan’ı tamamen ürkütecektir. Omurgasız yöneticiler, İslam Devletinin Hint yarımadasında egemen olduğu dönemlerde Sultan Aurangzeb Alamgir’in Myanmarlı müşrik Budist rejime ve güçlü Rakhine yağmacılarının atalarına nasıl davrandığını bilmiyorlar mı? Aurangzeb, günümüzde Bangladeş’in Chittagong şehrine kadar hâkimiyetini genişleten Rakhine devletinin bölgede ve toprakları içindeki Müslümanlara yönelik baskısını sona erdirmek için kararlı bir şekilde harekete geçmiştir. Portekizlerin müttefikini bölgeden bertaraf eden Aurangzeb, 6500 asker ve 288 gemi ile 36 saat süren savaşın ardından Ocak 1666 yılında Chittagong’u kurtarmıştır. Ağır bir darbenin ardından Rakhine zalimleri, hafızalarından asla silinmeyecek bir yenilgiye uğramışlar ve düşüşe geçmişlerdir. Dalâlete batmış bir liderlik ile hidayet için mücadele eden liderlik arasındaki fark işte budur.

Ey Pakistan silahlı kuvvetleri! Zafer, muazzam yetenek veya şehitlik arzusu gerektirmez. Tersine güçlü bir İslami liderlik gerektirir. Hizb-ut Tahrir / Pakistan Vilayeti, sizi Allah ve Rasûlü adına Rohingyalı Müslümanların çığlıklarına karşılık vermeye davet ediyor. Allah Subhânehu ve Teâlâ sizi kıyamet günü işlediklerinizden dolayı hesaba çekecektir. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلْوِلْدَانِ  “Size ne oluyor da, Allah yolunda, zayıf ve zavallı erkekler, kadınlar ve çocukların uğrunda savaşa çıkmıyorsunuz?”^{[Nisa 75]} Cennette en üst makamı vaat eden sevgili Peygamberimizin şu sözünü hatırlayın:

المُسْلِمُ أَخُو المُسْلِمِ، لَا يَخُونُهُ وَلَا يَكْذِبُهُ وَلَا يَخْذُلُهُ  “Müslüman Müslüman’ın kardeşidir. Ona zulmetmez ve onu yardımsız bırakmaz”^[Müslim]

Ey asil kardeşlerim! Bu omurgasız yöneticileri imbik koltuktan indirin ve Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafet Devletini kurmak için Hizb-ut Tahrir’e nusret verin. Hilafet, mazlumların çığlıklarına yanıt vermek için karadan, havadan ve denizden sizi seferber edecektir.