4 Şubat 2016’da Chelyabinsk mahkemesi, Hizb-ut Tahrir’li beş Müslümanı hapse mahkûm etti. Moskova Askeri Mahkemesi, Salafat Khabirov, Alfred Shaimov, Rinat Shamsodin, Orvidjan Mirov ve Radek Kaberova davalarını inceledi. Bu Müslümanlar, aşırı terör örgütü çalışmalarına katılmak ve zorla anayasayı değiştirmekle suçlanıyorlar. Beş buçuk yıl ile 17 yıl arasında değişen hapis cezası ve zorla çalışmaya mahkûm edildiler.

Soruşturmanın tek gerçek kanıtı, Hizb-ut Tahrir üyesi olup olmadıkları sorusudur ki zaten kardeşler bunu inkâr etmediler. Terörle ilgili tüm suçlamalar, uydurma olduğu kadar da gülünçtür.  İslam hakkında konuşmak, Müslüman âlimlerin görüşlerini öğrenmek, çay içmek ve spor yapmak, savcıların gözünde “terör” ve zorla iktidarı ele geçirmek için hazırlık yapmak olarak algılandı. Mahkeme de bunu onayladı. Ayrıca savcılar ve medya, parti aleyhine kamuoyu oluşturmak amacıyla Hizb-ut Tahrir ile IŞİD arasında kasıtlı bir şekilde bağlantı kurdular. Müslümanların faaliyetlerini tehdit gören ve mahkumiyet kararlarını yayımlayan medyaya gelince, tıpkı mahkemenin verdiği mahkumiyet kararı gibi oldukça absürt yayınlar yaptılar. 

Tüm Rus yetkililerinin Hizb-ut Tahrir’in davetini durdurmak için yapabilecekleri tek şey, yalan uydurmak ve Stalinist hükümler vermektir. Son zamanlarda verilen hükümler yirmi yıla kadar varabiliyor. Dolayısıyla Rusya, Orta Asya’daki zorbaları geçmiştir.

Rus yasaları gün geçtikçe sıkılaşıyor. Müslümanların dinlerine olan çağrıları arttıkça, o oranda hapis cezaları da artıyor. Ancak tarih gösterdi ki zorbaların zulmü, zehir gibidir. İnsanlar onun panzehrini arayacaklardır. O gün çok uzak değil. Bu köhne çürük rejim, o gün yok olup gidecektir. O gün Müslümanlar zorbaların cezaevlerinden çıkacaklardır.

وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ “Sakın Allah’ı, zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma; gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne kadar onları ertelemektedir. O gün başlarını dikerek (çağırıldıkları yere doğru) koşarlar. Gözleri kendilerine bile dönmez, kalpleri de bomboştur.”^{[İbrahim 42-43]}