Ey Ukbe b. Nafi diyarındaki Müslümanlar! Her yıl peygamberinizin doğum gününü kutluyor, ümmeti Muhammed’e mensup olduğunuz için mutluluk yaşıyor, gurur duyuyorsunuz. Ancak peygamberinizin getirdiği İslam hükümlerinin çoğu bugün siyaseti meslek edinen ve İslam hükümlerini reddeden bir grup tarafından hükümsüz kılınmış durumda. “Tunus sivil bir devlettir, Kuran’ın yönetimle hiçbir ilgisi yoktur.” dediler.

كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِباً“Ağızlarından çıkan söz ne büyük iftiradır. Onlar yalnız ve yalnız yalan söylerler.”^{[Kehf 5]} Ayrıca Tunus’un laik demokratik olduğunu iddia ettiler ve demokrasiyi dokunulması yasak kutsal bir din haline getirdiler. Sömürgeci kâfir hegemonyasına rıza gösterdiler. “Bize yardımcı olmaları için Batılı dostlarımız olmalı.” dediler. Batılı dostları da onlar için sefil bir anayasa (böğüren bir buzağı) yaptı. Onunla oyalanıp duruyorlar. Onları ölümcül borç batağına boğdular, ülke yok oldu. Kalpler şaşkın ve çıkış arıyor.

Ey Ukbe b. Nafi diyarındaki Müslümanlar! Bugünkü durumumuz, “Sırtında su taşıyan, ama susuzluktan çölde ölen deveye” benziyor. Bugün siz peygamberinizin doğum gününü anıyorsunuz. Ümmeti Muhammed’den bir Müslümanın çözüm ve kurtuluşu yolunu araması garip ve tuhaf değil mi? Doğum gününü kutladığımız Peygamberimiz bizi Allah’ın hidayetine eriştirmek ve İslam hükümlerine göre nasıl yaşayacağımızı göstermek için bir rehber olarak gönderilmedi mi? Politik, ekonomik ve sosyal yönden hayat sistemlerini detaylıca açıklamadı mı? Hayatın her alanına ilişkin eylem ve uygulama biçimini göstermedi mi? Halkı Müslüman olan, peygamberini seven, doğum gününü kutlayan bir İslam ülkesinde kamusal hayatta, devlette ve yönetimde İslam hükümlerine göre yönetilmemeleri garip ve ilginç değil mi?

Ey Müslümanlar! Ey Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem sevdalıları! Hizb-ut-Tahrir/ Tunus Vilayeti olarak biz, Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in doğum gününü kutlayan sizlere aynı zaman da şunu da hatırlatmak isteriz; 12 Rabiu’l Evvel sadece Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in doğum günü değil, aynı zamanda yönetimi teslim almak ve ilk İslam Devletini kurmak için Medine’ye hicret ettiği, ayrıca Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in ilk Halifesinin seçildiği gündür. O gün Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem vefat ettiğinde, ashabı kiram toplandı ve İslam Devletinin yeni Başkanını seçme konusunda mutabakat sağladılar. Ashabı kiram, felaketin büyüklüğüne (Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in vefatı) rağmen yolunu şaşırmadı, hiçbiri, çıkış ve kurtuluş yolunun ne olduğunu sormadı. Aksine hepsi de dinin hükümlerini biliyorlardı. En büyük farzı, Rasûl SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in kurduğu devletin devam etmesi farzını yerine getirmek için koştular. Peki, biz niye bekliyoruz? Bu şaşkınlık niye? Çözüm, malum, meçhul değil. Ülkemizi ve kendimizi demokrasinin kötülüklerinden ve sefaletinden kurtarmak, sömürgeciliğin küstahlığı ve suçlarından arınmak için daha neyi bekliyoruz? Ümmeti Muhammed SallAllahu Aleyhi ve Sellem’e mensup oldukları için sevinen Müslümanlar için kararlılıklarını bilemenin, gayretlerini artırmanın, Allah için tek bir adam gibi bir duruş sergilemenin, ajanların kökünü kazımanın, sömürgecileri kovmanın, Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem’e biat etmenin, İslam’ı uygulamanın, ülkeyi korumanın, esir Mescidi Aksa’yı kurtarmak için Müslüman orduları seferber etmenin, Müslüman ülkeleri birleştirmenin, sonra kapitalizmin kötülüğünden, sömürgeciliğin ve kurumlarının (Birleşmiş Milletler ve yan kuruluşları, Uluslararası Para Fonu, Dünya Bankası ve uydularının) suçlarından insanlığı özgürleştirmenin zamanı gelmedi mi?

Bilin ki bu yüce emir, Hilafeti kurma emri, Allah’ın bir emridir, sadece peygamberlere değil mümin kullarına yönelik de bir vaadidir. Bu vaat, mutlaka zafer elde edecektir. Sadece ahirette değil, aynı zamanda bu dünyada da Allah bu vaadine yardım edecektir. Allah Subhânehu ve Teâlâ’nın şu buyruğunu okuyun:

إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ “Şüphesiz ki, Rasûllerimize ve iman edenlere hem dünya hayatında, hem de şahitlerin şahitlik edecekleri günde yardım ederiz.”^{[Mümin 51]}