Büyük patronun sopa göstermesinin ardından meclis, 7 Şubat 2020 Perşembe günü 129 evet oyu ile Başbakan İlyas Fahfah hükümetine güvenoyu verdi. Sömürgeci haçlı Batının Tunus ve diğer Müslüman ülkelerde kurduğu laik kapitalist yönetim sistemini korumak dışında hiçbir politik ve entelektüel birliktelikleri olmayan beş siyasi parti, Fahfah hükümetinden yana oy kullandı.

Bu hükümet, Fransız vatandaşlığı alırken eski sömürgecilere sadakat yemini eden başbakanı nasıl sineye çekebilir? Fahfah, Maliye Bakanı iken, eski Merkez Bankası Başkanı Şazili Ayari ile birlikte IMF Başkanı Christina Lagarde’ye IMF’nin tüm talimatlarını ve CEDAW sözleşmesinin bütün maddelerini uygulayacaklarına dair gizli bir mektup yollamışlardı. Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinde iki kez eksi oy alan ve siyasi kariyeri başarısızlıkla dolu birisi, bugün Tunus halkının tepesine nasıl yönetici olabilir? Bu, seçimlerin sadece bir maske olduğunu, yasal ve yerel görüntüsüne kavuşana kadar karar mekanizmasına bu maskenin giydirildiğini doğrulamıyor mu? Hal böyle olsa da siyasi karar, sömürgeci çevrelerin kontrolünde!

Ne gibi onur, namus ve egemenlikten bahsediyorlar? Fahfah hükümetinin önceki hükümetlerden farkı ne? Bu hükümet de IMF ve Avrupa Birliği tarafından dayatılan aynı siyasi parametreler ve ekonomik seçeneklere sahip. Bu hükümetler, kapitalist sistemi uygulamıyorlar mı? Yabancı güçlerin ve finansal kurumların emirlerini yerine getirmiyorlar mı? Kapitalist Haçlı Batının çıkarlarının güvenilir bekçiliğini yapmıyorlar mı? Ve en önemlisi, İslam’ı yönetimden dışlama suçunu işlemeye, Tunus devrimini sömürgeciliğinin kökünü kazıyan, otoriteyi ümmete, egemenliği Şeriata veren gerçek değişimden mahrum etmeye devam etmiyorlar mı?

Öncekiler gibi bu hükümet de memurdur, sadece efendilerinin isteklerini uygular. Bu yüzden Mayıs 2011’de Fransa’nın Deauville kentinde gerçekleşen G8 zirvesinde Batılı çevrelerin çizdiği yol haritasından dışarı çıkamaz. O zirve de başbakan olan Kayed Es Sebsi, devrime karşı darbe yapma sözü vermişti. Ardından gelen hükümetler, Kasım 2012’de Avrupa Birliği ile “Derin ve Kapsamlı Serbest Ticaret Alanları” anlaşmasına, ekin ve nesli yok eden kredilere kapı aralayan “Ayrıcalıklı Ortak” sözleşmesini imzaladılar. Daha sonra onu Tunus halkını yoksullaştıran, Batılı hegemonyadan kurtuluş hayallerini öldüren yerleşim yasaları izledi. Halk, ekmek peşinde koşmaya başladı. Öyle ki yoksulluk sınırının altındaki insan sayısı milyonlara ulaştı...

Bu hükümet, krizi çözemez, tam tersine krizin bir parçası olacaktır. Zira başkalarının başarısızlığına yol açan aynı nedenler ki Batılı düzendir, olduğu gibi devam ediyor. Dolayısıyla eğri çöpün gölgesi hiç doğru olur mu?