Libya’ya komşu ülkelerin [Tunus, Cezayir, Çad, Mısır, Nijer, Sudan] Dışişleri Bakanları, BM Özel Temsilcisi Martin Kobler, Afrika Birliği, AB ve Arap Birliği temsilcilerinin de katılımıyla 21-22 Mart 2016’da Tunus’ta toplandılar. Bu, onların sekizinci toplantısıdır. Toplantıda, siyasi durum, siyasi anlaşmanın uygulanması için gerekli düzenlemeler, hükümet oluşumu ve güvenlik durumu gibi Libya’daki gelişmeleri ele aldılar.

Libya’daki siyasi süreci dikkatlice inceleyen kimse, çatışma ve çekişmeden başka bir şey göremez. Libya’da Amerika ile İngiltere [bir ölçüde Fransa, azcık da olsa İtalya] öncülüğünde Avrupa arasında devam eden bir çatışma söz konusudur. Ancak bu çatışma, yerel ve bölgesel uşaklar üzerinden uluslararası bir çatışmadır. Bunun kanıtı şudur:

 

1- Amerika, Suheyrat siyasi anlaşmasını kabul ediyormuş gibi gözüküyor. Öte yandan anlaşmanın uygulanmasını geciktirmek için çalışıyor. Dışişleri Bakanı John Kerry yaptığı açıklamada “Son aylarda Trablus’ta bir hükümeti bir araya getirmek için gerçekten çok çabalıyoruz. Eğer bir anlaşmaya varamazlarsa, evet, Libya başarısız bir devlet olacak.” dedi. Kerry, hükümet kurmak için gerçekten çok çabaladıklarını iddia ediyor! Yani Amerikan standartlarına göre bir hükümet kurulacak, aksi halde Amerika, hükümeti başarısızlığa uğratmak için çalışacaktır. Bu bağlamda Amerika, Tobruk parlamentosu içindeki ajanları aracılığıyla çürük bir bahaneyle Suheyrat hükümetinin oluşumunu engellemek için uğraştı. Tobruk parlamentosu içindeki Amerikan ajanları, 32 bakandan oluşan bir hükümetin kurulmasını reddettiler. Serrac, Amerikan ajanlarını memnun etmeye çalıştı. Hükümetin bakan sayısını azaltarak 18’e düşürdü. Sonra güvenoyu için hükümeti, 23 Şubat 2016 günü Tobruk parlamentosuna sundu. Bu da hükümetin kurulmasına yönelik Amerika’nın memnuniyetsizliğini göstermektedir. Çünkü hükümet, Amerikan istekleri doğrultusunda kurulmadı.

 

2- Kuzey Afrika’da hegemonya sahibi İngiltere öncülüğündeki Avrupa ise, anlaşmanın başarılı olması, hükümetin kurulması ve güvenoyu almak için çalışıyor. Zira Libya’daki siyasi ortam, Kaddafi yönetiminden beri hâlâ Avrupa’nın kontrolü altındadır. 19 Şubat 2016 günü Cezayir’i ziyaret eden İngiliz Dışişleri Bakanı Philip Hammond, “Libya’ya askeri müdahaleyi, ülkenin tanık olduğu krizi bertaraf etmek için en ideal çözüm olarak görmüyorum diyerek siyasi çözüm çağrısında bulundu.” Benzer tutumu Fransa ve İtalyan’dan da görmek mümkündür.

Bu bağlamda 21-22 Mart’ta Tunus’ta bir toplantı yapıldı. Toplantının arkasında Fransa destekli İngiltere vardır. Zira İngiltere, Libya’daki siyasi sürecin başarılı olması ve askeri müdahaleyi bloke etmek için bölgesel güçleri istihdam etmektedir. Amerika ise, Libya pastasından pay kapmak için ısrarla askeri müdahaleye teşvik etmektedir. 

Libya’da devam eden uluslararası sömürgecilik çatışması ışığında hiç tereddüt etmeden diyebiliriz ki, Libya’da güvenliği sağlayacak ya da istikrar oluşturacak bir hükümetin kurulması olanaksızdır. Libya’ya komşu ülkelerin sekizinci kez toplanmasının, anlaşmalar imzalanmasının ve Serrac hükümetine açık çek verilmesinin hiçbir önemi yoktur. En fazla güçsüz ve kırılgan üçüncü bir hükümet kurulabilir. Özellikle Amerika, kurulacak yeni hükümeti aşağılayacaktır. 18 Mart 2016 tarihli Guardian gazetesinin bildirdiğine göre New York merkezli Amerikan Araştırma Kurumu Sofan grubu, “Eğer Ulusal Birlik Hükümeti kurulursa, muhtemelen birbiriyle çatışan hükümetlere bağlı gruplar tarafından kabul görmeyecek, gruplar, birlik hükümetinin meşruiyetini kabul etmeyecektir. Grup bir de uyarı da bulunarak, daha anlaşmanın mürekkebi kurumadan muhtemelen yeni hükümet kendisini savaşın içinde bulacaktır dedi.”

Bölgedeki sömürgeci güçler, bozgunculuk çıkarıyor. Sömürgeci düşmanların çıkarına hizmet eden şaibeli konferanslar yoluyla Tunus ve Cezayir de Libya halkını boyun eğdirmek için İngiltere ve Avrupa’ya ortam hazırlıyor.

 

Ey Müslümanlar!

 

Sömürgeci güçlerin müdahale argümanı yok edilmedikçe ve ucuz yerel uşaklar ortadan kaldırılmadıkça Tunus, Cezayir, Libya ve bütün Müslüman ülkeler asla istikrar yüzü görmeyecektir. Kendilerini İngiltere veya Amerika’ya satan piyonlar, müdahale için ortam hazırlıyor. Amerikan üretimi sözde terörle mücadelede vekâlet savaşları yürüterek onlara hizmet ediyorlar!

 

Ey Müslümanlar! Ey subay ve askerler!

 

Sizler, Müslüman ordulara komutanlık eden Ukbe b. Nafi ve Tarık b. Ziyad’ın torunlarısınız. Kuzey Afrika, tek bir ülke ve Hilafet Devletinin bir parçası idi. Bölgesel güce dönüşmüştü, yüzyıllar boyunca Avrupalı haçlılara korku salan Hilafet Devletinin sınırlarından bir sınır haline gelmişti. Amerikan gemileri, Hilafetin Cezayir, Tunus ve Libya valilerinden izin alarak ancak Akdeniz’den geçebiliyordu. 

Fas’tan Mısır’a kadar ordu komutanlıklarınız, Libya’yı sömürgeci müdahalelerden kurtarmak için dinine, ülkesine ve ümmetine sadık tek bir komutanlık altında birleşmelidir. Dolayısıyla her türlü yabancı müdahaleyi reddedin ve Avrupa ya da Amerika olsun sömürgecileri ülkeden def edin. Onların tüm çözüm ve projelerini bir kenara atın. Müslüman ülkeleri, Amerika ve Avrupalı istihbarat teşkilatlarından temizleyin. Bunun için ne gerekiyorsa yapın. Bu, çok kolay bir çözümdür. Yeter ki azimler bilensin ve Allah’a tevekkül edilsin.

Yeryüzünde Allah’ın yönetimini ikame etmek, Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in Halifesine biat etmek ve gasp edilen otoritelerini Müslümanlara iade etmek amacıyla dizginleri tekrar ele almalısınız.

Allah Subhânehu ve Teâlâ, Aziz ve Güçlüdür. Kendisine yardım edenlere yardım eder.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ وَالَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُم“Ey iman edenler! Eğer siz Allah’a (Allah’ın dinine) yardım ederseniz O da size yardım eder, ayaklarınızı kaydırmaz. İnkâr edenlere gelince, onların hakkı yıkımdır. Allah onların yaptıklarını boşa çıkarmıştır.” ^{[Muhammed 7-8]}