Fransa’nın yeni Tunus Büyükelçisi Olivier Poivre D’Arvor, göreve gelir gelmez 14 Eylül 2016 Çarşamba günü Fransız medyasına yaptığı ilk açıklamada, “En önemli görevim Fransız halkının güvenliğini sağlamak” diye konuştu. Büyükelçi, “Tunus’ta 30 bin Fransız vatandaşı var. Bunlardan yaklaşık 15 bin öğrenci Fransız kurumlarında eğitim görüyor. Bu öğrenciler tehlike altındadır. Bu öğrencileri Tunus gibi bir ülkede korumalıyız. Hepimiz Tunus’un cihatçıları finanse ettiğini biliyoruz.”dedi

Fransız politikacılardan duymaya alıştığımız bu gibi açıklamalar, son derece küçük düşürücü ve aşağılayıcı açıklamalardır. Bu açıklamalar, büyükelçi Olivier’in büyükelçilik rolünden başka bir role sahip olduğunu gösterir. Büyükelçi kendini ülkenin fiili yöneticisi ya da dilediğine koruma sağlayan ve istediği gibi hareket eden Yüksek Komiser olarak görüyor. Ona göre ülke yöneticileri sadece birer memurdur. Büyükelçi ayrıca bu açıklamasıyla ülke yönetimi ve güvenlik güçleri üzerinde söz sahibi olduğunu da ima ediyor. [Muhtemelen yetkili de Tunus’ta yuvalanan Fransız İstihbaratıdır] Bu nedenle Fransızları korumak büyükelçinin sorumluluğundadır. Ayrıca bu açıklamadan, hem güvenlik güçleri hem de ordunun ülke ve halkı korumaktan aciz olduğu anlaşılıyor. 

Bu yüzden soruyoruz: Bu açıklamalar karşısında neden hükümet ve cumhurbaşkanlığı derin sessizliğe bürünüyor? Suskunluk söylenenleri kabul etmek anlamına gelmez mi?

Ey Cumhurbaşkanı! Niye bu büyükelçi meselesini Ulusal Güvenlik Konseyinde görüşmüyorsunuz? Yoksa sadece insanlığı sömürgeci karanlıklardan izzet ve zafer aydınlığına çıkarmak için çalışan Hizb-ut Tahrir’e karşı mı aslan kesiliyorsunuz?

Elbette biz bu soruların yanıtını biliyoruz, ama yine de sormadan yapamadık. Zira tehlikeli bir süreç yaşıyoruz. Sömürgecilik, ülke çarkı üzerinde çöreklenmiş durumda. Servetlerimizi yağmalıyor, aşağılıyor, yetersiz olduğumuzu söylüyor. Daha bundan ötesi var mı? Onun için bizim derdimiz sömürgecilik iledir. Sömürgeciliğin kökünü kazımak, Müslümanların işleri ve sorunlarına müdahalelerini bertaraf etmek kaçınılmazdır. Ancak o zaman yeniden insanlar için çıkarılmış en hayırlı ümmet mertebesine ulaşabiliriz!