3 Mart 1923 tarihinde Londra merkezli The Economist Dergisi, Lozan Antlaşması öncesinde müzakereler sırasında İngilizlerin daha sonraki yıllar hakkındaki kaygılarını yazdı. “Eğer (Mustafa) Kemal hükümeti düşerse, Türklerin saldırısıyla karşı karşıya kalabiliriz. Sadece Türkiye’de Batının Ortadoğu’daki egemenliği de son erebilir. Dolayısıyla Hilafetin yeniden kurulması, Rusya ile saldırı ittifakının oluşturulması, Kuzey-Batı Afrika, Trablus, Mısır, Filistin, Suriye, Mezopotamya, Pers ve Hindistan’a karşı etkin bir meydan okuma anlamına gelecektir... Angora’daki (Ankara) siyasi mücadelenin Britanya İmparatorluğu için büyük bir öneme sahip olduğu açıktır.”

İlga edilen Hilafetten vazgeçmek şöyle dursun, bir yıl sonra İslam ve Müslümanların tamamen yabancı olduğu milliyetçiliğinin kurbanı oldu. Nitekim aynı dergi 8 Mart 1924 tarihinde şöyle yazmıştır: “Türkler tarafından Hilafetin kaldırılması, İslam dünyasında Batılı fikirlerin yayılması için bir çığır açmıştır. Abdülmecid Efendi’nin düşüşünün arkasındaki gerçek güç, ulusal egemenlik ve özyönetim ilkelerimizdir. Hem geleneksel olarak hem de teorik açıdan Halife, birleşik İslam dünyasının mutlak hükümdarıdır. Bu nedenle ulus devlette (cumhuriyet veya anayasal monarşi olarak adlandırılsın fark etmez) ona bir yer bulmak neredeyse imkânsızdır. Ulus devlette egemenlik, mecliste mündemiçtir.”

Doksan dört yıl sonra Batılı sömürgeciler, geçen yüzyıl boyunca sarf ettikleri onca çabalara rağmen Müslümanların siyasi birlik oluşturma arzusunu yok edemediler. Birkaç yıllığına da olsa Hilafetin kaçınılmaz kuruluşunu erteleyebilmek umuduyla zihin ürünü çürük milliyetçiliği halen bize dayatma arzusunu sürdürüyorlar.

Milliyetçilik, İslam ümmetinin birliğini parçalayan ve uzun zamandır bizi Hilafetin yeniden kurulma farzından alıkoyan bir düşüncedir. Hain kralların, devlet başkanlarının ve başbakanların katledilen binlerce Suriyeli Müslümanı izlemelerinin gerekçesi de bu düşüncedir. Batılı sömürgeciler, Burma, Filistin, Yemen, Bosna, Çeçenistan ve diğer ülkelerde Müslümanlara karşı yapılan soykırımın kendi çıkarlarına olduğunu düşünüyorlar. Milliyetçilik ayrıca Sovyetler Birliği’ni parçalayan ve şu an Avrupa ve Amerika’da büyük tahribatlar yaratan bir fikirdir. Milliyetçilik, gayriinsani pis bir fikirdir. Kabilecilikten geri kalır tarafı yok. Muhammed SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

دَعُوهَا فَإِنَّهَا مُنْتِنَةٌ  “Bırakın onu, çünkü o çürüktür.”Milliyetçilik, yabancı düşmanlığı ve bölünme, geçtiğimiz yüzyıl boyunca hegemonyası altında yaşadığımız Batı egemenliğindeki dünya düzeninin alametifarikasıdır.

Yakında kurulacak Nübüvvet metodu üzere Hilafet, milliyetçi bir devlet olmayacaktır. Hilafetin şemsiyesi altında yaşayan etnik azınlıklar veya milletler, İngiltere, Amerika ve diğer ulus devletlerdekinden çok daha fazla haklara sahip olacaktır. Aksine İslam, tüm insanlık için gelmiş bir Risalet’tir ve Hilafet de Müslüman-Gayrimüslim herkesin devletidir.

Hilafetin yıkılış yıldönümünde bir yıl daha Hilafetsiz geçmemesi için Müslümanlara bir çağrıda bulunuyoruz. İslam Devleti yokken dünyanın neleri kaybettiğini her vesileyle hatırlatmalıyız. Aynı zamanda dünyaya Batı hegemonyasındaki liberal dünya düzeninin pisliğini ifşa etmeliyiz. Bu düzen, sadece elit kesimin değil herkesin sefalet ve talihsizliğine yol açmıştır.

Şimdi Müslümanların sömürgecilerin bizi bölmek için çizdikleri ulusal sınırları reddetmelerinin tam zamanıdır. Şuan Müslüman ülkelerdeki ordular içindeki subayların bu yapay bölünmeleri görmelerinin, mazlumları korumak ve İslam’ı dünyaya yaymak için tek bir ümmet olarak harekete geçmelerinin tam zamanıdır.

وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ  “Şüphesiz ki Allah, kendi dinine yardım edene mutlaka yardım eder.”