Pakistan’ın üçte biri sel felaketine maruz kaldı. 1500’den fazla insan hayatını kaybetti. Bir milyon ev yıkıldı. 16 milyonu çocuk da dâhil olmak üzere 35 milyon insan selden etkilendi. Fakat Pakistan’ın demokratik liderliği için ölümler ve yıkımlar fotoğraf çekmekten başka bir şey ifade etmiyor. Fotoğraf çektirmek için giysileriyle sel sularına daldılar, az miktarda yiyecek dağıttılar, mahsur kalmış ve çaresiz insanları havadan teftiş ettiler, böylece insanlara sempatik görünmeye çalıştılar, sanki bu onları sorumluluklarından kurtaracak da.

Siyasi liderlik, mağdurların yardımına koşmak yerine yeni bir genelkurmay başkanı atamanın derdinde ve seçimlerle meşgul. Sanki cenaze onsuz gerçekleşemeyecekmiş gibi başbakan Şahbaz Şerif, Kraliçe II. Elizabeth’in cenaze törenine katılmak üzere Londra’ya gitti. Benzer şekilde muhalefetteki PTI de mitingler, reklam kampanyası, sosyal medya kampanyaları, gizli toplantılar ve arka kapı temaslarıyla meşgul. PTI’nin Pencap ve Hayber Pakhtunkhwa eyalet hükümetleri, siyasi ve kişisel çıkarların peşinden koşuyorlar. Sel mağdurları, temel ihtiyaçlarını bile karşılayamıyorlar, ne yiyecekleri ne de evleri var. Çaresiz durumdalar. Kolera, dang humması, sıtma gibi su kaynaklı hastalıklar karşısında korumasız ve çaresizler.

Raporlara göre, sellerin neden olduğu hasar otuz milyar doları aşmış durumda. Seller mahsullere yok etti. Milyonlarca büyükbaş hayvan selden etkilendi. Böylesine vahim bir durumda tüm devlet mekanizması, yöneticiler, bürokrasi, ordu, polis, sivil savunma, bakanlar, kamu temsilcileri ve devlet sağlık personeli seferber edilmelidir. Ancak nerede! Hükümet kesenin ağzını bile açmadı. Kesenin ağzını sadece faiz için açıyor. Yöneticilerin öncelikleri, halkın acısını paylaşmak değil, sömürgeci Büyük Britanya Kraliçesi’nin ölüm yasını tutmaktır.

Raşidi Hilafet, kıtlık ve sel gibi felaketlerle nasıl başa çıkılacağını gösterdi. Hicri 18 yılında Hicaz’da kıtlık baş gösterdiğinde, tüm devlet mekanizması krizi hafifletmek için seferber olmuş, yöneticiler halka yardım dağıtmakla meşgul olmuştu. Mısır ve Şam eyaletlerinden yiyecek ve giyecek de dâhil olmak üzere felaket bölgelerine yardımlar gönderilmiştir. Halife Ömer şahsen yardım çalışmalarına katılmış, sırf açlıktan ölmemek için minimum düzeyde yemek yemiştir. Böylece Hilafet, insanlara doğal bir felakete nasıl tepki verilmesi gerektiğini göstermiştir. Demokrasinin aksine Hilafet kendi öz kaynaklarıyla doğal afetlerle mücadele ederken Şahbaz Şerif, küresel ısınmayla ilgili araştırmalar yapmak için yabancı ülkelerden fon dilenmektedir.

Sel sırasında yaşanan ihmalkârlık, laik demokrasiyi mezara gömmenin zamanının geldiğini açıkça ortaya koydu. Bu yöneticilerin hepsi sorumluluk duygusundan yoksunlar. Hal böyleyken şimdi veya gelecekte onlardan ne bekleyebiliriz? Öyleyse onları devirmenin, ortadan kaldırmanın ve Hilafeti yeniden kurmanın zamanı gelmiştir.

Ey Pakistan silahlı kuvvetleri! Seferber olmak için daha neyi bekliyorsunuz? Sindh ve Belucistan’da devlet mekanizmasının, kaynaklarının seferber olmadığı aşikâr. İktidar partisi ve muhalefet, Pencap eyaletinde güç çatışmasıyla meşgul. Sindh ve Belucistan ile uğraşacak durumda değiller. Milyonlarca insanın hayatı ve geleceği sizin kararınıza, duruşunuza ve eyleminize bağlıdır. Hilafeti yeniden kurmak, halkınızı bu zalim sistemden ve soğuk kalpli yöneticilerden kurtarmak için hadi hemen nusret verin. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّه  “Ey iman edenler! Allah’ın yardımcıları olun!”^{[Saff 14]}