Tunus’un Güney-Doğu ve güney-batı illerinde, Safakus ili dâhil olmak üzere birçok kentte tüp gaz sıkıntısı yaşanıyor. İnsanlar, özellikle bu soğuk kış günlerinde büyük zarar görüyorlar. Neredeyse 2020 yılında odun ile yemek pişirmekten bahsediliyor!

Tunus rejiminin yaşadığı her kriz, en basit yaşam haklarını talep eden, sistematik marjinalleşme, yoksullaşma ve kötü bakım politikalarına karşı protesto düzenleyen gençlerin oturma eylemlerine atfediliyor. Kabas Sanayi Bölgesinde -ülkenin tüp gaz ihtiyacının yaklaşık yüzde 40’ını üretiyor- gerçekleşen eylem, Başbakan Hişam El Meşişi’nin El Kamar oturma eyleminin sonuçlarını açıkladığı konuşmasından hemen sonra patlak verdi. Oysa El Kamur, Kabas, Radif, El Sabikha ve diğer illerdeki gençler ile bu anlaşmaları imzalayan ve bunu bir başarı olarak sayan bu ve önceki hükümetlerdir!

Bu kararları ve önceki vaatleri çiğneyen hükümetin ta kendisidir. Ülke çapında gerginlik ve öfkeye sebebiyet veriyor. Öyleyse sadece yağmacı zengin şirketleri koruyan güvenlik dairesi dışında rejimin gerisi nerede? İnsanlara gaz ve benzin tedarik edemiyorsa, bütçesini desteklemek için yoksulların maaşlarından kesinti yapmak zorunda kalıyorsa, gençlerin eylemlerini bunun için gerekçe gösteriyorsa, iyi bir yaşamın en basit gereksinimlerini karşılamak için hiçbir planlama yapmıyorsa, o halde hükümet, varlığını Tunus halkına nasıl meşru gösterebiliyor? Başbakan ve iktidar trolleri, hangi yüzle “yönetim programı” ve “yerel yönetim projesi”nden bahsediyorlar? Böyle içi boş sloganlara nasıl cüret edebiliyorlar? Daha da kötüsü, insanların akıllarıyla nasıl dalga geçebiliyorlar? İflas eden demokratik sürecin tamamlanmasından, Dünya Bankası ve yabancı çevrelerin tanıklıklarından nasıl söz edebiliyorlar?

Hükümet ve destekçisi sefil siyasi sınıfın hedeflediği ekonomik büyüme ve sıradan insanlara vaat edilen projeler, yoksulluk, işsizlik, kaynak kıtlığı, tüccarları sıkboğaz etme ve ağır vergilerse, yazıklar olsun bu hükümete, hayali projelerine, yanlış ekonomik büyümesine!

Gerçek, apaçık ortada. İktidardaki kliğin, oportünistler, tüccarlar ve yatırımcılardan oluştuğu besbelli. Sadece kendi çıkarlarını umursuyorlar, halkın ve ülkenin işlerini, yağmalanan zenginliklerini, insanların günlük sıkıntılarını zerre kadar umursamıyorlar. Bu rejim, Tunus halkı için bir yüktür, omuzlarını çökertiyor, düşmanlarını koruyor, kaynaklarını soyuyor, talihsizliklere, felaketlere ve belalara maruz bırakıyor.

Ey devrimci Tunus halkı! Kriz, mevcut sistemin bir ürünüdür, o halde bu sistemden nasıl çözüm bekleyebiliriz? İslam’da zenginlik kamu mülkiyetidir, aslolan budur, mevcut kapitalist sistem bunu kabul edecek mi? Kesinlikle hayır.

Tunus’taki yöneticilerin eylemleri, sömürgecinin yolunu takip ettikleri, Allah’a isyan ettikleri ve Şeriat yönetiminden yüz çevirdikleri gerçeğini doğruluyor. Bu, Tunus halkına sadece geçim sıkıntısı, ahiretten önce dünyada hüsran miras bırakır.

Devletin görevi, elindeki kaynaklar ve zenginliklerle insanların işlerini hakkıyla gütmektir. Bu kaynaklar doğal haklarıdır, ayrıca bu zenginlikleri ve kaynakları peşkeş çekmek, Batıya hibe etmek, sonra da insanların harcamalarından borç yükünü tahsil etmek, sofradaki kırıntıları önlerine atmak, duyumsanmayan hayali başarılar üretmek yerine bu zenginlikleri halkın her bireyine ulaştırmak zorunda. Bugün Tunuslular atık yer hale gelmişlerdir! Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

اللَّهُمَّ مَنْ وَلِيَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِي شَيْئاً فَشَقَّ عَلَيْهِمْ فَاشْقُقْ عَلَيْهِ، وَمَنْ وَلِيَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِي شَيْئاً فَرَفَقَ بِهِمْ فَارْفُقْ بِهِ “Allahım! Kim ümmetimin işinden bir şey üstlenir, sonra da onlara sıkıntı verirse, sen de ona sıkıntı ver. Kim de ümmetimin işinden bir şey üstlenir, sonra da onlara nazik ve iyi davranırsa, sen de ona iyi davran.”