عن عائشة رضي الله عنها، قالت: "دخلتْ امرأةٌ معها ابنتانِ لها تسأَل، فلم تجدْ عندي شيئًا غيرَ تمرةٍ، فأَعطيتُهَا إيَّاها، فَقَسَمَتْهَا بينَ ابنتيْها ولم تأكُلْ منها، ثم قامتْ فخرجتْ، فدخلَ النبيُّ، صلى الله عليه وسلم، علينا فأخبرته، فقال: "من ابْتُلِي من هذهِ البناتِ بشيٍء كُنَّ لهُ سِترًا من النار" رواه البخاري.

ژباړه: له عائشې رضي الله عنها څخه روایت دی، هغه وايي: «يوه ښځه چې دوې لوڼې يې ورسره وې او سوال يې کاوه (زما کور ته) راغله. له ما سره له يوې خرما پرته بل څه نه وو، نو هغه مې ورکړه، هغه يې پر دواړو لوڼو ووېشله او خپله يې څه ترې ونه خوړل، بيا پاڅېده او لاړه. کله چې رسول الله صلی الله عليه وسلم راغی، له دې پېښې مې خبر کړ، نو ويې فرمايل: «څوک چې په لوڼو ابتلاء شي (او له هغوی سره ښه وکړي) نو لوڼې به يې د ده لپاره اور ته د تګ څخه مانع وي.»
 
 په پورته حديث کې د «من ابْتُلِي من هذهِ البناتِ بشيٍء» په مفهوم کې اختلاف دی، چې ايا پخپله د لوڼو شتون د ابتلاء لامل دی او که هغه کارونه چې له لوڼو څخه کېږي او والدين پرې ابتلاء کېږي.
کېدای شي په دغه ځای کې د ابتلاء موخه ازمايښت وي، يعنې که څوک پر لوڼو باندې و ازمويل شي، نو کتل کېږي چې څه ورسره کوي، ښه که بد.  
نووي رحمه الله وايي: دلته د لوڼو لپاره ځکه د ابتلاء لفظ کارول شوی، چې خلک لوڼې نه خوښوي، نو شريعت د خلکو دا کار ناوړه ګڼي، د لوڼو پايښت او د هغوی د وژلو ترک ته يې هڅوي او څوک چې له لوڼو سره نېکي کوي او صبر ورباندې کوي، د هغوی لپاره يې ثواب او غوره بدل ذکر کړی دی.
  
په دې حديث کې د لوڼو د حق پر رعايت او د هغوی پر پالنه او ساتنه ټینګار شوی، ځکه دوی کمزورې دي او د کمزورۍ له امله نه شي کولی چې پخپله د خپلو مصالحو لپاره ګام پورته کړي. د نارينه‌وو برعکس، ځکه هغوی په بدني لحاظ پياوړي دي او په ډېری حالاتو کې د دې وړتيا لري چې خپلې چارې پخپله سمبال کړي.
 
اسلام راغلی، ترڅو د ښځې ساتنه وکړي او د ژوند په هره مرحله کې يې رعايت وکړي، نو اسلام امر کوي چې د هغې رعايت او ساتنه وشي، نفقه ورکړل شي، د خپلوۍ اړېکه ورسره وپالل شي او نېکي ورسره وشي. ښځه لور ده، خور ده، مور ده، ترور ده، انا ده...
نو د الله تعالی د دغه لوی فضل شکر اداء کوو او د هغه حمد وايو.