پنجشنبه, ۲۶ جمادی الاول ۱۴۴۶هـ| ۲۰۲۴/۱۱/۲۸م
ساعت: مدینه منوره
Menu
القائمة الرئيسية
القائمة الرئيسية

په افغانستان کې د شته جګړې او فتنې پر وړاندې باید زموږ دریځ څه وي؟

  • خپور شوی په سیاسي

(ژباړه)

د افغانستان د دې ورځو پېښې د هر مسلمان زړه لړزوي. وینې تویونې، ویجاړۍ، ځانمرګي او بمي بریدونه، د ځوانانو، ښځو او ماشومانو د جنازو او د ویجاړ کورونو صحنې د افغانستان د دې ورځو حالت دی. موږ هره ورځ په بېلابیلو نومونو د خلکو د وژلو شاهدان یو. ځينې ډلې د دولتي ځواکونو، ځېنې د دولت د مخالیفینو او طالبانو، ځينې د پاڅونوالو ځواکونو او ځينې په یاده جګړه کې د عامو خلکو په نامه وژل کېږي. داسې جګړه ده چې ځوان او زوړ، له کوم توپير پرته خاورو ته لېږي.

اوسنی حالت چې پر زور تپل کېږي، انسان اړ باسي چې غبرګون وښیي، له یوه لوري سره یوځای شي او د خپل ځان او مال د ساتنې لپاره هڅې وکړي. په دوی کې له ځینو ډلو سره مخ یو، چې بېلابېل دريځونه لري. یوه ډله له دغه ناوړه حالت څخه په ګټه اخیستنې سره کبان نیسي او د خپلو ګټو د ساتنې په هڅه کې دي او شته ناوړه حالت د قدرت او پانګې د پیدا کولو لپاره ښه موقع بولي. ځېنو ډلو د موجود حالت په اړه احساساتي دريځ نیولی او لاس پر ناوړه کړنو پورې کوي. بلې ډلې د کمزورۍ له امله چوپتیا غوره کړې او یاد وضیعت یې پر ځان منلی دی. یوې ډلې د اړتیا له امله وسله اخیستې تر څو د خپل ځان، مال او کورنۍ ساتنه وکړي. یوې ډلې خلکو پر ننګونو سربېره اروپا ته د ښه ژوند په نیت مخه کړې؛ چې ځینې یې په لار کې ووژل شول، ډوب شول، پر ناموس یې تېری وشو او ځیني نور اروپا ته له رسېدو سره سم په غربي ټولنه کې ذوب شول او په ژوند کې یې اسلامي ارزښتونه له لاسه ورکړل. ځینې ډلې د خپل تللي قدرت د بېرته لاسته راوړلو لپاره اېتلافونه او محورونه جوړوي.

خو رښتیا د دې فتنې او فساد په وضیعت کې باید زموږ دريځ څه وي؟

په یاد ناوړه حالت کې باید زموږ هر ډول دریځ کره ، دقیق او څېړل شوی وي. په ځانګړي ډول د سیاسي او قومي متنفیذینو دریځ، چې خلک ملاتړ ترې کوي او دریځ یې خلک پر یوه لوري بیایي. ځکه چې د روان حالت په اړه د یوه مسلمان دریځ له یوه اړخه چې اخروي ځواب لري، له بله پلوه هر ډول غلط دريځ نیول د دښمن ژرندې ته اوبه اچول دي.

د سم او شرعي دريځ نیولو لپاره اسلام موږ ته تعلیم راکړی، چې باید هر مسلمان د خپل عمل پر حکم وپوهېږي، د عمل د حکم له نه پوهاوي پرته باید کوم عمل تر سره نه کړي. نو له دې امله لومړی موږ د یاد حالت په اړه د شرعي حکم او قراني نصوصو سم پوهاوي ته اړتیا لرو او ورپسې باید شته سیاسي فضا په پوره توګه وپېژنو؛ تر څو وپوهېږو چې په اوسني وخت کې اسلام له موږ څخه د کوم ډول دريځ غوښتنه کړې چې وکولی شو خپله لاره روښانه او په یادو سیاسي تعاملاتو کې خپل ځای ځایګی په سمه توګه درک کړو. لکه چې رسول الله صلی الله و علیه وسلم به په هغه وخت کې د شرایطو د څېړنې او نصوصو په ړڼا کې د شته سیاسي حالت او قومونو پر وړاندې خپل دریځ څرګنداوه.

سره له یادو ویناوو، هغه ویجاړونکې جګړه کې، چې نن په افغانستان کې روانه ده او مختلفې ډلې په بېلا بېلو نمونو سره رول لوبوي؛ هغه امریکایې نسخه ده چې یادې خاورې ته یې پېچلې ده. په افغانستان کې د امریکا موخه د یوه کمزوري، ماتېدونکي او لاسپوڅي نظام جوړول دي، چې پکې داخلي رقابتونه څپې ووهي او یاد رقابتونه د رهبرانو پر مټ د خلکو تر منځ ولېږدول شي؛ تر څو خلک، حکام، سیاسي او قومي مشران په قومي، ژبنيو او سمتي رقابتونو کې بوخت وي، د یاد ناوړه سیاست اصلي طراح ونه ویني او دښمن (امریکا او ناټو) ملګري او مرستندوی وبولي.

د بوختیا، یاد حالت د دې لامل شوی چې خلک خپله مخینه ونه شي څېړلای، چې په تېرو کې چا د کومو پروسو په نامه موږ کمزوري کړو او ضربه یې راکړه؟ ونه شي کړی چې له راتلونکې څخه روښانه انځور ولري او په پاکه هنداره کې راتلونکی وضیعت ننداره کړي. ځکه چې امریکا، افغانستان د خپلو ستراتېژیکو موخو لپاره کاروي، نو په ورځنۍ، موقتي، سپکې او سطحي جګړه کې د خلکو او رهبرانو بوختول د یاد سیاست لازمي برخه ده. تر څو له یوه پلوه خلک د یو بل وینو ته تږي کېنوي او له بله پلوه متنفذین او رهبران په خپل منځ کې سره واچوي او پایله کې د دوی د قزیکي حذف لپاره اقدام وکړي.

له یادو مواردو څخه، یوه یې د ولسوالیو د سقوط او نیولو لوبه ده. په دې وروستیو کې طالبانو د افغانستان ځينې ولسوالۍ ونیولې او له څه مودې ورسته بیرته د دولت تر ولکې راغلې. د سقوط او نېونې دا لوبه، د دې لامل شوې چې تر ټولو عام خلک ډېره ضربه وزغمي. د طالبانو او دولت تر منځ جګړه د عامو خلکو د وژنې او د دوی د ورځني ژوند د خنډ لامل شوې ده.

دلته اړینه ده، چې دې ته اشاره وکړو چې څوک له یادو بریدونو څخه ګټه اخلي، په داسې حال کې چې د یادې جګړې قرباني عام او غریب خلک دي؛ نه امریکایي اشغالګر عسکر. دا بریدونه په خلکو کې د تفرقې، نفاق او د اسلام د بدنامېدلو لامل کېږي. د یاد کار پایلې خلک هغې پایلې ته رسوي، چې له هغو ډلو څخه چې اسلام ته د خدمت کولو تر نامه لاندې کار کوي؛ زړه توري شي او د دوی د ډار، بې باورۍ او نهیلۍ لامل کېږي. د دې تر څنګ یاد حالت له ډلو څخه د خلکو د نفرت او غربي اجنډا ته د خلکو د نږدېوالي لامل کېږي او غربي لوری لا ځواکمنېږي او شتون ته یې ډېرې توجیه پیدا کوي.

یاد ناوړه حالت د غرب دا ادعا تاییدوي، چې افغانستان ترهګرو نیولی او تسلط پرې لري او په افغانستان کې د غرب شتون د ترهګرو د له منځه وړلو لپاره دی. دا حالت د ترور او وحشت د دوام لامل کېږي او د "له تروریزم سره د جګړې" ماشین ــ چې په حقیقت کې له اسلام او مسلمانانو سره جګړه ده ــ ځواکمنوي او لا يې په حرکت راولي. د خواشینۍ ځای دا دی، چې زموږ خلک او رهبران د دې پر ځای چې د اوبو د ککړتبا پیل(امریکا) او د وحشت اصلي نسخې ته پام وکړي؛ تل د بې  ارزښته او ټيټو حوادثو په وياله کې قرباني شوي دي.

دولت، طالبان او ځینې نور سیمه ییز پاڅونونه خپلې ګټې په یاد کړوونکي وضیعت کې ویني. خو هېروي چې د دې ویجاړوونکې جګړې ګټه امریکا ته رسېږي او دا کوچینۍ بریاوې چې دوی یې ستره بریا تعریفوي؛ د یاد وضیعت د دوام او په افغانستان کې د امریکا د اشغال ژرندې ته د اوبو اچولو لامل کېږي. ان د هغو له مشروع جګړې څخه امریکا ناوړه ګټه اخلي، چې جګړه په زور پرې تحمیلېږي او د دفاع لپاره یې وسله اخیستې او د دغه وضیعت په کړکېچن ښودلو د خپلو ځواکونو زیاتولو ته لار هواروي.

د شته وضیعت تر ټولو بده سناریو دا ده، چې قاتل او مقتول، ظالم او مظلوم دواړه مسلمانان دي. که هغه هره ډله او یا هر ډول خلک وي، که جبراً د ځان د دفاع لپاره وسله اخلي او جګړې ته ننوځي او که ښکېل لوری وي چې په جګړه کې د قاتل څېره ښيي. نو اړینه ده چې یو ځل سر په ګرېوان کې ښکته کړو او سوچ وکړو چې تر څو به مو دا خاین نظامونه او د دوی باداران غولوي. دا یوه مسلمان ته مناسبه نه ده چې له یوې سوړې دوه ځله وچیچل شي. لکه په اویایمه لمریزه لسيزه کې چې مجاهدینو د یو بل پر وړاندې سنګر ونیوو، قدرت ته د رسېدو لپاره یې د یو بل وینې تویې کړې، د داخلي رقابتونو په پایله کې یې په هېواد کې سیاسي ناورین رامنځ ته کړ او بلاخره په افغانستان کې د امریکا د راتګ لامل شول.

نو جدي اړتیا ده چې د فتنې او فساد په اوسني حالت کې مو دريځ ډېر دقیق او له اسلامي مبدا څخه راپورته شوی وي، که څه هم دا ډېر ستونزمن کار دی او حکیمو او مدبرو رهبرانو ته اړتیا لري. لکه څنګه چې موږ په اسلامي تاریخ کې داسې ډېرې بېلګې لرو چې پکې یو لوری نیول او دريځ ښودل ډېر ستونزمن کار و. د بېلګې په توګه، د خوارجو قضیه، د حضرت علي او عائشې تر منځ اختلاف او داسې نورې ډېرې بېلګې شته چې پکې د یو لوري پلوي او دریځ ښودل ستونزمن دي؛ په ځانګړي ډول د هغو سیاسي او د خلکو د رهبرانو لپاره چې پلوي یې د زرو تنو د مرګ او ژوند ساتنه کوي او یوه لوري ته ځانګړی وزن ورکوي.

موخه دا نه ده چې موږ لاس تر زنې کېنو او د وضیعت ننداره وکړو او د بدلون لپاره د مبارزې لار ونه نیسو؛ بلکې موخه دا ده چې حق وپېژنو او په هر ډګر کې د حق دفاع وکړو، ان که مو له شخصي، ډله يیزو، سمتي او د تېر وخت له کړنې سره په ټکر کې وي. په موجود سیاسي نظم (د افغانستان دولت) او په یاد ظالم نظام کې ګډون کول او د اصلاحاتو او قدرت نیولو لپاره هڅې مو له حق څخه لرې کوي او د شته قضیو په اړه مو دریځ متزلزل کوي او په ډېرو برخو کې مو د اوسنیو نظامونو او د هغوی د بادارانو په جرم کې شریکوي.

د دې تر څنګ چا چې نن یې د امریکا تر څنګ قدرت او پانګه موندلې او د دیني ارزښتونو او خلکو پر وړاندې عجیب و غریب دریځونه نیسي، باید پوه شي چې تر هغه چې امریکا یې په سیاسي معاملاتو کې د مهرې په توګه کاروي. تاسو به قدرت لرئ، خو کله مو چې د کارونې تاریخ تېر شي، ځای به مو  کثافت داني وي او خلکو او تاریخ ته به مختوري وئ.

د اسلام له ښکلاوو څخه دا ده چې مسلمان پوه، با تدبیره او په دقت روزي او هغه د پوهې او سیاسي وعی (پوهاوي) په وسله سمبالوي، چې هر قدم او هره پرېکړه یې په حکمت وي. ځکه چې اسلام غواړي، چې لارویان یې د نړیوالو لپاره تر ټولو ښې بېلګې او مډلونه وي. اسلام داسې نسل روزلی او روزي چې د نړۍ سیاست پر صداقت او فضیلت پر مخ بیایي، دریځ یې پر موجودو واقعیتونو او د نفس هوا، نه بلکې پر اسلامي مبدا وي.

باید پام مو وي، چې پر هره اجنډا او سیاسي حل لاره چې منګولې لګوو، باید  له اسلامي مبدا یې سرچینه اخیستې وي او که هرې حل لارې او اجنډا له اسلامي مبدا سرچینه نه وي اخیستي؛ نو حتما له امریکا او غرب څخه اغېزمنه وي او زموږ لپاره د لارې څراغ او الګو نه شي کېدای؛ ځکه چې زموږ د ژوند له اساسي ارزښتونو او فکرونو سره په ټکر کې وي. لکه چې نن ډېرې داسې شیطاني ډلې جوړې شوې، چې داسې مبدایي سیاسي حل لارې او اجنډا نه شي وړاندې کولی، چې د اسلام په ګټه او د خلکو د ژوند په ښه والي کې بدلون راوړي.

ګرانو وروڼو په رښتیا چې د دې وخت را رسېدلی چې د خپلو او د مسلمانو وروڼو د وینو په ارزښت پوه شئ او د خپلو شخصي او بې ارزښته ګټو لپاره ــ چې تاسې یې سترې بولئ ــ  هغه تویې نه کړئ او پرېنږدئ چې ستاسو وینه د استعمار راتلونکې تضمین کړي. د یوه مسلمان د وینې ارزښت له کعبې څخه هم با ارزښته دی او دا ارزښت به یوازې د راشده ثاني خلافت د دولت تر سیوري لاندې درک کړئ. هغه ځای چې وینې به د اسلام د سرلوړۍ لپاره تویېږي او هغه ښکلي باغونه چې سترګو نه دي لیدلي، غوږونو نه دي اورېدلي او په ذهن کې نه دي انځور شوي، الله سبحانه و تعالی د شهیدانو لپاره ښایسته کړي دي.

مصدق سهاک

د حزب التحریرـ ولایه افغانستان مطبوعاتي دفتر غړی

د مطلب ادامه...

فرانسې ته د امریکا د نږدې کېدو دلیلونه

  • خپور شوی په سیاسي

(ژباړه)

پوښتنه:

د امریکا ولسمشر ډونالډ ټرامپ په هغه مرکه کې چې له نیویارک ټایمز ورځپانې سره یې درلوده، یو ځل بیا له فرانسې څخه خپلې وروستۍ لیدنې ته اشاره وکړه او ویې وویل: «ماکرون یو عجیب، زیرک او د وړتیا څښتن شخص دی، دا یې خوښېږي، چې لاسنيوی مې وکړي.» نوموړي زیاته کړه: «خلک پر دې نه پوهېږي، چې نوموړی څومره لېوالتیا لري، چې زما لاسنیوي وکړي.»  (سرچینه: له عربیه ډاټ نېټ ـ واشنګټن فرانس پرس نه په نقل،  ۲۰۱۷ م، د جولای ۲۰مه)

د امریکا ولسمشر ټرامپ د ۲۰۱۷ م د جولای پر ۱۳مه پاریس ته ولاړ، چې د فرانسې د اوسني ولسمشر ماکرون له ګرم هرکلي سره مخ شو. دا په داسې حال کې ده چې د فرانسې پخواني ولسمشر هولاند د امریکا له ولسمشره کرکه څرګنده کړې وه او همدارنګه اروپایي رهبرانو پر ولسمشر ټرامپ زیات تورونه ولګول. د امریکا او فرانسې د دې نږدېوالي دلیلونه څه دي او له پاریس څخه د ټرامپ د لیدنې تر شاه کومې موخې نغښتې دي؟ ایا دغه لیدنه به د سوریې په حالت کې کوم رول ولري، دې ته په کتو چې د فرانسې ولسمشر ماکرون په سوریه کې د امریکا او فرانسې د ګډې نوې ستراتیژۍ په اړه خبرې کړې دي؟

ځواب:

په نړیوال سیاست کې له ټرامپ څخه لارې ورکېدنه، نوموړي ته ناوړه پایلې لري؛ د بېلګې په توګه: د ناټو تړون د نه موثریت په اړه د نوموړي تندې څرګندونې چې د امریکا د سیاستونو پر وړاندې د سختو غبرګونونو لامل شوې؛ په ځانګړي ډول هغه غبرګونونه چې له برلین څخه صادر شول، چې نوموړي د خپلو ټاکنیزو کمپاینونو په دوران کې او له دې وروسته کله چې نوموړي په ۲۰۱۷م د جنوري پر ۲۰مه په رسمي توګه کار پیل کړ؛ د اروپایي اتحادیې پر وړاندې یې خپله کرکه پټه نه کړه. له اروپایي اتحادیې د انګلیستان بېلېدل وستایل. نوماند سفیر یې په بروکسل کې د اروپایي اتحادیې پاشل کېدو په تمه و او امریکا د هالنډ او فرانسې ټاکنو ته په همدې تمه وه چې د اروپایي اتحادیې مخالفان ټاکنې وګټي او په ۲۰۱۷ م کال کې یاده اتحادیه سره وپاشي؛ خو اروپایي اتحادیې په دې اړه امریکا نهیلې کړه او له انګلیس څخه فرانسې او هالنډ ته د بېلتون غوښتنې د غزېدو  مخنیوي په ازموینه کې بریالۍ شوه. په دغه ترتیب یې اتحادیه له پاشل او تیت کېدو وساتله. په نړیوال سیاست کې له امریکا څخه د لارې ورکېدو په اړه لاندې مواردو ته اشاره کولی شو:

۱. د ناټو تړون په اړه د امریکا ضد ونقیض لیدلوري؛ لکه څنګه چې ټرامپ د دغه تړون د تاریخ د تېرېدو ادعا کړې وه؛ خو وروسته یې خپلې خبرې بېرته واخیستې.

۲. د پاریس د اقليمي بدلونونو له هوکړه لیک څخه په شاه شو او وروسته یې د خبرو اترو وړ وبلله.

۳. د شمالي کوریا په اړه د نوموړي تندې څرګندونې، چې نوموړی یې د جګړې تر حده رسولی و، وروسته یې دریځ بدل کړ.

۴. د چین په اړه منفي نظر؛ خو وروسته په دې هیله چې یاد هېواد د شمالي کوریا په قضیه کې له نوموړي سره مرسته وکړي، له ځپل دریځه په شاه شو.

۵.  د سوریې په اړه قوي څرګندونې، چې وروسته یې په ژینو او استانه کې په خپل حال پرېښودې.

همدارنګه د امریکا کورنی ترینګلی حالت، په ځانګړي ډول هغه شخړې چې د نوموړي مخالفینو په ټاکنو کې د ټرامپ په ګټه د روسیې د لاسوهنې په اړه پیل کړې دي. په دې برخه کې ټولې ستونزې او مخالفتونه چې حساسیتونه یې راپارولي، هغه ټلیفوني اړیکې دي، چې نوموړي او افرادو یې له روسیې سره درلودې. دغه حالت د دواړو هېوادونو تر منځ د هوکړو پایلې ته رسېدل ستونزمن کړل او دغه هوکړه وځنډېده. نوموړي د ۲۰۱۷ م د جولای پر ۷مه په المان کې د ۲۰ هېوادونو غونډې په څنډه کې یوازې له روسیې سره ولیدلی شول. نوموړي پر دې سربېره چې له روسیې سره یې د خپل هېواد اړیکې جوړې نه کړای شوې، کله يې چې د هېواد کنګرې پر روسیې نور بندیزونه ولګول، حالت نور هم ترینګلی شو. پرې دې سربېره کله چې د امریکا په ټاکنو کې د روسیې د لاسوهنو پر بنسټ راپورونه زیات شول، کورنۍ اوضاع یې نوره هم کړکېچنه کړه.

دغو ټولو مواردو د امریکا او اروپایي هېوادونو په نړیوالو سیاستونو کې ګډوډۍ رامنځته کړې او دغو ګډوډیو د اروپایي اتحادیې هېوادونه، داچې څرنګه د خپلو مصالحو او وړتیا اړوند د امریکا له نوي سیاست څخه ګټه تر لاسه کړي، متردد کړي دي. موږ به د ټرامپ د سیاستونو پر وړاندې د دغو اړوندو هېوادونو دریځ روښانه کړو؛ وروسته به د فرانسې د دریځونو هغه دلیلونه روښانه کړو چې له دغه هېواد څخه د نوموړي د لیدو د دعوت او تاوده هرکلي سبب شول.

د ۲۰۱۷ م د جنوري پر ۲۶مه له واشنګټن څخه د انګلستان د لومړي وزیر تریزامي چټکه لیدنه او له واشنګټن سره د سوداګریزو هوکړو د لاسلیک لپاره د نوموړي سخته لېوالتیا د اروپایي اتحادیې د نورو هېوادونو لپاره هغه نښه وه چې له یادې اتحادیې څخه بهر شي. په دې ډول انګلیس له امریکا سره خپل یوځایوالی نوی کړ او د ټرامپ د ادارې له په کار پیلېدو څخه خوښ و؛ خو وروسته چې د اروپایي اتحادیې پاتې پلویان د هالنډ او فرانسې په ټاکنو کې بریالي شول او امریکا د اروپایي اتحادیې له پاشل کېدو څخه نهیلې شوه؛ د انګلیس په اړه د ټرامپ مثبت نظر بدل شو؛ ځکه له انګلیس څخه د ټرامپ تمه دا وه چې د اروپایي اتحادیې په پاشلو کې د رهبر رول ولوبوي او وروسته له دې چې په پاریس او امسټرډام کې د انګلیستان سناریو تکرار نه شوه، امریکا د انګلیس نړیوال مصالح خپله موخه وګرځول؛ په داسې بڼه چې له انګلیسه یې لار ورکه کړه. د بېلګې په توګه: په لیبیا کې یې د انګلیس د مصالحو ګډوډلو لپاره خپل مزدور «السیسي» اړ کړ چې د «حفتر» ملاتړ وکړي او خپل نورو مزدوران یې په یوه ټکان ورکوونکې بڼه اړ کړل چې پر قطر، چې د عربي نړۍ او اسلام په حوزه کې د انګلیس د نېزې د سر رول، فشار راوړي.

 په دغو کړنلارو د انګلیستان سیاست ټکنی شو، د ټرامپ په رهبرۍ یې له امریکا څخه باور سلب شو او خپل ځان یې د امریکا د څټک او اروپا د سندان تر منځ ولید، چې له اتحادیې څخه د وتلو لپاره له دوی سره خبرې کوي او د دغو ټولو تردیدونو پر وړاندې د انګلیستان لومړي وزیر چټکې ټاکنې اعلان کړې. پر دغه دریځ یې د دولت غړي هم حیران شول او د ۲۰۱۷ م د جون د ۸ مې ټاکنو په دغې پلان شوې پایلې سره يې دا روښانه کړه، چې د انګلیستان د وتلو پلویان ډېر کمزوري شوي دي او که له بروکسل سره خبرې پایلې ته ونه رسېږي؛ په اروپایي اتحادیه کې د پاتې کېدو احتمال پیاوړی کوي. دغه دریځ دا روښانه کوي چې د امریکا نوو سیاستونو څرنګه انګلیس سرګردان کړی دی؟

 په دې منځ کې هغه لوری چې ډېر اهمیت لري، روسیه ده او وروسته له دې چې دغه هېواد په ۲۰۱۴ م کال کې د کریمیې شبه جزیره له ځان سره وتړله او د جګړې اور یې د اوکراین په ختیځ کې بل کړ؛ له امریکا سره د اروپا کړنلارې یوځای شوې او هغه بندیزونه چې د اروپا او مریکا له لوري ولګول شول، د یادې موضوع په اړه د دوی واحد لیدلوری دی. په تېره بیا چې اروپایان له دې وېره لري چې پوتین ختیځ مرزونه بند نه کړي.

خو ټرامپ د خپلو ټاکنیزو کمپاینونو له پیل نه پر دغو بندیزونو نیوکه کړې او له روسیې سره یې د صمیمانه اړیکو جوړېدو ژمنه کړې وه. ته وا امریکا اروپا د روسیې له بلند پروازیو سره په مخ کېدو کې یوازې پرېښوده، که څه هم د اروپا رهبرانو دا درک کړې وه چې امریکا د اوباما د حکومت له وخته روسیې ته اجازه ورکړې وه چې لاپې ووهي؛ په ځانګړي ډول وروسته له هغه چې روسیې ته یې د سوریې په جګړه کې د ګډون اجازه ورکړه؛ خو ټرامپ ویلي وو چې له روسیې سره به اوږدمهاله دوه اړخیزه هوکړې لاسلیک کړي او په پایله کې به په نړیوالو کړکېچونو کې د اروپایانو هیلې له خاورو سره خاورې کړي.

د امریکا د نوو سیاستونو پر وړاندې د المان غبرګون جدي و، ځکه المان د ناټو تړون هېوادونو په اړه د امریکا نیوکې رد کړې او دا یې ملنډې وبللې چې المان او اروپا دې په ښاري دفاعي موضوع ګانو کې د امریکا لپاره کار وکړي. د اقلیمي بدلونونو له هوکړه لیک څخه د امریکا وتل یې وغندل او هر ډول نوې خبرې یې په دې برخه کې رد کړې. همدارنګه له سعودي عربستان سره يې د امریکا د وسلو پر تړونونو نیوکه وکړه او هغه یې د سیمې په لمبې وهونکي اور کې له غوړیو تویولو سره تشبیه کړ. د فرانسې دریځ بدل شو، خو المان په خپل دریځ کې همداسې ثابت پاتې شو. د المان د دویچه وله د شپنیو خپرونو پر بنسټ په المان کې د ۲۰ هېوادونو په ناسته کې د امریکا د سیاستونو پر وړاندې د یاد هېواد د صدراعظمې انګلامرکل دریځ سخت و؛ خو د فرانسې ولسمشر بیا ډېر محتاط و، چې ټرامپ غوسه نه شي. (سرچینه: دویچه وله المان، ۲۰۱۷ م، د جولای ۱۴مه)

په لنډ دول دا ویلی شو چې المان په پراخه بڼه هڅه کوي چې د لوی هېواد په توګه خپل ځای تر لاسه کړي؛ خو دغه هڅې یې د امریکا د نوو سیاستونو پر وړاندې درېدلي دي.

له فرانسې نه د ټرامپ د لیدو دلیلونو پېژندنه او هغه څه چې د امریکا او فرانسې له نږدېوالی څرګندېږي؛ د فرانسې د لیدو لپاره د امریکا د ولسمشر له بلنې څخه د فرانسې موخې او  د یاد هېواد په ملي جشن کې ګډون، چې د ۲۰۱۷ م د جولای پر ۱۳مه جوړ شو او دا چې فرانسې دغه لیدنه په لومړۍ نړیواله جګړه کې د امریکا دګډون د سلمې کلیزې په توګه یاده کړه؛ دا هغه پېښه ده ناڅاپي پېښېږي؛ خو د ټاکلو موخو لپاره.

دا چې ولسمشر ټرامپ له ټولې اروپا سره په اړیکو کې د شخړو رامنځته کېدو په هڅه کې دی، فرانسه نوموړي ته بلنه ورکوي چې په ملي جشن کې یې ګډون وکړي. د ایلاف ورځپاڼې له سایټ څخه په نقل سره ماکرون له ټرامپ سره په ټلیفوني اړیکه کې نوموړي ته بلنه ورکړه چې فرانسې ته ورشي او په ملي جشن کې یې ګډون وکړي؛ دا په داسې حال کې ده چې ماکرون د لومړي ځل لپاره په بروکسل کې  د مې میاشتې په وروستیو کې د ناټو تړون په غوڼدو کې ټرامپ ته بلنه ورکړې وه. (سرچینه: د ایلاف ورځپاڼې سایټ، ۲۰۱۷ م د جون ۲۸مه)

د ۲۰ هېوادونو په وروستیو غونډو کې المان د ۲۰۱۷ م د جولای پر ۷مه په داسې حال کې چې د اروپایي اتحادیې رهبرانو پر ټرامپ له دې امله نیوکې وکړې چې د اوبو او هوا بدلون له هوکړه لیک په شا شو؛ خو ماکرون نوموړي ته ګرم هرکلی ووایه. دا چې په ۲۰۱۴م کال کې د اوبو او هوا بدلون په اړه د پاریس له هوکړې څخه چې ۱۹۵ هېوادونو لاسلیک کړې وه، د ټرامپ تر شا ته کېدو وروسته بیاهم ماکرون نوموړي ته د فرانسې د لیدو بلنه ورکوي، نوموړی هم حیران دی. (سرچینه: عربیه ډاټ نېټ،  ۲۰۱۷ م د جولای ۲۰مه)

خو د فرانسې د نوو کړنلارو د موخو په اړه ټینګار باید وکړو، چې فرانسه د اروپایي اتحادیې د ملا تیر ده او هغه دولت دی، چې پر ټرامپ یې کلکې نیوکې وکړې او له امریکا سره یې د سیاسي اړیکو پر څرنګوالي اندېښمنه وه. دا دریځونه د فرانسې په پخواني ولسمشر پورې اړه نه لري، بلکې اوسني ولسمشر ماکرون هم د خپلو ټاکنیزو سیالیو پر وخت او په همدې وروستیو کې پر امریکا تندې نیوکې وکړې. د امریکا پر وړاندې د فرانسې نرمي او انعطاف منل یوازې په دې وروستیو اونیو کې ښکاره شوي، چې دا نرمي یې ټرامپ ته له بلنې او ګرم هرکلي څخه څرګندېږي. هر کله چې د امریکا پر وړاندې د فرانسې انعطاف منلو  په اړه مطالعه وکړو، دوې مسلې چې یوه یې له بلې څخه بې ارزښته نه ده، څرګندېږي.  

لومړی: له امریکا سره په تعامل کې د فرانسې د انعطاف منلو لومړی دلیل د سوریې موضوع ده؛ ځکه له هغه وروسته چې ماکرون اعلان کړه چې نوموړی د بشار اسد لپاره مشروع بدیل نه ویني؛ په همدې دلیل د یاد هېواد د بحران د حل لپاره د بشار اسد ګوښه کېدل شرط نه ټاکي. ماکرون د امریکا ولسمشر ته تر هرکلي وړاندې وویل: «په سوریه کې سیاسي حل ته د رسېدو لپاره فرانسه د بشار اسد ګوښه کېدل شرط نه بولي.» (سرچینه: رویټرز،  ۲۰۱۷ م د جون ۲۱مه)

په همدې ترتیب فرانسې له امریکا سره خپله اړیکه نږدې کړه، په داسې حال کې چې امریکا د سوریې نظام د بقا او په سوریه کې د ډېرو نورو ډلو په لټه کې ده. دا نږدې کېدل په سوریه کې د رول درلودو لپاره دي چې فرانسه یې له ډېره وخته په پام کې لري. په داسې حال کې چې فرانسه پر دې پوهېږي چې د امریکا له هوکړې پرته به هېڅ وخت په سوریه کې دا رول تر سره نه شي.  

له ټرامپ څخه د ماکرون دغه ګرم هرکلی او د بشار ګوښه کولو لپاره د نوموړي نه ټینګار د دې لپاره دی چې فرانسه دا درک کوي چې امریکا اوس د بشار اسد ګوښه کول نه غواړي، ځکه مزدور بدیل یې نه دی ورته پیدا کړی. نو فرانسه له خپل پخواني دریځه په شاه شوه، ځکه پخوانی دریځ یې د ګډون خنډ و. همدارنګه د ترویزم پر وړاندې مبارزې په مسئله کې ماکرون خپل ځان د ټرامپ له غوښتونو او نظریو سره همغږی کړ. له همدې امله د فرانسې ولسمشر ماکرون د مطبوعاتي کنفرانس په دوام کې چې له خپل امریکایي سیال ډونالډ ټرامپ سره یې درلود، ویلي دي چې ده له ولسمشر ټرامپ سره د عراق او سوریې په جګړه کې د بل پړاو نقشې په طرحه کې هوکړې ته رسېدلی. ده زیاته کړه چې نن پنجشنبې د فرانسې په پلازمېنه کې نوموړي د امریکا له ولسمشر سره هوکړه کړې چې دواړه هېوادونه به له تررویزم سره د مبارزې لپاره خپل ټول وس وکاروي. (سرچینه: RT، ۲۰۱۷ د اګیسټ ۱۳مه)

دویم: د فرانسې انديښنه له المان څخه د یو قدرت راڅرګندېدو په توګه ده. د فرانسې دا انديښنې د دې لامل شوې چې د ټرامپ په اړه د المان تندو څرګندونو ته هېڅ پام ونه کړي او امریکا ته غوړه مالي وکړي. په ملګرو ملتونو کې د فرانسې استازي فرانسوا دیلاتر د امریکا د ولسمشر تر سفر وروسته په پاریس کې وویل: «د سوریې د کړکېچ د حل لپاره د تماس ډله چې پاریس یې د تشکیل وړاندیز کړی، باید د امنیت شورا غړي او سیمه ییز اصلي لوبونکي له هغه سره یوځای شي.» دغه ډیپلوماټ د امنیت شورا تر ناستې وړاندې د جمعې په ماښام د بندو دروازو تر شاه خبریالانو ته ټینګار وکړ: «لازمه ده چې دا ډله د سولې ټينګښت او د لارې نقشه يې چمتو کړي.» دغه فرانسوي ديپلومات زیاته کړه: «څه چې مهم دی، د نړیوالې ټولنې اتحاد او په سوریه کې د ملګرو ملتونو د ځانګړي استازي سټیفان ډي میسټورا د هڅو د ملاتړ لپاره د نوو نقشو طرحه ده.» (سرچینه: روسي ورځپاڼه، ۲۰۱۷ م، د جولای ۱۴مه)

په همدې ترتیب فرانسه د سوریې د کړکېچ حل لپاره د تماس ډلې د تشکیل غوښتنه کوي او دا چې د ملګرو ملتونو امنیت شورا غړي هېوادونه او سیمه ییز لوبغاړي له هغه سره یوځای شي او له فرانسې سره د پنځو هېوادونو له لوري د عملي اقدام په وړاندې کولو سره غواړي المان په دې پلمې چې د ملګرو ملتونو امنیت شورا غړی نه دی، په دغه لېست کې شامل نه کړي. دا پخپله د المان له پرمختګ څخه د فرانسې وېره ده او نه غواړي چې په نړیوالو کړکېچونو کې المان ته رول ورکړل شي. همدارنګه د ټرامپ دوه مخي سیاست په ځانګړي ډول فرانسې ته سفر د امریکا او اروپایي اتحادیې تر منځ په نړیوال سیاست کې لوی بدلون رامنځته کړی؛ تر دې چې ځینو رسنیو وویل چې دغه لیدنه به د نوي نړیوال نظم د پیل په معنی وي.

انګلیسي ټایمز ورځپاڼې د فرانسې په پلازمېنه پاریس کې د امریکا د ولسمشر ډونالډ ټرامپ لیدنه د نوي نړیوال نظم د پیل په مانا بللې ده؛ ځکه د فرانسې ولسمشر ایمانویل ماکرون له امریکا سره د خپل هېواد اړیکې جوړې کړې. دې ورځپانې ویلي: « ماکرون خپل ځان د انګلیس له وتلو وروسته د اروپایي اتحادیې لپاره رښتینی رهبر بولي.» د یادې ورځپاڼې په تعبیر له اروپایي اتحادیې څخه د انګلیستان تر وتلو وروسته به د نوې لوبې کارتونه ووېشل شي. دغې ورځپانې په لنډ ډول لیکلي: «د اروپایي اتحادیې بنسټ داسې ایښودل شوی چې المان او فرانسې دواړو ته دا واک نه ورکوي چې د یو قدرت په توګه ځان وښیي.» همدې ټکي ته اشاره کوي: «دغه دواړه هېوادونه پر دې ونه توانېدل چې د کلونو دښمنۍ پرېږدي او د اروپا لویې وچې د رهبرۍ لپاره له یو بل سره کار وکړي. یوازې دومره چې انګلیس یې تر څنګ وي او که نه؟ خو په اوس وخت کې دغه دواړه هېوادونه په دوو مختلفو لورو خوځېږي. فرانسه د ماکرون تر رهبرۍ لاندې د اروپا رهبرۍ ته لېواله ده، خو المان د میرکل په رهبری دا غواړي چې د اروپا پر بشپړې ساتنې او نه تجزیه کېدو تمرکز وکړي.» (سرچینه: د وفد ورځپاڼې سایټ، ۲۰۱۷ م، د جولای ۱۴مه)

هغه څه چې دغه پوښتنه پرې پای ته رسوو، دا دي چې د سوریې موضوع ته د فرانسې د دننه کېدو ارمانونه به ډېر اوږدمهاله نه وي او د امریکا دریځ به ژر له منځه ولاړ شي؛ ځکه امریکا له خپلو موخو پرته د سوریې په بحران کې بل رول نه مني. دغه انعطاف منل چې امریکا یې د سوریې د بحران په اړه د فرانسې د دریځنیونې پر وړاندې ښيي، د المان او فرانسې تر منځ د شخړو راپورته کېدو لپاره دي، چې له همدې لارې د اروپایي اتحادیې هېوادونو په منځ کې کرکه رامنځته کړي او اروپا سره وپاشي.

په نړیواله صحنه کې د المان له څرګندېدو څخه د فرانسې وېره او ډار پر ځای دی، ځکه د المان دولت زېربناوې د فرانسې دولت تر هغو قوي دي او دغه غوروالی له تاریخي او جغرافیایي پلوه هم مشهور دی. المان د هغو هوکړو پر بنست چې تر دویمې نړیوالې جګړې وروسته وشوې، په نړیواله کچه له اغېزمن نړیوال نظامي رول درلودو څخه منع شو او ترې وغوښتل شول چې یوازې پر اقتصادي صنعت تمرکز وکړي؛ نه نظامي او جنګي صنعت. اوس المان د هغو هوکړو پر وړاندې له اخلاقي ګواښونو څخه د خلاصېدو په حال کې دی. په غالب ګومان، المان په اروپا کې نوی پرمختګ کړی او له فرانسې به مخکې شي، که هر څومره فرانسه امریکا ته ځان نږدې کړي. موږ له الله سبحانه وتعالی څخه غواړو چې تر منځ یې اختلافونه ډېر شي او د دوی ریښې له منځه یوسي.

﴿فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ

[النحل: ۲۶]

ژباړه: له دوی څخه مخکې هم ډېرو خلکو د حق ذلیل ښودلو لپاره همداسې دسیسې جوړې کړي دي؛ خو الله سبحانه وتعالی د هغو دسیسو کلا ویجاړه کړه. له داسې لوري عذاب پرې راغی چې ګمان یې نه کېده.

د هغه پر ځای ډېر ژر اسلامي دولت حاکم، خیر او برکت د هغه په وسیله په ټوله نړۍ کې خپور کړي او د رسول الله صلی الله علیه وسلم هغه حدیث حقیقت ومومي، چې احمد په خپل مسند کې له تمیم الداري څخه روایت کړی دی:

«لَيَبْلُغَنَّ هَذَا الْأَمْرُ مَا بَلَغَ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَلَا يَتْرُكُ اللَّهُ بَيْتَ مَدَرٍ وَلَا وَبَرٍ إِلَّا أَدْخَلَهُ اللَّهُ هَذَا الدِّينَ بِعِزِّ عَزِيزٍ أَوْ بِذُلِّ ذَلِيلٍ عِزًّا يُعِزُّ اللَّهُ بِهِ الْإِسْلَامَ وَذُلًّا يُذِلُّ اللَّهُ بِهِ الْكُفْرَ

ژباړه: دغه دین ټولې نړۍ ته رسېږي او هېڅ کور او خېمه نه پاتې کېږي؛ خو دا چې الله سبحانه وتعالی دا دین عزمنتو ته په عزت ورکولو او او د ذلیلو او خوارو انسانانو په ذلیلولو د نړۍ ګوټ ګوټ ته رسوي؛ هغه عزت چې په وسیله يې  اسلام ته عزت ورکوي او کفار خوار او ذلیلوي.

ډېر ژر به د رسول الله صلی الله علیه وسلام دا وینا د الله سبحانه وتعالی په مرسته او توفیق حقیقت پیدا کړي او الله سبحانه وتعالی ته دا کار ستونزمن نه دي.

بهیر «ویاړ»

د مطلب ادامه...

د صلیبي ایتلاف ځواکونو په چوپتیا سره ټولوژنه وکړه، په الرقه او دیر الزور ښارونو کې يې د کورنیو ټول غړي ووژل

په دې ورستیو کې د دیر الزور په سهیل ختیځ کې د صلیبي تړون الوتکو پر زیربیناوو او استوګنځیو هوايي بریدونه ترسره کړل، چې د پنځو ماشومانو په ګډون يې پکې اوه تنه ووژل. دا پېښه داسې مهال ترسره شوه چې تر دې دوې ورځې وړاندې د الطیبه ښارګوټی په نښه شو، چې(۱۸) تنه ملکي وګړي پکې ووژل شول، تر (۲۰) زیات ټپیان شول او ډېر مادي زیان يې واړوه.

پر یادو پېښو سربېره د (۲۰۱۷) کال د جولای پر (۲۸مه) د دیرالزور په ختیځ کې د دیبلن پر کلي د هوايي بریدونو له کبله په رامنځته شوې ټولوژنه کې تر (۵۰) زیات ولسي وګړي ووژل شول. د جمعې ورځي پر ماښام د رقې ښار په یوه نوې ټولوژنه کې د یوې کورنۍ ټولټال (۱۵) کسان د اوو ماشومانو او درې ښځو په ګډون ووژل شول چې په دې سره په تېرو (۷۲) ساعتونوکې د وژل شوو کسانو شمېر کابو (۱۲۰) تنو ته ورسېد.

د دغو هوايي بریدونو سره هم مهاله، د اسد د ظالم رژیم جنګي الوتکو د دیرالزور پر ګاونډيو سیمو بمبار وکړ، چې په پایله کې یې درنه مرګژوبله رامنځته کړه او ډېرې ودانۍ او استوګنځي يې له منځه یووړل. د ملکي وګړو پر وړاندې د داعش سرغړونې او بې توپیره اعدامونه چې پرته له کومې مشروع توجیه تر سره کیږي، د پورته تر سره شوو جنایاتونو تر څنګ نور ډولونه دي.

دغه خپل سرې او جنايي کړنې موږ ته هغه څه را یادوي چې په دې ورستیو کې په موصل کې د همدغو رسنیو او نړیوالو تر څارنې لاندې پېښ شول او دوی ادعا کوله چې نوموړی صلیبي تړون په سیمه کې د دوی په وینا  د ''ترهګرۍ'' پر وړاندې جګړه کوي، تر څو سيمه د داعش له شتون څخه پاکه کړي. خو حقیقت دا دی چې د ایتلاف الوتکې په سیمه کې یوازې زیربیناوې، د عامه ګټې اخیستنې ودانۍ، پلونه او د تېلو او ګازو زېرمې په نښه او ویجاړوي يې. د همدې دلیل له مخې د موصل جګړې دوام وکړ، خو د سوريې په بېلابېلو سیمو کې ګڼې ټولوژنې ترسره شوې او زیات شمېر ملکي وګړو پکې خپل ژوند له لاسه ور کړ. 

ایا موږ به د ټولوژنې د هغې بېلګې شاهدان شو چې د (۲۰۱۷م) کال د مارچ په میاشت کې په موصل کې پېښه شوه او په پایله کې يې د (۲۰۰) ماشومانو په ګډون تر (۵۳۱) زیات ملکیان ووژل شول؟ ایا موږ به بیا د رسنیو هغو راپورونو ته په تمه اوسو، چې د پوځي عملیاتو له امله د مړو وېروونکی شمېر په ډاګه شو، لکه د موصل د جګړې په پای کې خپور شوی راپور چې د نظامي ځواکونو له امله د (۴۰) زرو څخه د زیاتو ملکي وګړو، چې تر نیمايي زیات يې ښځې او ماشومان وو، ووژل شول او لسګونه زره وګړي د ړنګو ودانیو د خاورو او خښتو لاندې ښخ کړل شول.

هر څه شونې دي او هیڅ ناشونې نه دي، څرنګه چې مجرم یو دی، موخه يې هم یوه ده. دلیل یې تل ''تروریزم'' وي، چې له دې لارې غواړي هیوادونه اشغال کړي او خپل جګړه یيز ماشین  په یو ډول د ونو، کاڼو او انسانانو پر ضد چلوي. د وګړو پر مرۍ پښه ږدي، هره هغه اسلامي بیداري او ویښتیا له منځه وړي، چې په مټ يې اسلامي شعارونه پورته کيږي او د خپلسرۍ مخه نیول کيږي.

نوموړي جنایتکار ايتلافي ځواکونه چې د اسلام او مسلمانانو پر وړاندې یو موټی شوي دي، که مسلمانانو دوی ته په خپله خاوره کې د پښو اېښودو ځای او پوځي اډې ورکړې نه وای، عالمانو مو د امت د باور او ژوند په راستنېدو کې خپل نقش له لاسه ورکړی نه وای او خپلو جرمونو ته یې ړندې سترګې اړولې نه وای او د اسلامي نړۍ پوځونه په خپلو پارکونو کې پرته له کوم خوځښت څخه ساتل شوي نه وای؛ نو نن به مو د امت حیثیت او پت بیا راستون کړی وای.

موږ معامله ګرو ته وایو چې تاسې سوریه  د مذاکراتو او سیاسي اوربند له لارې ووېشله، د هرې هغې هڅې مخه مو ونیوله چې د رژیم بدلون او له منځه وړل پرې شونی وو او د مجرم رژیم سره مو خبرې اترې پیل کړې، په دې موخه چې د مخلصو پاڅونوالو دفاعي کرښې ماتې کړئ او د وېښو او بیدارو مسلمانانو  ټولو هڅو ته زیان واړوئ.

نو اې مسلمانانو! کرغېړن او شوم دښمانان ستاسې پر وړاندې سره یو ځای شوي دي. سره له دې چې پولو او هیوادپالنې تاسې یو له بله سره بېل کړي یاست، خو دوی تاسې ته د یوه واحد امت په سترګه ګوري، د محمد صلی الله عليه وسلم د امت د هرې هیلې، واقعي پاڅون او د دغه شریف ولس د سالمې بیدارۍ پر وړاندې خپل له کرکې ډک چلند او ګواښ څخه کار اخلي.

پوه شئ چې د الله سبحانه و تعالی له ارادې سره سم، تر یو څه ځنډ وروسته بریا راتلونکې ده. نو د قدير او متين ذات د رضا ترلاسه کولو او د دین د پیاوړي کولو لپاره په کلکه سره لاس په کار شئ. په دې هڅه کې اوسئ چې هغه څه لاس ته راوړئ چې د کایناتو څښتن او د ده پیغمبر صلی الله عليه وسلم يې ژمنه کړې ده.

«ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»

وروسته به د نبوت پر تګلاره خلافت راشي.

د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر

د ښځو څانګه

د مطلب ادامه...

سلسلة من اللقاءات الأسبوعية تتناول أهم القضايا والأحداث المستجدة

- اللقاء (141) -

[ آخر تطورات ثورة الشام!]

ضيف اللقاء: الأستاذ مروان عبيد (أبو عبد الرحمن)

مقدم البرنامج: الأستاذ هيثم الناصر (أبو عمر)

حزب التحرير / ولاية الأردن

الجمعة، 03 ذو الحجة 1438هـ الموافق 25 آب/أغسطس 2017م
د مطلب ادامه...

په افغانستان کې د امریکا نوې ستراتیژي

  • خپور شوی په سیاسي

پوښتنه:

د ۲۰۱۷ م کال د اګېسټ په ۱۵مه د طالبانو ډلې د امریکا له ولسمشر څخه په یوه پرانیستي لیک کې د افغانستان له خاورې څخه د امریکایي ځواکونو د شاتګ او د نورو ځواکونو د نه رالېږلو غوښتنه وکړه. د ۲۰۱۷ م د اګېسټ پر ۱۵مه د نن روسیې نووسټي ـ RT نه په نقل سره د امریکا ولسمشر ډونالډ ټرامپ  په سرلیک د طالبانو ډلې له افغانستان څخه د ټولو امریکایي ځواکونو د ایستلو غوښتنه وکړه او ده ته يې ګواښ وکړ، چې دغه هېواد ته، چې تل يې له واشنګټن سره مقابله کړې، نور ځواکونه ونه لېږي.

دغه ټول افغانستان ته د نوو ځواکونو رالېږلو پر بنسټ د ټرامپ د هوډ پر وړاندې غبرګون و، چې د خپلې نوې سټراټیژۍ په اډانه کې یې پلی کوي. لکه څنګه چې د سپینې ماڼۍ د مسؤولینو څرګندونې دې سټراټیژۍ ته په نږدې کېدو زیاتې شوې او طالبان له دې وېره لري چې دغه ستراتیژي به امریکایي ځواکونه زیات کړي.

دغه سایټ د ۲۰۱۷ م د اګیسټ پر ۱۰مه د ټرامپ خبرې خبریالانو ته رانقلوي، چې هغه وویل: «د نوموړي حکومت په ډېره نږدې راتلونکي کې د افغانستان په اړه نوې ستراتیژي اعلانوي...» ده زیاته کړه: «دا به زما ډېر لوی هوډ وي. ما بې نظمي په میراث وړې او موږ هڅه کوو چې راکمه یې کړو...» ایا دغه ټول دا ښیي چې امریکا رښتیا هم په افغانستان کې نوې ستراتیژي وضع کوي او ایا دغه ستراتیژي به د نوو ځواکونو په رالېږلو یا د نوو ځواکونو له رالېږلو پرته پاکستان او هند ته په فعال رول ورکولو تر سره شي؟

الله سبحانه وتعالی دې تاسو ته خیر درکړي.

ځواب:

هو، دا ویلی شو چې امریکا په چټکۍ په افغانستان کې د خپلې سټراټیژۍ څېړنه پیل کړې، چې هغو ستونزو ته حل لاره پیدا کړي چې په افغانستان کې د لاسوهنې «وروستی پړاو» بلل کیږي. ټرامپ په افغانستان کې پر نظامي رهبرۍ غوسه دی، لکه څنګه چې رویټرز د ۲۰۱۷ م د اګیسټ پر ۳مه د امریکا د ولسمشر او واشنګټن د نظامي مسؤولینو له غالمغاله ډکې ناستې څخه خبر خپور کړی چې لیکي: «ټرامپ په دغه ناسته کې هغه وخت شخړې راپورته کړې چې ویې وویل: «د دفاع وزیر جیمس متیس او د قوماندنۍ رییس جوزیف ډانفورډ باید په ګډه په افغانستان کې د امریکایي ځواکونو د قومندان جنرال جان نیکلسون ایستل وڅېړي، ځکه چې نوموړی د دغه هېواد په جګړه کې بریالی نه و.» په دې ډول ټرامپ د افغانستان له خلکو سره د امریکا د جګړې په اړه شک او تردیدونه نندارې ته وړاندې کوي؛ که هر څومره د اوباما حکومت وروستی حکومت و چې په افغانستان کې یې د امریکا ستراتیژي مطالعه او اصلاح کړه؛ خو هغه څېړنه چې د ټرامپ حکومت یې نن تر سره کوي، خاصې ځانګړنې لري. دغه څېړنه په داسې وخت کې تر سره کېږي چې د امریکا نړیوالې ستونزې له حده اوښتې او نړیوال دریځ یې داغ پيدا کړی، چې په لاندې ډول یې توضح کوو:

لومړی: امریکا د ۲۰۰۱ م کال په وروستیو کې د سپټمبر د ۱۱مې برید ته د ځواب په پلمه د افغانستان له خلکو سره خپله جګړه اعلان کړه. دا په داسې حال کې وه چې هغه محافظه کاران چې د بوش تر څنګ وو؛ هڅه یې کوله چې د دې جګړې د پیل لپاره نوموړي ته انګېزه ورکړي. له دوو کلونو کم وخت تېرېدو وروسته امریکا پر عراق برید وکړ او اشغال یې کړ. دې جګړې دومره له ستونزو سره مخ کړل، چې د وتلو لپاره یې مرسته غوښته او د عراق په جګړه کې د امریکا د ډوبېدو په پرتله د افغانستان جګړې څخه کوم څه نه ترلاسه کېږي. له هغه وروسته چې عراق او مقاومت یې د بوش او له نوموړي وروسته د اوباما د حکومت په اصلي اندېښنې بدل شوی و؛ امریکا خپلې ټولې هڅې له اعراق څخه د خپلو سرتېرو ایستلو لپاره د جګړې پر پرېښودو متمرکزې کړې. په ۲۰۱۱ م کال کې له عراق څخه د امریکا د ډېرو جنګي سرتېرو په وتلو کې د اوباما په بریالیتوب نوموړی د چین له بلندپروازیو سره د مخامخ کېدو لپاره نوې سټراټيژي چمتو کوله او دغه مسله یې د ولسمشرۍ په دویم پړاو کې ګرمه وه. د دې سټراټیژۍ تر پای ته رسېدو وړاندې امریکا خپل نفوذ د عربي پسرلي انقلابونو له امله په عربي هېوادونو په ځانګړي ډول سوریه کې په خطر کې ولید. همدارنګه نفوذ یې په لرې ختیځ کې د چین پر وړاندې له ګواښ سره مخ شوی و. د چیني جزیرو جوړول یې وغندل، د جاپان د اردو پیاوړتیا لپاره یې هڅه وکړه او له شمالي کوریا سره یې هم اړیکې ترینګلې شوې.

په دغه واقعیت او په افغانستان کې د لږې مرګ ژوبلې لپاره په افغانستان کې د امریکا جګړه له پامه وغورځېده. که څه هم دا په دې مانا نه ده چې امریکا دې د خپلو لومړیتوبونو لپاره، چې د پام وړ ټکي یې وو، د افغانستان قضیه بشپړه هېره کړې وي.

دویم:  په افغانستان کې د ۱۶ کلنې جګړې په اوږدو کې په جرات سره دا ویلی شو، چې امریکایي او ناټو ځواکونه په ګډه جکړه کې د طالبانو د مقاومت په له منځه وړلو کې په بشپړه رسوایۍ له ماتې سره مخ شول؛ هغه خوځښت چې طالبان یې نماینده ګي کوي او په ۲۰۰۱ م کال کې د امریکا په مداخلې له واکه لرې شول. همدارنګه په افغانستان کې د امریکا د مزدورانو ثبات لپاره د امریکا د ټولو انتخابونو د پاتې راتلو او ناکامۍ ادعا په جرات سره کولی شو. لکه څنګه چې هند هم پر دې ونه توانېد چې له امریکا سره د هغه څه په درولو کې مرسته وکړي، چې شورش یاداوه. همدارنګه هغه جګړه چې مزدورانو یې په وزیرستان او د پاکستان په نورو سیمو ګې په افغانستان کې د امریکا د تلفاتو کمولو په موخه پیل کړې وه؛ په ناکامۍ پای ته ورسېده او له طالبانو سره د سولې خبرو هڅو هم پرمختګ نه درلود. په دې ترتیب په افغانستان کې د امریکا اوضاع د ۱۶ کلنې جګړې له تېرېدو وروسته ډېره تیاره معلومېږي. د طالبانو ډله د افغانستان په ډېرو سیمو کې په ډېرې خپلواکۍ تګ راتګ کوي او د کابل مزدور حکومت پر هغوی هېڅ ولکه نه لري. همدارنګه د طالبانو ډله د افغانستان په ډېرو سیمو کې وحشتناک او سخت بریدونه کوي، لکه پلازمېنه کابل چې د امریکا پوځ یې هم د امنیت په ټینګېدو نه دی بریالی شوی. نه یوازې دا، بلکې ډېری بریدونه چې پر امریکایي ځواکونو تر سره کېږي؛ منبع يې د افغانستان د اردو کسان دي، چې واشنګټن زده کړې ورکړې دي. په دې ترتیب په افغانستان کې د امریکا انتخابونه محدود شوي دي.

در توصیف واقعیت افغانستان، گزارش مؤسسه کارنگی امریکا بتاریخ ۲۲ می ۲۰۱۷م چنین می نگارد: «ترکیب ضعیف نظام افغانستان و بازگشت غیر قابل کنترول طالبان می تواند منجر به فروپاشی فاجعه آمیز نظام و حکومت افغانستان شود که در نهایت منجر به بازگشت هرج و مرج و یا هم به وجود آمدن گروه های تروریستی خواهد شد.» این گزارش بر این تأکید می کند که نبرد افغانستان باید خاتمه بپذیرد، نه تنها به خاطری این که سالانه ۲۳ ملیارد دالر برای امریکا هزینه دارد، بلکه بخاطر گزینه های محدودی که برای حل موضوع افغانستان مطرح است، در اولویت قرار گیرد.

د ۲۰۱۷ م کال د مې پر ۲۲مه د افغانستان د واقعیت په ستاینه کې د امریکا کارنګي موسسه په خپل راپور کې داسې لیکي: «د افغانستان د نظام کمزوری ترکیب او د طالبانو نه کنټرولېدونکی راتګ د افغانستان د حکومت او نظام د له منځه تلو سبب کېدای شي، چې په پایله کې به د شخړو بیرته راتګ او یاهم د تروریستي ډلو رامنځته کېدو لامل شي.» دغه راپور پر دې ټینګار کوي، چې د افغانستان جګړه باید پای ته ورسېږي. دا به نه یوازې د امریکا لپاره ۲۳ میلیارده ډالر کلنۍ ګټه ولري، بلکې د محدودو انتخابونو لپاره به چې د افغانستان د موضوع د حل لپاره مطرح دي، په لومړیتوبونو کې شي.

دې ته په کتو چې په افغانستان کې ډېری امریکایي ځواکونه د اوباما د حکومت له وخته بهر شوي دي، لکه څنګه چې یوازې ۱۰۰۰۰ په دغه هېواد کې چې د ناټو ۳۰۰۰ ځواکونه یې ملاتړ کوي، د امریکا د ۲۰۰۰۰ زره خصوصي امنیتي شرکتونو د سرتېرو په ګډون پاتې دي؛ خو د سرتېرو دغه وتل د بریا هېڅ پایله او پرمختګ نه دی. څنګه چې طالبانو ټولې هغه اډې چې امریکایي ځواکونه پرېښودې، په چټکۍ تر خپلې ولکې لاندې راوستې. داسې نه تر سترګو کېږي چې د افغانستان د مزدور حکومت اردو دې په زیات شمېر او هغو هڅو سربېره چې د امریکا د دوی د تمرین لپاره تر سره کړې، له کابل بهر هېڅ ډول هڅې وکړي. دا له نظامي پلوه و.

درېیم: خو له سیاسي پلوه؛ له هغه وروسته چې امریکا په افغانستان کې خپل محدود انتخابونه درک کړل او د هند ټاکنې هم اغېزه ونه کړ، له طالبانو سره د سولې خبرو ته په دې هیله مخه کړه، چې هغوی په افغانستان کې  د امریکا په حکومت کې مدغم کړي. دې موخې ته د رسېدو لپاره یې په پاکستان کې خپل مزدوران سولې ته د طالبانو راکشولو لپاره استخدام کړل. پر دې سربېره دا ټولې هڅې ناکامې شوې او امریکا نه له نظامي پلوه او نه هم له سیاسي پلوه په افغانستان کې بریالۍ وه. امریکا د دې مسئلې لپاره ځانګړې طرحه نه درلوده او د داسې برنامې د نشت په دلیل نیوکې پرې کېږي. د «انټرفاکس» خبري اژانس د روسیې په بهرنیو چارو وزارت کې له یوې سرچینې څخه په نقل سره ویلي: «په افغانستان کې د یو ځانګړي سیاست وړاندې کولو لپاره د ولسمشر ټرامپ بې وسي په دغه هېواد کې بله بې ثباتي تشکیلوي؛ پر دې سربېره دغه حالت د افغانستان د حکومت سختي او په یاد هېواد کې د پاتې کېدو لپاره د ناټو غړو هېوادونو دریځ د هېواد د حالاتو لرلید شکمن کړی دی.» (سرچینه: نن روسیه، ۲۰۱۷ م د اګیسټ ۳مه)

څلورم: په دې ترتیب په افغانستان کې د امریکا د کړکېچ عمق او په دغه هېواد کې د دوی د انتخابونو کموالی روښانه کېږي؛ خو څه چې حقیقت لري هغه دا چې که امریکا ته د افغانستان جګړې بشپړ پای ته رسول ناشوني وي؛ نو دې ته سخته اړتیا لري چې په افغانستان کې د جګړې جبهه سړه کړي؛ ځکه باید د خپلو نظامیانو د وژلو او د دې جګړې بې شمېره لګښتونو مخه ونیسي.

د امریکا یو شمېر نظامي رهبران په دې باور دي، چې پر طالبانو د بریا لپاره باید د امریکا نظامي ځواکونه ډېر شي؛ خو ولسمشر د دې نظریې منلو لپاره لنډمهاله برنامه او ښکاره او محسوسې لاسته راوړنې شرط اېښې دي او دا هغه شرط دی چې د امریکا نظامیان یې هغو ترخو تجربو ته په کتو نه شي منلی، چې د ۱۶ کلونو په اوږدو کې یې په افغانستان کې لري. خو هغه څه چې دا ټاکنه د یوې نظریې په کچه د مېز پر مخ ږدي، دا دی چې ټرامپ په افغانستان کې شته معدني بې شمېره پانګې ته سترګې پټې کړې دي؛ هغه پانګه چې امریکا یې بیه یو ټریلیون ډالر اټکل کړې ده. پر دې سربېره د افغانستان جغرافیایي موقعیت هم د منځنۍ اسیا د نفتو د لارې په توګه خورا مهم دی.

د دستور ورځپاڼې انټرنېټي پاڼې د ۲۰۱۷ م د جولای پر ۲۶مه له نیویارک ټایمز نه په نقل سره داسې ولیکل: «سپینه ماڼۍ د احتمالاتو د څېړنې په موخه اراده لري، چې کابل ته یو استازی ولېږي چې له مسولینو سره خبرې اترې وکړي. همدارنګه اشاره یې وکړه: په ورته وخت کې چې سپینه ماڼۍ په تېره اونۍ کې د افغانستان د سیاست په اړه شخړې ته دننه شوې، د ټرامپ درېیو تکړه همکارانو د یو کیمیایي شرکت (امریکن المنټس) له اجرايي مدیر مایکل ان سلفر سره خبرې وکړې او د افغانستان د ځمکنیو کمو پیداکېدونکو کانونو د را ایستو د شونتیا د څرنګوالي په اړه یې نظریات تبادله کړل.» د ډېرو ځواکونو لېږلو انتخاب او د افغانستان په زیربناوو کې پانګونې لکه د کانونو ایستلو د امکان په موخه د اوسپنې پټلۍ او سړکونه حتی د سوداګریزو معامله کوونکو له نظره چې د ولسمشر پر فکر واک لري، دا هم یوه امن او بې خطره ټاکنه نه بلله کېږي، ځکه دا احتمالي کانونونه په هغو سیمو کې دي، چې د طالبانو ډله پرې واکمنه ده.

نو پر دغه اساس هغه ټاکنه چې په زیات احتمال د ټرامپ حکومت به يې په افغانستان کې خپله کړي، دا ده چې امریکایي ځواکونه به بیرته خپلو اډو ته ولېږل شي، چې له همغه ځایه په دغه خاوره کې د حاکم مزدور حکومت ساتنه وکړي او د نسکورېدو مخه یې ونیسي. په ورته وخت کې به د پاکستان حکومت سخت راوپاروي او لارښوونه به ورته وکړي، چې د هند تر کمزوري کېدو وروسته بیا افغانستان ته راوګرځي. امریکا به دغه هڅې د طالبانو ډلې ته د قناعت ورکولو په موخه په کابل کې له امریکایي سیاسي نظام سره د یوځای کېدو او د افغانستان انقلاب پای ته رسولو لپاره وکاروي؛ چې وروستۍ موخه یې د امریکا  جګړې د اوږدېدو مخنیوی دی.

په دغه ډول امریکا هیله لري چې په افغانستان کې د جګړې لګښت خپلو نظامي اډو ته د نظامیانو بیرته راتګ له لارې او د ګواښ په وخت کې له هغوی نه ګټه اخیستل تر ډېرې کچې راټیټ کړي او دغه اډې به تر ډېره په خلیج سیمه کې د امریکا نظامي اډو ته ورته وي. پر دې سربېره به په پاکستان کې له خپلو مزدورانو څخه چې تر اوسه یې له طالبانو سره اړیکې نه دي پرې کړې؛ ګټه واخلي. امکان لري فضا داسې چمتو کړي چې طالبان د پاکستان له لارې د امریکا شرطونو ته غاړه کېږدي. البته امریکا د اوباما په وخت کې هم په پاکستان کې له خپلو مزدورانو څخه په بریالیتوب کار واخیست، لکه څنګه چې د افغانستان حکومت له حزب اسلامي سره چي په دغه هېواد کې دویمه تندلاره ډله بلله کېږي، هوکړه وکړه. دا هوکړه د دغه حزب د رهبر ګلبدین حکمتیار په غیاب کې وشوه. هوکړه لیک د دې وسله والې ډلې استازو له ولسمشر غني سره لاسلیک کړ. (سرچینه: بي بي سي، ۲۰۱۶م، د سپټمبر ۲۲مه)

دا مسله امریکا هڅوي چې د طالبانو په اړه هم له پاکستانه کار واخلي، په ځانګړي ډول د حکمتیار اوسني دریځ ته په کتو، چې له سولې او کابل ته تر راتګ وروسته یې نیولی دی. لکه څنګه چې نوموړي له طالبانو وغوښتل چې له سیاسي نظام سره یوځای شي. د افغانستان د اسلامي حزب رهبر ګلبدین حکمتیار د طالبانو له ډلې وغوښتل چې له حکومت سره د خبرو له لارې هوکړې ته ورسېږي. نوموړي کابل ته تر راتګ وروسته په خپله لومړی بیانیه کې د طالبانو ډله وهڅوله چې د بهرنیو ځواکونو وتلو لپاره له سوله ییزې لارې مرسته وکړي. (سرچینه: الجزیره نېټ، ۲۰۱۷ م، د مې ۶مه)

پنځم: امریکا د چین له لوري له لویو ګواښونو سره مخ  ده، په ځانګړي ډول په شمالي کوریا کې د حالت ګرمېدو ته په کتو. له بل لوري په سوریه کې هم د دوی پر وړاندې ګواښونه شته دي. د دغه هېواد د اقتصاد ژغورنې لپاره د امریکا ټول سیاستونه ناکام شول. له بل پلوه په افغانستان کې امریکایي ځواکونو هم خپل مورال له لاسه ورکړی او بریا ته له رسېدو څخه نهیلي شوي دي. په افغانستان او سیمه کې د هند د رول پر ماتېدو سربېره او هغه هیلې چې د حکمتیار له راتګ سره زیاتې شوې، له دغو ټولو واقعیتونو ښکاري، چې امریکا په افغانستان کې د خپلو موخو تر لاسه کولو لپاره د داسې سولې رامنځته کېدو په لټه کې ده، چې د جګړې له لارې ورته ونه رسېدل.

همدا لامل دی چې په افغانستان کې یې د پاکستان رول نوی فعال کړ او پر یاد هېواد يې د هغوی بریدونه راکم کړل؛ هغه که کورني او یا هم پر مرزونو بریدونه وو. لکه څنګه چې د باجوا په ریاست د نوې رهبرۍ په دوام کې چې اته میاشتې وړاندې پیل شوې، پاکستان تر اوسه د راحیل شریف د عملیاتو په څېر هېڅ ډول لوی عملیات نه دي تر سره کړي. راحیل شریف چې د پاکستان پخوانی نظامي قوماندان و، د «نېش لرونکی برید» په نوم عملیات یې د هغو کسانو پر وړاندې چې شریف تروریستان بلل، په مختلفو مرحلو او د افغانستان په مرزونو کې پیل کړي وو. بل خوا، د باجوا د رهبرۍ په دوام کې د کشمیر په مرز کې د پاکستان او هند د اردو تر منځ وړې نښتې تر سترګو کېږي چې دغو  نښتو ته د پاکستان له دننه او د طالبانو رهبري هرکلی وايي.

په ورته وخت کې د پاکستان د اردو نوی قومندان جنرال باجوا هڅه کوي چې له داعش سره د مبارزې په نامه له افغانستان سره همکاري پراخه کړي؛ یعنې هڅه به وکړي چې له تروریزم سره د جګړې مفهوم تمرکز له طالبانو او د وزیرستان مجاهدینو څخه له داعش ډلې سره جګړې ته راوګرځوي او په دغو کړنلارو کې د افغانستان حکومت هم شامل دی. د پاکستاني قبایلو هغه کرکه هم پکې شامله ده، چې له پخواني قوماندان راحیل شریف څخه یې په زوړنو کې لري. لکه څنګه چې باجوا په خپلو خبرو ې د افغانستان د طالبانو له ډلې سره هغه ته اشاره وکړه.

د پاکستان د اردو قومندان قمر جاوید باجوا د داعش ډلې له ګواښونو سره د مبارزې لپاره افغانستان ته د ګډې همکارۍ لاس اوږد کړ. د ګډې همکارۍ دا غوښتنه د دوو ګاونډیو دولتونو تر منځ کم سارې دوه اړخیزه اړیکه بلل کېږي. جنرال باجوا د دې همکارۍ د پیل لپاره خپلې هڅې د جمعې ورځې په هغه ناسته کې یادې کړې، چې د افغانستان له مرز سره نېږدې یې په کرم سیمه کې د قبایلو له یو شمېر مشرانو سره درلوده. کرم یو اداري واحد دی، چې د قبایلو په سیمه کې پرته او د پاکستان قومي اتحادیو راچاپېره کړې ده. د پاکستان د اردو نوي قوماندان له کابل سره د دوه اړخیزو اړیکو په کم ساري تحول کې د دواړو هېوادونو له اوسېدونکو څخه وغوښتل چې له یو بل سره یو موټي او بیدار اوسي. نوموړي د کرم سیمې له قبایلو سره په لیدنه کې وویل: «موږ باید د دغو ګواښونو پر وړاندې له یوبل سره یوځای، چمتو او بیدار وو.» (سرچینه: خلیج انلاین، ۲۰۱۷م، د جولای ۱)

امریکا د افغانستان د مجاهدینو په ځانګړي ډول طالبانو ډلې پر وړاندې عاجزه شوه او هغه څه چې دغه واقعیت ښه ښکاره کوي، د افغانستان د ولسمشر وروستۍ څرګندونې دي چې په سعودي کې یې د ټرامپ تر لیدو وروسته یادې کړې. نوموړي وویل: «هغه څه چې د اهمیت وړ دی، دا دی چې د افغانستان حکومت د سولې په هڅه کې دی. له طالبانو څخه زموږ غوښتنه دا ده چې یوه لاره وټاکي، که هغوی د سولې لاره وټاکي، خپلې هرې غوښتنې ته له سیاسي او قانوني پلوه رسېدی شي او بیا هم زموږ غوښتنه له طالبانو دا ده چې له ترویستانو څخه واټن پیدا کړي.» (سرچینه: د منځني ختیځ ورځپاڼه، ۲۰۱۷م، د مې ۲۵مه) دغه څرګندونې داښیي چې د امریکا سیاست په دې هڅه کې دی چې طالبانو ته اشاره وکړي، چې د طالبانو ډله د ټروریزم پر وړاندې د امریکا له جګړې څخه بېرون ده، بلکې له هغوی غواړي چې په دغه جګړه کې د افغانستان له حکومت سره په یوه لیکه کې ودرېږي او غوښتنې یې له افغانستان څخه د بشپړو امریکایي ځواکونو وتلو پر بنسټ له سوله ییزې لارې تر لاسه کولی شي، نه د جګړې له لارې.

شپږم: لنډه دا چې په افغانستان کې د ولسمشر ټرامپ پر ستراتیژي هغو شخړو او خطرونو ته په پام بیا غور کېږي، چې د امریکا سیاست د نړۍ په ګوټ ګوټ کې ورسره لاس او ګرېوان دی. پورتنیو واقعیتونو ته په پام، په غالب ګومان په افغانستان کې د امریکا پر سیاست بیا غور، لاندې مسایل په بر کې نیسي:

۱. په دغه بیاکتنه یا غور کې د افغانستان د جګړې جبهه تر ډېره سړه شوې، د امریکایانو حضور په نظامي اډو کې محدود شوی، له دوی څخه به یوازې د خطر پر مهال ګټه اخیستل کېږي او داسې به ښودل کېږي، چې د دوی مسؤولیت د داعش ډلې پر وړاندې درېدل دي او بس.

۲. لرې ښکاري چې امریکا نوي ځواکونه، د جګړې او د هغې د سختولو په موخه ولېږي، احتمالاً به ځواکونه د لنډ مهال لپاره ولېږي، خو نه د جګړې په موخه؛ بلکې سولې ته د مجبورولو لپاره له طالبانو سره د چنې وهلو په موخه؛ د بېلګې په ډول: امریکا به ووايي چې موږ حاضر یو له خپل موقفه راکښته شو او دا اضافي ځواکونه بېرته ولېږو، په دغه شرط چې طالبان يې په بدل کې د سولې خبرې اترې ومني او د افغانستان په حکومت کې برخه واخلي. البته په طبیعي ډول دا بهیر باید په هېڅ ډول د امریکا ګټو ته تاوان پېښ نه کړي.

۳. پر طالبانو د دې کړنلارې د منلو د اسانتیا لپاره به امریکا په افغانستان کې د پاکستان رول له سره پياوړی کړي. داسې چې د پاکستان نوې رهبري به طالبانو ته زیاته نرمي وښيي، تر څو يې په کابل کې له مزدور حکومت سره د خبرو اترو او په افغانستان کې په امریکايي سیاسي نظام کې د برخې اخیستنې لپاره رهنمایي کړي.

اووم: په پای کې خبرداری درکوو، چې هسې نه په پاکستان کې د امریکا پر مزدورانو تکیه وکړئ او د هغوی نرمښت فرېب وخورئ، چې نظامي رهبران يې د افغانستان پر وړاندې ښيي. باید له تېره درس واخلئ، پوهېږو چې ممکنه نه وه چې د امریکا پښه په پاکستان کې يې د مزدورانو له مرستې پرته افغانستان ته راخلاصه شي. د طالبانو پر وړاندې د پاکستان حکومت نوی سیاست له یوې ډرامې پرته بل څه نه دی، چې امریکا يې خپله سناریو لیکلې او موخه يې هغه خطرونه لرې کول دي، چې په افغانستان کې یې مزدور حکومت احاطه کړی. امریکا غواړي چې دا خطرونه د امریکا له زیات لګښت لرونکې مداخلې او یا یوې وړې مداخلې پرته دفع شي. نو پر دغه اساس د پاکستان نوي چارواکي په اصل کې د امریکا د دې نقشې نوې او افشا شوې څېره ده. یو ځل یې د پاکستان له مزدورو او په دوی پورې له تړلو چارواکو وغوښتل چې د افغانستان پر جهاد فشار راوړي او شان و شوکت يې له منځه یوسي. لکه څنګه چې راحېل د اوباما د نقشې پر اساس په وزیرستان کې تر سره کړل او اوس د پاکستان مزدورو مشرانو ته د امریکا دستور دا دی، چې طالبان د ټرامپ د نقشې پر اساس وغولوي او فعالیتونه يې له سیاسي لارې مهار کړي.

ټرامپ دا نقشه تر هغه وروسته په لاس کې واخیسته، چې د امریکا مخکیني سیاستونه، چې د هلاکت او تباهۍ (خبرو اترو) مېز ته د طالبانو کشول او د دوی د جهادي موخو له منځه وړل له نظامي او د زور له لارې وو؛ په ناکامۍ پای ته ورسېدل. په دغه ترتیب د امریکا هڅه دا ده چې پاکستان طالبانو ته نږدې کړي او پاکستان طالبان له ګمراه کولو او غولولو وروسته د خبرو اترو مېز ته راولي. زموږ خبرداری دا دی چې هسې نه ځانونه د امریکا او د هغې د مزدورانو لمن ته وغورځوئ او یا پر هغوی تکیه وکړئ. الله سبحانه وتعالی فرمايي:

﴿وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ﴾ [هود: ۱۱۳]

ترجمه: او پر ظالمانو تکیه مه کوئ، چې د دوزخ اور به مو چاپېر کړي. هغه مهال به له الله پرته هېڅ ولي او سرپرست نه لرئ او مرسته به نه درسره کېږي.

د مطلب ادامه...
Subscribe to this RSS feed

اسلامي خاورې

اسلامي خاورې

غربي هېوادونه

ټول لینکونه

د پاڼې برخې