Başkent Bağdat ile orta ve güney illerdeki meydanları tıka basa dolduran kitlesel protestoların ikinci ayındayız. Rejimi koruma güçlerinin, orantısız şiddeti nedeniyle ya da diğer bir deyişle zulüm ve zalimleri koruma enstrümanlarının, devrimin kararlılığını kırmak için gerçek ve lastik mermiler, ölümcül sis bombası kullanması sebebiyle gösterilerde yaklaşık 500 masum devrimci genç hayatını kaybetti, 15 binden fazla kişi de yaralandı ve sakatlandı. Devrimcilerin kararlılığı, ülkede bozgunculuk çıkaran, katliam yapan, halkı yerinden eden iktidar partilerini dehşete düşürdü. Bu yüzden ölüm sessizliğine büründüler...

فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ “Birdenbire onlar bütün ümitlerini yitirdiler.”^{[Enam 44]} Her gün ve günün her saatinde hâlâ orada burada ölenler ve yaralananlar oluyor.

Gösteriler, iktidarının birinci yılındaki Abdül Mehdi hükümetini dize getirdi, yenilgiyi tattırdı. Hakkı olmayanları yağmalamak dışında devlet diye bir kurum yok. Başbakan Abdül Mehdi, istifasını çaresiz parlamentoya sundu. Adı dışında feraseti olmayan Dini Merciliğe kutsallık atfetti. Ülkeyi kaosa sürüklememek için istifa ettiğini, iktidardaki kalan süresini doldurmak için göreve devam edeceğini belirtti.

Ama yozlaşma henüz sona ermiş değil. Hâlâ uzun ve zorlu bir yol var. Endişe, pozisyonun efendisidir. Yönetimin sembolleri, iktidarın dizginlerini kaybettiklerinde ve ganimetinden mahrum olduklarında zayiatın sanılandan çok olacağı kanaatine varırlarsa, hükümetin istifası daha fazla kan akmasına yol açabilir.

Gerçek şu ki, Irak ve bölgedeki diğer halkların, iktidardaki zorbalar grubuna karşı zaferi, ümmetin yaşadığı krizleri çözmez, mutluluk getirmez ya da dilekleri gerçekleştirmez. Demokratik zorba rejimleri değiştirmez, sadece kapitalist akideye inanan başka birilerini iktidara getirir. Yine Şeriatın hakemliği ve âlemlerin Rabbinin Şeriatı hayattan dışlanır. Demokrasi hilesi altında yaşayan dünya milletleri, amaçlarına ulaşıp baskı ve sömürü kâbusundan kurtulabildiler mi? Dünyada ve ahirette mutluluğa erişmenin yolu, Âlim ve Habir olan Allah’ın yönetimine dönüştür. Gayrısı sapıklık ve dalalettir.

إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ وَهُوَ خَيْرُ الْفَاصِلِينَ “Hüküm ancak Allah’ındır. O hakkı anlatır ve O, doğru hüküm verenlerin en hayırlısıdır.”^{[Enam 57]}