Cezayir Milli Eğitim Bakanı Nuriye b. Ğibrit 2015 yazında yaptığı açıklamada Ammicenin [halk dili] müfredata gireceğini söylemişti. O zamandan beri Cezayir’de tepkiler havada uçuşuyor. Bu reaksiyonların belki de en önemlisi, halk dilekçeleridir. Dilekçe sahipleri, Fransızcanın müfredattan kaldırılmasını talep ediyor... Halkın bu ezici tepkisi, çok keskindir... Çatışma, bir öğretmenin videosu yayınlanınca yeni öğretim yılında tekrar gün yüzüne çıktı. Videoda öğretmen, öğrencilerini Arapça dilini öğrenmeye teşvik ediyor ve Arapçayı övüyor. Bu video bakan ve laikleri zıvanadan çıkardı ve sert önlemler alınacağına dair tehditler savurdular...

Ne tuhaftır ki bu, halktan kopuk, anormal bir Frankofon lobiciliğidir. Ama günler bu Frankofon lobiciliğinin gerilediğini, düşüş eğiliminde olduğunu ve gerginleştiğini gösteriyor. Şüphesiz Cezayir, doğal ümmet projesini, İslam akidesini ve bu akideden fışkıran bir sisteme inanıyor. Cezayir halkının, İslam’ın adaletli, dürüst ve Salih bir toplum inşa etmek için kâfi ve yeterli olduğuna dair kanaati apaçık ortadadır. Cezayir ve ümmetin tek eksiği, prestijli bir İslam Devletidir, Nübüvvet metodu üzere Hilafet Devletidir. Hilafet, kültürel ve uygarlık çatışmasına ilelebet son verecektir...

Özellikle Fransa’yı çileden çıkaran Cezayir halkının bu ezici tepkileriyle gurur duyuyoruz. Cezayir her zaman sürprizler ve iyilikler ülkesi olmuştur...

Ümmetin evlatlarına Arapça dilini öğretmeyen İslam dünyasındaki mevcut devletlere yazıklar olsun. Zayıf ülkeler, kıytırık diller konusunda böyle bir tavır takınırlar... Oysa Arapça, hem halklar tarafından konuşulan hem de yazımı olan Kuranın zengin dilidir. Kaldı ki eğitimi bir ibadettir. Asırlar, Arapçanın her ortaya çıkan yeniliği kuşatabilecek kapasitede olduğunun kanıtıdır.