Hizb-ut Tahrir / Tanzanya, 1 Mart günü Güney Zanzibar Kiboje bölgesinde, bilinmeyen silahlı bir grup insan tarafından 3 Hizb-ut Tahrir gencine yönelik barbarlığı, zulüm, vahşet ve işkenceyi şiddetli ifadelerle kınamaktadır.

Saat 2.00 sularında zorla köye giren kimlikleri belirsiz bazı sivil giyimli silahlı milisler, silahlı düşmanmış gibi gençlerin evini kordon altına aldılar. Cuma Muarab, İbrahim Silima ve Said Muhammed adlı gençler, elleri kelepçeli, yüzleri örtülü bir şekilde arabaya bindirilip bilinmeyen bir yere götürüldüler. Götürüldükleri yerde vahşet, barbarlık ve tanımı imkânsız işkenceye maruz kaldılar. Aynı gün sonunda yaklaşık 10.00 sularında serbest bırakılan gençler, Hizb-ut Tahrir ile çalışmamak ve üyelik konusunda uyarıldılar.

Bu, barbarca, utanç verici ve korkakça bir eylemdir. Kimlikleri açığa çıkmasın diye yüzlerini örten korkak milisler, kurbanlara karşı şeytanca eylemlerde bulundular. Ayrıca bu şeytani eylem, İslam ve Müslümanlara karşı aşırı düşmanlığın bir tezahürüdür. Oysa Zanzibar Adası sakinlerinin çoğu Müslümandır.

Kaldı ki uzun süreden beri varlığı bilinen bu milisler, Zanzibar’da güpegündüz acımasız ve yasadışı faaliyetlerde bulunuyorlar. Buna rağmen devlet, onlara yönelik uyarıcı, muhasebe edici somut adımlar atmıyor. Bu da onların bu eylemlerinin polis gücü gözetiminde yapıldığı ve politikacılar tarafından da kullanıldığını göstermektedir.

Herkesi biraz insani ve adaletli olmaya davet ediyor, sosyal ahengi istikrarsızlaştıran bu husumetkâr milis eylemlerini şiddetli kınamaya çağırıyoruz.

Milislere, yardımcılarına ve destekçilerine de şunu hatırlatıyoruz ki bu şeytani eylem ilelebet unutulmayacak ve affedilmeyecektir.

وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لاَ يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاء  “Sakın Allah’ı, zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma; gözlerin dışarı fırlayacağı bir güne kadar onları ertelemektedir. O gün başlarını dikerek (çağırıldıkları yere doğru) koşarlar. Gözleri kendilerine bile dönmez, kalpleri de bomboştur.”^{[İbrahim 42-43]}