(Marunî) Dışişleri Bakanı Gebran Bassil’in, (Şii) Meclis Başkanı Nebih Berri’den “haydut” diye söz etmesinin ardından Berri yanlıları sokağa döküldü, etrafa ateş açıp Aun’un Özgür Yurtsever Hareketi partisine ait büroları yaktılar. Göstericiler, El Hades’te etrafa ateş açıp terör estirdiler. Bunun üzerine semt sakinleri, silahı alıp sokağa döküldüler, fitneci mezhepçilik sloganları attılar. Olay, neredeyse Lübnan’da yeni bir mezhepçilik savaşının fitilini ateşleyecekti. (Bu durum kesintisiz dört gün devam etti)

Yaşanan bu olaya binaen soruyoruz:

• İçişleri Bakanı, güvenlik planı ve kolluk kuvvetleri nerede? Etrafa rastgele ateş açan, insanlara küfürler eden, terör estiren, ülkeyi iç savaşın eşiğine getirenler hakkında niye gözaltı işlemi yapılmadı? Yoksa güvenlik planı ve gözaltılar ülkede belli bir grup için mi geçerli?

• “El Hades” semti askeri kışlalarla çevriliyken silahlı gösterileri, yol kesmeleri ve provokasyonları durdurmak için neden orduya emir verilmedi?

• Devletin prestijine, hukukun üstünlüğüne, bireysel ve sosyal mallara kulak tıkayanlar nerede?

• Yargı organı isyancıları tutuklamak için neden kolluk kuvvetlerine talimat vermedi?

7 Mayıs 2008 ve diğer benzeri olaylar ile dünkü El Hades olaylarına da aynı yaklaşım sergilendi. Buna karşılık yetkililer ve kurumlar, Trablus, Sayda, Beyrut ve diğer bölge sakinleri karşısında her zaman küstahça, zalimane ve delice hareket etmişlerdir. Bu da şu algıyı güçlendiriyor: Lübnan, çete ve torpil devletidir, adalet ve güvenlik kavramlarına yabancıdır. Her şeyden önemlisi, ordu ülke ve halkın güvenliğini korumak için kendiliğinden değil siyasi emirle hareket eder.

Ey İnsanlar!

-Lübnan dâhil- bölgedeki sorunlar ve krizler, sömürgeci Batı müdahalesinin bir ürünüdür. Fransa, yüzyıllarca İslami yönetim ve Hadâratı ile yönetilen Şam diyarının bu parçasını aslından kopardı. Koparılan bu parçacıkta devlet dinamiklerinden yoksun bağımsız bir devletçik kurdu. Bu devletçik için iğrenç siyasi mezhepçilik karışımı insan yapımı bir sistem belirledi. Bu yüzden bu varlık şaibeli bir doğumdur... İşte o zamandan beri de bu topraklar art arda fitne ve iç savaşlarla boğuşmaktadır. 18 ırktan oluşan Lübnan halkının parçalanmışlığı ve aralarındaki çatışma mezhepçilik ve ırkçılık karışımı kapitalist rejim altında iyice derinleşti. Her an patlamaya hazır bir volkan gibidir.

Ey İnsanlar!

Eğer bir liderin diğerine hakareti, bir devletin yapısını tehdit edebiliyor ve onu iç savaşın eşiğine getirebiliyorsa, o zaman böyle bir devlet altında huzur ve barış içinde yaşamdan bahsedilebilir mi?