Lübnan Hükümeti, idarî, malî ve hukukî dosyaları erteleyip geçen Perşembe günü toplanarak özellikle Gazze olaylarına ve Doha toplantısına ilişkin olarak oturumuna siyasî bir boyut kazandırdı.

Enformasyon Bakanı, bir açıklama yaparak kurban edilen Gazze'de yaşanan katliamlara yönelik Hükümet'in eğilimini aktardı. Zîra formalite ve yapmacık sempatinin ardından Hükümet, devletin, ordusunun, direnişçilerinin ve halkının, yüzüstü bırakılan Gazze halkına yönelik her türlü fiili yardım girişimine karşı olan tutumunu yineledi. Tabiatıyla Hükümet'in bu tutumu, gizli anlaşma yapmak, komplo kurmak ve en azından acziyet göstermek gibi farklı tutumlar sergileyen özellikle komşu devletler olmak üzere Arap nizamları da dâhil İslâmî âlemin geri kalanındaki diğer nizamların tutumlarından farklı değildir.

Ardından aldatma ve saptırma silsilesine bir yenisini eklemek üzere bir grup Arap yöneticisinin Doha'daki toplantısı yapıldı. Zîra gizli anlaşma yapan birer zavallı ve biçare görüntüsü sergiledikleri halde kendilerini Gazze halkına sempati duyar ve besler bir şekilde yansıttılar. Zîra akranları olan yöneticilerle rekabet bağlamında Gazze katliamının istismar edilmesinde yoğun uğraş vererek bölge halklarını aldatmayı umut ettiler. Ancak heyhat ki heyhat! Zîra Ümmet'in, bu yöneticilerin hıyanetlerine karşı bilinci artık böylesi tiyatroların kendilerini aldatmasından daha çok gelişmiştir. Çünkü onlar, Doha'da toplananların tutumlarının, bu nizamlar arasındaki ucuz anlaşmazlık, Batıdaki efendilerine hizmette rekabet ve Gazze halkına yardımın akıllarına gelecek son şey olması eksenine odaklandığına bizzat kendi gözleriyle şahit oldular. Nitekim Lübnan Devlet Başkanı'nın tutumu bunun en çarpıcı örneğidir. Zîra Arap girişiminin "geri çekilmesi" önerisini reddetmesini, Gazze trajedisi ile hiçbir ilişkisi olmayan garip bir esasa dayandırdı ki o, bu girişimin Beyrut zirvesinden yola çıkmış olmasıdır. Sanki girişimin oradan yola çıkmış olması devlet için bir imtiyazmışçasına!

Binaenaleyh sürekli vurguladığımız aşağıdaki noktaları tekrar vurgulamak isteriz:

67 yılında işgal edilen topraklardan çekilmesi karşılığında Yahudi varlığını tanımaya ve ilişkiler kurmaya yönelik Arap Zirvesi Girişimi'nin, hiçbir meşruiyeti yoktur ve herhangi bir siyasî tutuma esas olarak itimat edilmesi caiz değildir. Zîra konumu ne olursa olsun hiçbir beşerin, gaspçı Yahudilere Filistin topraklarının bir karışı üzerinde egemenlik verme hakkı yoktur. Çünkü Filistin arzı, Râşidi Halîfe Ömer İbn-ul Hattap döneminden beri haraç arazi olan İslâmî bir arzdır ve Dâr-ul İslâm'ın bir parçasıdır. Defaatle söyledik, yine tekrarlıyoruz: Bazı nizamların Yahudi varlığını tanımaya yönelik bu ve önceki girişimleri, Allah'a, Rasul'üne ve mü'minlere hıyanettir. Sırf Beyrut'tan alınmasından dolayı Lübnan devletinin Arap girişimini dondurmayı sürdürmesi doğrusu bir garabettir! Zîra siyasî tutumlar, böylesi kıytırık ve kof esaslara dayandırılır mı?! Yapılması gereken bu hıyanet girişimini dondurmak olmayıp bilakis tamamıyla yok etmek ve ihanet müzakereleri döngüsüne nihai şekilde son vermektir. Oysa aklı başında bir kimse, Yahudi varlığının, kökü kurutulmadan-kazınmadan ve Allah'ın emrine icabet edip yok edilmeden bedenin sıhhat bulmayacağı tuhaf kanserli bir varlık olduğunu fark eder.

وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ "Onları (size karşı savaşanları) yakaladığınız yerde öldürün. Sizi çıkardıkları yerden siz de onları çıkarın." ^{[el-Bakara 191]}

Gazze'deki halkımızın binlercesini katletsin ve binlercesini yaralasın diye onu Yahudi halkı ile baş başa bırakan bu aşağılık zavallılık, tüm kurumlarıyla Lübnan otoritesi de dahil İslâmî âlemdeki mevcut nizamların alınlarında bir utanç lekesidir. Zîra Gazze'de yaşananlara, sanki başka bir âlemde yaşanıyormuş ve başka bir ümmetmiş gibi baktılar. Oysa Gazze halkı, bu Ümmet'in bağrından bir parçadır ve Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ "Mü'minler ancak  kardeştir." ^{[el-Hucûrât 10]}

Dolayısıyla yardımın, Sömürgecinin beldemize yerleştirdiği vatancılık yapısı ölçüsüne binaen olması caiz değildir. Zîra bugün Gazze'nin bombalanması ile 2006 yılında Lübnan'ın bombalanması arasında hiçbir fark yoktur. Çünkü onların arasını ayıran sınır, Sömürgecinin türettiği sınırlardır ve dostluğun bu esasa göre taksim edilmesi caiz değildir.

Lübnan'ın Yahudi varlığına karşı tek başına askerî cepheleşme sorumluluğunu üstlenmekten aciz olduğunu söyleyip durması, Filistin'deki kardeşlerine karşı Lübnan halkını, özellikle de direnme gücü olanları sorumluluktan kurtarmayacaktır. Zîra gaspçı varlığa karşı cephe açılması için bölgenin istisnasız diğer nizamları seslerini bir yükseltmiş ve bir kıyama kalkmış olsalar kesinlikle Lübnan, bu hayatî tarihsel cepheleşmenin bir parçası olacaktır! Nitekim Temmuz 2006 savaşı, Filistin'e mücavir devletlerin en zayıfının bile, yeterli irade olduğu zaman Yahudi varlığını sarsmaya muktedir olduğunu göstermiştir.

Askerî yardım da dahil meşruu olan her türlü araçla Filistin halkına yardım edilmesi, bir şeref ve baş tacı olup Yahudi varlığının ajanları olan bazı marjinal seslerin ifade ettiği gibi değildir. Çünkü Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:

وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ Eğer onlar dîn hususunda sizden yardım isterlerse, onlara yardım etmek üzerine borçtur. ^{[el-Enfâl 72]}

Yine Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] şöyle buyurmuştur:

إن سلم الـمؤمِنين واحدة، لا يسالم مؤمن دون مؤمن في قتال في سبيل الله، إلا على سواء وعدل بينهم "Mü'minlerin barışı birdir. Aralarında eşit ve adil şekilde olmadıkça bir mü'min, (diğer) mü'min olmaksızın Allah yolunda savaş hususunda barış yapamaz."

Ve şöyle buyurmuştur:

الـمسلمون تتكافأ دماؤهم، ويسعى بذمتهم أدناهم، ويجير عليهم أقصاهم، وهم يد على من سواهم " "Müslümanların kanları birbirlerine eşittir. Müslümanların (sayıca) en azı (bile) onların zimmetleri uğrunda koşar. Müslümanların en uzak olanı (dahi) onlar adına eman verebilir. Müslümanlar, kendilerinin dışındaki kimselere karşı bir el (hükmünde)dirler. Onların kuvvetli olanı zayıf olana gönderir."