Aden'deki 20. Körfez Futbol Şampiyonası'nın başından sonuna kadar Devlete bağlı es-Sevre gazetesi sayfalarına, "Yemen, 20. Körfez Futbol Şampiyonasına ev sahipliği yapma hünerini gösterdi. Büyük bir siyasi ve moral zaferi elde etti" gibi Ali Abdullah Salih ve maiyetinin 20. Körfez Futbol Şampiyonası'nı düzenleme başarısına ilişkin başlıklarını ve açıklamalarını taşıdı.

20. Körfez Futbol Şampiyonası açılışını yaparak ve düzenleyerek insanları ülkenin kötü siyasi ve ekonomik durumu hakkında aldatmayı başaracağına Ali Abdullah Salih'in kendisi bile inanmamaktadır.

Zira Ali Abdullah Salih'in Yemen'in durumu ve Yemen'i önceliklerinin başına koyduklarını ve onu İngilizlerden çekip almaya odaklandıklarını gizlemeyen Amerikalılar ile yüzleşmemek için futbol sahalarına kaçtığını artık herkes bilmektedir!

Yemen, Necd, Hicaz ve Körfez yöneticileri, gençlerin dikkatini hayati meselelerinin üzerinden başka yöne çekmek için futbola yüz milyarlarca para harcamaktalar. Bu hayati mesele ise tüm Müslümanların altında gölgeleneceği, Rablerini razı edecekleri ve Amerika'nın liderliğini yaptığı haçlı saldırısına karşı koyacakları Hilafet Devleti'ni kurmaktır. Nitekim Resulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem], şöyle buyurmuştur:

الإمام جنة يقاتل من ورائه ويتقى به "İmam [Halife], bir kalkandır. Onunla korunulur ve onun arkasında savaşılır."

20. Körfez Futbol Şampiyonası hakkında yapılan açıklamaların maksadı, hem ulaştıkları kötü boyut noktasında hem de önümüzdeki yılın başlaması ile yürürlüğe girecek olan gelir vergisi yüzünden yakında başlarına gelecek şeyler noktasında insanları aldatmaktır. Zira memurlar, bu uygulama ile tam da rahatladık derlerken rejim, önümüzdeki yılın Şubat ayında yapılacak olan Riyad konferansına gitmeden ve bizleri sadece dünyadaki emtiaların açık pazarı haline getirecek olan Dünya Ticaret Örgütü'ne katılmadan önce petrol türevleri üzerindeki sübvansiyonları kaldırarak onların bu rahatını bozacak.

Celil ve faziletli alimler, 20. Körfez Futbol Şampiyonası'nın bir takım zararları hakkında bir bildirge yayınladılar. Şeri hükümleri umursamayanlara karşı hak sözü söylemekten korkmayan bu faziletli alimlere deriz ki: Bu davranışınızdan dolayı sizleri kutlarız. Siyaset noktasında bilinç sahibi olmanız için bakış açınızı ve düşüncenizi daha geniş tutunuz. "Zira siyaset, bir pislik değildir!" Aynı şekilde bu ülkenin ekonomisinin ve diğer işlerinin nasıl idare edildiğini tedebbür ediniz ki böylece, hem bunların İslam'la hiçbir ilgisi olmayan fikirler ve akliyetler ile idare edildiğini yakinen görünüz hem de bunların İslam'la nasıl idare edileceğini öğreniniz. Ayrıca Yemen'in ötesinde tüm Müslümanları hatta yeryüzündeki tüm insanları kuşatacak İkinci Raşidi Hilafet Devleti'nin gölgesinde siyaseti, ekonomiyi, dış siyaseti ve eğitimi şeri hükümlere göre belirlemek için İslam'ı vakıa zemininde ortaya çıkarmaya çalışanlarla birlikte çalışınız. Nitekim Resulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem], şöyle buyurmuştur: ... ثم تكون خلافة على منهاج النبوة "...Sonra Nübüvvet Minhacı Üzere Hilafet olacak."

Kuzey Kore'nin 23.11.2010 çarşamba günü Güney Kore'ye ait bölgelere füze saldırısında bulunmasının ardından iki ülke arasındaki gerilim arttı. Çin, Sarı Denizde ortak askeri tatbikat yapma kararı almalarının ardından Amerika ile Güney Kore'yi gerilimi tahrik etmekle suçladı ve Kuzey Kore'nin yaptığı şeyler karşısında sessiz kaldı. Bu gerilim, Amerikan dışişleri bakanı yardımcısının Amerika ile Çin arasındaki ilişkiyi Amerika'nın Asya'daki ajanlarının stratejik güvencesi olarak isimlendirmesinin ardından ortaya çıktı!

Nitekim 29.11.2010 tarihli Kombas gazetesi yaptığı analizinde, Kore yarım adasında yaşanan gerilimin Kuzey ile Güney Kore arasında olmadığını bilakis bunun aşağıdaki sebeplerden ötürü Amerika ile Çin arasındaki bir çatışma olduğunu yazdı:

Birincisi: Daha önce Amerikan Başkanı Barack Obama, Çin'den parasının değerini düşürmesini talep etmiş ancak Çin, bunun kendi sorunu olmayıp Amerika'nın iç sorunu olduğunu gerekçe göstererek buna şiddetle karşı çıkmış ve bunun üzerine Amerika'nın ticari bütçesi Çin karşısında zayıflamıştı. Bunun üzerine Amerika, Çin'e karşı düşmanca muamele etmek yerine dostça muamelede bulunmaya çalışmış ancak Çin, tutumunu değiştirmeyerek bunda ısrar etmiştir.

İkincisi: Amerika, Çin para birimi yuanın değeri üzerinde baskı oluşturmak için yüz milyarlarca dolar bastı ve yuanın değerini düşürmeyi başardı. Ancak bu defa da enflasyon sorunu ile karşı karşıya kaldı ve ekonomisi giderek zayıfladı.

Üçüncüsü: Çin'in Amerika karşısında gücü arttı ve bunun üzerine Obama, şu açıklamada bulundu: "Amerika, Çin'in ihtirasları ile sadece bu bölgede karşı karşıya kalmamıştır."

Şimdi burada varit olan soru şudur: Özellikle Amerika, Endonezya hükümeti ile Kapsamlı Ortaklık adında bir anlaşma yapmışken Endonezya, bu sorunun neresinde yer almaktadır? Amerika'nın yanında mı yoksa Çin'in yanında mı yer almaktadır? Yoksa tarafsız bir tutum mu takınmaktadır? Gerçek şu ki bu krizin çıkmasını isteyen Amerika'dır. Zira Amerika, bu sayede kendi iradesine karşı çıkan Çin'i rahatsız etmeyi, onu Kuzey ile Güney Kore'nin askeri sorunlarına boğmayı ardından sıcak bir odağa kilitlemeyi, bölgenin güvenliğini tehdit etmeye çalıştığını göstermeyi dolayısıyla Asya ülkelerini Çin'e karşı tahrik ederek bu ülkeleri ondan uzaklaştırmayı amaçlamaktadır. Bütün bunlardan açığa çıkmaktadır ki mesele, Amerika ile Çin arasında olup Endonezya ile bir ilgisi yoktur. Dolayısıyla Amerika ile Çin'in Endonezya'yı şu veya bu tarafa çekmeye çalışmasına rağmen Endonezya'nın iki ülkeden herhangi birisinin yanında yer alması kesinlikle doğru değildir. Çünkü bu iki ülkeden birisinin yanında yer alması ne şimdi ne de gelecekte Endonezya'nın lehine olmayacaktır. İslam beldeleri içerisinde en büyük ülke olan Endonezya, müstakil bir iradeye sahip güçlü bir devlet olmalı ve bu anlamda gerekli imkanlara da sahiptir. Ancak akidesinde ve nizamlarında İslam akidesine ve ondan fışkıran nizamlara sahip olan kendi ümmetine dayanıp Nübüvvet Minhacı Üzere Hilafet Devleti haline gelmedikçe güçlü bir devlet olması imkansızdır. Zira izzet, Amerika'nın veya Çin'in yanında değildir. İzzet ancak Allah'ın elindedir.

وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ "Oysa izzet Allah'ın, Resulünün ve müminlerindir. Ancak münafıklar bilmezler." ^{[Münafikun 8]}

Evet, Ey Müslümanlar! Allahuteala'dan sonra kendimize ve kendi gücümüze güvenmeliyiz. İşte Hilafeti kurma çalışması vecibelerini yerine getirmeleri için Müslümanların eline altın bir fırsat geçmiştir. Aksi takdirde Müslümanlar, selin köpüğü gibi birer köpük olarak kalmaya devam edeceklerdir. Zira Endonezya'yı sömürgeci kafirlerin devletlerinden bağımsız güçlü bir devlete dönüştürecek, Endonezya'yı ve Müslümanları Amerika ile Çin'in hakimiyetinden, vahşiliklerinden, ülkeyi ve insanları fesada boğmalarından kurtaracak, [لا إله إلا الله محمد رسول الله] rayesi altında dünyaya liderlik edecek, Müslümanların beldelerini ve ordularını Amerika'ya, Çin'e ve diğer küfür devletlerine karşı birleştirecek olan bizzat Hilafettir.

Ey Müslümanlar! Ey Kuvvet Sahipleri!

Ümmetin muhlis evlatlarıyla birlikte Hilafeti kurarak İslami hayatı yeniden başlatmaya çalışmak, sömürgeci devletlerin ülkenizi ve servetlerinizi yağmalamasından kurtarmak için elinize bir fırsat geçmiştir.

 

İslam Şahsiyeti kitabının ikinci cüzünün 417. sayfasında şu ifade geçmiştir: "...Zira mesela, bir sene bir evde oturmaya karşılık bir hayvanın satılması caiz olmaz. Fakat bir evde oturmaya karşılık bir bahçenin kiralanması sahih olur. Çünkü alış-veriş malın mal ile değişimidir. Dolayısıyla malın menfaat ile değişimi alış-veriş sayılmaz. Kiralama ise böyle değildir. Zira o, bir bedel karşılığı menfaat üzerine sözleşmedir. Bu bedelin, mal olması zaruri değildir, menfaat de olabilir."

İktisat Nizamı kitabının 375. sayfasında ise şu ifade geçmiştir: "...İslam, kira ve alış-veriş hükümlerini açıklarken mal ve hizmetlerin kıymetleri ile ilgili belirli bir mübadele aracı belirtmemiştir. İslam, karşılıklı rızaya dayanan mübadele konusunda insanı serbest bırakmıştır. Örneğin; Kur'an öğrenmesi şartıyla, bir erkeğin bir kadınla evlenmesi caiz olduğu gibi, bir malı, bir gün çalışma karşılığında alabilmesi ve belirli miktarda hurma karşılığında başka bir kişinin yanında bir gün çalışması da caizdir..."

Benim Burada İki Sorum Var:

Birincisi: İslam Şahsiyeti kitabının ikinci cüzünde geçtiği üzere alış-veriş malın mal ile değişimi/mübadelesi olması itibarıyla bir evde oturma karşılığında bir hayvanın satılması caiz değildir. Oysa bu durum, bir malın evin menfaati ile mübadelesidir. Ancak bir evde oturmaya karşılık bir bahçenin kiraya verilmesi caizdir. İktisat Nizamı kitabında ise bu alış-veriş caiz kılınmış ve şöyle denmiştir: "Bir malı, bir gün çalışma karşılığında alabilmesi caizdir." Yani malın bir hizmetin menfaati karşılığında satılmasıdır. Dolayısıyla müşteri, sahibinin yanında çalışmasının menfaati karşılığında malı almaktadır. Görüldüğü üzere Şahsiyet ile İktisat kitapları arasında bir çelişki vardır. O halde bunun hangisi doğrudur? Bir malı menfaat karşılığında satmak caiz midir yoksa caiz değil midir?

İkincisi: Şayet caiz değilse haracî arazinin satışı menfaatinin satışı olduğu bilindiği halde bu nasıl gerçekleşmektedir? Çünkü haracî arazinin rekabesi, Müslümanların mülkü olup haracî arazinin sahibi onun menfaatinden başka hiçbir şeyine sahip olamaz. O halde haracî arazinin menfaatinin mal ile mübadele edilmesi bir satış olarak isimlendirilir ve buna alış-veriş hükümleri intibak eder mi?

Birinci Sorunun Cevabı:

1- Bir yerde (mübadele), başka bir yerde (alış-veriş), bir başka yerde (kira/icara) olarak isimlendirilmiştir.

2- İslam mübadeleyi, haram olmadıkları sürece mal, hizmet ve menfaat arasında kullanmıştır. Dolayısıyla bir arabanın veya iki arabanın bir ev ile mübadele edilmesi caiz olduğu gibi bir arabanın bir evde birkaç ay oturma ile mübadele edilmesi de caizdir.

Yine bir günlük veya bir aylık çalışmanızı belirli meblağda bir para ile mübadele etmeniz caiz olduğu gibi bir günlük veya bir aylık veya bir senelik çalışmanızı bir ev veya araba ile mübadele etmeniz de caizdir...

Yani -dediğimiz- gibi haram olan bir mal veya haram olan bir menfaat veya haram olan bir işte verilen hizmet olmadığı ve karşılıklı rıza olduğu sürece bir hizmetin bir mal veya bir emtia veya bir menfaat ile mübadele edilmesi caizdir.

3- Alış-veriş bir tür mübadele olup malın mal ile mübadelesidir. Bu nedenle iki nakit arasında veya nakit ile emtia arasında olması gibi mübadele, bir mal ile başka bir mal arasında olduğu sürece bu, bir alış-veriştir ve buna alış-veriş hükümleri intibak eder.

4- İcara/kira, mübadelenin başka bir türü olup bir bedel karşlığında menfaat üzerinde yapılan akittir. Bedel ise mal olabileceği gibi menfaat te olabilir. Dolayısıyla belirli meblağda bir nakit veya buğday yada hurma gibi bir mal karşılığında bir gün veya bir ay çalışmanız caiz olduğu gibi... bir evde bir ay oturmanız karşılığında birgün veya bir ay çalışmanız da caizdir.

Dolayısıyla mübadele, menfaat ve emtia veya mal arasında olduğu sürece bu, bir icaradır ve buna icara hükümleri intibak eder.

5- Bunları öğrendiğimizde İktisat Nizamı'nda ve İslam Şahsiyeti'nin ikinci cüzünde geçen ifadeleri aşağıdaki şekilde anlamamız kolaylaşlacaktır:

a- İktisat Nizamı'nda geçenler nakit babı hususunda olup mübadele genel olarak zikredilmiş ve emtia, hizmet ve menfaat arasında olmasına cevaz verilmiş... Ardından da İslam'da nakitte mübadele aracının altın ve gümüş olduğuna ulaşılmıştır.

Dolayısıyla nakit babındaki bahs mübadele hakkında olup bu, sahihtir. Yani mübadele mal, emtia ve hizmet arasında olmaktadır.

b- İslam Şahsiyeti'nin ikinci cüzünde geçenler ise icara/kira hakkında olup icara ile alış-verişin arasını ayırmak içindir. Dolayısıyla İslam Şahsiyeti'nde araçlarından her birinin (mal) olduğu genel mübadelenin bir türünden bahsedilmektedir. Bu da alış-veriş olarak isimlendirilir ve kendisine has hükümleri vardır. Keza araçları (menfaat veya hizmet ile) (mal) veya (menfaat ve hizmet) ile (menfaat ve hizmet) olduğu genel mübadelenin başka bir türünden bahsedilmektedir ki bu da icara olarak isimlendirilir.

c- Binaenaleyh İktisat Nizamı ve İslam Şahsiyeti kitaplarında geçenlerden her biri kendi babında sahihtir.

d- Ancak İktisat Nizamı'nda mübadeleden bahsedilirken verilen misalde (alma) lafzının kullanılmasından dolayı bir karıştırma olmuştur ki bu, şu ifadedir: "...bir malı, bir gün çalışma karşılığında alabilmesi caizdir..." Bundan maksat şudur: "Malı, sahibinin yanında bir günlük çalışma ile mübadele etmesi caizdir" Zira konu, mübadele hakkında olup bu şekilde belirtilmiş olsaydı karışıklık ortadan kalmış olurdu. Çünkü bize göre bu tür bir mübadele, icara babına girer ve buna alış-veriş hükümleri değil icara hükümleri intibak eder. Zira bir gün çalışan bu adamın ücreti, bu mal olup bu duruma alış-veriş hükümleri intibak etmez.

İslam Şahsiyeti kitabının ikinci cüzünün 375. sayfasında alış-veriş bahsinin başında: "Alış-veriş lügatte mutlak olarak mübadele olup almanın zıttıdır..." şeklinde geçtiği üzere alış-veriş, lügatte mübadele olarak isimlendirlmesine rağmen şeran mübadele türlerinden bir tür olup malın malla mübadelesidir. Nitekim yukarıdaki ifadenden sonra şu ifade geçmiştir: "Şeriata göre alış-veriş; karşılıklı mülkiyet hakkını devretme ve devir alma şeklinde bir malın bir mal ile değişimidir..."

Bundan dolayı karışıklığı ortadana kaldırmak için bu cümleyi yukarda belirtiğim şekilde tashih edeceğiz. Yani: "..bir malı, bir gün çalışma karşılığında alabilmesi caizdir..." cümlesi yerine şu cümleyi koyacağız: "Malı, sahibinin yanında bir günlük çalışma ile mübadele etmesi caizdir."

Çünükü bize göre doğru olan şeran alışveriş, İslam Şahsiyeti kitabının ikinci cüzünün 375. sayfasında geçen alış-verişin tanımında olduğu gibi (malın malla mübadele edilmesidir).

Ayırca menfatin, hizmetin ve malın mübadelesini belirli şartlarda alış-verişe dahil eden ve malın malla mübadelesi ile sınırlandırmayan fakihlerin olduğu da bilinmelidir. Ancak bize göre râcih olan; yukarıda belirtiğimiz gibidir.

 

İkinci Sorunun Cevabı:

İcaranın tanımı, bir bedel karşılığında menfaat üzerinde yapılan akittir. Burada menfatten maksat, geçici menfaattir. Yani menfaatin, onu geçici bir sınırla sınırlandıran muayyen şartları ve keyfiyetleri taşımasıdır. Mesela oturmak için bir evin bir seneliğine kiralanması, kiralanan şeyin geçici bir menfaati taşıması demektir ki bu da belirli bir süre zarfıdır.

Haracî arazinin menfaatine gelince; rekabesi Müslümanların mülkü olmasına rağmen bu menfaat, sürekli olarak sahibinin mülküdür. Bu nedenle haracî arazinin menfaatinin satılması ve buna alış-veriş hükümlerinin intibak etmesi sahihdir. Bunun delili ise sahabe [Rıdvanullahi Aleyhim]'in, Ömer'in haracî arazi hakkındaki fiilinden çıkarılan hüküm üzerindeki icmâsıdır.

Nitekim İslam Şahsiyeti kitabının ikinci cüzünün 317. sayfasının son paragrafının son satırında şöyle geçmiştir: "Ancak haracî arazisinde miras bırakılan, ancak onun daimi menfaatidir. Arazinin bizzat kendisi miras bırakılmaz. Çünkü o arazi, bütün Müslümanlara ait bir mülktür. Menfaatine gelince: Ömer Bin el-Hattab, onun sürekli menfaatinin zamanın sonuna kadar sahiplerinin elinde kalmasına onay vermiştir... Menfaat, mülk edilir ve miras bırakılır. Menfaatin sahibi, onda satmak, rehin-ipotek, vasiyette bulunmak, hibe etmek gibi bütün tasarruf çeşitleriyle tasarrufta bulunma hakkına sahiptir." Ardından aynı kitabın 319. sayfasının dördüncü paragrafının birinci satırında şöyle geçmiştir: "Arazinin menfaatine sahip olan kimsenin bu menfaati satması, fiyatını-değerini istemesi hakkı vardır. Çünkü menfaatler satılırlar ve değerleri de hak edilir." İşte tüm bunlar bahsin, haracî arazi hakkında olması bakımından daimi menfaat hakkındadır.

 

Velhasıl:

-Mubah ve karşılıklı rıza olduğu sürece mal, emtia, hizmet ve menfaatlerde mübadele caizdir.

-Mübadele, alış-veriş ve icardan daha kapsamlıdır. Eğer mübadele, malın mal ile mübadelesi olursa bu alış-veriş olur. Yok eğer mübadele, mal, menfaat ve hizmet şeklinde olursa bu icara olur.

-Daimi menfaatin mübadelesine haracî arazide olduğu gibi alış-veriş hükümleri intibak eder.

Pakistan yöneticilerinin, Amerikan kuvvetlerinin ve CIA ajanlarının Kuta'daki On İkinci Kolordu bölgesindeki varlığına izin vermesi ümmete hıyanet ve ülkenin egemenliğine indirilmiş ağır bir darbedir. Yöneticiler, düşmanları Pakistan'ın oldukça kritik bir kurumu olan orduya yerleştirerek hıyanet etmişlerdir. Amerikan kuvvetlerinin Pakistan ordusunun kolordu merkezindeki varlık maksadı, ordunun Pakistan halkına karşı kullanılmasının ayrıntılarına tahakküm etmektir. Zira CIA'ya Kuta'daki operasyonları idare etme yetkisi verilmiştir. Bunun sonucunda ise şehir, Svat Vadisi'nden başlayıp tüm kabileler bölgesine uzanan askeri operasyonlarla yanıp tutuşacaktır.

Pakistan, CIA ve Blackwater'ın varlığı sonucunda bilfiil mescitlerde, türbelerde, ordu karargahlarında patlamalar ve intihar saldırıları silsilesine tanık olmuştur. Yöneticilerin bu haberleri inkar etmesi ise utanmazca söylenmiş birer yalan ve ümmeti aldatmaya dönük bir girişimdir.

Amerika, kendi ordusunun korkaklığı, ödlekliği ve beceriksizliği yüzünden Pakistan yöneticilerini, "Önce Pakistan" sloganı altında Pakistan'ı iç savaş bataklığına sürükleyen kendi savaşına ortak etti. Aslında Amerikan savaşının görünürdeki maksadı, terörizmi bitirmektir. Ancak terörizmi bitirmek, Amerikan büyükelçiliğini genişletmek, "diplomatların" sayısını arttırmak, Amerikan kuvvetlerini konsantre etmek ve sözde stratejik diyalog yoluyla CIA ajanlarına giriş vizesi vermek amacıyla Amerika'nın istismar ettiği kılıftan öte bir şey değildir.

Pakistan'ı Amerikan savaşının yıkımından korumanın tek bir yolu vardır ki; o da Pakistan'ın derhal bu savaştan çekilmesi ve Amerika'ya yaptığı her türlü yardımlara son vermesidir. Şayet Pakistan, Müslümanın Müslüman kardeşini yüz üstü bırakmasını haram kılan İslam'a göre hareket etmiş olsaydı bu sayede hem Afganistan ve Pakistan'daki yüz binlerce Müslümanı hem de Pakistan'ı bu savaşın yakıtı olmaktan dolayısıyla bu kaostan korumuş olurdu.

Bundan dolayı Hizb-ut Tahrir, Pakistan ordusu ve Pakistan Irak ve Afganistan gibi birer Amerikan sömürgesine dönüşmeden ordunun muhlis subaylarını harekete geçmeye davet eder! Keza Hizb-ut Tahrir, muhlis subayları Hilafeti kurması için Hizb-ut Tahrir'e nusret vererek bu hıyanete son vermeye davet eder. Böylece bu hain yöneticilere akıbetlerinin nasıl olacağını göstersin. Pakistan toprakları, işte o zaman Amerikan pisliğinden temizlenecektir.