Hizb-ut Tahrir / Endonezya aktivistlerinden yüzlercesi, 13.12.2011 Salı günü öğleden sonra, Cakarta-Endonezya Oteli turu sırasında Papua'daki ayrılıkçı hareketi reddetmeye dönük yürüyüşe katılmışlardır.

Nitekim bu yürüyüş çerçevesinde, Hizb-ut Tahrir / Endonezya'nın siyasî lecne üyelerinden birisi olan Ferit Vecdi, Papua'nın ayrılmasının, acısını çektikleri fakirlik sorununa bir çözüm teşkil etmediği hususunda Papua sakinlerini uyarmış ve Doğu Timor'un Endonezya'dan ayrılmasının insanların refahına yol açmadığına dikkat çekmiştir. Çünkü "Papua ve Doğu Timor'daki fakirliğin sebebi, hükümet tarafından tatbik edilen kapitalist sistemdir." Zira kapitalist sistem, Endonezya'nın doğal kaynaklarını çalmak için emperyalist Amerika'da dahil yabancı işgalcilerin hükümetle birlikte komplolar kurmalarına izin vermektedir.

Bu nedenle tek çözüm, şeriat ve Hilafet'tir. Çünkü Hilafet, bu hırsızlıkların yapılmasına asla izin vermeyecektir.

Ayrıca Ferit Vecdi, İslam şeriatının, Müslümanların Halifesi'ne, Papua sakinleri de dahil ümmetin evlatlarının her bir ferdinin maslahatı için "Timika'daki" altın madenleri de olmak üzere doğal kaynakları denetlemeyi zorunlu kıldığını açıklamıştır.

Bundan dolayı Hizb-ut Tahrir / Endonezya, Hilafet'in kurularak şeriatın tatbik edilmesini vurgulamaktadır. Zira bu, Ferit Vecdi'nin kapanışta söylediği üzere alemlerin Rabbi olan Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın bir farzı olmakla birlikte insanların refahını sağlayacak bir çözüm olup hem vahdeti hem de devletin bütünleşmesini gerçekleştirecektir.

Muhammed İsmâ'îl Yusanto

حزب التحرير
Hizb-ut Tahrir
Resmî Sözcüsü
Endonezya

Mısır Müftülüğü siyasi çoğulculuğun caiz olduğuna, İslam'ın da belli bir siyasi yönetimi belirlemediğine dair bir fetva çıkartıp yayınladı. Fetva; müftülüğün verdiği beyana göre birinci, ikinci ve üçüncü halifelerin tayin ediliş şeklini, Rasulullah (صلى الله عليه وسلم)'in kendisinden sonra belli bir halife tayin etmemesi ve Müslümanların Ebu Bekir [Radıyallahu Anh]'ı seçmesi, Ebu Bekir [Radıyallahu Anh]'ın kendisinden sonra Ömer [Radıyallahu Anh]'ı tayin etmesi ve bir kişi seçilmek üzere Ömer [Radıyallahu Anh]'ın altı kişiyi tayin etmesini delil göstermiştir.

Bu fetvadan bir kasıt var; bu ise Mısır halkına pazarlanmakta olan sivil laik devletin yolunu kolaylaştırmak için insanları saptırmak ve aldatmaktır. Amerika'nın çabaları ve bu gibi fetvaların arkasında duran rejimi temsil eden ajanlarının çabaları başarısızdır. Zira Allah [Subhânehu ve Te'alâ] hem halife kılmayı hem de iktidar sahibi kılmayı vaad etmiş ve şöyle buyurmuştur: (وَعَدَ اللهُ الّذينَ آمَنوا مِنْكُمْ وَعَمِلوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ في الأرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِنَنّ لَهُمْ دينَهُمْ الذي ارتَضى لَهُمْ) (Allah, içinizden iman edip, salih amel işleyenlere vaad etti ki: "Onlardan öncekileri halife yaptığı gibi -andolsun ki- onları da muhakkak yeryüzünde halife kılacak. Kendileri için seçip be­ğendiği dinlerini onlar için iktidar yapacaktır.)^{Nur 55} ve Rasulullah (صلى الله عليه وسلم) de bunu müjdelemiş ve şöyle buyurmuştur: (...ثُمّ تَكونُ خِلافةٌ على مِنْهاجِ النُبُوّة، ثُمّ سَكَت) (...sonra nübüvvet minhacı üzere bir hilafet olacaktır, sonra sustu.)

Rabb-ul Âlemin'in farz kıldığı, İslam'daki yönetim nizâmı Hilâfet nizâmıdır. Bu nizamda, Allah'ın Kitâbı ve Rasulu'nun Sünneti üzere bey'at yoluyla, Allah'ın indirdikleri ile yönetmesi için bir Halîfe nasbedilir. Buna ilişkin olarak, Kitâb'dan, Sünnet'ten ve İcmâ'-us Sahâbe'den çok sayıda deliller vardır.

Kitâb'a gelince; Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur: (فاحْكُمْ بَينَهُمْ بِما أنْزَلَ اللهُ ولا تَتَّبِعْ أهْواءَهُمْ عَمّا جاءَكَ مِنَ الحَق) ‘Aralarında Allah'ın indirdikleri ile hükmet ve Sana gelen haktan (sapıp da) sakın onların hevâlarına tâbi olma!'^{el-Mâide 48} Ve şöyle buyurmuştur: (وأنِ احْكُمْ بَينَهُمْ بِما أنْزَلَ اللهُ ولا تَتّبِعْ أهْواءَهُمْ واحذَرْهُمْ أنْ يَفْتِنوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أنْزَلَ اللهُ إليْك) ‘Aralarında Allah'ın indirdikleri ile hükmet! Onların hevâlarına tâbi olma ve Allah'ın Sana indirdiklerinin bir kısmından Seni saptırmalarından sakın!'^{el-Mâide 49}

Sünnet'e gelince; Rasulullah (صلى الله عليه وسلم) şöyle buyurmuştur: (مَنْ خَلَعَ يَدًا من طاعة لَقِيَ اللهَ يومَ القيامةِ لا حُجّةَ لهُ، ومَنْ ماتَ وليسَ في عُنُقِهِ بَيعة ماتَ ميتةً جاهلية)(Kim Allah'a itaatten elini çekerse, Kıyamet gününde lehine hiç bir delil bulunmaksızın Allahu Te'alâ ile karşılaşacaktır. Kim de boynunda -halifeye- biat olmadan ölürse cahiliye ölümü ile ölür.)^Müslim ve şöyle buyurmuştur: (كانت بنو إسرائيلَ تَسُوسُهم الأنبياء، كلما هَلكَ نبيٌّ خلفهُ نبي، وإنهُ لا نبيَّ بعدي، وسَتَكونُ خُلفاء فَتَكْثُر، قالوا فَما تأمُرُنا؟ قال: فُوا بِبَيْعةِ الأول فالأول وأعطوهمْ حَقّهم، فإن اللهَ سائلهم عمّا استَرعاهُم)(İsrailoğulları Nebiler tarafından siyaset  ediliyordu. Bir Nebi öldüğünde onu başka bir Nebi takip ediyordu. Artık benden sonra Nebi yoktur. Fakat bir çok halife olacaktır. Oradakiler dediler ki: bu durumda bize ne yapmamızı emredersin? Dedi ki: ilk biat edilene vefakâr olunuz ve onlara karşı olan vazifelerinizi yerine getiriniz. Muhakkak ki Allah, size karşı vazifelerini yapıp yapmadıklarını onlara soracaktır.)^Müslim

İcmâ'-us Sahâbe'ye gelince; Allah onlardan razı olsun, onların hepsi de vefatından sonra Rasulullah (صلى الله عليه وسلم)'in ardından bir Halîfe nasbetmenin lüzumunda ittifak ettiler. Hepsi de önce Ebu Bekr'i sonra Ömer'i ve sonra Osmân'ı [Radıyallahu Anhum] Halîfe olarak nasbetmede her birinin vefâtının ardından bütünüyle birleştiler.

İslam'da Yönetim nizâmı'nın şekli Hilâfet'tir. Dünyada bilinen tüm yönetim şekillerinden ayrı olup seçkin bir sistemdir. Gerek üzerine kurulduğu esaslar açısından, gerek işlerin yürütülmesinde gözettiği fikirler, mefhumlar, ölçüler ve hükümler açısından, gerek tatbik ve tenfîz konumuna koyduğu anayasa ve kânunlar açısından, gerekse İslâmî Devleti temsil eden ve tüm dünyada mevcut bütün yönetim şekillerinden üstün kılan şekil açısından...

Yine o; haramlaştıran ve helâlleştiren, güzelin ve çirkinin belirleyicisi olan, yasamanın halka ait olması bakımından ve özgürlükler adı altında şer'î hükümler ile mukayyed olmaması bakımından demokrasi'nin hakikî mânâsı ile demokratik de değildir. Kâfirler, Müslümanların bu hakikî mânâsı ile demokrasi'yi asla kabul etmeyeceklerini idrâk etmektedirler. Onun için Sömürgeci Kâfir devletler [bilhassa bugün Amerika] bunu, demokrasi'nin yöneticiyi seçme aracı olduğu şeklinde saptırma yoluyla ithâl ederek İslâmî beldelerde pazarlamaya uğraşmaktadırlar. Sanki demokrasi'de temel işlev yöneticinin seçimiymişcesine yöneticinin seçimi üzerine odaklanarak bununla Müslümanların duygularını okşadıklarını görürsünüz. Zira bugün Müslümanların beldeleri; baskı, sindirme, zulüm, ağızları kapama ve diktatörlükle müptela olmuştur.

Bu konuda vârid olan nassların araştırılmasıyla, yönetimde ve idârede Hilâfet Devleti'nin organlarına gelince; şer-i delillerin beyan ettiği gibi aşağıda şöyle sıralanmıştır:

1. Halîfe

2. Muâvinler [Tefvîz Vezîrleri]

3. Tenfîz Vezîrleri

4. Vâlîler

5. Cihâd Emîri [Ordu]

6. Dâhilî Emniyet [İç Güvenlik]

7. Hâriciye [Dışişleri]

8. Sanâyi

9. Kadâ [Yargı]

10. İnsanların Maslahatları

11. Beyt-ul Mâl [Hazîne]

12. Medya

13. Ümmet [Şûrâ ve Muhâsebe] Meclisi

İslam'ın belirlediği ve Allah'ın şeriatını kendisiyle tatbik etmek için bulundurulmasını farz kıldığı siyasi nizam budur. Mısır'ın bütün hayat alanlarıyla alakalı problemlerini çözecek yegane nizam budur. Zaten bu problemlere neden olan bu kapitalist, demokrat ve beşeri nizamdır ki, Mısır halkına, dünyada çözmesinden aciz kaldığı bu çözülmeyen proplemleri beraberinde getirmiştir. Bu yüzden Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın izniyle ne Amerika, ne onun rejiminden olan uşakları ve ne de onların çığırtkanlarının İslam sentezli(!) sivil, laik, demokrat, liberal ve kapitalist devlet anlayışını pazarlamaları asla başarılı olmayacaktır.

Dört raşidi halifenin seçilmesi meselesine gelince bu; çok siyasi teşekküllerin ittifakıyla değil, onların her birinin seçilme yönteminin keyfiyetini belirlemekle alakalıdır. Zira dört halifelerin hepsi raşid halifelerdir. Onların hepsi hilafet devleti aracılığıyla Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın şeriatını tedrici olmaksızın tam ve hemen tatbik etmişlerdir. Onlardan hiç biri hevasına veya insanların çoğunluğunun hevasına göre siyasi bir nizam tatbik etmemiştir. Bilakis onlar üzerlerine farz kılınmış siyasi nizamı tatbik etmişlerdir. O da Hilafet nizamıdır. Başkası değildir. Bu ise bir çok siyasi teşekkülün ittifakı değildir. Nitekim İslam'daki siyasi nizama göre İslam akidesi esası dışında siyasi partilerin kurulması caiz değildir. Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur: (أفَحَكُم الجاهليةِ يَبْغون)(Onlar hâlâ cahiliyye (İslam öncesi) hükmünü mü arıyorlar?)^{Maide 50} Ve şöyle buyurmuştur: (إنِ الحكمُ إلّا لِلَّه)(Hüküm sadece Allah'a aittir.) ^{Yusuf 40}

Hizb-ut Tahrir bu konuya ilişkin şer'i delillerle birlikte gereken tafsilatları hizbin yayınladığı kitaplar arasında Hilâfet Devleti'nin Cihazları (Yönetimde ve İdârede) isimli kitabında ve İslam Devleti Anayasa Tasarısı ve Esbabı Mucibesi isimli kitabında da beyan etmiştir. Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur:

(إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ)

(Muhakkak indirdiğimiz apaçık âyetlerimizi ve hidâyeti in­sanlara kitapta apaçık bir şekilde bildirdikten sonra gizle­yenlere; işte onlara hem Allah lanet eder, hem de lanet edebi­lecekler lanet eder.)^{Bakara 159}

Hizb-ut Tahrir / Lübnan Vilayeti Medya Bürosu Başkanı Ahmed El-Kasas Pazar günü 11 Aralık 2011 tarihinde  Beyyal-Beyrut'ta düzenlenen Arapça kitap fuarında ‘Ümmetin devrimi ve Batı'nın krizleri, bir imparatorluğun can çekişmesi ve bir hadaratın geri dirilişidir' başlıklı bir konuşma yaptı.

Konuşmacı Batı'da meydana gelen protestoların ve Arap bölgesinde var olan devrimlerin gerçeğiyle alakalı fikri, tarihi ve siyasi analiz yaptı. Her ikisinin ortak noktasının ise iki husus olduğunu vurguladı. Birincisi: insanların zulme karşı çıkmasını sağlayan tahriklerin beraberinde getirdiği acılar, ikincisi ise: insanın saygınlığını aşağılamalardır. Bu saygınlık Arap dünyasında; kendi halkına, yönetim kadrosuna hizmet eden bir köle muamelesi yapan baskıcı rejimler tarafından aşağılandı. Tabi ümmetin kimliğiyle hiçbir alakası olmayan, bozuk ve dışarıdan ithal edilmiş anayasaları ve kanunları uygulamaksa daha bir başka. Ayrıca bu saygınlık Batı'da da çılgın ve vahşi olan kapitalist rejim tarafından aşağılanmıştır. Bu rejimler servetlerin çoğunu insanların %2'sinden fazlasını bile temsil etmeyen mal canavarı olan mutlu azınlığın ellerinde tuttu. Tabi maddi değerin diğer insani, ahlaki ve ruhi değerlere galebe çalması ve diğer değerlerin ihmal edilmesi ise daha bir başka. Bu ise hayat ve saadet anlayışının sadece maddi menfaatten, maddi lezzet ve zevklerden en büyük payı almaktan ibaret olduğunu göstermekle olmuştur.

Ayrıca konuşmacı; acılardan doğan devrimler zalim durumun alternatifi olarak belli bir kültür ve ideolojik bir projeden beslenmediği sürece onun sonu ya başarısızlık, ya kullanılmak, ya fiyasko veyahut trajediler ve musibetler ile sonuçlanacaktır. İslam âlemindeki Arap dünyasında meydana gelen ümit dolu devrimler ile Batı'da kapitalizme karşı meydana gelen protestolar arasında yatan temel fark işte budur. Batı'da meydana gelen protestoların dikkat çekici hususu şudur ki, komünizm ideolojisi yıkıldıktan sonra meydana gelen bu protestoların; Batı'nın hadaratı olan kapitalizmin yerine alternatif nitelikli bir kültür ve ideolojik bir projeden destekli olmayışıdır. Böylece bu hareket ufku tıkanık ve büyük ölçüde ümitsiz bir harekettir. Şayet Batılı toplumların alternatif olarak siyasi bir projesi olsaydı, batılıların siyasi iradesini gerçekleştirmek için metod olarak kullandığı seçim proğramlarında bir şekilde konuşulurdu, belirirdi. Bu esasa göre bu gösterilerin iki temel delaleti vardır: Birincisi; kapitalist ekonomisini inkar edercesine reddetmek, ikincisi ise; Batılı demokrasisinin ve seçim oyununun bütün çıplaklığıyla açığa çıkmasıdır. O kadar ki batılılar bile yapılan seçimlerin, insanlara musallat olan yönetim kadrosuna daha sonuçlar belli olmadan sadece önceden belirlenen kişilere meşruiyet kazandırmak için bir aldatmaca olduğuna artık kanaat getirmişlerdir. Bu yönetim kadrosu ise Baronlar tabakası ve mal canavarlarından oluşmaktadır.

Arap bölgesinde cereyan eden devrimlere gelince; her ne kadar o ilk çıkışında acılardan kıvranan kesilmiş bir kurbana benzese de, ancak bu hareket gerçekte hayatın ölüme yüz tutmuş bir cesede geri gelmesi, sinir organının aktif olup kendi iradesini dile getirmeye başlamasıdır. Bütün bunlardan en önemlisi ise ümmet kendi geleceğini çizebileceğine ve kendi işlerini çekip çevirebileceğine muktedir olduğunu hissedip güven duygusunu geri kazandıktan sonra, kültürel ve ideolojik birikimlerine dönüp baktığında önünde İslam akidesinden fışkıran ve hayata bakış açısına uygunluk arz eden tastamam siyasi bir projenin bulunduğunu görür. Bu proje ise fikri, anayasal ve yargısal olan İslami siyasal projedir. İşte bu nedenledir ki Arap bölgesinde bulunan devrimler; sadece kitaplar arasında değil, ümit dolu gelecek ve bu ümmetin aydın evlatlarının zihinlerinde çizilen ufuklarla belirginleşmiştir, dedi.

AK Parti hükümetinin hazırladığı 2012 yılı bütçesi 21 Aralık 2011'de TBMM genel kurulu tarafından kabul edildi. Kabul edilen bütçe giderleri 350,9 milyar TL, bütçe gelirleri 329,8 milyar TL olarak belirlenirken bütçe açığının 21,1 milyar TL olması öngörüldü. Ayrıca vergi gelirlerinin de 277,7 milyar TL olması beklenmektedir.

Anlaşılan o ki, Hükümetin bu bütçeden vergi gelirleri olarak 277,7 milyar TL bekliyor olması ve 21,1 milyar TL olan bütçe açığını yine halktan toplayacakları vergilerle kapatacak olması, geçmiş senelerde olduğu gibi bu sene de tüm bunları halkın sırtına yüklemek niyetinde olduğunun apaçık bir göstergesidir. Bu bütçe bir avuç kapitalist azınlığı mutlu ederken ve onların servetlerine servet katarken, maalesef gariban ve yoksul olan bu halk her zamanki gibi rahat bir gün yüzü görmeyecek ve üzerine yüklenen bu kamburdan dolayı rahat bir nefes alamayacaktır.

Her amelin bir esası vardır. Esas sağlıklı olursa, bina da sağlıklı olur. Eğer batıl olursa üzerine bina edilen de batıl olur.  Hazırlanan bu bütçe ise, Ümmet'in temel inancı olan İslami Akide esası üzerine bina edilmemiş, tam tersine zalim Kapitalist esas üzerine bina edilmiştir. Zira bütçedeki açık, bizzat servetin dağılımını dikkate almaksızın ekonomik büyümenin artırılmasıyla çözülmektedir ki bu da Kapitalizm akidesindendir. Bu politikalar, insanların genelinin ve fakirlerinin kendisinden faydalanmaksızın sadece kapitalistlere hizmet etmektedir.

Bununla birlikte bu bütçe, İslami Şeriat'ten fışkıran şer'i hükümlere dayanmamaktadır. Örneğin satış vergisi, gelir vergisi, ticari ihracat ve ithalata uygulanan gümrük vergileri, akaryakıt vergisi ve buna benzer diğer bir takım vergilerin tamamının insanlara uygulanması İslam'ın müsaade etmediği vergilerdir. Diğer taraftan iç ve dış kredilerden vergi ve faizin alınması ve bir takım kamu mülkiyeti adı altında malların özelleştirilmesi de İslam'a aykırıdır ve bu tür uygulamaların tamamı haramdır. Bunlara ilaveten bu bütçe, İslam'ın belirlediği önceliklere de aykırıdır. İslam kalkınmayı teşvik etmiştir, ama fakirlerimizin sırtına binerek değil! Bundan ötürü ülkede fakirlik ve açlık olduğu zaman, insanların temel ihtiyaçlarının giderilmesi, zorunlu olmayan kalkınma projelerinden çok daha önceliklidir.

Kapitalizmin dünyadaki başarısızlığının gözü olan herkese apaçık olduğu bir zamanda mevcut yöneticiler, hala Kapitalizm ideolojisine sıkı sıkı sarılmaktadırlar. İşte bu, yöneticilerimizin ancak Batılı Devletlerin hayranı olduklarına dair bir kanıttır. Nitekim İslâm, para hakkındaki devletin gelirlerini açıklayıp belirlediği gibi, onun harcama yolunu da belirlemiştir. İslâm'daki İktisat Nizamı'nın hedefi, insanların temel ihtiyaçlarını karşılamaktır, yoksa sadece ekonomik büyümenin gerçekleştirilmesi değildir.

Muhakkak ki İslâm, Beyt-ul Mal'ın [devlet hazinesinin] daimi gelir kaynaklarını; harâc, cizye, ganimetler, fey, petrol, madenler ve benzerleri gibi çeşitli türleriyle kamu mülkiyeti gelirleri, devlet mülklerinin gelirleri, definenin ve madenlerin beşte biri ve hak sahibi sekiz sınıftan başkasına harcanmayan zekât olarak belirlemiştir. Dolayısıyla vergiler ve gümrükler, aslen Beyt-ul Mal'ın gelirlerinden olmamıştır. Devlet, zorunlu harcamaları [ikincil ve zorunlu olmayan değil] kapatmak için vergiler koymak zorunda kalırsa, o takdirde muktedir [zengin] olanların mallarının fazlalıkları üzerine doğrudan vergiler koyar. Dahası devlet, halkından her bir ferdin yiyecek, giyecek ve mesken gibi tüm temel ihtiyaçlarını karşılayarak ve istikrarlı geçime ulaşasıya kadar müşfik davranarak tebâsını gözetmekle de mükelleftir. Allah [Azze ve Celle] şöyle buyurmaktadır:

اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَأٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ "Allah'a karşı hiçbir direnci olmayan gün gelmezden evvel, Rabbinize icâbet edin, o gün sizin için ne bir sığınak, ne de bir itiraz vardır." ^{[eş-Şûrâ 47]}