Avustralya'daki birçok Yahudi kuruluşu, Hizb-ut Tahrir'in son zamanlarda Sidney ve Melbourne'da düzenlediği faaliyetlere karşı bir tepki olarak şiddetli rahatsızlıklarını dile getirdiler. Zira hizbi kin ve şiddeti tahrik etmek ve Siyonist "İsrail" düşmanlığı yapmakla suçladılar. Bu cemaatlerin geçmişini dikkate aldığımızda bu tür bir tepkinin verilmesi beklenmekteydi. Bizler Hizb-ut Tahrir olarak bu cemaatlerin nasıl ikiyüzlü olduğunu ve gerçekleri görmezlikten geldiğini açıklamak için bazı hakikatleri vurgulamak isteriz:

Birincisi: Hizb-ut Tahrir olarak parçası olduğumuz bir milyar Müslümanın durumunda olduğu gibi "İsrail" devletine düşman bir hizb olduğumuzu kabul ediyoruz. Zira "İsrail" devleti; zulüm, katliam ve Filistin'deki halkımızı topraklarından kovma temeli üzerine kurulmuş meşru olmayan bir varlıktır. O halde "İsrail'e" yönelik bu düşmanca tutumda bir gariplik olmadığı gibi zamanla pek çok gayrimüslim hatta bazı Yahudiler tarafından bile bu tutum benimsenmiştir.

İkincisi: "İsrail'e" düşman olmak, Yahudilere düşman olmak demek değildir. Dolayısıyla bu kampanya, meseleleri karıştırmaya ve mağdur kurban görüntüsü vermeye dönük kampanyadan öte bir şey değildir. İslam, insanlığa tek bir nazarla ve şeriatın mizanında eşit olmaları nazarıyla bakar. Aynı şekilde İslam, adaleti ve eşitliği tahakkuk ettirmek için çalışanların çabalarını onaylar ve zalimler ile küstahlara karşı çıkanların tutumlarına değer verir. Dolayısıyla Hizb-ut Tahrir, yapanların ırkına veya rengine bakmaksızın her zaman her türlü zulmün, bir kesim tarafından insanlığa zulmedilmesinin, işgalin ve zorbalığın karşısındadır.

Üçüncüsü: "İsrail'i" destekleyen bu gurupların bize yönelttiği suçlamaların hiçbir inandırıcılığı yoktur. Çünkü sürekli şiddet yöntemini benimseyen bizzat "İsrail'dir". Zira geçen yarım asırdır Filistin'deki halkımıza zulmeden bizzat "İsrail" olduğu gibi tüm etik standartları hiç sayarak yerleşim birimlerini genişletme kampanyalarını meşrulaştırmak için sürekli masum Filistinlileri kovan, evlerini yıkan ve topraklarını gasp eden de bizzat "İsrail'dir". Bu da "İsrail'in" Yahudi olmayan kimselere karşı ne denli nefret beslediğini ortaya koymaktadır.

Dördüncüsü: Devletlerarası sahnedeki gelişmeler dikkate alındığında bu suçlamalar inandırıcılığını kaybetmektedir. Zira bu guruplar, hem Katar'daki el-Mebhuh suikastı olayında sahte pasaportlar kullandığında hem küstahça yardım konvoyuna saldırarak Gazze'deki savunmasız halkımıza yardım ulaştırmak için deniz üzerinden yola çıkan yardım çalışanlarını katlettiğinde hem de Güney Lübnan'a saldırarak yerle bir ettiğinde "İsrail'i" destekleyici bir tavır takınmışlardı. Şimdi ise Filistin'deki işgal eylemlerini ifşa etmeye çağrıda bulunan herkesin konumunu zayıflatmaya çalışarak mağdur ve kurban rolüne bürünmeye cüret ettiklerini görmekteyiz.

Beşincisi: Avustralya'daki Yahudi kuşağı bilmelidir ki "İsrail'in" maddi ve askeri gücü, zati bir güç olmayıp ancak ekonomik ve siyasi gücü zayıflayamaya, sallanmaya başlayan Amerika Birleşik Devletleri gibi onun varlığından faydalanan Batı dünyasından beslenen bir güçtür. Zira tek kutuplu Amerikan düzeni, şu anda son nefeslerini aldığı gibi "İsrail" denilen varlık da şu anda yok oluş anını yaşamaktadır ve "İsrail'in" desteklenmesi siyasi olarak bir işe yaramadığında da Batılı müttefikleri onu bir çırpıda terk edecektir.

Altıncısı: İslam dünyasındaki yöneticilere gelince; istisnasız şekilde Batı dünyasının elinde birer kukladan başka bir şey değildirler. Dolayısıyla onlar, meşruiyetlerini yitirmişler ve hiçbir inandırıcılıkları kalmamıştır. "İsrail" devletini itiraf etmeleri ve onunla barış anlaşmaları yapmaya çalışmaları asla fayda vermeyecektir. Zira İslam dünyası, "İsrail" devletini asla ve kata tanımayacağı gibi Filistin'in bir bütün olarak Müslümanlara ve kovulan esas sahiplerine döndürülmesinden başka bir şeyi asla kabul etmeyecektir.

Yedincisi: Avustralya'daki Yahudiler istikbalin asla Amerika'nın ve İngiltere'nin olmayacağını ancak İslami Hilafetle temsil edilecek İslam'ın olacağını bilmelidirler. İstikbali ve asırlar boyunca İslami Hilafet'in gölgesinde kendilerine nasıl muamele edildiğini düşündüklerinde tarihe dönmeliler, İslami yönetim altında İspanya'daki durumlarına, Müslümanlar Endülüs'ü kaybettiklerinde kendilerine yapılan iğrenç muamele yöntemine, Engizisyon mahkemelerine, Osmanlı Hilafeti gölgesindeki durumlarına bir bakmalılar ve yirminci yüzyılda Avrupalıların kendilerine yaptıkları muamele ile karşılaştırmalıdırlar. Zira Müslümanlar, Nebileri [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şu hadis-i şerifteki vasiyetini itibara almışlardır: من آذى ذمياً فأنا خصيمه يوم القيامة "Her kim bir zimmiye eziyet ederse kıyamet günü ben onun hasmıyım." Tüm bunlar ise Avrupa'nın Yahudilere yapılan muamele keyfiyetine egemen olan siyasi atmosferlere göre hareket ettiği bir zamanda olmuştur. Dolayısıyla arada engin bir fark vardır ve hakikati araştırmak isteyen her araştırmacı için nice olaylar vardır.

Hizb-ut Tahrir / Avustralya, Melbourne şehrinde Filistin meselesi, oradaki çatışmanın tarihi ve ona ilişkin İslami çözüm çerçevesinde bir konferans düzenledi ve aşağıdaki noktalara değinildi:

Birincisi: "İsrail", Filistin halkını katletme ve zorla yerinden etme yoluyla İngiltere'nin gözetiminde inşa edilmiştir. Dolayısıyla özünde o, askeri işgalden öte bir şey değildir. Dolayısıyla da "İsrail" devleti, meşru olmayan bir devlettir.

İkincisi: Müslümanların topraklarının herhangi bir karışının herhangi zalimane askeri bir yolla işgalinin İslami çözümü ancak bu işgalin ortadan kaldırılmasıyla olur ve bu kurtarma görevi tüm Müslümanların üzerine farzdır.

Üçüncüsü: İslam'ı tatbik etmekten sorumlu olan şeri varlık bizzat İslami Hilafet'tir. Dolayısıyla ister Filistin'de ister Çeçenistan'da ister Keşmir'de isterse başka yerlerde olsun Müslümanların toprağının herhangi bir karışını gasbeden her gaspçının başını ezecek olan odur.

Dördüncüsü: Müslümanların beldelerindeki işgali kaldırmak için İslami âlemdeki tüm Müslümanların İslami Hilafeti yeniden kurmak için çalışması gerekir.

Beşincisi: İslam, renk ve ırk temelinde bir ayırım yapmaksızın tüm insanlığa yöneltilmiş bir mesajdır. Dolayısıyla antisemitizm diye bir şeyin olması veya ırkçılığın herhangi bir türünün bulunması söz konusu olamaz. Filistin'deki sözde "İsrail" devleti ile olan çatışma ise "İsraillilerle" Yahudi olmalarından dolayı olan bir çatışma olmayıp bilakis saldırgan işgalci olmalarından dolayı olan bir çatışmadır. Zira tarih şahittir ki; Yahudiler İslami Hilafette rahat bir konumda olmuşlar ve yaklaşık 13 asır boyunca Müslümanlar ve Nasraniler ile uyum ve barış içinde yaşamışlardır. Dolayısıyla antisemitizm ile "İsrail" düşmanlığını bir tutmak, aklı başında bir kimsenin aldanmaması gereken aldatmadan öte bir şey değildir.

Ürdün güvenlik birimleri, geçen hafta sonu ucuz bir yöntemle Hizb-ut Tahrir'in tanınmış üyelerinden biri olan ve daha önce açık kalp ameliyatı geçirip kalp hastası yaklaşık 70 yaşındaki Bedreddin Sadık (Ebu Sadık'ı) tutukladı.

Söz konusu tutuklama olayı, onlardan birinin kendisiyle temas kurması, kendisinin ez-Zerkâ'daki Cebel-i Zeytun Hastanesi'nde laboratuar personeli olduğunu ve yaptırdığı test sonuçlarını alması için laboratuara gitmesini talep etmesi sonucunda gerçekleşmiştir. Zira bunun üzerine Ebu Sadık, "test sonuçlarını aldığını" söylemiş ve aralarında kısa bir tartışma yaşandıktan sonra buna icabet ederek hastaneye gitmiş ve orada hastaneden hiçbir kimsenin kendisi ile temasa geçmediği sürprizi ile karşılaşmıştır. Derken bazı sivil kıyafetli kişiler etrafına sarmışlar ve kendilerinin "özel güvenlikten" olduğunu söyleyerek onu götürmüşlerdir. Sonra er-Rasîfe'deki bürosunu çıkarak bürosunu aramışlardır. Sonra ez-Zerkâ'daki evine çıkarak evini de aramışlar ve sonra da kendisine hapse atmışlar ve halen hapishanededir.

Kendisi ile temas kuran ve yalan söyleyerek kendisinin Cebel-i Zeytun Hastanesi'nde laboratuar personeli olduğunu söyleyen bu kişinin güvenlik elemanlarından olduğu ortaya çıkmıştır. Bu kişi isminden zerre kadar nasibini almamıştır. Çünkü güvenlik elemanının görevi, emniyeti ve güvenliği sağlamak ve insanların onun varlığından dolayı güven duymasıdır. Yoksa hedefine ulaşmak için başkasının kimliğini intihal etmek, yalan söylemek, aldatmak ve hile yapmak değildir. Ancak bu durum şaşırtıcı değildir. Çünkü bu tutuklamaların maksadı sinsi bir maksattır ki o, İslami hayatı yeniden başlatmaya dönük davetin karşısında durmak ve Hilafet Devleti'nin kurulmasını engellemektir. Ancak heyhat ki heyhat... Zira Allah Celle Celeluhu, İslam'ın hayatın tüm işlerine geri dönmesi karşısında durmak isteyenlerin bütün çabalarını boşa çıkarmayı vaat etmiştir ki O'nun vaadi haktır.

Ebu Sadık'a tüm insanlar tarafından hiçbir kınayıcının kınamasından korkmaksızın açıktan davet etmekle tanındığı oturma ve çalışma yerinden uzak bir yerde yaklaştılar. Zira o, sürekli olarak insanlarla temas kurmakta ve onları Hilafet Devleti'ni kurarak İslami hayatı yeniden başlatmak için çalışmaya davet etmektedir. Ancak onu tutuklayan kimseler, onu doğal ortamı olan oturma ve çalışma yerinde tutuklasaydılar insanların lanetlerine ve karşı çıkışlarına maruz kalacaklarını bilmekteydiler. Bu lanetleri ve karşı çıkışları birçok yerde işittiler ve sürekli olarak da işiteceklerdir.

وَاللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ "Şüphesiz ki Allah, emrine galiptir, muktedirdir. Velakin insanların çoğu bunu bilmezler! ^{[Yûsuf 21]}

İslam'ın bir din mi yoksa ideoloji mi olması bakımından bu sorununun çözümü, Hollanda'da hükümetin oluşturulması için şu ana kadar süregelen müzakerelerin yapıldığı mevcut durumla ilgili bir meseledir. Hepimiz biliyoruz ki şu anda bu sorunun cevabı, İslam ve Müslümanlarla ilgili olarak yürütülecek olan gelecekteki politikayı belirleyecektir.

Aslında bir din mi yoksa ideoloji mi olması bakımından İslam'la ilgili bu soru, akademik rengi olan bir meseledir. Bir kimse İslam'ı ister bir din isterse ideoloji olarak tarif etsin bu durum İslam'ın vakıasını değiştirmez. Politikacılar ise birer akademisyen olmadığına göre önemli olan bu soruna takılmamalarıdır. Bilakis önemli olan politika üretmeleridir. Politika üretmek ise akademik görüşten uzak durmak ve vakıaya olduğu gibi bakmak demektir.

İslam'ın vakıası ise dünya hayatının öncesi ve sonrası ile olan alakası demektir. Bu da cennet ve cehennem demek olduğu gibi insanın yaratıcısına nasıl ibadet etmesi gerektiği de demektir. Binaenaleyh İslam, kabul edilebilir herhangi bir tarife göre kuşkusuz kendisine din mefhumunun intibak ettiği bir dindir. Ancak İslam, ibadet mefhumunu genelleştirir. Dolayısıyla insanın hayattaki tüm işlerini vahiy yoluyla öğrendiğimiz şeri hükümlere göre düzenlemesini zorunlu kılar. Zira İslam, sadece insanın ruhi yönünün düzenlenmesi demek değildir. Bilakis aynı zamanda insanın yeryüzündeki hayatının, yani muamelatların, evlilik işlerinin, toplumsal ilişkilerin ve benzerlerinin düzenlenmesi de demektir. İnsanın işlerinin belirli bir görüşe göre belirli kaidelere uygun olarak düzenlenmesi ise kendisine "İdeoloji" kelimesinin ıtlak edildiği şeydir. Binaenaleyh İslam, kabul edilebilir herhangi bir tarife göre kuşkusuz kendisine ideoloji mefhumunun intibak ettiği bir ideolojidir.

Bundan dolayı İslam'ın bir din ve ideoloji olduğunu kabul etmek kaçınılmazdır.

Bunun kabul edilmesi halinde bu ülkedeki politikacıların sorması gereken sorular şunlardır:

Birincisi: En önemli olanı da budur: Mademki İslam, bu ülkede egemen olan laiklik görüşü ile çelişen bir görüş, yani akidevi-ideolojik bir alternatif ortaya koymaktadır o halde herkese düşen şu soruyu sormaktır: İnsanın sorunlarını çözmeye muktedir sahih görüş, İslam mı yoksa laiklik midir?

İkincisi: Bu ülkedeki insanların geneli laikliğe inanmasına rağmen bu ülkede yaşayan ve laikliğe inanmayan büyük oranda Müslüman bir kesim vardır. Bu büyük orandaki insanlar, ülkenin sistemini değiştirmek için çalışmamasına rağmen kimliğini ve akidesini korumayı istemektedirler. O halde varit olan soru şudur: Sistem, bu iki hususun arasını nasıl uzlaştıracaktır? Yani kendi toplumu içerisindeki bu farklı gurubun varlığını nasıl kabullenecektir?

Politikacıların üzerinde durması gereken sorular işte bunlardır. İslam'ın bir din mi yoksa ideoloji mi olduğu sorusuna gelince; politikacıların hikmetten ne kadar uzak olduğunu gösteren bir çarpıtmadır.

Bizler İslam'ı ideolojiler kapsamında tasnif etmek isteyen politikacıların var olduğunu biliyoruz. Çünkü onlar, "inanç özgürlüğünün" faaliyetlerini sınırlandırdığının farkındalar. Zira onlar, "İslam sadece bir ideolojidir" dedikleri zaman dinin hükümlerini değiştirebilecekleri gibi İslam'ın ülkenin laiklik görüşünü tehdit ettiğini de iddia edebileceklerdir. Hakeza ülkenin liberal laiklik ideolojisini koruma noktasından hareketle toplumu tehdit eden bir ideoloji olarak İslam'a karşı çıkmak kaçınılmazı olacaktır.

İslam'ın bir din olarak tanımlanmasında bir sakınca görmeyen ikinci guruba gelince; aslında birinci guruptan farklı değildir. Zira o da böylece Nasranilik diyanetine tabi olarak İslam dininin bir bütün olarak dinleri kuşatan laiklik manzumesi kapsamında uyarlanması anlamında entegrasyona çağrıda bulunmak için eline bir fırsat geçirmektedir. Böylece onlar nezdinde İslam, sırf birer ibadet ve manevi ayin olarak kalmaktadır.

Aslında İslam'ın din veya ideoloji kapsamında tasnif edilmesi ile ilgili bu tartışmayı takip eden akıl sahibi herkes Hollanda'nın içerisine sürüklendiği ve Orta Çağlardaki karanlığa çok benzeyen karanlık geleceği açıkça görebilir. Zira bugünkü yöneticiler, kendi akidelerinden ve görüş açılarından farklı olan akidelere ve bakış açılarına tolerans göstermemektedirler. Bundan dolayı kendilerinden farklı olan kimseleri bitirmek için çalışmaktadırlar. Avrupa, karanlık çağlardan çıkmak için mücadele vermişken bugünkü politikacılar ise onu tekrar bu karanlık çağa geri götürmektedirler. Dolayısıyla aslında bugünkü politikacılar, Orta Çağlardaki tiranların varislerinden öte bir şey değildirler.

Okay Pala [Ebu Zeyn]
حزب التحرير
Hizb-ut Tahrir
Medya Temsilcisi
Hollanda