Danimarka Adalet Bakanı, 19 Haziran 2008'de Hizb-ut Tahrir'in Danimarka'da yasaklanmasını imkan verecek hukukî bir dayanağın bulunmadığını ilân eden bir basın açıklaması yayınladı. Bu da Başsavcının, Danimarka anayasasına göre Hizb'in yasaklanmasının yasal olup olmadığı hakkındaki raporunu teslim almasından sonra gelmiştir. Başsavcının raporu, Hizb'in çalışmasında şiddet kullandığına veya yasadışı bir gaye için çalıştığına veya kanuna aykırı araçlar kullandığına dâir deliller bulunmamasından ötürü Hizb'in yasaklanamayacağını tavsiye edici bir şekilde geldiği gibi Hizb'in yargı yoluyla feshedilmesi/lağvedilmesi amacıyla dava açılması için anayasal bir gerekçe bulunmadığı sonucuna varmıştır. Ayrıca Başsavcı, 19 Haziran 2008'de yayınladığı basın açıklamasında raporunun, teyit edilmiş güvenilir kaynaklar ile başka istihbarî delillere istinat ettiği belirtilen Danimarka İstihbarât Ajansı'ndan elde ettiği analize dayandığını belirtmiştir. Bu, Adalet Bakanı, Hükümet ve muhalefet partilerinin talebi üzerine Danimarka Başsavcısı'nın Hizb-ut Tahrir hakkında yayınladığı ikinci rapordur. Nitekim Başsavcı, 2004 yılında da aynı sonuca varılan benzer bir rapor yayınlamıştı. Adalet Bakanı ve Başsavcının açıklamalarında geçenlere ilişkin olarak aşağıdaki gerçekleri vurguluyoruz:

Birincisi: Hizb-ut Tahrir'in gayesi, İslâmî âlemde Hilâfet Devleti'ni kurarak İslâmî hayatı yeniden başlatmaktır. Hedefi ise İslâmî Ümmeti, İslâm ideolojisi esasına binâen kalkındırmak, gayesini gerçekleştirmenin metodu da, toplumun siyâsî, iktisâdî, malî ve toplumsal sorunlarına yönelik İslâmî fikirler, nizâmlar ve çözümler üzerinde genel uyanıklık oluşturmak için fikrî ve siyâsî çalışmaya dayanır.

İkincisi: Hizb-ut Tahrir, İslâm ideolojisine dayalı siyâsî bir partidir. Müslümanların işlerini, İslâm hükümleri ve çözümleri ile gözetir, onları İslâm fikirleri ve hükümleri ile kültürlendirir, İslâmî Ümmet'e karşı görevlerini ihmâl etmelerinden, haklarını çiğnemelerinden dolayı Müslümanların beldelerindeki yöneticileri muhasebe ettiği gibi İslâm hükümlerine muhalefetlerinden ve Sömürgeci Batılı devletler ile birlikte Müslümanların maslahatlarına karşı komplolar kurmalarından dolayı da muhasebe eder.

Üçüncüsü: Hizb-ut Tahrir, gayesine ulaşmada silahlı maddî eylemde bulunmaz. Bunun içindir ki faaliyetleri ve araçları bu tür eylemleri barındırmaz. Bunun nedeni, Hizb'in Kerîm Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Arap yarımadasındaki toplumu değiştirme ve İslâmî Devlet'i kurma çalışmasındaki metoduna bağlı kalmasıdır. Hizb, 1953 yılında kurulmasından bu yana başta Ortadoğu, Kuzey Afrika ve Orta Asya olmak üzere İslâmî âlemdeki mevcut nizamlar tarafından pek çok türde zulümlere maruz kalmıştır. Buna rağmen bu tür zulümler, insanlık sorunlarının sahîh çözümünün ancak İslâm olup Komünist ideoloji veya Demokratik Kapitalist ideoloji olmadığı noktasındaki Hizb'in ideolojik kanaatini değiştirmemiştir. Bu rejimler, Hizb'e ve şebâbına karşı on yıllar boyunca yasaklama, işkence, idam, takibat, sürgün, suçlama ve hapsetme gibi pek çok zulüm üslupları ve araçları kullanmışlar ve halen de kullanmaktadırlar. Ancak tüm bunlar, Hizb'i yok etmede veya fikrî ve siyâsî çalışma metodundan vazgeçirmede hiçbir işe yaramamıştır. Çünkü Hizb-ut Tahrir, hem gayesini, hem meselesini, hem de çalışma metodunu, İslâmî şeriatın nasslarına binâen belirlemiştir, şartlara, koşullara ve vakıalara göre değil!

Dördüncüsü: Hizb'in, Danimarka dâhil gayr-i İslâmî beldelerdeki çalışması ise, Müslümanları İslâmî fikriler ve hükümler ile kültürlendirmek, İslâmî kimliklerini bozulmaktan korumak, Müslümanların beldelerindeki Ümmetlerinin meselelerine karşı onları bilinçlendirmek, Batılı Sömürgeci devletlerin, mukaddeslerine, canlarına ve servetlerine yönelik politikalarını ve saldırılarını ifşâ etmek olduğu gibi gayr-i müslimleri de fikir ve delil ile -bir akîde ve yaşam tarzı- olarak İslâm'a davet etmektir.

Binaenaleyh Başsavcının, Hizb'in çalışmasında şiddet kullandığına dâir hiçbir delil bulamaması gayet tabiidir. Sebebi çok basittir; çünkü buna ilişkin bir delil veya delil benzeri hiçbir şey yoktur. Müslümanların beldelerindeki despot rejimler, bu alandaki güçlerine ve deneyimlerine rağmen böyle bir yalanı oturtmayı elli yıldır beceremediklerine göre başkalarının bunu becermesi nasıl mümkün olabilir? Kaldı ki Hizb-ut Tahrir, fikrî ve siyâsî çalışmada köklü bir geçmişe sahiptir, uyanık şebâbıyla, güçlü faaliyetleriyle ve ideolojik tutumuyla pek çok dünya devletine yayılmıştır, gizli bir Hizb olmayıp insanların içerisinde, önlerinde alenî olarak çalışmaktadır ve özellikle çalışma mecali kıldığı Müslümanların beldelerindeki gelişen olaylarda etkin ve güçlü bir varlığa sahiptir. Bununla birlikte Başsavcının yaptığı açıklamasında geçen, "Hizb-ut Tahrir, Hilâfet Devleti'ni birinci derecede İslâmî beldelerde kurmayı amaçlamaktadır" şeklindeki ifâdesi dakîk bir ifâde değildir. Çünkü Hizb, İslâmî beldelerin dışında ne Danimarka'da, ne de başka bir yerde Hilâfet'i kurmak için çalışır. Açıktır ki böylesi muğlâk bir ifâde, dava dosyasını kapatmayan, gelecekte politikacıların arzularına ve önergelerine hizmet edecek bir politikaya maruz bırakan yapıdadır. Nitekim Başsavcının -mezkûr açıklamasında geçen- ileride yasaklanmasına imkân verecek bir rapor için İstihbârat Ajansı ile polis makamlarının Hizb'in faaliyetleri hakkındaki periyodik raporlarıyla kendisini destekleyecek sürekli bir koordinasyon oluşturulmasına ilişkin kararı bunu teyit etmektedir. Bu ise bizlere, fikre ve görüşe takiple, baskıyla, insanları korkutmak için güvenlik izlemesi yapmakla, insanların kanaatlerini ve görüşlerini açıklamalarını, meselelerini ve haklarını savunmalarını engellemekle karşılık veren Müslümanların beldelerindeki despot rejimlerin üsluplarını andırmaktadır. Başsavcı, Hizb'in yasaklanması için bazı Danimarkalı partilerin yürüttükleri siyâsî ve medyatik baskılara karşılık, raporunda objektif olmaya çalışmasına rağmen Hükümetin, bu ülkedeki Müslümanların varlığını, fikrî ve siyâsî faaliyetlerini bir güvenlik meselesine dönüştürmeye dayanan resmî politikasına bağlı kalmıştır. Bu da hem mescidlerinde, hem ortamlarında, hem okullarında, dahası evlerinde ve iş yerlerinde gözlem altına alınmalarını meşrulaştırmak içindir.

Yine Başsavcı açıklamasında, Hizb'in yasaklanmasının imkânsızlığını pek çok gayr-i Müslimin kabullenmesinin zorluğuna dikkat çekmiştir. Bunun sebebi ise, bu ülkedeki birçok politikacının ve medya organının, son senelerde İslâm hakkında yalanlar yaymayı, Kerîm Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e hakaret etmeyi, Kur'an'ın  hükümlerini ve Hilâfet Nizâmı'nı çarpıtmayı ve Hizb-ut Tahrir'e iftirâ atmayı alışkanlık haline getirmiş olmalarıdır. Çünkü onlar, hakîkatleri çarpıtmadan olduğu gibi halklarına açıklamaya, objektif ve dosdoğru bir şekilde -Hizb'in davet ettiği- İslâm'ın fikirlerini ve hükümlerini tartışmaya cesaret edememektedirler. Hep Hizb'i yasaklamakla, üyelerini hapse atmakla, yargılamakla, sınır dışı etmekle tehdit etmekte, Hizb'i destekleyen ve savunan herkese gözdağı vermektedirler. Her ne zaman Hizb hakkı haykırsa, kimliklerini korumak amacıyla Müslümanların hayatî meselelerine ilişkin İslâm'ın görüşünü açıklasa, İslâm'ı, Rasulü'nü, Kitâbı'nı ve Müslümanların haklarını savunmaları için insanları harekete geçirse, Danimarka Hükümeti'nin İslâmî Âleme karşı düşmanca politikalarını ve Danimarka'daki Müslümanlara karşı zâlimane yasalarını eleştirerek tavrını ortaya koysa, Yahudi varlığının Filistin'deki cürümlerini, Amerika'nın ve müttefiklerinin Irak'taki ve Afganistan'daki cürümlerini ifşâ etse, işgâl etmek, masum insanların kanlarını akıtmak, servetlerini yağmalamak, kalkınmasın, birleşmesin ve Batının hegemonyasından kurtulmasın diye İslâmî Ümmeti ezmek için ajan nizâmları oluşturmak gibi Müslümanların beldelerine, özellikle Irak'a ve Afganistan'a yönelik Amerikan, İngiliz ve Danimarka politikasının iğrenç sömürgecilik yüzünü göstermek amacıyla Müslümanların yöneticilerinin, Sömürgeci Batı devletleri ile birlikte Müslümanların meselelerine karşı komplo kurmalarını eleştirse bunu yapıyorlar!

Ancak İslâmî Âlem'in halkları, önce Allah'ın, sonra muhlis şekilde çalışan erkeklerin ve kadınların çabaları sayesinde artık gerçek manada Müslümanları temsîl edecek, akîdelerinden kaynaklanan ve kanaatlerine dayanan İslâm hükümlerini ve nizâmlarını tatbik edecek bir devletin gölgesinde Hilâfet Nizâmı'nın kurulmasını dört gözle bekler hale gelmişlerdir. Ki o devlet, işlerini adalet ve hak ile gözetecek, Batı'yı dost edinirken halklarına düşmanlık besleyen polisiye, krallık, cumhuriyet ve askerî nizâmların hakimiyetinden kaynaklanan zulüm mâzisine noktayı koyacaktır.

Hizb-ut Tahrir İslâmî Ümmet'i, Batı'nın hegemonyasından ve ajan rejimlerinden kurtarıncaya, Allah'ı, Rasulü'nü ve mü'minleri dost edinecek, fikren, kanunen ve siyâseten İslâm'ı hakkıyla cisimleştirecek ve dâvetini âlemlere taşıyarak İslâm'ın şânını yüceltecek Râşidî Hilâfet'i kuruncaya dek samimiyet, sebât ve azîm ile çalışmasına devam edecektir.

وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ. إِنَّ اللهَ بَالِغُ أَمْرِهِ. قَدْ جَعَلَ اللهُ لِكَلِّ شَيْءٍ قَدْراً "Her kim Allah'a tevekkül ederse O, ona yeter. Muhakkak ki Allah, emrini yerine getirendir. Allah, her şey için bir ölçü koymuştur." ^{[et-Talâk 3]}

Fâdi AbdulLatîf

حزب التحرير

Hizb-ut Tahrir

Medya Temsilcisi

Danimarka

Yahudi medyasının haber verdiği üzere, Türkiye'nin arabuluculuğunda Yahudi varlığı ile Suriye arasındaki görüşmelerin ikinci turu, 16.06.2008 Pazartesi günü Ankara'da yapıldı. Yahudi ve Türk yetkililerin olumlu ve yapıcı değerlendikleri, Suriyeli yetkililerin ise suskun kaldıkları görüşmeler sonunda, görüşmelerin üçüncü ve dördüncü turu için takvim belirlendiği, bunun önümüzdeki haftalarda olabileceği belirtildi.

Suriye ile Yahudi varlığı arasındaki müzâkereler, Yahudi varlığı Başbakanının yolsuzluk suçlamaları ile sarsıldığı bir döneme denk gelmiştir. Ankara'daki görüşmeler öncesinde bazı Yahudi yetkililer, 13 Temmuz'da Paris'te düzenlenecek yeni bir Avrupa-Akdeniz ülkeleri birliği zirvesinde, kendi başbakanları ile Suriye Devlet Başkanı'nın Fransa Devlet Başkanı arabuluculuğunda bir araya gelebileceklerini, ancak Sarkozy'nin henüz Suriye'den teyit almadığını söylüyordu. Bu ise Yahudi varlığı başbakanının 17 Temmuz'daki yolsuzluk duruşmasının hemen öncesine denk gelmektedir. Üstelik Yahudi varlığının Suriye ile müzâkerelere karşılık güya Golan tepelerini vereceği iddiasını, Yahudi Başbakanı bizâtihi yalanlamıştır. Ayrıca el-Arabiyye Televizyonu, ilk görüşmeler sırasında, bu görüşmelerin aslında Seyhan ve Ceyhan nehirlerinin Adana'da birleştirilerek, Adana'dan Golan tepelerine uzanan bir kanal yoluyla Yahudi varlığına aktarılmasına yönelik olduğunu bildirip bunu harita üzerinde göstermişti. "Barış Suyu Projesi" denilen bu teklif yeni değildir. İlk kez 1986'da Turgut Özal tarafından öne sürülmüştür. el-Âlem-ul Yevm Dergisi'nin 02.05.1993 tarihli nüshasında "Su Krizi: Türkiye İsrail'e Arap suyu satıyor; 2030 yılında Arap bölgesinde 260 milyar m³ su açığı olacak" başlıklı makalede de projenin maksatları uzun uzadıya ifşâ edilmiştir. Su sorununu ele alan diğer bazı kaynaklarda da bu projeden bahsedilmiştir. Aynı isimli başka bir proje kapsamında Antalya'daki Manavgat suyunun Yahudi varlığına taşınması 2006'da iptal edilince alternatif projelerin gündeme gelmesi zaten bekleniyordu ve bu eski proje bir kez daha gündemde. Oysa Dışişleri Bakanı Ali Babacan, saptırıcı bir şekilde "Bizim başlattığımız bu yeni süreçte, Türkiye ile Suriye arasındaki su konuları, bu barış görüşmelerinin bir parçası, bir unsuru kesinlikle değildir" diyordu. Öyle, çünkü proje, Türkiye ile Suriye arasında değil, Suriye üzerinden Türkiye ile Yahudi varlığı arasındadır.

Yahudi varlığı "İsrail", ne İslâm nazarında, ne de insaflı hukuk ölçüleri bazında meşru bir varlık değildir. Aksine o, İngiliz mandasının BM onayıyla Müslümanların küresel bir siyâsî liderlikten mahrum olduğu bir konjonktürde, İslâmî coğrafyanın kalbi ve mukaddes topraklarından birine kalleşçe saplanmış bir hançerdir. Bu hançer, yazıktır ki Müslümanların ve bilhassa Arapların başındaki hâin yöneticilerin bazen gizli, bazen açık desteği ve korkakça göz yumması ile varlık bulmuş ve bugüne kadar varlığını sürdürebilmiştir. Böylesi necis bir varlığın Müslümanların toprakları üzerinde çöreklenmesine, Müslümanların kaynakları ile beslenmesine ve Müslümanların hâin yöneticileri tarafından desteklenmesine susmak, rızâ göstermek ve hele "barış" adı altında hoşgörü ile kabullenmek, İslâm nazarında büyük bir cürümdür. Amerikan Başkanı'nın Yahudilere, "Siz 7 milyon değil 307 milyonsunuz, çünkü arkanızda 300 milyonluk Amerikan halkı var" sözüne, "Ey Filistin! Siz 3-4 milyon değil, 1,5 milyarsınız, çünkü arkanızda İslâmî Ümmet var" diyerek meydan okuyup Yahudi varlığını kökünden söküp atacak Râşidî Hilâfet Devleti kurulmadıkça Ümmet bu hâin yöneticilerden asla kurtulamayacaktır.

Yemen Nizâmı ile el-Hûsiler arasında Haziran 2004'de başlayan Sa'de'deki savaş fitnesinin üzerinden bugün itibarıyla dört yıl geçti. Öyle bir savaş fitnesi ki binlerce Yemenli Müslüman evlâdının ölmesine, binlercesinin yaralanmasına, aralarında gazetecilerin, aydınların ve yazarların da olduğu yüzlercesinin tutuklanmasına, hiçbir suçu-günahı olmayan yüz binlerce sivil insanın göç etmesine yol açtı. Bu savaşın nedenini dahi öğrenemedikleri halde evleri yıkıldı, hayvanları telef edildi ve tarım arazileri harap edildi. Muhakkak ki bu, dehşet verici kanlı bir fitnedir!

Bu fitne, hâkim nizamın yanlış politikalarının ve ısrarla yalnızca nefs-i müdâfaa yaptıklarını ileri süren Hûsî Cemaati'nin siyâsî projesinin kapalılığının bir sonucudur. Bu fitnede, siyâsî kışkırtmaların rolü olmakla birlikte perde arkasından bunun kızışmasında hem bölgesel güçlerin, hem de Batılı devletlerin daha büyük rolü vardır.

Zîra Sa'de Savaşı, Amerika'nın çağırdığı Büyük Değişim Projesi'nin halkalarından bir halka olmaktan öte bir şey değildir. Bu da geçmişteki çatışmaların ve hesaplaşmaların uzantılarındandır. Zîra gerek Kuzey ile Güneyin birleşmesi öncesinde olsun, gerekse 1994 savaşı öncesinde ve sonrasında olsun, Sa'de'de kimi güçler arasında süregelen bir çatışma mevcuttur ve bu güçlerin, hem bölgesel güçler, hem de Batılı planlarla bağlantısı vardır.

Bu fitnenin kökünü kazıyacak olan şey ise, işlerin adâlet ve ihsân ile gözetilmesi, hakların tastamam verilmesi ve zorbalık yapılmamasıdır. Bu da küçük-büyük, güçlü-güçsüz her şeyde ve herkes hakkında İslâm ile hükmedilmedikçe, Laiklik (dinsizlik) sökülüp atılmadıkça, insanların kanları, malları, ırzları korunmadıkça, zulüm defedilmedikçe ve zorbalık yok edilmedikçe gerçekleşmez.

Zîra dâhilî çekişmeler yüzünden Hâşimîler, Cumhuriyet Nizâmı'nın kendilerine zulmettiğini, topraklarına el koyduğunu, öz topraklarında yabancı haline gelecek derecede ayrımcılık ve dışlama politikasına maruz kaldıklarını düşünmektedirler. Güneyliler ise, gerek hizmet eksikliğinde ve topraklarının gasp edilmesinde, gerekse genel yaşamda, zulme ve baskıya maruz kaldıklarını düşünmektedirler. Bunların yanı sıra fakirlik oranının artması, işsizlik sayısının yükselmesi, ekonominin kötüleşmesi, enflâsyonun yükselmesi, fiyatların artması, açlığın şiddetlenmesi ve yolsuzluğun bir kanser gibi devletin tüm sektörlerine yayılması... işte bütün bunlar, Kuzeyde ve Güneyde yönetim nizâmının kilitlenmesine, tıkanmasına ve aleyhinde nefret oluşmasına neden olmuş, bu da çatışmaların yaşanmasına, savaşların çıkmasına ve devlet nizâmının kolonlarını sarsmayı tasarlayan yabancılar için gediklerin açılmasına yol açmıştır.

Batılı hareketlenmelere gelince; zamanında Portekizlilerin Yemen sahillerine girme teşebbüsü ile ortaya çıkan bu hareketlenmeler Osmanlı Hilâfet Ordusu tarafından püskürtülmüştü. İngiltere tarafından Aden'in işgâl edilmesi ve Amerika'nın Mısır lideri AbdunNâsır yoluyla Yemen'in iç işlerine müdahale etmesine kadar süregelen Batılı hareketlenmeler veya daha dakik bir ifâde ile Yemen'deki "Anglo-Amerikan Çatışması", Hilâfet'in zayıflaması dönemine dayanan kadîm bir meseledir.

İşte Sa'de Savaşı, ancak bu müdahalelerin bir parçasıdır. Zîra İngiltere, sürekli olarak Yemen'deki nizâmın kolonlarını sağlamlaştırmaya, bu uğurda Yemen içindeki ve dışındaki adamlarını kullanmaya çalışmıştır. Kaldı ki Yemen'de, Aden'i işgâl işgâlinden beri sırtını dayadığı sütunlar biçiminde adamlardan oluşan İngiltere'ye bağlı bir ordu vardır. Yemen dışında ise, Bağışçılar Konferansı'nda olduğu gibi Ali Abdullah Sâlih'in nizâmını desteklemeleri için bölgesel ajanlarını kullandı, fitneyi söndürmek gerekçesiyle müdahale etmeleri için Libya ve Katar'ı harekete geçirdi, perde arkasından Katarlı arabulucuları yönlendirdi, Hûsilerin Şia fikirlerine ve kültürüne sahip olduğunu, İran, Necef ve Kerbelâ'daki Şia mercileri tarafından desteklendiğini, örgütlenme kültürlerinin Hizbullah'ın kültürüne benzediğini ve Suud Ailesi Nizâmı'na yönelik bir tehlike teşkil ettiğini iddia ederek Suudi Ailesi'ni kaygılandırdı. Böylece Suudi Arabistan, açıktan ve gizliden Ali Abdullah Sâlih'in nizâmının yanında yer almak için harekete geçti ve beş savaşta da Hûsilerin mevzilerini uçaklarıyla bombaladığı öne sürüldü. İşte İngiltere, Yemen'de kendi çıkarlarını koruyan Ali Abdullah Sâlih'in nizâmı için böyle destek topladı.

Amerika'ya gelince; Sa'de Savaşı karşısında sessiz kalarak demokrasinin, insan haklarının ve kadın haklarının uygulanmasına ve seçimlerin yapılmasına çağrıda bulundu. Bunlar görünen sloganlardır. Ancak gizlide ise Amerika, gerek Güney meselesinde, gerekse Sa'de Savaşı'nda egemen iktidara baskı uygulamaya, kendine adamlar devşirmeye, otoriteyi değiştirip adamlarını iktidara ulaştırmaya ve "anarşi çıkarmak" yoluyla Yemen'i devletçiklere ayırmaya çalıştı!

İşte bunun için Sa'de Savaşı, derhal durdurulması ve defteri dürülmesi gereken bir fitne savaşıdır. Dolayısıyla siyâsî güçler, politik manevralar yapmaksızın bunu durdurmaya çalışmalıdırlar. Aksi takdirde Yemen'in bütünleşmiş olması, gelecek Müslüman nesilleri arasına kin, nefret ve husumet tohumları ekecek korkunç bir fitneye dönüşecektir. Egemen nizâm ve siyâsî güçlerinin pervasız davranışlarını sürdürmeleri halinde bu çekişmeler son bulmayacak ve Amerika, Irak'taki el-Duceyl ve el-Enfâl davasını istismâr ettiği gibi bunu da istismâr edecektir. Amerika'nın bu savaşa sessiz kalması ve müdahale etmemesi ise, hilekarlık ve sinsiliktir ki böylece Yemen'in işlerine müdahale etmek, kaynaklarına hâkim olmak, nizâmı veya bu savaşa karışan simgelerini yargılamak için dilediğinde kullanabileceği elinde bir dava ve dosya hazır olsun. O halde bu savaşı durdurunuz, bu fitneye ve etkilerine son veriniz ve Allahu Te'alâ'nın şu kavline icâbet ediniz:

وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ "İçinizden sadece zulmedenlere erişmekle kalmayacak bir fitneden sakının. Muhakkak ki Allah, İkâbı Şedîd olandır." ^{[el-Enfâl 28]}

Mevcut bütçe; yalnızca Sömürgecilerin ve bir avuç Kapitalistin menfaatlerini koruyan Kapitalist ekonomi ilkelerinin mahsulüdür. Bu bütçe, fakir insanlara günlük bir öğün yemeği bile çok görmektedir. Bu bütçe açık bir gerçeği bir kez daha kanıtlamıştır ki ister Demokrasi ister Diktatörlük rejimi olsun, her iki yönetim şekli de aynı hortumcu kapitalist ekonomi sistemini uygulamaktadır. Kapitalist ekonomi ilkeleri, zengini daha da zenginleştiren, fakiri daha da fakirleştiren bir temele dayanmaktadır. Bunun içindir ki Pakistan'ın son altmış yılında, tıpkı bir köşe-kapmaca oyunu gibi, Demokrasi ile Diktatörlük arasındaki gidip gelerek zavallı halk yığınlarını senelerce oyalayıp hiçbir köklü değişim gerçekleştirmemiştir. Üstelik her iki yönetim şekli de aynı sömürücü kapitalist sistemi uygulamışlardır. İşte bu nedenle ister Demokrasi, ister Diktatörlük olsun, kendi çıkarlarını gerçekleştirdiği sürece, aslında her ikisi de Amerika'ya uyar.

Söz konusu bütçede; IMF ve Dünya Bankası'nın tâlimatlarına bağlı kalınarak elektrik, doğalgaz, buğday, gî ^{[Hint Yarımadası'nda manda sütü yağını eritip kaynatarak yapılan katı yağ, tereyağı]} gibi ürünlere verilen milyarca rupilik destekler kaldırılmakta, fakir kitleler ölüme terk edilmektedir. Üstelik varlıklı ve zengin insanlardan Harâc, Öşür ve Zekât toplamak yerine, KDV adı altında sıradan insanlardan haram vergiler alınmaktadır ki geçen sene toplanan bu vergi, 75 milyar rupiyi ^{[takriben 1 milyar ABD doları]} aşmıştır. Mevcut demokratik dağılımda, hiçbir büyük sermaye sahibinden ve toprak ağasından Harâc ve Öşür alınamaz, çünkü yasama meclislerinin üyeleri, bu sermayedârların ve ağaların ta kendileridir! Bu halleriyle kendi kendilerinden nasıl vergi aldıracaklar? Yine aynı elit grup, yakınlarının ve yandaşlarının borçlarını silerek 54 milyar rupilik peşkeş çekmiştir. Ancak onlar sıradan bir insanın bin rupilik borcunu bile asla silmeye yanaşmazlar. Sözde Ulusal Uzlaşma Kararnamesi çarpıcı bir gerçeğin apaçık kanıtı olmuştur; demokratik sistemlerde bir avuç elit tabaka, ellerindeki yasama yetkileriyle siyahı beyaza, beyaza siyaha rahatlıkla çevirebilmektedirler. Böylesi bir sistemde fakir insanların yaşamında iyileşme ancak hiç gerçekleşmeyecek bir serap olabilir. Bunun en net örneği bizâtihi Amerika'dır; trilyon dolarlık ekonomisi vardır, ama hâlâ nüfusunun kayda değer bir çoğunluğunun yiyecek, giyecek, barınak ve sağlık gibi temel ihtiyaçlarını karşılamaktan âcizdir. Amerika ve Çin gibi büyük ekonomilerde bile ekonomik trickle-down teorisi ^{[tırikıl-davn: zenginlerin servetlerindeki artışın aşama aşama fakirlere de yansıması]} gerçekleşemiyorsa, aynı Kapitalist ekonomi bataklığında debelenen Pakistan'da fakirliğin azalma ihtimâli ne olur acep? Pakistan'ınki de dâhil tüm insanlığın ekonomik probleminin çözümü; para ve kur politikası, mülkiyet, ticaret, gelir kaynakları, harcama kalemleri ve ekonominin diğer tüm yönlerine ilişkin tafsîlî hükümler barındıran İslâmî İktisâd Nizâmı'ndadır. Dahası ne Ümmet Meclisi'nin, ne de Halîfe'nin bu hükümleri değiştirmeye hakkı vardır. İşte böylelikle ne bir avuç Kapitalist, ne de Sömürgeciler, asla kitleleri ekonomik olarak köleleştirme imkânı ve fırsatı bulamazlar.