(ژباړه)

﴿قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ﴾ [آل عمران: ۱۱۸]

ژباړه: «په رښتیا چې کرکه او دښمني یې له وینا څخه څرګنده ده او هغه څه چې په سینو کې یې پټوي، تر دې هم ستر دي.»

په غزه کې د بې ګناه وګړو له عام‌وژنې لس میاشتې وروسته، چې شهادتونه یې په خورا دقت سره د تصویر، غږ او شمېر له مخې مستند شوي؛ د امریکا کانګرېس په شور او ولولو د صهیونیستي رژیم له لومړي وزیر بنیامین نتانیاهو څخه د خپلو خلکو د یوه «اتل» په توګه تود هرکلی وکړ. داسې لکه د کانګرېس غړو چې ورته ویلي وي: «موږ غواړو چې تا پخپل استازیتوب د غزې د بې ګناه وګړو د وژل کېدو له امله وستایو.» الله سبحانه وتعالی په قران کریم کې فرمایي:

﴿إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُواْ بِهَا﴾ [آل عمران: ۱۲۰]

ژباړه: «که چېرې تاسو ته نېکي در په برخه شي (او نعمتونه لکه بریا او غنیمتونه ترلاسه کړئ، نو کافران) ناارامه کېږي او که چېرې زیان در ورسېږي، خوشحاله کېږي.»

همدارنګه دا پېښې څرګندوي چې کافر او استعمارګر غرب اسلامي امت ته یوازې د مات شوي امت او خاورو ته یې د خپلې مستعمرې په سترګه ګوري. که غرب دا توان درلودلی، نو مسلمانان به یې ان د ځمکې له مخ څخه ورک کړي وای.

د غرب په لیدلوري کې صلیبي جګړې پای ته نه دي رسېدلې، یوازې نومونه یې بدل شوي دي. هر ځل چې د استعمار یو پړاو پای ته رسېږي، نو بل پړاو یې پیلېږي؛ یوازې څېرې او نومونه بدلېږي، خو کړنې د تېر په څېر پاتې کېږي. همدارنګه نظامي، اقتصادي او فرهنګي بریدونه، له مسلمانانو د دې حق اخیستل چې ځانونه انسانان وګڼي، له ځان، خاورې، عقیدې څخه دفاع وکړي او د دې تر څنګ د استعمار او چپاول د اسانۍ لپاره له خاینو او جنایتکارو حکامو څخه ملاتړ همداسې دوام لري.

هو، له اسلام څخه کرکه کول کافر غرب ته له خپلو صلیبي نیکونو څخه په میراث پاتې ده. که څه هم غرب د رنسانس مسیر وهلی دی، چې د منځنۍ پېړۍ له تیارو څخه یې را ایستلی؛ خو زړه یې اوس هم په همغه تیارو کې ډوب دی؛ په ځانګړي ډول کله چې له اسلام او مسلمانانو سره چلند کوي. همدا دلیل دی چې اوس هم د اسلام په لوري د خپل ذهن له خلاصولو وېرېږي او ښکاره بېلګه یې د مسلمانانو له عفت سره جګړه ده؛ که څه هم ښه پوهېږي چې دغه عفت څه شی دی!

دا غرب دی او دایې سیاستوال دي، چې د غزې د ظالم او جنایتکار نتانیاهو لپاره چکچکې وهي!

 اې مسلمانانو... اې غوره امته چې د خلکو د هدایت او لارښوونې لپاره پیدا شوي یئ!

موږ مسلمانان باید هر څومره چې ژر کېږي خپله نړۍ ورغوو، چې په هغې کې خپل کرامت وساتو او د خپل دین هیبت او دبدبه لوړه کړو او همدارنګه د نبوت پر منهج راشده خلافت تاسیس کړو! پام مو وي چې د اسلام د حاکمیت له راوستولو پرته ستاسو ژوند هېڅ ثبات نشي موندلی. ثبات ته یوازې هغه مهال رسېدلی شو، چې خاین حکام ګوښه کړو، قدرت بیرته ترلاسه کړو، د اسلام حاکمیت راولو او له اسلامي خاورو څخه د کافر او استعمارګر غرب نفوذ ختم کړو.

اې مسلمانانو... اې د منبرونو او رسنیو خاوندانو!

تاسو وګورئ چې کافر غرب څه ډول د غزې خونخوار ته چکچکې ووهلې؛ په داسې حال چې لاسونه یې اوس هم د فلسطین د مبارکې خاورې د اوسېدونکو په وینو رنګ دي! ایا دا تاسو نه را پاروي چې د مسلمانانو د مسایلو په اړه په اسلامي رسنیو کې پر خپل رسالت له سره غور وکړئ!؟ د اسلام دښمنان وتوانېدل چې غزه په کنډواله بدله کړي؛ په داسې حال کې چې ستاسو کمرې هر شېبه یادو پېښو ته پوښښ ورکوي او دوی دغه کار یوازې د دې لپاره ترسره کړ، چې ډاډه وو چې اسلامي پوځونو ته د حرکت نه کولو دستور ورکول کېږي؛ هغه پوځونه چې سرتېري یې ستاسو بچیان او وروڼه دي او ستاسو په پیسو او شتمنیو دوی ته زده کړې ورکړل شوې او ذخیره شوي دي.

پر همدغه اساس چوپ مه پاتې کېږئ، بلکې خپلې ویناوې مو د قدرت او نفوذ خاوندانو ته ورسوئ، ترڅو پوځونه په حرکت راولي او خاین او جنایتکاره حکام رانسکور کړي.

اې د مسلمانانو په پوځونو کې سرتېرو!

لس میاشتې کېږي چې پخپلو اډو کې ناست یئ او د یهودانو له خوا د غزې د ویجاړۍ او د مظلومو خلکو د وژنو ننداره کوئ. په کومو سترګو به د قیامت په ورځ د قهار الله پر وړاندې درېږئ؛ په داسې حال کې چې د مبارکې خاورې خلک ستاسو د سترګو پر وړاندې وژل کېږي او ستاسو په لاسونو کې وسلې دي!؟ له الله سبحانه وتعالی او رسول الله صلی الله علیه وسلم سره ستاسو محبت او دوستي چېري دي؟ او چېرې ده له مومنانو سره ستاسو ملګرتیا؟

ایا تاسو په رښتیا سره د الله سبحانه وتعالی عبادت کوئ او له پیغمبر سره یې مینه لرئ او که د حکامو او پیسو عبادت یې کوئ؟ ستاسو غیرت او مېړانه چېرې دي؟ د کومې جګړې لپاره چمتو کېږئ؟ ایا پر دې د پوهېدو وخت نه دی رارسېدلی چې ستاسو حکام له تاسو څخه یوازې د خپلو خلکو د کورونو د ورانولو لپاره ګټه اخلي؟ نو څه ته په تمه یئ!؟

اسلام پر تاسو واجبوي چې همدا اوس د یهودي رژیم له جنایتونو څخه د خلاصون لپاره د فلسطین د مظلومو وګړو ژوغورلو ته ودانګئ او که مو حکام دا اجازه نه درکوي او مخه مو نیسي، نو دا ستاسو دنده ده چې هغوی د خپل خیانت پر اساس محاکمه کړئ! اوس د مسیر د سمون وخت دی؛ نو د فلسطین مبارکې خاورې او خپلو وروڼو ته د نصرت ورکولو لپاره سره راټول شئ او حرکت وکړئ! ټول امت تاسو ته په تمه دی او دې ته چمتو دی چې له استعمار او د هغه له نفوذ څخه د ازادۍ لپاره ستاسو ملګرتیا وکړي؛ نو څه ته په تمه یئ او څه کوئ!؟ الله سبحانه وتعالی فرمایي:

﴿وَالَّذِينَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَّهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ﴾ [انفال: ۷۴]ژباړه: «چا چې پناه ورکړې او مرسته یې کړې (دواړې ډلې( هغوی حقیقي مومنان او ایمان لرونکي دي او د دوی لپاره بښنه (د الله لخوا د ګناهونو) او ډېر د عزت رزق (په جنت کې) دی.»

 لیکوال: د حزب التحریز د مرکزي مطبوعاتي دفتر رییس - انجنیر صلاح الدین عضاضه

۱۴۴۶هـ.ق د محرم ۲۱مه

۲۰۲۴م د جولای ۲۷مه

ژباړه: بهیر (ویاړ)

(ژباړه)

خبر:

په ۵/۷/۲۰۲۴ نېټه د جمعې په ورځ د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر په ازبکستان کې زموږ له مظلومو وروڼو څخه د ملاتړ لپاره د «اې امته؛ د بيداروونکو زندانیانو له لوري ناره» تر نامه لاندې کمپاین ترسره کړ.

تبصره:

په ازبکستان کې د حزب التحریر د دعوت په اړه ډېرې خبرې شته دي. د دعوت له پیل تر پراخېدو پورې د دعوتګرانو پر وړاندې ظلمونو؛ د هغوی سرښندنې او دریځونه ... خو دلته لږ تر لږه د دغه خبر په اړه پر لاندې مواردو تبصره کوو:

لومړی- که چېرې په ازبکستان کې د حزب‌التحریر فکر په شدت سره نه خپرېدلی، په دې کچه له نیول کېدو او شکنجه کېدو سره نه مخ کېدل؛ ځکه د مړي جسد نه جنګېږي.

دویم- کله چې نن ورځ د ازبکستان نوم اخیستل کېږي، د اندیجان عام وژنې ته اشاره کوي، چې په هغې کې زندانیان او د هغوی کورنۍ په مرمیو ووژل شول او په قیرو کې خښ شول. کله چې نن ورځ د ازبکستان نوم یادېږي، په حقیقت کې د زندانونو او په اوبو کې د زندانیانو د ايشولو یادونه کېږي، چې بیا په شهادت ورسېدل؛ لکه څنګه چې له عثمانوف رحمه‌الله سره ظلم وشول او همدارنګه د غاښونو ایستل، په هوا کې په سیخ را ځوړندول، زندانیان په ایډز اخته کول، خفه (زندۍ) کول، له مور څخه د نوي زیږېدلي ماشوم لرې کول ... د یادونې وړ دي.

کله چې نن د ازبکستان یادونه کېږي، خپلو لمسیانو ته د مېرمن اناباطخان رحمه‌الله خبرې رایادېږي، چې هغوی یې د دعوت په لاره کې صبر کولو ته رابلل او ویل یې: «بې زحمته راحت نشته.»

او د هغه تنکي ځوان ځواب رایادېږي، چې یوه بهرني خبریال ترې پوښتلي وو: «تاسو د حزب‌التحریر اعلامیې په ۲۰ ډالر خپروئ؟» هغه ځوان په ډاډه توګه ځواب ورکړی و او ویلي وو: «زه تاسو ته ۱۰۰ ډالر درکوم، خو تاسو د حزب التحریر اعلامیې خپرې کړئ.»

او هغه ځوان رایادېږي چې خپل دوکان به یې یوازې د ورځنیو خوړو د ترلاسه کولو لپاره پرانیسته او کله چې به یې اړتیا پوره شوه، پر هغو به یې بسنه وکړه او بیا به د دعوت لپاره روان شو.

درېیم- ابتلاء او ازموینه هغه سنت دي چې الله سبحانه وتعالی یې په یو شمېر ایاتونو کې یادونه کړې ده؛ لکه څنګه چې الله سبحانه وتعالی فرمایي:

﴿لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ﴾ [عمران: ۱۸۶]

ژباړه: «اې مسلمانانو! تاسو به د مال او سر دواړو په برخه کې وازمویل شئ.»

دا د انبیاوو، رسولانو، اصحابو او هغو کسانو حالت و، چې له نیکۍ څخه یې پیروي کوله.

«لَقَدْ كَانَ مَنْ قَبْلَكُمْ وَإِنَّ أَحَدَهُمْ لَتُحْفَرُ لَهُ الْحُفْرَةُ، ثُمَّ يُوضَعُ فِيهَا ثُمَّ يُوضَعُ الْمِنْشَارُ عَلَى رَأْسِهِ، ثُمَّ يُمْشَطُ بِأَمْشَاطِ الْحَدِيدِ مَا دُونَ عَظْمِهِ فَمَا يَصْرِفُهُ ذَلِكَ عَنْ دِينِهِ»

ژباړه: له تاسو وړاندې داسې خلک وو، چې د هغوی لپاره به کنده وکیندل شوه، وروسته به یې هلته یوړل او پر سر به یې اره اېښوده، بیا به یې د هغې په غاښونو د دوی غوښې له هډوکو بېلولې، خو دوی به له خپل دین څخه نه اوښتل.

او دغه حالت نن ورځ په عامه توګه د حزب التحریر پر غړو او په خاصه توګه د دوی پر رهبرانو راغلی دی.

څلورم- درد له منځه ځي، خو ثواب یې پاتې کېږي انشاءالله؛ همدارنګه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایي: «...وَيُؤْتَى بِأَشَدِّ الْمُؤْمِنِينَ ضُرًّا وَبَلَاءً فَيُقَالُ: اغْمِسُوهُ غَمْسَةً فِي الْجَنَّةِ، فَيُغْمَسُ فِيهَا غَمْسَةً فَيُقَالُ لَهُ: أَيْ فُلَانُ، هَلْ أَصَابَكَ ضُرٌّ قَطُّ أَوْ بَلَاءٌ؟ فَيَقُولُ: مَا أَصَابَنِي قَطُّ ضُرٌّ وَلَا بَلَاءٌ»

ژباړه: او ټينګ مومنان له سخت ازار او ازموینې سره مخ کېږي، بيا به وويل شي: هغوی ته په جنت کې غوټه ورکړئ، نو غوټه به ورکړل شي (جنت ته به بوتلل شي) بيا به ورته وويل شي: اې فلانیه! ایا کله درته کومه بلا او مصيبت رسېدلی؟ هغه به ووایي: هېڅ بلا او تکليف راباندې نه دی راغلی.

دا د اخرت او دنیا په اړه، د نهیلۍ او سختيو په حالت کې د قریب الوقوع ارامتیا غږ دی.

﴿حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُواْ جَاءهُمْ نَصْرُنَا﴾ [یوسف: ۱۱۰]

ژباړه: تر دې چې کله چې رسولان ناهيلي شول او ګومان يې وکړ چې دوی تکذيبېږي، نو په دغه وخت کې هغوی ته زموږ نصرت راغی.

پینځم- په آخرت کې هغه ورځ را رسېږي چې کبرجن ظالم به له خپلو کړنو پښېمانه شي.

﴿وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ * مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لاَ يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ﴾ [ابراهیم: ۴۲-۴۳]

ژباړه: او (اې رسوله) ته داسې مه ګڼه چې الله د دغو ظالمانو له کړنو څخه ناخبره دی؛ بلکې الله دوی د هغې ورځې لپاره ځنډوي، چې سترګې به یې رډې پاتې او دوی به حیران وي. (په هغه سخته ورځ به دغه ظالمان) ټول وېرېدلي او سرونه به یې پورته نیولي وي او سترګې به یې خلاصې پاتې وي او زړونه به یې وېرې اخیستي وي.

خو په دې دنیا کې به هم د حمزه البسیوني په څېر جزا ورکول کېږي، نوموړی د جمال عبدالناصر په وخت کې د زندان نظامي افسر و، چې د زندانیانو په شکنجه کولو کې یې شهرت درلود؛ خو خپل برخلیک یې داسې شو چې د اوسپنې په سیخونو یې ټنډه سورۍ شوه، غاړه یې پرې شوه او ښی اړخ یې ووېشل شو، تر دې چې اوږه یې له بدن څخه بېله شوه.

په پایله کې به د نبوت پر منهج راشده خلافت دویم لمر راپورته شي؛ که څه هم کافران، ظالمان او کبرجن ورڅخه بېزاره وي او وروسته به ظلم او تیارې د اسلام په نور او عدالت سره له منځه لاړې شي. اې مسلمانانو، تاسو دغه غږ ته رابولو!

لیکوال: جابر أبو خاطر