در چارچوب صد و چهارمین سالگرد نابودی خلافت، حزب‌التحریر کنیا در ماه رجب ۱۴۴۶ هجری قمری یک کارزار مردمی برگزار کرد. این کارزار که در ابتدای این ماه آغاز شد، شامل فعالیت‌های گسترده‌ای از جمله سخنرانی‌های عمومی، سمینارها و تجمعات اعتراضی بود. این اقدامات با هدف یادآوری وضعیت اسف‌باری که امت اسلامی پس از نابودی خلافت در ۲۸ رجب ۱۳۴۲ هجری قمری (۳ مارس ۱۹۲۴ میلادی) تجربه کرده است، انجام شد.

 استاد شعبان معلم، سخنگوی مطبوعاتی حزب‌التحریر در کنیا، در بیانیه‌ای مطبوعاتی گفت: «با جمعیتی نزدیک به دو میلیارد نفر، مسلمانان به دلیل غیاب خلافت، همچون کف روی آب شده‌اند. امت، کرامت، عزت و محافظ خود را از دست داده است. رژیم جنایتکار یهود، با حمایت دولت‌های غربی که تشنه خون هستند، یک نسل‌کشی علیه مردم غزه انجام داده است. در سوریه، انقلاب مبارک موفق شد طاغوت را سرنگون کند، اما غرب در تلاش است تا یک رهبری لیبرال و سکولار دیگر را جایگزین آن کند».

او همچنین افزود: «نابودی خلافت، غم‌انگیزترین و تاریک‌ترین رویدادی بود که امت را به‌جای وحدت، دچار تفرقه کرد. استعمارگران، سرزمین‌های اسلامی را مطابق با نقشه استعماری سایکس پیکو بین خود تقسیم کردند؛ اما خون‌های ریخته‌شده در شام، این دژ مستحکم اسلام، نتوانست رگ‌های ارتش‌های مسلمان را برای یاری مجاهدان به جوش آورد. حکام خودخوانده، در برابر این قتل‌عام‌ها سکوت کردند». «وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ»