(ترجمه)

خبر

 وزیر اوقاف حکومت اردن پیرامون قضیۀ بسته نمودن مساجد به صراحت اعلان داشت که: «من مسئولیت بسته نمودن مساجد در پیشگاه الله را به دوش می­گیرم و برای کسانی­که برایم می­گویند که این کار ترا تاریخ ثبت خواهد نمود. می­گویم که: من افتخار می­کنم که تاریخ بنویسد که محمد الخلایله بخاطر جلوگیری از انتشار وبا در بین مردم مساجد را بسته نموده است.» وی علاوه نمود که این تنها اردن نیست که مساجد را بسته می­کند؛ بلکه اکثریت کشورهای جهان بخاطر جلوگیری از انتشار ویروس کرونا مساجد را بسته نموده‌اند. وی علت بسته نمودن مساجد را مصاب شدن 70-80 فرد به ویروس کرونا در هر روز خوانده است که ادعایش منبع معتبر و شناخته­ شده‌ای ندارد و نیز بسته شدن اکثریت سکتورها و بخش­ها را به خاطر پیشگیری از این ویروس دلیل دانسته و مساجد را یکی از آن بخش­ها خوانده است.

تبصره

کسی­که بیانات وزیر اوقاف حکومت اردن را در ارتباط به مبادرت ورزیدن­ وی برای اثبات بی­گناهی حکومت اردن در بسته­ نمودن خانه­های الله سبحانه وتعالی متعاقباً تعقیب کرده باشد؛ به شکل بسیار عجیبی شگفت­زده خواهد شد؛ زیرا دلایل وزیر اوقاف عمامه­دار برای برائت­جستن از این گناه بزرگ این‌ست که اکثریت کشورهای جهان بخاطر پیشگیری از انتشار ویروس کرونا مساجد را بسته نموده‌اند و دیگر این‌که مجمع فقه اسلامی به التزام و پایبندی به آن‌چه که از منابع صحی در امر بسته نمودن مساجد صادر می­شود، فتوی داده و دستور داده است که سفارشات­شان در زمینه نادیده گرفته نشود. هم‌چنین الخلایله در امر بسته نمودن مساجد به استناد قصۀ طاعون دمشق پرداخته و گفته است که: مردم زمانی­که در مساجد بخاطر جلوگیری از سرایت طاعون در بین­شان تجمع نموده و دست به دعا بالا کردند؛ بیشتر از نصف اهل دمشق جان­شان را از دست دادند.

ای وزیر اوقاف! چگونه واقعات تاریخی و عملکردهای کشورهای جهان دلیل شرعی شده می­تواند؟! و ای وزیر اوقاف! کثرت کسانی‌که طرفدار بسته نمودن مساجد هستند و هم‌چنین سفارشات سازمان صحی جهان چگونه دلیل شرعی شده می­تواند؟!

ای وزیر اوقاف تو کجا و این سخنان رسول الله صلی الله علیه وسلم کجا که می­فرمایند:

«الْجُمُعَةُ حَقٌّ وَاجِبٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ فِي جَمَاعَةٍ إِلَّا أَرْبَعَةٌ: عَبْدٌ مَمْلُوكٌ، أَوِ امْرَأَةٌ، أَوْ صَبِيٌّ، أَوْ مَرِيضٌ»؟

ترجمه: خواندن نماز جمعه در جماعت بالای هر مسلمان واجب است؛ به استثنای چهار فرد: برده، زن، کودک و مریض.

«مَا مِنْ ثَلَاثَةٍ فِي قَرْيَةٍ وَلَا بَدْوٍ لَا تُقَامُ فِيهِمْ الصَّلَاةُ إِلَّا قَدْ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمْ الشَّيْطَانُ، عَلَيْكَ بِالْجَمَاعَةِ فَإِنَّمَا يَأْخُذُ الذِّئْبُ مِنَ الْغَنَمِ الْقَاصِيَةَ»؟

ترجمه: در قریه و یا صحرایی‌که در آن سه فرد وجود داشته باشد و نماز در آن برپا نشود، به تحقیق که شیطان بالای‌شان مسلط و چیره گشته است. بر تو مسلمان لازم است که در جماعت به سر ببری؛ چرا که گرگ گوسفند بدور از رمه را می­باید.

و تو کجا و این سخن الله سبحانه وتعالی کجا که می­فرماید:

﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾

[بقره: 114]

ترجمه: و چه کسی ظالم­تر از کسانی است که نگذارند در مساجد و اماکن عبادت الله، نام وی برده شود، و در ویرانی آن‌ها بکوشند؟ شایسته اینان نبود که چنین (گناه بزرگی را مرتکب شوند و این کارها را) بکنند، بلکه می‌بایست (حرمت مساجد را نگهدارند و) جز خاشعانه وارد آن‌ها نشوند. بهرۀ آنان در دنیا زبونی و رسوائی، و در آخرت عذاب بزرگی است.

آری، قسم به الله که هر کس مرتکب این گناه عظیم شود و مانع ذکر و یاد او سبحانه وتعالی در مساجد شود و در تخریب مادی و معنوی آن‌ها سعی نماید؛ چنان‌که شما فریب­خوردگان اردن به اطاعت از حکام ظالمی که تصامیم خود را به کافر استعمارگر تقدیم کرده‌اند، این کار را می­کنید! پس سرانجام شما و آن‌ها باهم در دنیا رسوایی و در آخرت عذاب بزرگی خواهد بود! ای وزیر اوقاف از قضاوت تاریخ و از نوشتن­اش در بارۀ خود نگران نباش؛ بلکه برای روز محشر که فرمانروای جز الله سبحانه وتعالی نیست، آمادگی بگیر و در آن هنگام که در پیشگاه­اش می­ایستی و از تو در باره این گناه بزرگ می­پرسد جوابی آماده کن!

و در پایان برای هر آن کسی‌که به سفینۀ این حکام ظالم که شریعت الله سبحانه وتعالی را تعطیل نموده و احکامش را نادیده گرفتند، سوار شدنده‌اند؛ نصیحت دوستانه‌ای را متذکر می­شویم که قبل از این‌که فرصت از دست رفته باشد، از سفینه­شان پایین شوید و حکام باطل را در چشم مردم خوب جلوه ندهید، و از پروردگار خویش آمرزش بطلبید و بترسید از روزی‌که بسوی او بازگشتانده می­شوید و ندامت در آن سودی نداشته و از پیشگامان­تان که دنبال­روی آنان را می­کنید، متنفر شده و اعلان بیزاری می­کنید؛ چنان‌که الله سبحانه وتعالی در زمیه چنین فرموده است:

﴿وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَ * رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْناً كَبِيراً ﴾

[احزاب: 67]

ترجمه: و می­گویند: پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود پیروی کرده‌ایم و آنان ما را از راه به در برده‌اند و گمراه کرده‌اند پروردگارا! آنان را دو چندان عذاب کن، و کاملاً از رحمت خود به دور دار (و کم‌ترین ترحمی بدی­شان منما).

خلاصه این‌که آیا شما گمان می­برید آن‌ها خواهند توانست که به شما نفع رسانند؟!

نویسنده: استاد عمر محمد الفاروق

مترجم: محمد "مزمل"