بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

]وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لاَ يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ [                                                        

خطاب عام

در انتخابات پارلمانی اشتراک` نورزید!

تاریخ پارلمان به تعداد زیادی از مسلمانان در افغانستان و بطورعموم در جهان اسلام مبهم است. اسطوره ای که اولتر از همه باید حقیقت آن آشکار گردد، نظریه یی است که  مفهوم پارلمان را به طور کلی یک پدیده نو و جدید میداند و گمان میبرد که این فکره در زمان حواریون عیسی علیه السلام و اصحاب نبی کریم صلی الله علیه وسلم معروف نبود. یونانی ها "مجمع عامو شورای پنجصد داشتند، در همان زمان رومی ها مجلس سنا و عرب ها  دارالندوه  داشتند. تقریباً 500 سال قبل از تولد عیسی علیه السلام، این دو مجلس یونانی ها و رومی ها فعالیت های مشورتی میکردند و این نهاد ها در عصرهای عیسی علیه السلام و محمد صلی الله علیه وسلم چیزی بیگانه نبودند.

اکنون پروپاگندی وجود دارد که گویا این نهاد ها نو به میان آمده و ضرورت عصر کنونی گردیده اند. از همینرو بعضی ها استدلال میکنند که  اگر این نهاد ها در عصر پیامبر صلی الله علیه وسلم وجود میداشت، وی با آن مخالفت نمیکرد. نظریه همچون نهاد مانند پارلمان، حد اقل 2500 سال عمر دارد، که بیشتر از هر دو دین اسلام و عیسویت قدامت دارد و این یک حقیقتی است که توسط مدافعین سرمایه داری و دشمنان اسلام نادیده گرفته شده است. این غلط فهمی ایکه اسلام، موضوع حکومت، شورا، شیوه قانونگذاری و یا موضوع حاکمیت را بحث نکرده است بیهوده بوده، وغلط فهمی است که در نتیجه ی نادانی کلی و یا پروپاگندهای مغرضانه به میان آمده است. این غلط فهمی تنها توسط غرب، حاکمان اجیر شان و مفکرین غربی ترویج و توسعه نیافته و دفاع نمیشود، بلکه فعلاً توسط علمای درباری که برای غرب زمینه سازی میکنند نیز تصدیق و تدریس میگردد.

تقریباً سی سال قبل از امروز، بعضی از علماء سعی ورزیدند که اسلام را منحیث دینی که مشابهت به سوسیالیزم دارد معرفی کنند و امروز هم میخواهند عین عمل را بنحو دیگری انجام دهند و اسلام را به دیموکراسی سرمایه داری با تمام جزئیاتش تشبیه کنند و پروپاگندی را به راه انداختند که پیشرفت و انکشاف بدون توافق با مفاهیم سرمایه داری ممکن نیست.

(وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ)

حق را بر باطل نپوشانید و کتمان(چشم پوشی ازحق)  حق نکنید، در حالیکه می دانید

زمانیکه میخواهند مشروعیت این عمل خویش را به مسلمانان ثابت نمایند، بنا بر نداشتن دلایل، گروه های مختلف همیشه شورای اسلامی را با پارلمان مقایسه نموده اند. استدلال غلط دیگر اینست که جرگه را با شورای اسلامی مقایسه میکنند، در حالیکه جرگه یک پدیده افغانی بوده و شورا پدیده اسلامی است، تاریخ نویسان تایید میکنند که تاریخ جرگه از زمان کنشکا آغاز می یابد. پس چطور اسلامی شده میتواند؟ هیچ یکی از این دلایل هم نمی توانند شورای اسلامی را با پارلمان مشابه سازند.

پیروان هر دو دین، مسلمانان و نصاری نماز میخوانند و محل های خاص برای ادا نمودن نماز دارند، مانند کلیسا و مسجد. پس اگر کسی بگوید که نصاری و مسلمانان با هم مشابه اند، این یک نتیجه گیری نادرست میباشد.

اسلام و بودائیزم هر دو زهد و پرهیز گاری دارند. اگر ما ازین طوری نتیجه بگیریم که مسلمانان نباید ازدواج کنند و باید در داخل معبدها بمانند، این عمل خلاف سنت خواهد بود. ما این نوع قیاس غلط را در قبال ازدواج و مسجد داشته نمیتوانیم. پس چرا این نوع قیاس را در مسایل سیاسی انجام می دهیم؟ صرف بخاطر این که شورای اسلامی و پارلمان هر دو فعالیت های مشورتی دارند، به این معنی نیست که شورا و پارلمان عین چیز اند.

پارلمان تنها فعالیت های مشورتی ندارد، بلکه قانونگذاری هم میکند. قانونگذاری که مطابق قرآن، سنت، اجماع و قیاس نباشد، غیر اسلامی است و در حقیقت کفر است. هر قانونی که از منابع فوق الذکر استنباط نشده باشد از اسلام نیست، ولو که پارلمان به عین نتیجه ای برسد که شریعت آنرا میخواهد، چون از نقطه نظر دیگر و به شیوه متفاوت (رأی اکثریت) است که به طریقه اجتهاد اسلامی نمیباشد. اگر پارلمان به اکثریت آراء تصمیم بگیرد که زنا حرام است، این حکم اسلامی نیست و تا زمانیکه از نصوص شرعی به طریقه اجتهاد استنباط نشده باشد،این یک حکم کفری تلقی  میگردد.

(أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ إِلَيْكُمْ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمْ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُونَنَّ مِنْ الْمُمْتَرِينَ)

آیا بغیر از الله جل جلاله حَکَمی دیگری را اختیار مینمایند، درحالیکه وی ذاتیست که برایتان کتاب مفصلی را نازل نموده است، و کسانیکه برایشان کتاب داده شده است، آنان هم می دانند که این کتاب مفصل از سوی رب تو نازل گردیده است، پس از شک کننده گان نگردید.

ای مردم افغانستان! اینکه این مردم هیچ توجهی به احکام اسلام ندارند، آنقدر دشوار نیست که ما نفهمیم.  چون تعداد زیادی این حکام و اعضای پارلمان در فساد، استبداد و اختلاس دخیل اند. آنان تعداد زیادی از مسلمانان افغانستان را بدون کدام پشیمانی به شهادت رساندند. تمام این فعالیت ها حرام بوده و قسمیکه شما میدانید آنان غرق این نوع اعمال بوده اند. آنان با این هم هیچ نوع مشکلی ندارند که در مسئله تقنین خلاف  اسلام عمل نمایند.

ما این سوال را بطور مکرر به شکل عادی از مردم میشنویم، که اگر قانونگذاری در پارلمان حرام است، پس چرا رهبران در آن جا حضور دارند؟ اگر آنها به سوال خویش پاسخ میخواهند، باید به پرسش های ذیل جواب دهند:

آیا این مردم در گرفتن رشوت، اختلاس و در استبداد بالای مردم  عادی و بی گناه احتیاط نموده و ناراض میشوند؟ آیا آنان در ارتباط  به غارت نمودن یورانیم توسط خارجی های اشغالگر و کشتن افراد بی گناه در مراسم عروسی توسط استعمارگران غربی احساس مسولیت کردند؟ پس چطور آنان در حلال و حرام بودن قانونگذاری در پارلمان فکر خواهند کرد؟ شما قصر های بزرگ و موتر های لکس اینها را میبینید که در شهر های کابل به قسمی میدوانند که گویا همه چیز ملکیت شان میباشد. چه کسی این حق را به آنان داده است که چنین عمل نمایند؟ چه کسی به آنان اجازه داده است که چنین عیاشی کنند، در حالیکه پدران و اجداد شان دهاقین غریب، امامان محلی در مساجد و یا اربابان فقیر قبایل خود بودند. آنها چطور به همچون حالتی رسیدند؟ چرا درین مسایل مطابق اسلام عمل نمیکنند؟

تعداد زیادی ازین مردم به این منظور علاقمند چوکی های پارلمان هستند تا قدرت، قصرها و موتر های لکس خود را حفظ نمایند. بسیاری از آنان بخاطر اینکه از اسلام دفاع کنند و یا از شما نماینده گی کنند به پارلمان نرفته اند.

ما به شما مخلصانه نصیحت می کنیم تا در انتخابات  پارلمانی اشتراک نورزید. آیا شما به آن حدیث  پیامبر صلی الله علیه وسلم گوش فرا نمیدهید که میگوید: لا يلدغ المؤمن من جحر واحد مرتين (مومن از یک سوراخ دو مرتبه گزیده نمیشود). آیا شما به  قانونگذاری غیر اسلامی قناعت دارید؟ آیا شما این مسولیت را می پذیرید که سود را حلال نموده اند؟ برعلاوه ، شما از انتخابات 8 سال گذشته کدام دست آوردی بغیر از غربت، فقر، فساد و استبداد دارید؟

پس یگانه راه بیرون رفت از این فتنه، فرمانبرداری الله سبحانه وتعالی و تاسیس نظام خلافت و عدم اعتماد به هیچ یکی از مفاهیم سرمایه داری مانند نظام پارلمان در سرمایه داری است، بغیر ازین راه بیرون رفت دیگری وجود ندارد. اگر شما به نصیحت ما توجه ننمایید، به وضعیت پاکستان و عراق بنگرید. فرمانروایان هر دو کشور دوستان غرب بوده و شما میدانید که غرب در پیش روی چشمهای شما با پاکستان و عراق چه کرد!

از الله سبحانه وتعالی بترسید و مسولیت خود را در قبال تاسیس خلافت درک و برای احیای آن  به حزب التحریر کمک نمایید تا این هدف تحقق یابد.

 (وَمَا عَلَيْنَا إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِينُ)

و بر دوش ما بغیر از رساندن پیام آشکار مسؤلیتی دیگری نیست

        حزب التحریر- افغانستان