(ترجمه)

گسترش همه‌گیر ویروس کرونا و پیامدهایش، پرده از شکاف‌های بزرگ نظام سرمایه‌داری و نظام جامعۀ لیبرال برداشته‌است. به‌مجردی‌که این ویروس در ولایت/استان هوبی چین شیوع یافت، تکان‌های شدیدی به بازارهای مالی بین‌المللی وارد شد. در عرض چند هفته، ۴۰ درصد از شاخص بورس اوراق بهادار آلمان (DAX) سقوط کرد و از ۱۷.۳ به ۸.۴۴۲ کاهش یافت. با افزایش شمار مبتلایان، حرکت اقتصادی و زندگی عادی در آلمان تقریباً متوقف شد، چنان‌که صدراعظم آلمان به‌تاریخ۱۸ مارچ/مارس ۲۰۲۰ م گفت: «از زمان وحدت آلمان، نه، از زمان جنگ جهانی دوم، ملت‌مان هیچگاه با چنین چالشی مواجه نشده‌است که تا این حد نیازمند اقدامات مشترک و واحد باشد.»

چندی بعد، حکومت فدرال تصمیم به بستن تمامی نهادهای آموزشی و دوکان‌هایی گرفت که در تأمین منابع اساسی سهم نداشتند. هم‌چنان، محدودیت عبور و مرورها و ممنوعیت کانسرت‌های عمومی، تجمعات و ارتباط مستقیم بین مردم، تماماً با تهدید مجازات سخت به اجرا گذاشته شد. هنگامی‌که شرکت‌های بین‌المللی مانند مرسدنس، فولکس‌واگن و بی ام دبلیو تصمیم به بستن کارخانه‌های‌شان گرفتند، بسیاری از شرکت‌های کوچک و میانه را ترس یک ورشکستگی کامل فراگرفت. مطابق برآوردهای وزارت کار، در نتیجۀ این بحران، شمار افراد بی‌کاری‌که جیرۀ امنیت اجتماعی دریافت می‌کنند، به ۱.۲ میلیون تن افزایش خواهد یافت. اولاف شولتز، وزیر مالیه/دارایی، در ۲۱ مارچ/مارس از اختصاص میلیاردها دالر بستۀ کمک مالی برای جبران رکود اقتصادی خبر داد. هم‌چنان او از قصد حکومت برای افزایش قرضه/وام به ۱۵۶ میلیارد یورو و ایجاد یک چتر نجات مالی به ارزش ۶۰۰ میلیارد یورو خبر داد. سرانجام، بانک فدرال آلمان در گزارش ماهانه‌اش به‌تاریخ ۲۳ مارچ/مارس اعلام کرد که: «نمی‌توان جلو رفتن به یک رکود قابل ملاحظه را گرفت... در مقابل این وضعیت، رشد اقتصادی با ابهامی بی‌سابقه تعیین می‌شود.»

دستگاه صحی/بهداشتی آلمان نیز بنابر این واگیری طی چند هفتۀ دیگر در خطر جدی اتمام امکانات قرار خواهد گرفت. جرالد گاس، رئیس جامعۀ شفاخانه‌ها/بیمارستان‌های آلمان، برآورد کرده‌است که به‌زودی همۀ ۲۸۰۰۰ تخت مراقبت رزرو(ذخیره) خواهد شد. او از این حقیقت که مسئولین دولتی به قدر کافی در بخش کلینیکی و بالینی شفاخانه‌ها/بیمارستان‌ها سرمایه‌گذاری نکرده‌اند، انتقاد کرد. برمبنای اطلاعات نهاد شفاخانه‌ها/بیمارستان‌های آلمان، تخمیناً ۱۷۰۰۰ مواد مراقبتی در مراکز صحی/بهداشتی موجود است و این‌که از هر چهار بیمارستان، سه بیمارستان در جستجوی پزشک می‌باشد. ایالت راین – وستفالیای شمالی با بیش‌ترین مبتلایان، دارای شدیدترین وضعیت را دارد. ریاست بیمارستان رین – وستفالیای شمالی انتقاد کرده‌است که تجهیزات پیشگیرانه در اکثر مراکز صحی/بهداشتی تنها برای ۱۴ روز کفایت می‌کند. وی با انتقاد از این حقیقت که مسئولیت‌ها به‌شکل خودکار به دیگر احزاب سپرده شدند، گفت: اتحادیه مسئولیت‌ها را به ایالت‌ها واگذار می‌کند، ایالت‌ها این مسئولیت را بر دوش شفاخانه‌ها/بیمارستان‌ها می‌گذارند و به‌همین ترتیب ادامه دارد. مبنی بر بیانیۀ این ریاست، مشکل دستگاه صحی/بهداشتی آلمان این است که بر اساس مؤثریت اقتصادی استوار است و این‌که در ۴۰ درصد شفاخانه‌ها خسارت به ثبت رسیده‌است. هم‌چنان، این نظام مصیبت‌بار صحی/بهداشتی، شکنندگی زنجیره‌های منابع بین‌المللی را نشان می‌دهد. کارل جوسف لاومان، وزیر صحت/بهداشت رین – وستفالیای شمالی باید علناً به این واقعیت اقرار می‌کرد که این وضع در ۸ مارچ/مارس به‌وجود آمده‌بود، قبل از آن‌که اوضاع بدتر شود.

حتی ستون فقرات اتحادیۀ اروپا، منطقۀ شنگن، نیز در خطر وجودی ناشی از بحران ویروس کرونا قرار دارد. اکنون برعلاوۀ آلمان، نزدیک به ۱۲ کشور اروپایی دیگر نیز در داخل بازار مشترک، تفتیش/بازرسی مرزی انجام می‌دهند و انتقال رایگان اجناس و افراد را متوقف کرده‌اند. این اقدام منجر به ده‌ها کیلومتر تراکم ترافیک در مرزهای بین‌المللی بازار مشترک شد، چنان‌که در مرز آلمان – لهستان به شصت کیلومتر رسید!

ویروس کرونا باری دیگر میزان شکنندگی نظام اقتصادی سرمایه‌داری را به جهان نشان داد. نیروهای بازار که توزیع بهینۀ منابع را مدیریت می‌کنند، برای سومین بار در جریان دو دهه، پس از بحران مالی سال ۲۰۰۸ م و بحران یوروی ۲۰۱۰ م، شکست خورده‌اند. حکومت‌ها مجبور شدند تا یک‌بار دیگر به‌منظور حفظ بازار آزاد در مقابل فروپاشی گام‌های عملی بردارند، اگرچه در تناقض با اساس‌نامۀ آرمانی سرمایه‌داری قرار دارد. بنابراین، واضح شد که منطق مؤثریت اقتصادی، دستگاه معافیت جامعه را شدیداً تحت تأثیر قرار داده‌است. اگر شرکت‌ها، نهادهای آموزشی و حتی شفاخانه‌ها/بیمارستان‌ها بر اساس حداقل یا حداکثر حاکمیت امکان‌پذیری اقتصادی عمل کند، پس تنها‌ یک تکان کوچک کافی است تا کل نظام‌های زیربنایی را مختل کند. بنابر راه‌اندازی مبنای توسعه و منطق پیش‌بینی بازارهای مالی، شاخص‌های منفی اقتصادی مستقیماً بر اقتصاد واقعی تأثیر گذاشته و قدرت مخرب‌شان را در شکل ورشکستگی پایه و بی‌کاری گسترده آشکار کرده‌است. به‌خاطر جهانی‌سازی، که منجر به یک بازار شدیداً به‌هم پیوسته ناشی از افزایش تجارت بین‌المللی، دارایی و فعالیت سرمایه‌گذاری شده‌است، کل اقتصاد جهانی بیش‌تر به خطرهای منظم شباهت یافته‌است. بنابراین، یک واگیری می‌توانست به یک بحران اقتصادی بین‌المللی بدل شود که انجام‌اش تاهنوز مجهول است.

این واگیری، نظام لیبرال جامعه را نیز تکان داده‌است. اتخاذ این اقدامات پیشگیرانه باعث شده‌است مردم از آزادی‌هایی‌که قانون اساسی تضمین می‌کند، شدیداً محروم بمانند. استفن گیوسپ، پروفیسور فلسفه در پوهنتون/دانشگاه فریه در برلین، می‌گوید: «من انسداد کامل حومه‌ها و شهرها را بسیار مشکل‌زا درمی‌یابم... در واقع، تجاوز از آزادی جامعه، آزادی فرد را ازبین می‌برد، اما مشکل در محروم کردن مردم از این آزادی‌ها بنابر دلایل کاملاً سیاسی و سازمانی است.» اما بزرگ‌ترین مشکل از نگاه جامعۀ لیبرال این است که آنان در این بحران مکلف اند زندگی مردم را سامان دهند! بنابر نبود امکانات و مواد در بخش صحت، پزشکان باید مریضانی را کمک کنند که احتمال بهبودی‌شان بالا است و دیگران را به حال خودشان رها کنند. تصویری‌که سیکولریزم از بشر و جامعه در اذهان مردم ترسیم کرده‌است – این‌که فرد به گروه پاسخگو نیست و زیر نظم‌اش نمی‌باشد – ناکامی‌اش را در وضعیت کنونی که نیازمند تلاش‌های گروهی است نشان می‌دهد، که در مقابل خواهان آمادگی برای قربانی‌های انفرادی می‌باشد. واضح شده‌است که این ساختار مبدأی جامعه‌ای که دولت مشروعیت‌اش را محض به‌خاطر پاسداری از آزادی‌های افراد بدست می‌آورد یک دروغ خطرناک است که واقعیت بشریت را در حالات عادی و اوضاع بحرانی نشان نمی‌دهد.

حزب‌التحریر – کشورهای آلمانی زبان از آلمان‌ها می‌خواهد تا از این حادثه برای بازنگری اصولی جامع استفاده کنند. چنین نظام شکننده‌ای، مبنی بر توانایی اقتصادی خیالی و رشد مطلق، جامعه را به قعر زمان می‌فرستد و در حل درست مشکلات مردم ناکام خواهد بود. تنها نظامی‌که مطابق واقعیت و موافق فطرت بشر باشد، راهی برای خروج از این چرخۀ بی‌خودی و بیداری دردآور در زمین حقیقت فراهم می‌کند. این اسلام است که انسان‌ها را در کوره‌اش ذوب و یکجا کرد، و ثبات اقتصادی و انتظامی‌شان را برای ۱۳۰۰ سال در دولت اسلامی تأمین کرد.

﴿وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ﴾

(انبیاء: ۱۰۷)

ترجمه: ما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – کشورهای آلمانی زبان

مترجم: محمد حارث پویا