(ترجمه)

این نامه‌ای است از زنان رنج‌دیدۀ امت اسلامی که به شما، مادران افسران و سربازان ارتش‌های مسلمانان و همسران و خواهران شان ارسال می‌شود. آن‌ها پس از الله سبحانه وتعالی، امیدها را برای توقف جنگ وحشیانه علیه غزه و آزادسازی سرزمین مبارک فلسطین به دوش می‌کشند.

ما شما را خطاب قرار داده و این نامۀ سرگشاده را برای تان می‌نویسیم؛ زیرا شما تأثیر و ارتباط مستقیمی با فرزندان، همسران و برادران خود از افسران و سربازان ارتش‌های مسلمانان دارید. با امید این‌که کلمات ما به قلب‌ها و گوش‌های شما برسد و آن‌ها را ترغیب و تشویق کنید تا به یاری برادران و خواهران خود در غزه و سراسر فلسطین بشتابند.

این نامه‌ای است که به شما می‌نویسیم تا شما را به عنوان محرک و تشویق‌کننده‌ای برای آن‌ها معرفی کنیم تا مکلفیت خود را در حفاظت از فرزندان این امت و دفاع از آن‌ها در برابر هر آنچه که امنیت و زندگی‌شان را تهدید می‌کند، انجام دهند.

ما به شما خطاب می‌کنیم تا به نقش بزرگی که الله سبحانه وتعالی به شما سپرده است، توجه کنید؛ چرا که شما مربیان، همسران و خواهرانی هستید که می‌توانید آن‌ها را به سرعت به یاری مستضعفان این امت در هر کجای دنیا ترغیب و حمایت کنید تا قهرمانانی شوند که جان خود را برای دفاع از دین‌شان فدا کنند و پرچم آن را در برابر ظالمان و دشمنان به اهتزاز درآوردند.

ما ایمان و حب تان را نسبت به دین و امت‌تان می‌ستاییم و ما یقین داریم که شما از این وضعیت رنج می‌برید و قلب‌های تان به خاطر جنایات و نسل‌کشی‌هایی که بر سر برادران تان می‌آید، می‌شکند. بر این اساس، از شما می‌خواهیم فرزندان، پدران و برادران‌تان را به اقدام وادارید تا به تکالیف خود در دفاع از سرزمین‌های اسلامی و حرمات و مقدسات آن‌ها پرداخته و از خون و آبروی مسلمانان دفاع کنند.

ما هیچ شکی نداریم که شما به خاطر آنچه مشاهده کرده‌اید و به خاطر استغاثات زنان و فریادهای کودکان، اشک ریخته‌اید و قطعاً از ظلم‌های رژیم صهیونیستی و هم‌پیمانانش خشمگین هستید. شما ناراضی هستید از آنچه بر خواهران تان می‌گذرد و آرزو می‌کنید که کاش می‌توانستید به یاری و حمایت آن‌ها بشتابید و آسیب دشمن را از آن‌ها دور کنید. اما شما قادر به این کار نیستید؛ زیرا مسئله به اهل قدرت وابسته است که همان فرزندان، پدران و برادران شما هستند. شما می‌توانید با تشویق آن‌ها به خروج از پناهگاه‌ها و انجام نقش واقعی‌شان، به یاری خواهران تان بشتابید.

ای خواهران عزیز! ما این نامه را به شما از منطق عقیدۀ اسلامی می‌نویسیم؛ عقیده‌ای که ما و شما و خویشاوندان تان در ارتش‌های مسلمانان به آن باورمندیم. این عقیده مؤمنان را برادر یکدیگر خوانده و بر مسلمان واجب می‌کند که به یاری برادر مسلمانش بشتابد. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ﴾ [توبه: 14]

ترجمه: ای (مؤمنان)! با آن کافران بجنگید تا الله آنان را با دست شما عذاب کند و خوارشان دارد و شما را بر ایشان پیروز گرداند و (با فتح و پیروزی مؤمنان بر کافران) سینه­های اهل ایمان را شفا بخشد (و بر دل­های زخمی ایشان مرهم نهد و درد دیرینۀ أذیت و آزار کفار را از درون آنان بزداید).

چگونه ممکن است کسی که سلاح به دست دارد و بر آن آموزش دیده است، دعوت الله سبحانه وتعالی و پیامبرش را پاسخ ندهد؟ این وظیفه‌ و مکلفیتی است که الله سبحانه وتعالی به او محول کرده است. اگر فرزندان، پدران، همسران و برادران شما برای چنین روزهایی به ارتش نپیوسته‌اند، پس برای چه روزی پیوسته اند؟ و اگر این صحنه‌ها و جنایات در آن‌ها غیرت و مردانگی  را بر نییگیزاند، پس چه نوع صحنه‌هایی می‌تواند آن‌ها را به قیام وادارد؟

این عقیدۀ ما، عقیده‌ای است که دوستی و یاری رساندن را مختص به الله سبحانه وتعالی و بندگان مؤمنش گشتانده و برائت از کافران و یاران شان را واجب می‌سازد. ما شما را به الله سبحانه وتعالی قسم می‌دهیم که نقش خود را به درستی ایفا کنید و خویشاوندان تان در ارتش را به اطاعت از الله و پیوستن به صفوف دین و امت خود ترغیب کنید و از حکام خائن برائت جسته و از دستورات آن‌ها که شما را از یاری برادران مستضعف‌تان در غزه و جاهای دیگر بازداشته است، سرپیچی کنید؛ زیرا این دستورات شما را مجبور به استفاده از سلاح علیه هم‌نژادان و برادران تان در مناطقی مانند سودان کرده و یا در جنگ‌های نیابتی به نفع مستعمره‌نشینان خارج از کشور، هم‌چون اقداماتی‌که اردوغان در لیبی و امارات و عربستان در یمن انجام داده‌اند، مشغول می‌گرداند.

به آن‌ها یادآوری کنید که هیچ طاعتی برای مخلوق در معصیت خالق جائز نیست و این حکام در روز قیامت از شما بیزاری جسته و به شما هیچ کمکی نخواهند کرد، چنان‌که الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ * وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا كَذَلِكَ يُرِيهِمُ اللهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنَ النَّار﴾ [بقره: 166 - 167]

ترجمه: ‏در آن هنگام كه (رستاخيز فرا می‌رسد و پيروان سرگشته از رهبران گمراه‌كننده می‌خواهند كه رستگارشان سازند و) رهبران از پيروان خود بيزاری می‌جويند (و نسبت به آنان اظهار ناشناسی و بيگانگی می‌كنند) و عذاب را مشاهده مي‌نمايند و روابط (و پيوندهای مودّت و محبّتی كه در دنيا ميان شان بود) گسيخته می‌گردد (و دست شان از همه جا كوتاه می‌شود).‏ و (در اين موقع) پيروان می‌گويند: كاش بازگشتی (به دنيا) می‌داشتيم تا از آنان بيزاری جوئيم، همان گونه كه آنان (امروزه) از ما بيزاری جستند (و ناآشنايمان ناميدند. آری) اين چنين الله كردارها شان را به گونۀ حسرت‌زا و اندوهباری نشان ايشان می‌دهد و آنان هرگز از آتش (دوزخ) بيرون نخواهند آمد.‏

ای مادران، همسران، دختران و خواهران سربازان و افسران ارتش‌های مسلمانان! ما می‌دانیم که هر یک از شما نگران نزدیکان خود هستید و آرزوی خیر برای آن‌ها داشته و کوچک‌ترین ضرری را برای شان روا ندارید؛ پس آن‌ها را به عمل وادارید و از عذاب الله سبحانه وتعالی بترسانید؛ عذابی‌که ممکن است بر آن‌ها نازل شود و در دنیا و آخرت از یاری بازمانند؛ اگر به ترک نصرت زنان، کودکان، پیرمردان و مردان در غزه و دیگر نقاط سرزمین مبارک ادامه دهند. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«مَا مِنْ امْرِئٍ يَخْذُلُ امْرَأً مُسْلِماً فِي مَوْضِعٍ تُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ، وَيُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ، إِلَّا خَذَلَهُ اللهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ. وَمَا مِنْ امْرِئٍ يَنْصُرُ مُسْلِماً فِي مَوْضِعٍ يُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ، وَيُنْتَهَكُ فِيهِ مِنْ حُرْمَتِهِ، إِلَّا نَصَرَهُ اللهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ نُصْرَتَهُ» (رواه أحمد وأبو داود)

ترجمه: هیچ‌کسی مرد مسلمانی را در جایی که حرمتش نقض می‌شود و آبرویش در خطر است، رها نمی‌کند، مگر این‌که الله نیز او را در جایی که به یاری‌اش نیاز دارد، رها می‌کند. و هیچ‌کسی به یاری مسلمانی در جایی که آبرویش در خطر است و حرمتش زیر پا گذاشته می‌شود، نمی‌شتابد، مگر این‌که الله نیز در جایی که به یاری‌اش نیاز دارد، او را یاری می‌کند.

ای خواهران! دست‌های خویشاوندان خود در ارتش را بگیرید تا نام‌های خود را در صفحات عزت دنیا و آخرت ثبت کنند؛ نام‌هایی که با سعد بن معاذ و اسید بن حضیر، که پیامبر را یاری کردند و به دعوت او پاسخ دادند و به برپایی دولت اسلام کمک کردند، نوشته شود.

آن‌ها را تحریک کنید تا انصار این زمان باشند و نام‌های شان در صفوف رهبران بزرگ مانند: المعتصم و محمد بن قاسم و دیگرانی که به ندای مستضعفان و استغاثات شان پاسخ دادند، نوشته شود. نام‌های شان باید در صفوف فاتحان و آزادکنندگان مسجد الاقصی، جایی‌که پیامبرشان به آنجا سفر کرده و قبلۀ اول شان بوده است، ثبت شود، در کنار عمر بن خطاب و صلاح‌الدین ایوبی. نام‌های شان باید در صفوف کسانی باشد که بشارت‌های پیامبر ﷺ و وعده‌های رب العالمین را دربارۀ خلافت، تمکین، مبارزه با یهود و ورود اسلام به هر خانه‌ای به حقیقت تبدیل کردند، همان‌طور که فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح تحقق یافت.

ای مادران، همسران، دختران و خواهران سربازان و افسران ارتش‌های مسلمانان! شایسته است که شما در برابر نزدیکان تان موضعی قاطع بگیرید و آن‌ها را به یاری اسلام و مسلمانان فراخوانید؛ حرکتی‌که رضایت الله سبحانه و رسولش و مؤمنان را جلب کند. ما به وجود بذرهای خیر در وجود شما و آن‌ها باورمندیم. امّت اسلام زاینده است و از دل آن، فرزندان مخلص و غیرت‌مند متولد می‌شوند که به اذن الله سبحانه وتعالی، خیر و برکت زیادی را به ارمغان خواهند آورد.

این پیام ما به شماست! پروردگارا! ما ادای مسئولیت کرده و پیامت را رساندیم، تو شاهد باش!

بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

 18 ربیع الاول سال 1446هـ.ق.

 21 سپتمبر سال 2024م.

مترجم: محمد مزمل