السؤال: لماذا ترجعون الأحداث السياسية في المنطقة للصراع الأمريكي الإنجليزي؟
- نشر شده در ویدیوها
دوشنبه, ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶هـ| ۲۰۲۴/۱۱/۲۵م
ساعت: مدینه منوره
ساعت: مدینه منوره
Menu
انقلاب شام در حساس ترین مرحله ای خود قرار گرفته است، چون دشمنانش به سرکرده گی امریکا از هر طرف به آن یورش برده و سخت آن را در محاصره کشیده اند. امریکا می خواهد با بکار گیری تمام مکر و جرایم اش، نظام فعلی را تحت نظر خود پا برجا نگهدارد. این کشور بعد از این که متوجه شد که عموم مسلمانان سوریه از قبول حکام خاین ابا می ورزند و خواهان حکومت اسلامی اند، از سیاست سرکوب گرایانه جمعی استفاده نمود و به این ترتیب به نظام سوری برای ظلم و ستم بر مردم و انقلاب شان که بر علیه نظام-یا به تعبیری بهتر بر علیه امریکا- داشتند، چراغ سبز نشان داد، مگر این ستم ها آتش را شعله ور تر کرد.
هم چنان وقتی امریکا متوجه شد که مداخله و همکاری مستقیم ایران در سرکوب کردن انقلاب سوریه مفید واقع نگردید و نظام در شرف سقوط قرار گرفت برای کامل نمودن این پروژه ای کثیف، روسیه -دشمن مسلمانان- را وارد صحنه ساخت.
درین اواخر تحت شعار "مبارزه با تروریزم" قاتلان بد کردار، 160 نوع از سلاح های مختلف النوع و جدید خویش را در کشتار مردم سوریه تجربه کرده اند و به طور بی سابقه ای به کشتار، آواره نمودن و ویران کردن پرداختند و فجیع ترین دهشت را تحت نام "مبارزه با تروریزم" مرتکب شدند. اگر روسیه از حد اقل ترین جهان بینی سیاسی برخور دار می بود، خود را بخاطر نظامی که نزدیک به مرگ است به این شکل خصمانه در تقابل با بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان قرار نمی داد، و لو که بخاطر پیدا کردن جای قدم در آب های گرم می بود؛ اما حکام آن که به کوتاه فکری در سیاست جهانی مشهور اند از شکست خویش در افغانستان درس عبرت نگرفتند... به هر صورت این جرایم و خیانت ها در حق مردم مسلمان و بی دفاع سوریه که از نوع خود بی سابقه است، روا داشته اند.
در این میان نقش ایران که بعضی می خواهند آن را کمرنگ جلوه دهند، در بازی کثیف ایالات متحده امریکا هم چنان به قوت خود باقیست، زیرا ایران تا کنون تنها در سوریه به امریکا خدمت می کرد و حال می خواهد پلان های امریکا را در تمام خاور میانه تطبیق کند. باتوجه به این خطر نقش این کشور از دو بُعد قابل تأمل است:
اول: این که ایران این را پذیرفته که در سیاست استعماری منطقوی امریکا هم چون سرنیزه عمل کند.
دوم: امریکا طبق برنامه ی از قبل تعیین شده ای خویش به منظور این که برای مسلمانان هیچ اساسی نماند که طرح های امریکا را به مخاطره اندازند، از ایران بخاطر از هم پاشاندن یکپارچه گی مسلمانان و سرزمین شان بحیث ابزاری برای برانگیختن آن ها لشکر کشی های مذهبی و وارد کردن شان به کشتارهای نفرت انگیزی که بسان زخم ناسور می باشد، استفاده نمود.
ایران مبنای نقش کنونی اش را از مجرای کینه توزانه ای مذهب توسط یک عده از ملیشه های اوباش خود که به انگیزه ای مذهب بدنام و بدبو پیش برده می شود و همانند گروهی گرگ ها بالای کسانی حمله می گردند که وجوباً برادران دینی شان اند، تحت نقاب ظالمانه وکاذبانه ای حمایت از قبور اهل بیت که در واقع اهل بیت تمام مسلمانان اند، برای احیای فتنه ی می کوشند که از بین رفته بود. این در حالیست که ریختن خون مسلمان حرام است، و این ها در واقع به این پیام پیامبر صلی الله علیه و سلم که می فرمایند:
«لهدم الكعبة أهون على الله من قتل مسلم»
نزد الله ویران کردن کعبه آسان تر از کشتن به ناحق مسلمانی است.
هیچ ارجی قایل نیستند و عجیب آن است کسانی که مرتکب این همه جرایم پست می شوند مدعی اند که لشکریان مهدی اند. اما عجیب تر آن که، زمانی وی ظهور خواهد کرد و ایشان را در حالی خواهد یافت که برای مانع شدن از قیام مجدد مسلمین برای امریکا خدمت می کند. کسی که به عقیده شان لزوماً زمین را پس از آن که مملو از ظلم و ستم شده، از نور و عدل پُر می کند... مهدی خواهد آمد و ایشان را جزء از این ظلم خواهد دید که همراه کینه توزانه ترین دشمنان اسلام(روس، چین و امریکا) در جنگ شان همراه مسلمین بنام "مبارزه با تروریزم" که در این جنگ مسلمانان را می کشند و در حق مسلمانان اعمالی را مرتکب می شوند که اسلام هرگز انجام آن را حتی با دشمنان خود اجازه نمی دهد، قرار دارد. این همه بخاطر چیست؟ چون از وحشی ترین نظام جنایتکاری که تاریخ معاصر به خود دیده حمایت کنند، چون از نظام سیکولار و کفری حمایت کنند.
این چه برداشتی از دین است که حکام ایران و همکاران شان آن را پذیرفتند؟ و این چه اسلامی است که آن را فهمیدند و اجازه این همه جنایت را برای شان می دهد؟ و با چه رویی با پروردگار خویش مقابل خواهند شد؟! این کینۀ تاریخی است که چشم بصیرت و بصارت شان را از حق کور ساخته و کار شان بجای کشیده که با تمام وجود باطل را حمایت می کنند.
جرمی را که زمامداران ایران امروز مرتکب می شوند یا بهتر است بگوییم جرایمی را، شامل: جرم دفاع کردن از نظام بعثی سیکولار کفری که حاکمش بشار اسد صریحا افتخار گونه گفته بود که"وی آخرین پناه گاه سیکولاریزم" است؛ جرم کشتار مسلمین که فقط دشمن کینه توز به آن مبادرت می ورزد، جرم کوچاندن اجباری از خانه و شهر شان، جرم همیاری با دشمنان اسلام بر علیه مسلمانان، جرم منع مسلمانان از بازگشت به حکمروایی اسلام، جرم شعله ور کردن فتنه ی کشتار در بین مسلمانان و مصروف کردن شان به این که در نهایت باعث تضعیف شان شد، جرم بهره گیری از همه امکانات دولتی به نفع یک عده از شهروندان که در نهایت اضافه تر از یک سوم مردم مسلمان ایران تحت خط فقر زنده گی می کنند، تمام این جرایم یکی از دیگری کمتر نیست، و بازی کردن این نقش کثیف و خطرناک را ایران در کل منطقه از سوریه گرفته تا عراق و یمن و لبنان و خلیج برای منافع امریکا بر عهده گرفته است که در قدم اول این خلاف دین شان بوده و در قدم دوم این همه خلاف واجب دینی برادری شان است.
وقتی از مداخله اش در یمن، بحرین و خلیج می گوییم به این معنی نیست که از سیاست یا نظام های کشورهای متذکره دفاع نماییم و این نظام ها هم، مانند نظام ایران اند و این نظام ها خیانتکار و مزدوران غرب کافر اند که به الله، رسول، دین و مسلمین خیانت می کنند، و از زاویه ای تضاد شان با دین می بینیم؛ از زاویه دوستی شان برای غرب می بینیم، از زاویه ی موضع گیری شان بر علیه ملت مسلمان شان می بینیم.
بر هر کسی که سیاست امریکا در منطقه را تعقیب می کند پوشیده نخواهد بود نقشی را که ایران در پیش گرفته منوط به اجازه امریکاست؛ این امریکاست که برای ایران نقشه را ترسیم نموده فرصت تطبیق داده و حمایت و پشتیبانی اش می نماید تا بتواند آن را انجام دهد و با رغم تمام انواع کشتاری را که گروه های فرقه گرای جنایتکارش در سوریه، عراق و یمن مرتکب می شوند و با وصف آن که این جنایات خلاف عرف بین الملل که امریکا ادعا می کند که به آن باور دارد در مقابل ایران به دلیل این که دولت تروریستی است، موضع گیری نکرده است. حتی به دلیل پشتیبانی از تروریستان، امریکا ایران را مورد محاسبه قرار نداده است؛ بلکه تحریم های ایران را لغو نموده و پول منجمد شده اش را برایش پس می دهد، تا بتواند آن را در سیاست های خصمانه خویش به مصرف رساند. حتی لگام دولت یهود را بدست گرفته تا نتواند مانع تطبیق سیاست های ایران که به منفعت امریکا رقم می خورد، شود.
خلاصه این که کاری را که ایران فعلاً انجام می دهد اگر مخلصانه می بود، امریکا جلو آن را می گرفت ولو که تمام جهان بر علیه اش می ایستاد و اسرائیل را از قیام بر علیه ایران و حزب اش در سوریه یک لحظه هم مانع نمی شد، ولی به مداخله ایران، امریکا سکوت اختیار کرد و وقتی دید که ایران به تنهایی هدفش را بر آورده نمی تواند، مداخله روسیه را بر آن افزود و این مداخله روسیه خطرناکترین رقابت، مزاحمت و نقض آشکار در جنگ های بین المللی است، و اگر حساب شده و در تسلط امریکا نمی بود هرگز به آن اجازه نمی داد.
امریکا کاری را انجام می دهد که می شود حیثیت گیوتین(آله ای که سر محکومان به مرگ را به آن قطع می نمودند) را به آن داد، چون می خواهد سر انقلاب را قطع کند، طوری که هر دولت و طرف را از مجهز کردن انقلابیون با سلاح های مدرن به بهانه ترس از این که بدست تروریستان نیفتند، مانع می شود. سرانجام همه بدون آن که به اندازه سر مویی تخطی کنند، موافقت نمودند. در عین زمان رفتار امریکا همراه نیروهای بسیج مردمی موسوم به "حشد شعبی" متفاوت است، در حالی که جنایاتی را که "حشد شعبی" مرتکب می شود کمتر از داعش نیست.
بلی، این نظام بدبخت ایرانی هیچ تفاوتی با نظام های دیگر سرزمین های اسلامی ندارد، نظامی است که امریکا آن را برای تطبیق پلان های خود در خاور میانه جدید بکار می گیرد. حکومت ایران که این ماموریت کثیف را به عهده گرفته و دیوانه قدرت بوده و می خواهد که در این جنگ نقش سرنیزه را داشته باشد. ایران در پی آن است تا اولین دولتی در منطقه باشد که امریکا به آن اعتماد دارد. اظهاراتی از یک تعداد مقامات ارشد ایران صادر شده که زمامداران خود را متهم نمودند که می خواهند شکوه امپراتوری دیرین شان را باز گردانند. ایران راه مزدوری امریکا را در پیش گرفته تا به این هدف خود برسد که در عین زمان سیاست امریکا در منطقه نیز تحقق یافته است. به این معنی که امریکا آزمندی خویش را در منطقه تحقق بخشید و ایران هم آرزوی امپراطوری در منطقه به رهبری خود را متحقق کرد.
باید خاطر نشان ساخت که ایران برای تطبیق این طرح خویش از شیعیانی کار گرفت که در بعضی از کشور های عربی منتشر شده بودند. ایشان را به انگیزه ی مذهبی جمع نمود و در مقابل آن برخی از حاکمان کشورهایی که تابع اروپا، بخصوص انگلیس بودند، به افشای نقش ایران و طرح های آن پرداختند که در نتیجه کانال های ماهواره ای، ملیشه ها، جنگ ها، قربانی ها و مصارف هنگفتی برای فراخواندن به آن، به مصرف رسید و عهده دار این همه تحرکات مذهبی دو طرف ایران و دولت های خلیج به سرکرده گی سعودی بودند.
دعوت به سوی تعصب را اسلام به شدید ترین الفاظ محکوم نموده است، و رسول بزرگوار اسلام آن را منتن(بدبو) خوانده است، این فراخوان را هر دو طرف درگیر به نام اسلام پوشش می دهند در حالی که اسلام از آن بیزار است و این فراخوانی است که از ویژه گی هایش گرفتن عقل و باز گذاشتن غرایز پست حیوانی است که شخص فقط با مسلمان دشمن شده و به اسم اسلام مسلمان را می کُشد. این دقیقا عین پلانی است که امریکا از زمان اشغال عراق برای ایران در نظر گرفته بود و می خواست تقسیم قدرت را بر پایه های فرقه ای، قومی و مذهبی تحمیل کند. چنان چه این موضوع از زبان مقامات ارشد امریکا مثل جوبایدن معاون رئیس جمهور سابق این کشور فاش شده بود.
ایران به صورتی واضح نقشه ای را که امریکا در عراق، سوریه و یمن برایش ترسیم نموده را تطبیق کرده و می کند و این همه را به طمع راضی شدن امریکا و بخاطر تحقق آرزوی امپراطوری اش که این نقش را به کل منطقه عمومیت بخشد، و شاید هم بخاطر این که انتقام تاریخی اش را علیه مسلمین بگیرد.
حاکمان ایران در حال ارتکاب مرگبارترین جرایم در حق دین خود در قدم نخست و سپس در حق مسلمانان اند و جای قابل تعجب این جاست که همه آن ها متشکل از ملاها اند و همین مسأله نباید شما را بفریبد، چون گناه شان بزرگتر است و آن گناهی است که در مقابل پروردگار و ملت شان و عموم مسلمانان هیچ توجهی ندارند و کارهای که انجام می دهند، از نظر خیانت به الله، رسول، دین و مسلمانان و مزدوری به غرب حد اقل آن ها را هم سطح سایر حاکمان سرزمین های اسلامی قرار می دهد اگر بالاتر قرار ندهد.
این عملکرد نظام ایران باید مسلمانان و بخصوص مسلمانان ایران را به فکر وادارد تا برای تغییر دادن فعالیت نموده و دستش را از سر مسلمانان کوتاه کنند، و نیز بر علمای آگاه و مخلص پیرو مذهب جعفری لازم است تا جلو جرایم حاکمان خویش و ریختن خون مسلمانان را بگیرند و برای مردم خویش خطر دعوت بسوی مذهب و نقشی را که حاکمان ایران به قیمت خون مسلمانان و تخریب استقرار آینده دین، به منظور تطبیق پلان امریکا در منطقه بازی می کند را، افشا کنند، و به مردم خویش بفهمانند که برنامه های حاکمان شان برعکس این فرموده الله سبحانه وتعالی است:
...أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ...
دين را پابرجا داريد و در آن تفرّقه نكنيد و اختلاف نورزيد. اين چيزی كه شما مشركان را بدان می خوانيد بر مشركان سخت گران می آيد.
دعوت بسوی مذهب، عموم مردم را از تمام مذاهب متاثر می کند و حتی بعضی از علما تحت تاثیر آن قرار گرفته و بر آتش آن می دمند و هرگاه پیشبرد دعوت به مذهب را نظام ها بدوش گیرند، و امکانات مادی مثلاً شبکه های ماهواره ای را به این منظور به اختیار گیرند، به سرعت آتش زدن هیزم خشک، این فتنه شعله ور خواهد شد. این را از باب امر به معروف و نهی از منکر می گوییم که سکوت در این مورد برای علمای هر دو طرف جایز نیست و دعوت علما نباید تنها منحصر به عام مردم باشد، بلکه باید امثال خویش را نیز دعوت کنند و لزوماً برای تغییر حالت موجود باید گروهی برخواسته قیام نماید.
بلی، برای تغییر واقعیت غیر عادی که مسلمانان در آن زنده گی می کنند، باید آگاهانه و مخلصانه قیام نمود و این امکان پذیر نیست، مگر با تاسیس خلافت راشده که تمام مسلمانان را در یک سطح به فرمانبرداری پروردگار شان، پرپایی دین شان و غالب کردن اسلام بر تمام ادیان جمع می کند. هرچند این مسأله بر خلاف میل امریکا، روسیه، چین و تمام کفار و مشرکین باشد. و این موضوع به خواست، کمک، لطف و حمایت الله سبحانه وتعالی تحقق پذیر خواهد بود.
ای مسلمانان، بخصوص علمای مخلص ایران زمین! شما را این نفریبد که حکام تان متشکل از کسانیست که به ظاهر نشانه های از اسلام دارند، زیرا ایشان معصوم نیستند و چیزی که اسلام خواستار آنست هرگاه عملکرد شان را مخالف اسلام می بینید و شما را به کشتن مسلمانان فرمان می دهند، باید در مقابل شان به پا خیزید و نپذیرید که فتنه ای خاموش شده دو باره زنده شود. الله کسی را که فتنه انگیزی می کند لعنت نموده و کسی که در فتنه حضور داشته و آن را رد کند، به مثابه این است که گویا در آن حضور نداشته و کسی که در فتنه حضور نداشته و آن را تایید کند، چنین است که گویا در آن حضور دارد.
و حاکمان تان می خواهند با خود شما را به طرف جهنم کشانند، از ایشان فرمان نبرید، زیرا نمی توانید معذرت بخواهید که نمی دانستید، آیا مسلمان می تواند با این که در برابر مسلمان سلاح می کشد و آن را به قتل می رساند، عذری داشته باشد؟
موضع گیری علما خطرناکتر از عموم مردم بوده و در پیشگاه الله مسئولیت شان بیشتر است؛ برابر است که این علما مخلص باشند یا غیر مخلص. آنهایی که اخلاص ندارند فراخوانان دروازه های جهنم خواهند بود، زیرا هرکسی که دعوت شان را در دنیا اجابت کند به جهنم واصل خواهد شد، و اما برای مخلصان باید گفت: "پاداش کسی که سخن حق را نزد حاکم ظالم می گوید، پاداش سردار شهدا حضرت حمزه خواهد بود" و مصداق این فرموده رسول الله صلی الله علیه وسلم خواهد بود:
«سيد الشهداء حمزة ورجل قام إلى سلطان جائر فأمره ونهاه فقتله»
سردار شهدا حمزه و شخصی که در مقابل حاکم ظالمی می ایستد و آن را امر به معروف و نهی از منکر می کند و کشته می شود، یک مرتبه دارند.
این سخن تنها متوجه یک فرقه از مسلمانان نیست، بلکه متوجه تمام مسلمین است. به امید این که در این فراخوان تمام مسلمانان اعم از علما و مردم عام در تاسیس خلافت راشده ای که اسلام و اهلش را عزت بخشیده و کفار و اهلش را ذلت می دهد، با هم جمع شوند.
الله سبحانه و تعالی در سوره آل عمران می فرمایند:
﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠٣﴾ وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴿١٠٤﴾ وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿١٠٥﴾ يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ﴿١٠٦﴾ وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴿١٠٧﴾ تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ﴾
و همگی به ریسمان الله [قرآن و اسلام، و هرگونه وسیله وحدت]، چنگ زنید، و پراکنده نشوید! و نعمت (بزرگِ) الله را بر خود، به یاد آرید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان دل های شما، الفت ایجاد کرد، و به برکتِ نعمتِ او، برادر شدید! و شما بر لبِ حفره ای از آتش بودید، الله شما را از آن نجات داد؛ این چنین، الله سبحانه وتعالی آیات خود را برای شما آشکار می‌سازد؛ شاید پذیرای هدایت شوید. باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی، و امر به معروف و نهی از منکر کنند! و آن ها همان رستگارانند. و مانند کسانی نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند؛ (آن هم) پس از آن که نشانه های روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آن ها عذاب عظیمی دارند. روزی خواهد بود که چهره‌هایی سفید، و چهره هایی سیاه می گردد، اما آن ها که صورت های شان سیاه شده، (به آنها گفته می‌شود:) آیا بعد از ایمان، و (اخوّت و برادری در سایه آن،) کافر شدید؟! پس بچشید عذاب را، به سبب آن چه کفر می ورزیدید! و امّا آن ها که چهره های شان سفید شده، در رحمت الله خواهند بود؛ و جاودانه در آن می مانند. این ها آیات الله سبحانه وتعالی است که بحق بر تو می خوانیم. و الله(هیچ گاه) ستمی برای(احدی از) جهانیان نمی خواهد.
منبع: سرمقالۀ مجله الوعی
پرسش:
در پاسخ به پرسش قبلی که بتاریخ 5 فبروری 2017م منتشر گردید، خطوط اساسی سیاست ترامپ در خصوص چگونگی بهره برداری از دستاوردهای سیاست اوباما در سوریه، به ویژه ظهور نقش قوی ترکیه در تسلیم نمودن حلب به دولت سوریه، هم چنین در خصوص کم رنگ جلوه دادن نقش روسیه و نقش اندکی که امریکا در قضیه سوریه به انگلیس داد، بیان گردید؛ اما در این زمینه به دو مسأله اشاره نشد، هرچند اظهارات ترامپ در مورد آن ها بسیار داغ و پر سر و صدا بود.
مسأله اول این که ترامپ رئیس جمهور امریکا در کنفرانس مطبوعاتی که بتاریخ 15 فبروری 2017م با نخست وزیر رژیم یهود در واشنگتن داشت در خصوص راه حل مبتنی بر ایجاد دو دولت در فلسطین گفت: "پس از این روی ایجاد دو دولت اصرار نخواهیم کرد." آیا این بدان معنی است که امریکا از این راه حل دست برداشته؟
مسأله دوم این که ترامپ پس از رسیدن به ریاست جمهوری امریکا پیوسته در خصوص ایران اظهارات خشن و جدی داشته و اوضاع را در قبال آن پر تنش ساخته است. پرسش این است که آیا سیاست امریکا در مورد نقش ایران در منطقه تغییر کرده است یا خیر؟ زیرا می دانیم که ایران پیوسته در منطقه به نفع امریکا نقش بازی می کند.
پاسخ:
برای روشن شدن بهتر دیدگاه ما در مورد این موضوعات هر یک را به صورت جداگانه به بحث و بررسی می گیریم:
نخست- مسأله فلسطین، یا آن چه را که بحران خاور میانه می نامند:
1- متن اظهارات ترامپ رئیس جمهور امریکا را که تمام رسانه های جهانی و محلی بصورت زنده منتشر نمودند چنین بود: «دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا تغییر جدیدی را در سیاست امریکا نسبت به قضیه خاور میانه به ثبت رساند. وی تأکید نموده که راه حل مبتنی بر ایجاد دو دولت، یگانه راه پایان بخشی به بحران اسرائیل و فلسطین نیست. وی اشاره نمود که او حاضر است راه حل های بدیل را در صورتی که منجر به صلح گردد، بپذیرد. این در حالی است که تمام رئیس جمهوران قبلی امریکا، اعم از جمهوری خواهان و دموکرات ها بالای مسأله راه حل ایجاد دو دولت تمرکز داشتند.» (منبع: صفحه انترنتی فرانس 24، 16 فبروری 2017م)
هم چنان وی گفت: «برای من ایجاد دو دولت و یک دولت هیچ فرقی نمی کند و هر گونه راه حلی که اسرائیل و فلسطینیان را راضی کند، من نیز راضی خواهم بود و هر دو راه حل، برای من یکسان است.» (منبع: تلویزیون الجزیره مباشر 16 فبروری 2017م)
این نخستین باری است که ایالات متحده امریکا از زبان ترامپ مسأله راه حل مبتنی بر ایجاد یک دولت را بیان می کند، اما ترامپ واضح نکرد که منظورش از راه حل ایجاد یک دولت چیست؟ آیا منظورش از این گفته، دادن استقلال به فلسطینیان در داخل دولت واحد یهودی است یا دولت سیکولاریستی است که فلسطینیان در اداره ی دولت یهودی مشارکت می داشته باشند. چنین دولتی به سان پروژه ای است که انگلیس در سال 1939م و در زمان نشر "کتاب سفید" مطرح نمود که مصداق آن دولت کنونی لنبان است. لازم به یاد آوری است که قضیه ایجاد دو دولت، پروژه ای است که خود امریکا در سال 1959م و در زمان حکومت ایزنهاور رئیس جمهور وقت مطرح نمود و جامعه ی به اصطلاح بین المللی را وادار نمود که این پروژه را پذیرفته و راه حل یک دولت را که توسط انگلستان مطرح گردیده بود، رد نمایند.
به هر صورت، پس از بررسی و ارزیابی دقیق این اظهارات به نظر می رسد که امریکا دست از راه حل مبتنی بر ایجاد دو دولت نکشیده است. چنان چه نیکی هیلی سفیر امریکا در سازمان ملل متحد روی این مسأله تأکید نموده گفت: «قبل از هر چیزی باید بگویم که راه حل دو دولت، چیزی است که ما بر آن تأیید می کنیم. هر کی ادعا کند که ایالات متحده با راه حل دو دولت موافق نیست -به خطا رفته- ما قطعاً راه حل دو دولت را تأیید می کنیم، اما در عین حال بیرون از صندق نیز فکر می کنیم؛ چون برای کشانیدن دو طرف به پشت میز مذاکره و متفق ساختن شان به این کار نیاز داریم.» (منبع: رویترز 16 فبرروی 2017م)
بنابر این، ترامپ هرگز از مسأله راه حل دو دولت دست برنداشته و این سیاست دولت امریکاست که تمام حکومت های امریکا از تاریخ ذکر شده تا کنون آن را پذیرفته اند. منظور ترامپ از اظهارات اخیرش این بوده که می خواهد اسلوب دیگری را برای اعمال فشار تجربه نماید، چنان چه سفیرش در سازمان ملل متحد تأکید نمود که کشورش هم چنان از راه حل دو دولت حمایت می کند، اما به استفاده از اسالیب دیگر می اندیشد و یا این که تعدیلاتی را در نظر دارد که می خواهد در این قضیه به کار گیرد تا بیشتر مورد توجه و علاقه یهودیان قرار گیرد. چنان چه سفیر نام برده اشاره نمود که آنان بیرون از صندق فکر می کنند، به این معنی که وی این روند را به یک صندق تشبیه نمود که امریکا تلاش دارد دو طرف را به راه حل مورد نظرش در داخل آن بکشاند و اینک می خواهد اسالیب دیگری را به پیشبرد و به همین دلیل به مسأله راه حل دو دولت افزوده و یا از آن کم کند تا برای دو طرف، به ویژه یهودیان جذاب تر به نظر رسد.
استفاده از اسالیب گوناگون کار معمولی است، چنان چه در پاسخ به پرسش 18 نومبر 2016م در خصوص سیاست های ترامپ پس از اعلان پیروزی او گفته بودیم که سیاست های وی هرگز با اصول و اساسات سیاست های امریکا فرقی نخواهد داشت، بلکه تنها در اسالیب متفاوت خواهد بود. در آن پاسخ به پرسش گفتیم: «در خصوص سیاست های امریکا در قبال قضایای اساسی که در زمان رئیس جمهور قبلی متداول بود، باید گفت که انتظار نمی رود در اصول و اساسات آن تغییری رونما گردد، بلکه این اسالیب است که احتمالاً تغییر خواهد کرد. زیرا نظام حاکم در امریکا در اختیار سازمان های مختلف قرار دارد و هر یک از این سازمان ها دارای صلاحیت هایی اند که پیوسته در آن افزوده و یا از آن کاسته می شود. این سازمان ها عبارت اند از: رئیس جمهور و اداره ی حکومت اش، پنتاگن، کانگرس، شورای امنیت ملی، ادارات امنیتی و غیره. این ساختار باعث می شود اصول و اساسات سیاست امریکا تقریباً ثابت باقی بماند، با این تفاوت که اسالیب پیش برد این سیاست ها می تواند تغییر کند.»
2- حکومت فلسطین از شنیدن اظهارات ترامپ به شدت تعجب نموده و حیرت زده شد، چنان چه صائب عریقات که مدت هاست رئیس هیأت مذاکره کننده این حکومت با رژیم یهود بوده و مسئول اسرار کمیته اجرایی سازمان آزادی بخش فلسطین نیز می باشد، در واکنش به اظهارات ترامپ گفت: «به باور ما تضعیف مسأله راه حل دو دولت، یک مزاح نه، بلکه یک فاجعه و مصیبتی برای هر یک از اسرائیلیان و فلسطینیان است.» (منبع: هافینگتون پست، 16 فبروری 2017) عریقات هم چنان گفت: «یگانه بدیل برای راه حل یک دولت واحد دموکراتیک است که برای همه، اعم از مسلمانان، مسیحیان و یهودیان، حقوق برابر قایل باشد.» (منبع: الجزیره 16 فبروری 2017م)
پس می بینیم که حکومت فلسطین و دنباله روان آن هیچ گونه راه حلی بجز آن چه که کفار استعمارگر مطرح می کنند نمی شناسند؛ چنان چه از نظر آنان اگر راه حل دو دولت که توسط امریکا مطرح گردیده مؤثر واقع نشد، به راه حل قدیمی انگلیس و شبه آن رجوع می کنند! به نظر می رسد امریکا حکومت فلسطین و دنباله روان آن را در جریان نقشه هایش قرار نداده و به این ترتیب آنان آخرین کسانی هستند که از نقشه های آن آگاه می شوند، زیرا امریکا می داند که آنان در هر صورت و به هر گونه تصمیمی تن داده و در برابر آن کوتاه می آیند. حکومتی که از 80 درصد خاک خود گذشت و پذیرفت که به صفت نگهبان اشغالگران عمل نماید و برای حمایت و پشتیبانی از دشمن در برابر مردم خویش ایستاده و با آنان بجنگد، چنین حکومتی کمتر از این است که جدی گرفته شده و برای آن ارزش و موقفی داده شود، زیرا چنین دولتی به سان سگی است که هرگاه کسی قطعه استخوانی برایش بی اندازد، فوراً در برابر آن دم تکان می دهد!
3- موقف رژیم یهود در برابر اظهارات ترامپ طوری بود که نتانیاهو نخست وزیر این رژیم در کنفرانس مطبوعاتی که با ترامپ داشت، از پشتیبانی وی از رژیم یهود ابراز سپاس و قدر دانی نمود، اما هیچ اشاره ای به پروژه راه حل دو دولت نکرد. پس به نظر می رسد وی از این اظهارات راضی نیست و از وی چیزهایی خواسته شده و که با آن موافق نیست، در نتیجه ترجیح داد که هیچ اشاره ای به آن نداشته باشد تا مبادا یهودیان طرفدار اش، از ترامپ و انتظارهایی که از وی دارند ناامید نشوند.
به نظر می رسد خواسته هایش برآورده نگردید و به همین دلیل نخواست این ناامیدی اش را برملا سازد. چنان چه وقتی از وی پرسیده شد که آیا مسأله "جولان" را با ترامپ بحث نموده یا خیر؟ به این پاسخ کوتاه اکتفا نمود: «بلی!» و زمانی که از رئیس جمهور امریکا در خصوص این مسأله پرسیده شد، گفت: «هرگز نخواهم گفت که خواسته های من برای وی تعجب آور بوده است.» (منبع: رویترز عربی 16 فبروری 2017م)
از مسأله انتقال سفارت امریکا به شهر قدس نیز هیچ یادی نشد، مسأله ای که ترامپ در جریان تبلیغات انتخاباتی اش وعده ی آن را داده بود. ترامپ در حالی به این مسأله اشاره نمود که قصر سفید قبلاً از مراحل نخست گفتگوها به منظور عملی نمودن وعده رئیس جمهور مبنی بر انتقال سفارت امریکا از تل ابیب به قدس، پرده برداشته بود. شان اسپایسر سخنگوی قصر سفید در بیانیه ای گفت: «ما هنوز در مراحل کاملاً ابتدایی بحث روی این موضوع قرار داریم. وی افزود: در خصوص مسأله انتقال سفارت امریکا هیچ گونه اقدام نزدیکی وجود ندارد و باید در نظر داشته باشیم که این کار به گمان اغلب خشم جهان عرب را در پی خواهد داشت.» (منبع: سکای نیوز عربی 22 جنوری 2017م)
نتانیاهو ترجیح داد در اظهارات خود بیشتر روی جنگ با اسلام تمرکز نماید، اسلامی که وجود رژیم یهود را تهدید می کند. صفحه انترنتی خلیج آنلاین بتاریخ 15 فبروری 2017م با انتشار خبری گفت: «بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل تأکید نمود که وی آماده است واشنگتن را در جنگ با اسلام بنیادگرا تا سرحد نابودی کامل آن همکاری نماید.» آنان اصطلاح "اسلام بنیادگرا" را به این هدف استفاده می کنند تا دروازه و بهانه ای باشد برای جنگیدن با اسلامی که الله عزیز و حکیم بالای رسول گرامی اش صلی الله علیه وسلم نازل نموده، زیرا این اسلام همان اسلامی است که وضعیت امت اسلامی بر اساس آن بهبود خواهد یافت و این همان دین بر حق الهی است که الله سبحانه وتعالی در مورد می فرماید:
﴿فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ﴾[یونس: 32]
بعد از حق، چه چیزی جز گمراهی وجود دارد؟پس چرا روی گردان می شوید؟
دوم: موضوع ایران
بلی، این دقیق است که اداره ی حکومت ترامپ تلاش دارد تنش ها با ایران را بیشتر دامن زند و آن را به وضوح می توان مشاهده کرد، اما برای پی بردن به هدف اصلی امریکا از هشدارهای جدید به ایران و ابعاد و حد و مرز آن نیاز است سیاست امریکا در قبال این کشور را قبل و بعد از به قدرت رسیدن ترامپ بررسی نمائیم تا بدانیم که آیا تغییری در این سیاست رو نما گردیده یا خیر؟ و اگر تغییری هم آماده در کدام موارد می باشد:
سیاست امریکا در قبال ایران قبل از ترامپ:
1- ایران در جریان جنگ امریکا برعلیه عراق، تمام نفوذ اش را جهت تحقق اشغال عراق توسط امریکا به کار گرفت، چنان چه گروه های وابسته به ایران هرگز وارد جنگ با امریکا نشدند، در حالی که مناطق شمال و غرب عراق که ایران در آن جا نفوذ ندارد در آتش این جنگ می سوخت. امریکا و ایران در تمام عرصه ها در عراق با هماهنگی کامل عمل نموده و این واقعیت بر هیچ کسی که اندکی درک و بینش داشته باشد پوشیده نیست. در یمن نیز قضیه از همین قرار است؛ ایران از حوثی ها پشتیبانی می کند و حوثی ها کسانی اند که نماینده گان بین المللی امریکا، چه جمال بن عمر نمایندۀ قبلی و چه ولد شیخ نمایندۀ کنونی، همواره تلاش نموده اند برای حوثی ها در حاکمیت یمن جای پایی پیدا نمایند. هم چنین این حوثی ها اند که جان کری وزیر امور خارجه اسبق امریکا در اواخر سال 2016م در شهر مسقط با آنان دیدار نمود، در حالی که حوثی ها از ایران نماینده گی می کنند. ایرانی که شعار "شیطان بزرگ" را سر می دهد و حوثی ها شعار "مرگ بر امریکا" را فریاد می زنند.
پس شکی نیست که نقش ایران در یمن کاملاً مبتنی بر حمایت و استحکام سیاست امریکا در این کشور می باشد. نقش حمایتی ایران از سیاست امریکا در سوریه نسبت به سایر مناطق روشن تر است، چنان چه ایران مستقیماً توسط نظامیان اش از بشار اسد پشتیبانی می کند و از آن طرف ائتلاف بین المللی امریکا نیز انقلاب سوریه را موشک باران می کند، موشک هایی که به گروه داعش خلاصه نشده، بلکه سایر گروه ها را نیز هدف قرار داده و رهبران شان را به قتل می رساند. نکته قابل توجه این جاست که تمام این کشتارها و موشک باران ها به بهانه مبارزه علیه تروریزم صورت می گیرد، اما طیاره های امریکا حزب ایران(حزب الله لبنان) را در سوریه هرگز هدف قرار نمی دهند. حزبی که امریکا –خود- آن را یک حزب نظامی تروریستی معرفی نموده است.
بنابر این، نقشی که ایران در سوریه بازی می کند، در حقیقت بخشی از سیاست امریکا در قبال ایران به شمار می رود. از جانب دیگر می دانیم که امریکا به رهبری اوباما توافقنامه هسته ای ایران را در ماه جون 2015م با سایر قدرت های جهانی امضا نمود.
هدف امریکا از این توافقنامه، کاهش محدودیت ها، فشارها و تحریم ها علیه ایران بود تا این کشور بتواند از پس نیازهای روبه افزایش سیاست امریکا در منطقه، به ویژه پس از انقلاب های موسوم به بهار عرب، بدر آید. امریکا با امضای این توافقنامه خواست زمینه صدور نفت ایران را فراهم نماید تا این کشور بتواند هزینه عملی نمودن سیاست امریکا در یمن، سوریه و لبنان را از این طریق تهیه کند.
پس اظهارات تند و تیزی که امریکا از زمان شروع انقلاب ایران در سال 1979م برعلیه ایران سر می دهد و سر و صداهای تند و تیز تری که ایران برعلیه امریکا به راه انداخته و آن را "شیطان بزرگ" می خواند، همه و همه در حقیقت باد هوا بوده و هیچ گونه مصداق عملی ندارد. چنان چه اقدامات و سیاست های منسجم و عملی میان طرفین، آن همه اظهار نظر ها و سر و صداهای تکراری و خسته کن را عملاً تحت الشعاع قرار داده و برای درک درست سیاست ها میان دو دولت، باید به فعالیت های عملی توجه نمود و نه تنها اظهار نظر و لفاظی های مسئولین دو طرف!
2- هیچ یک از حکومت های امریکا تا کنون دست ایران را در کشورهای ما حول آن به اندازه اداره حکومت اوباما باز تر نگذاشته است. اصطلاح "نقش ایران" در کشورهای یمن و سوریه، به علاوۀ عراق و لبنان در جریان حاکمیت همین اداره بر سر زبان ها آمد. با توجه بتاریخ نقش بازی های ایران در منطقه و باز گذاشتن دست آن دیده می شود که این کشور همواره از طرف امریکا تشویق و انگیزه داده شده، برخی از این انگیزه ها از گذشته وجود داشته و برخی دیگر جدیداً روی دست گرفته شده که ذیلاً به هر یک از این دو نوع اشاره می شود:
پس از آن که محافظه کاران جدید در زمان حکومت بوش پسر و اشغال عراق در سال 2003م در امریکا به قدرت رسیدند، انگیزه های سابق امریکا برای تحریک ایران را از سر گرفتند، اما این بار در عرصه دامن زدن به اختلافات مذهبی بود، زیرا نقشه ی امریکا در منطقه این است که می خواهد مرزهای "سایکس-پیکو" را مجدداً و بر اساس مذاهب ترسیم نموده و دولت های مذهبی و طایفی جدیدی را به میان آورد.
امریکا بر اساس این سیاست جدید اش از نقشه ی جدید خاور میانه سخن گفته و ایران را تحریک نمود تا از گروه های مذهبی به منظور ایجاد مرزهای جدید حمایت نماید. این مرزهای جدیدی را که امریکا بر اساس مذاهب برای خاور میانه در نظر گرفته با خون مسلمانان ترسیم می گردد. این مرزهای مذهبی در عراق مانند روز روشن بوده که سپس تا یمن، سوریه، لبنان، سعودی، بحرین، پاکستان، افغانستان و سایر مناطق دامن زده شد و این مسأله زمانی وسعت یافت که ایران شعار "اقلیت ها" را سر داد؛ به این معنی که ایران سیاست حمایت از اقلیت ها را پیش گرفت، سیاستی که امریکا خواستار آن بود. این جا بود که نقش ایران در این عرصه به گونۀ جدی و روشن برملا گردید.
به همین دلیل بود که در امریکا انگیزه های جدید و ناگهانی مبتنی بر وجوب اعتماد بالای ایران، بسیار سریع و گسترده رشد نمود. این جا بود که ایران به سرعت وارد صحنه شده و شروع به ریشه کن کردن انقلاب ها نمود، به ویژه انقلاب سوریه.
هم چنین کمک هایش را پس از حوادث طرابلس و صیدا برای حزبش در لبنان، به انگیزۀ جلوگیری از سرایت انقلاب به لبنان و نابودی آن، افزایش داد و به وابسته گان خود در بحرین و یمن نیز کمک های فوق العاده نمود تا نفوذ امریکا در این دو کشور را در برابر انگلیس استحکام بخشد. تمام این اقدامات در نتیجه انقلاب ها صورت گرفت.
نقش ایران در منطقه که رنگ و بوی مذهبی دارد، به دلیل همین انگیزه های جدید امریکا به شدت وحشتناک و بزرگ گردید. این سیاست امریکا باعث شد ایران و امریکا به صورت علنی با یکدگر نزدیک شوند. چنان چه رسانه های جمعی از محموله های هنگفت مالی امریکا توسط طیاره های این کشور برای ایران سخن گفتند که پس از توافقات هسته ای ارسال گردید. به همین ترتیب توافقات تجارتی که ایران با شرکت بوینگ داشت و این که شماری از مسئولین امریکایی جهت آسان نمودن تعاملات بانکی با ایران، با مسئولین بانک های اروپایی دیدار و گفتگو نمودند تا نگرانی هایی ناشی از تحریم های امریکا علیه ایران را بر طرف نمایند.
3- پس از مرگ ملک عبد الله پادشاه قبلی عربستان سعودی که از مزدوران انگلیس بود، حکومت سعودی در سال 2015م در اختیار ملک سلمان و پسرش قرار گرفت و آنان از مزدوران امریکا می باشند. از جانب دیگر عبدالفتاح سیسی نیز ریاست حکومت مصر را در سال 2014م بدست گرفت و به این ترتیب مزدوران امریکا در منطقه برعلاوه ایران بیشتر شده و استحکام یافتند که زمینه و امکانات عملی دفاع از نفوذ این کشور در منطقه فراهم گردید. این یک بعد قضیه، بعد دیگر آن این است که وقتی امریکا متوجه ضعف ایران در ادای نقش اش گردید، چنان چه با تمام نیرو و تجهیزات خویش نتوانست شکوه انقلاب سوریه را در هم شکند، به روسیه روی آورده و پای آن را وارد سوریه نمود؛ البته روسیه به عنوان بدیل ایران وارد سوریه نگردید، بلکه به منظور حمایت و استحکام بخشیدن نقش این کشور وارد شد.
با توجه به آمدن مزدوران جدید امریکا به صحنه سیاسی در برابر واشنگتن فضای جدیدی باز شد تا در مورد تنوع ابزارهای سیاسی خود فکر نموده و باندیشد که اعتماد قوی بالای ایران و پذیرفتن آن به صفت یگانه ابزار برای تطبیق سیاست هایش در منطقه، کارا نبوده است.
به همین ترتیب با نزدیک شدن پایان دور دوم حکومت اوباما، کلید مهار انقلاب سوریه در ترکیه قرار داده شد، طوری که امریکا برای شکستن ابهت انقلاب و وادار نمودن انقلابیون به تن دادن در برابر اهداف امریکا، دو سیاست را در پیش گرفت؛ یکی سرکوبی خونین که توسط ایران و روسیه اعمال می شد و دیگری سیاست مهارکردن انقلاب و انقلابیون که توسط ترکیه به پیش برده شد. به علاوه مسئولیت تمرین دادن و آرام سازی مخالفان در شهر ریاض که به عربستان سعودی سپرده شده بود.
به این ترتیب، نقش ایران در منقطه مبتنی بر سیاست امریکا بوده و بصورت دقیق ارزیابی شده است، در عین حال این سیاست با توجه به تقاضای سیاست امریکا و شرایط زمان و مکان، پیوسته در حال تحول می باشد. امریکا از سال 1979م به این سو ایران را به عنوان یک تهدید انقلابی و با پوشش اسلامی برعلیه دولت های منطقه هم چنان حفظ نمود. پس از آن که محافظه کاران جدید حکومت را در امریکا بدست گرفتند، این تهدید را گسترش داده و به یک تهدید شدید مذهبی تبدیل نمودند. سپس به ایران نقش اقلیمی و محوری داده شد که در شرایط بهار عربی وزن خاصی به خود گرفت، اما زمانی که سایر مزدوران امریکا مانند مصر به حالت عادی برگشتند، یا حاکمیت مجدداً در اختیار آن قرار گرفت، مانند عربستان سعودی و یا توانست از برخی دیگر، مانند ترکیه کار بگیرد، شروع به ساختن نقش های دیگری علاوه بر نقشی که به ایران سپرده بود نمود، بدون این که از نقش ایران احساس بی نیازی نماید.
باید تأکید نمود نقشی را که ایران و سایر مزدوران امریکا در منطقه به نفع امریکا بازی می کنند، هرگز بیانگر استحکام نفوذ و تسلط آن در منطقه نبوده و هر وقت امریکا لازم بداند، این نقش را کاهش می دهد بدون این که اندکی به منافع این کشورها توجه نماید. طور مثال؛ ایران دار و ندار خود را در بحران سوریه به مصرف می رساند و هیچ توجهی به زیربنای اقتصادی در حال فروپاشی خود نمی کند، در حالی که می داند ممکن است امریکا پس از برآورده شدن اهداف اش در سوریه، به نقش ایران در این کشور پایان دهد. هم چنین دیدیم که امریکا در یمن برای عربستان سعودی نقشی را طراحی نمود که ایران را در برابر وابسته گانش به شدت ناراحت نمود، زیرا سعودی طوری وانمود کرد که گویا به وابسته گان آن کمک های مستقیم نظامی پیشکش می کند، در حالی که ایران در برابر نقش عربستان سعودی و تسلط آن بالای اوضاع یمن سر تسلیم فرود آورده و فریب چند کشتی کوچکی را خورد که مقداری سلاح برای حوثی ها انتقال می داد.
اگر نقشی که ترکیه در بحران سوریه بازی می کند و چشم پوشی اش از خطوط سرخی که اردغان از آن سخن می زد، بلکه حتی تغییر لهجه ی اظهارات و موقف گیری هایش را تعقیب و بررسی نماییم، در خواهیم یافت که امریکا چگونه به این حکام بی توجه بوده و بدون این که خم به ابرو آورد، خشم آنان را بر انگخیته و آنان را مورد آزار و اذیت قرار می دهد. خلاصه این که امریکا نقش هر یک از این وابسته گان و مزدورانش را بر اساس منافع خودش گسترش و یا کاهش می بخشد، بدون این که به منافع و حیثیت و آبروی خود آنان اندکی توجه کرده و یا به آن اهمیتی قایل باشد.
سیاست امریکا در قبال ایران، پس از به قدرت رسیدن ترامپ:
ترامپ در حالی وارد قصر سفید شد که امریکا در کنار ایران، به دو کشور دیگر منطقه نیز نقش هایی را تفویض می نمود، این کشورها عبارت اند از: ترکیه و عربستان سعودی است. امریکا نقش ایران را پس از نقش دادن به ترکیه و سعودی کم رنگ نمود. اگرچه امریکا می توانست سیاست اش را بر اساس همان اسلوب سابق و بدون بالا نمودن سر و صداهایی در مورد ایران، هم چنان ادامه دهد و هر سه کشور منطقه هم زمان و هر کدام بر اساس نقش خاص خود شان در خدمت امریکا قرار داشته و سیاست های آن را عملی نمایند، اما از آن جایی که ترامپ عاشق روش های مافیایی می باشد، می خواهد ایران را بر انگیخته و از آن اخاذی اقتصادی نماید، و به همین دلیل است که تلاش دارد تنش ها با ایران را دامن زند. چنان چه با تویت هایش در شبکه اجتماعی تویتر بالای ایران هجوم برده و آن را به پشتیبانی از تروریزم متهم نمود.
ترامپ ایران را متهم نمود که امریکا و هم پیمانان آن را تهدید می کند و در تعامل با ایران از خود قاطعیت نشان داد. وی پس از آزمایش موشکی ایران بتاریخ 3 فبروری 2017م تحریم های اضافی را بالای آن اعمال نمود که شامل 25 تن از اتباع آن و شماری از نهادهای موجود در ایران می شود. ترامپ توافقنامه هسته ای بدست آمده با ایران را یک توافق بد خوانده و اشاره نموده که امکان لغو این توافق وجود دارد، یعنی ممکن است ایران از این توافق دست بکشد. این جا بود که بعضی ها تصور کردند که ترامپ در پی اعمال تغییر بزرگی در سیاست خارجی امریکا می باشد. پس برای این که رویکرد جدید ترامپ در قبال ایران و کشمکش هایش با این کشور را تا چه حدی ادامه خواهد داد و جهت فهم نقش بهتر ایران در منطقه، به بررسی امور ذیل خواهیم پرداخت:
1- سیاست جمهوری خواهان مبتنی بر اظهار زور و خشونت است که در تمامی عرصه های سیاست خارجی ترامپ از جمله در قبال ایران به مشاهده می رسد.
2- بلی، امریکا به رهبری ترامپ بر اساس پالیسی جدیدی به سوی ایران می نگرد و دلیل آن هم این است که ترامپ وعده نموده بود که بسیاری از مشکلات اقتصادی امریکا را حل خواهد نمود. ترامپ بسیار صریح از سایر دولت های جهان خواسته بود که در بدل حمایتی که امریکا از آنان در برابر خطرها می کند، باید پول بپردازند. این خواسته شامل کشورهای جاپان، کوریای جنوبی، کشورهای اروپایی و طبیعتا دولت های سرمایه دار خلیج نیز از این مسأله استثناء نیستند، بلکه آنان شکارهای بی زحمت تری برای این دولت می باشند.
امریکا بر اساس انگیزه های قدیم و جدید فوق متذکره اش شروع به سخن گفتن از خطر ایران و نقش آن در منطقه ی خلیج نمود و این که ایران در زمان حاکمیت اوباما به خطری جدی مبدل گردیده که در دروازه های خلیج قرار دارد. اینک ترامپ با استفاده از اسالیب مافیایی که در آن مهارت دارد می خواهد از این مسأله بهره برداری اقتصادی نماید، طوری که بر ایران فشار آورده و نقش آن را در منطقه تضعیف می کند و در عوض آن از کشورهای نفت خیز خلیج جزیه می گیرد.
بنابر این ایران در برابر این فشارهای امریکا دست به تجربه های جدید موشکی می زند و بعید نیست که این تجربه های موشکی با هماهنگی کامل امریکا صورت گیرد و یک تصادف زمانی نباشد، به این معنی که ایران می خواهد خطرش را برای کشورهای منطقه جدی نشان دهد، بدون این که از آن نفعی ببرد، بلکه تمام نفع را امریکا به جیب می زند، چون امریکا در حال حاضر در بدل حمایت از حکام منطقه در برابر خطر ایران خواستار پول های هنگفتی شده است. اظهارات ترامپ در جریان تبلیغات انتخاباتی اش این دیدگاه را به خوبی تأیید می کند، از جمله این اظهارات که بیانگر تفکر جدید ترامپ می باشد، می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
ترامپ با تأکید روی اهمیت قدرت در گفتگوهای تجاری گفت: «باید توان گفتگو با جاپان و سعودی را داشته باشید. آیا می دانید که ما در حالی از سعودی دفاع می کنیم که این کشور صاحب سرمایه های هنگفتی است و در بدل این کار به ما چیزی نمی پردازد.»
3- موارد فوق بیانگر اموری است که در طرز تفکر ترامپ جای داشته و می کوشد بر اساس آن معاملات جدیدی را راه اندازی نماید، چنان چه دولت های کوچک خلیج را وادار می کند در بدل حمایت شان از خطر ایران، هزینه ای این حمایت را خود شان بپردازند، به این معنی که دارایی های شان را در اختیار امریکا قرار دهند و در بدل آن قدرت شان را حفظ نمایند. خلاصه این که امریکا سران حکومت های خلیج را انسان های کوتاه نظر و سبک سر در نظر گرفته و از همین دید با آنان بر خورد می کند. طرز تفکر مافیایی اداره حکومت ترامپ را می توان با شواهد زیادی شناسایی نمود.
ترامپ یگانه جهت امریکایی نیست که دست به اخاذی های بین المللی می زند، بلکه دیدیم که کانگرس امریکا در سال 2016م زیر حاکمیت اداره اوباما قانون "جاستا" را تصویب نمود. بر اساس این قانون، زمینه ای ضبط دارایی های سعودی و سایر دولت های خلیج، به بهانه این که "دارایی های ترورستان" است، فراهم گردید. دلیل این اخاذی های امریکا این است که این کشور با بحران های واقعی اقتصادی دست و پنجه نرم می کند و این بحران ها آن را وادار نموده تا بودجه های عامه اش را کاهش دهد. از جانب دیگر، قرضه های سر به فلک رسیده این کشور و در عین حال اقتصاد به شدت رو به رشد چین، امریکا را مجبور به جستجو کردن راه حل های بزرگتری نموده است. چنان چه ادارۀ حکومت بوش پسر، راه حل بیرون رفت از بحران اقتصادی را در این دید که عراق را اشغال نموده و ذخایر نفتی آن را به استثمار گیرد، اما مقاومت عراقی ها مانع دسترسی امریکا به این هدف گردید و امریکا وادار شد 3 تریلیون دالر را صرف بیرون رفت از پرتگاه عراق نماید.
ادارۀ اوباما تلاش نمود پناه گاه های مالیاتی انگلستان را هدف قرار داده و دارایی های فراوانی را از این طریق و از جزیره های دور افتاده وارد امریکا نماید، و در ادامه ای آن مسأله قانون "جاستا" به منظور جمع نمودن پول های مالیاتی و غرامت های وضع شده بالای "تروریزم" مطرح گردید. اینک ترامپ در پی آن است تا دولت های ثروتمند جهان را وادار نماید تا در بدل حمایت شان در برابر خطرها، به امریکا جزیه بپردازند و هدف اصلی این است که مشکل اقتصادی امریکا حل گردد، زیرا ترامپ قصد دارد وعده هایش مبنی بر بازپرداخت قرضه های 20 تریلیون دالری امریکا در جریان هشت سال را جامه ای عمل بپوشاند!
4- شعار هایی را که ترامپ مبنی بر "برگردادن امریکا به شکوه و عظمت قبلی اش" سر می دهد، چنان می نماید که دولت ایالات متحده امریکا به یک سلسله مداخلات مستقیم دست زده و سیاست های اوباما را که مبتنی بر پنهان شدن در پس نقش های دیگران بود، رد نماید. فلهذا اداره ترامپ در عین حالی که تلاش دارد مسأله ایجاد مناطق امن در سوریه را بر سر زبان ها اندازد و به این بهانه مستقیما وارد صحنه شده و نقش روسیه را از آن بگیرد، در عین حال می خواهد نقش بزرگ و ترس آفرین ایران را نیز از آن پس گیرد.
بناءً ادارۀ حکومت ترامپ با جدیت تمام قصد دارد نقش ایران را پس از تحقق هدف اقتصادی اش، کاهش داده و کمرنگ نماید، بدون این که کاملا از آن اظهار بی نیازی نماید، چون می خواهد نقش ایران مکملِ نقش ترکیه و سعودی باشد، نه بدیل آن؛ یعنی نمی خواهد ایران نقش رهبری را داشته باشد به ویژه در سوریه، بلکه هدف این است که مؤثریت نقش ایران در برابر نقش ترکیه در درجه اول و نقش سعودی در درجه دوم قرار داشته باشد؛ اما بدون شک نقش بازی های ایران همواره بر اساس منافع و نقشه های امریکا بوده و هرگز امریکا از نقش بازی های ایران در منطقه اظهار بی نیازی نخواهد کرد.
5- به این ترتیب، قضاوت در مسأله تغییر نقش ایران توسط امریکا بیشتر روی اقدامات عملی استوار است تا اظهارات و گفته ها، چنان چه سر و صداهایی که این روزها در واشنگتن بر علیه ایران بالا گرفته تنها حرف است و به عمل تبدیل نمی شود، به طور مثال: «حسن روحانی رئیس جمهور ایران در سخنانی که به مناسبت جشن سی و هشتمین سالروز انقلاب ایران داشت، اعلان کرد که ایرانیان ایالات متحدۀ امریکا را بخاطر زبان تحریم هایش پشیمان خواهند کرد. روحانی اشاره نمود که مشارکت گسترده ایرانیان در احیایی سالروز "انقلاب اسلامی" بیانگر اقتدار ملی در عرصه های مختلف کشور بوده و این مشارکت پیام روشنی است به اظهارات غلط رهبران قصر سفید.»
ترامپ رئیس جمهور امریکا در پاسخ به اظهارات روحانی گفت: «احتیاط کن!» رویترز بتاریخ 10 فبروری 2017م در خبری گفت: «دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا روز جمعه از روحانی رئیس جمهور ایران خواست تا مواظب حرف هایش باشد. ترامپ این هشدار را پس از آن داد که رسانه ها اظهاراتی از روحانی منتشر نمودند که گفته بود؛ هر کسی که ایران را تهدید کند پشیمان خواهد شد. ترامپ در پاسخ گفت: احتیاط کن! برایت بهتر خواهد بود.»
بناءً اظهارات اخیر طرفین و امثال آن که در مورد توافق هسته ای سر می دهند در حقیقت بخشی از کشمکش دور و دراز و خسته کن امریکا و ایران است و بس، اما آن چه که در عمل میان طرفین جریان دارد این است که دو طرف تمام اقدامات شان را با هماهنگی و همکاری و البته بر اساس پیاده نمودن نقشه های امریکا به پیش می برند. «موگیرینی پس از دیدارهایی که با شماری از مسئولین ادارۀ دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا داشت، بتاریخ 9 فبروری سال جاری گفت: از اظهار نظرهایی که در این دیدارها شنیدم به خوبی دانسته می شود که آنان به تداوم اجرای توافق هسته ای با ایران کاملاً متعهد می باشند.» (منبع: روسیۀ امروز 10 فبروری 2017م)
در مورد تحریم های جدید امریکا برعلیه ایران باید گفت که دامنه ای آن هنوز کوچک است، اگرچه این تحریم ها هم زمان با اظهارات سران امریکا اعمال گردیده و نشان می دهد که امریکا نقش ایران را بررسی مجدد می کند، اما این بررسی بر اساس یک سیاست خاص صورت می گیرد؛ طوری که می خواهد موفقیت ها و ناکامی های آن را ارزیابی نموده و مطمئن شود که چگونه می توان از آن در راستای منافع بزرگ اقتصادی و سیاسی امریکا بهره برداری نمود. البته بررسی مجدد نقش ایران به ترامپ خلاصه نمی شود، بلکه هلاری کلنتن کاندیدای دموکرات نیز در جریان تبلیغات انتخاباتی اش خواستار این بررسی مجدد بود، چنان چه وی سیاست "اعتماد و عمل" که در قبال ایران جریان داشت را سیاست غلط توصیف نمود. از این اظهارات وی بر می آمد که سیاست خودش در قبال ایران مبتنی بر عدم اعتماد خواهد بود.
وی وعده نموده بود که در صورت هر گونه تخطی کوچکی از جانب ایران در قبال توافقات هسته ای به دست آمده، تحریم ها را مجدداً اعمال خواهد نمود، بلکه حتی گفته بود که ممکن است در صورت تخطی از توافقنامه، از نیروی نظامی نیز کار گرفته شود». (منبع: روز نامه شرق اوسط 22 مارچ 2016م)
این بدان معنی است که بررسی مجدد نقش ایران توسط ادارۀ ترامپ در اصل سیاست دولت امریکا بوده، اما چنان که قبلاً اشاره نمودیم، هدف از این بررسی قرار دادن نقش ایران در راستای خدمت به منافع بزرگ اقتصادی و سیاسی امریکا می باشد.
در پایان باید گفت: تأسف آور این است که امریکایی که به دلیل حاکمیت ارزش های فاسد و تمدن متعفن اش هر لحظه در داخل خود در حال فرسوده گی و از هم پاشی است، این امریکا در سرزمین های مسلمانان از شأن و شوکت بالای برخوردار بوده و با تکبر و غرور تمام در آن قدم می زند، و تأسف بار تر این که آنانی که خود شان را حکام مسلمانان می شمارند برای خدمت به منافع امریکا با یکدیگر به رقابت می پردازند. واقعاً درد آور است که سرزمین های مسلمانان میدانی باشد برای نقشه و پلان گذاری های کفار استعمارگر!
اما دلیل اصلی و شناخته شده این واقعیت تلخ را اگرچه قبلاً گفتیم، اینک یک بار دیگر تکرار می کنیم و آن این است که مسلمانان از نداشتن خلیفه و امامی رنج می برند که در صورت بودنش می تواند از شر استعمارگران به وی پناه ببرند. ابو هریره رضی الله عنه از رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین روایت می کند:
«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ، يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ، وَيُتَّقَى بِهِ»
(رواه مسلم)
امام به مانند سپر است که می توان از عقب آن مبارزه نمود و به آن پناه برد.
پس بر هر مسلمانی که الله و رسول اش را دوست دارد واجب است تا این مسأله را قضیه ای سرنوشت ساز خود قرار دهد. کار و تلاش جدی، دوامدار برخاسته از اخلاص به الله سبحانه وتعالی و صداقت با رسول اش در راستای برپایی خلافت راشده نماید تا باشد که بشارتی را که رسول بزرگوار اسلام وعده تحقق آن را پس از حاکمیت های جبری موجود داده، در صحنه عمل پیاده گردد. چنان چه رسول الله صلی الله علیه وسلم در حدیث صحیحی که احمد و طیالسی به نقل از حذیفه رضی الله عنه روایت نموده اند می فرماید:
«ُثمَّ تَكُونُ ملکاً جَبْرِيَّةً، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»
به دنبال آن حکومت پادشاهی مستبدانه و جبری ظاهر می شود که آن هم به اندازه ی که الله مقدر فرموده عمر می کند. سپس به خواست الله از میان برداشته شده و خلافت به منهج و اساس نبوت دوباره باز خواهد گشت.
اینجاست که مسلمانان عزت از دست رفته شان را مجدداً به دست آورده و کفار استعمارگر با ذلت و خواری تمام از سرزمین های مسلمانان بیرون رفته و به سرزمین خود شان باز خواهند گشت، البته اگر برای شان سرزمینی باقی بماند.
﴿وَتِلْكَ الأيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاء وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الظَّالِمِينَ﴾
[آل عمران: 140]
و ما این روز ها را در میان مردم می گردانیم تا افرادی را که ایمان آورده اند بدانیم و از میان شما شاهدانی بگیریم، چون الله ظالمان را دوست نمی دارد.
طبق گزارش موسسه توسعه قانون گذاری، اقتدار و فن آوری (PILDAT)پاکستان که در جنوری ۲۰۱۷م، تحت عنوان "ارزیابی کیفیت دموکراسی در پاکستان" ارایه شد، ۴۵ درصد ارزیابی دموکراسی در سال ۲۰۱۶م، به پاکستان امتیاز داده شد؛ حال آن که ۵۰ درصد در سال ۲۰۱۵م، امتیاز داده شده بود؛ چون درین گزارش یازده پارامتر و ارگان در نظر گرفته شده و این ارزیابی به عنوان یک گزارش اعلام شد.
ارگان ها و پارامترها قرار ذیل اند: پارلمان پاکستان و مجالس قانون گذاری ایالتی، عملکرد ملی و دولت های ایالتی، عملکرد غیر منتخب اجرایی، عملکرد قوه قضاییه و دست رسی به عدالت، عملکرد رسانه ها، نهادهای محلی دولت، چهارچوب قانون اساسی، نظارت دموکراتیک از سکتور امنیتی و حاکمیت قانون، روند انتخابات و مدیریت، عملکرد احزاب سیاسی رو در رو، دموکراسی در داخل و خارج کشور و جامعه مدنی.
این گزارش به طور کامل تمامی نیازمندی های مردم را نادیده گرفته و عمدتاً بی اعتنایی در برابر بدبختی را که مردم همه روزه به آن مواجه هستند، نشان می دهد. این نظام به این فکر نیست که اوسط خانواده ها چه مقدار غذا بر سفره ی شان دارند و آیا یخچال شان پر از غذا است یا خیر؟ این نظام هیچ در نظر نمی گیرد که مردم چگونه گرمای تابستان و سردی زمستان را سپری می کنند، آیا آن ها می میرند یا زنده می مانند و یا مردم چگونه امرار معاش می کنند؟ باوجودی که سطح پایین بیکاری حوصله ی همگی را به سر آورده، و این مسأله از محض ناامیدی مردم منجر به افزایش میزان خودکشی می شود.
درین جا هیچ تأملی وجود ندارد که والدین چگونه بطور غیر معین نیم پول در آمد ماهانه ی شان را بر مراکز آموزشی بی ثمر به مصرف می رسانند، بلکه بیشتر پول خود را بر مراکز آموزش آماده گی و استاد خانگی اطفال شان به مصرف می رسانند. حتی این نظام هیچ تمرکزی به سرک ها ندارد که ببیند چگونه یک خانواده ی شش یا هفت نفره، به طور دموکراتیک بر یک موتر سیکلت cc۷۰ کوچک سوار شده اند، بخاطری که اکثریت شان توان پرداخت هزینه ی ترانسپورت شهری را ندارند، از همین لحاظ سواری ها همیشه در خطر مرگ و تصادم پاهای شان به چیزی هستند. این نظام هیچ توجه بر عزت، معنویات و عقاید مان ندارد، که توسط پالیسی تحت نام "آزاد سازی" رژیم پاکستان پای مال می شود.
مطمیناً می توان گفت که این ارزیابی هیچ توجه ی بر مردم یا نیازمندی های شان نکرده؛ بلکه این ارزیابی به طور سطحی به هدف نشان دادن "موفقیت دموکراسی" صرف روی بهره برداری نهادهای دولتی و احزاب سیاسی تمرکز کرده است. پرسش این جاست، آیا نباید کیفیت هر نظام به این اساس که چگونه مردم پس از مواجه شدن به مشکلات به راه حل می رسند، استوار باشد؟ این ارزیابی به منظور این که بر عیوب اصلی این نظام فاسد پرده بیندازد، انجام شده که حالت رنجوری و مشکلات را کاملاً نادیده گرفت. حکام فعلی ادعا دارند که دموکراسی از آن مردم، توسط مردم و برای مردم است؛ اما در واقع این حاکمیت سرمایه داران، توسط سرمایه داران و برای سرمایه داران است.
و اما در قضیه ی پاکستان، حاکمیت از آن نخبه گان منتخب شده ای است که منافع خودشان را تامین نموده؛ در حالی که حتی تلاش برای تامین منافع باداران استعمارگر خود نیز می کنند، هرچند این حالت پاکستان را در آتش هرج و مرج و ناامنی می سوزاند. علاوه بر این، اساس دموکراسی فکر محدود بشر است که در مورد خوب و بد، حلال و حرام تصمیم می گیرد و سرنوشت تمامی ملت استوار به هوای نفس و خواسته ی حکام منتخب است. این حکام منتخب شده در واقع از سوی باداران شان تعیین می شوند و توسط باداران واقعی امور کشور، مشهور و به بلندای ترقی می رسند؛ منظور از باداران همان استعمارگران است؛ استعمارگرانی که به دنبال تحکیم نهادهای دموکراسی هستند و به منظور این که مردم را مجبور به قبول کردن برنامه و قوانین کفری کنند.
امروزه مسلمانان پاکستان خواهان حاکمیت دین حق-قرآن و سنت- هستند که همانا این دین حلال و حرام را واضح می سازد، در حالی که نهادها صف بسته اند که بصورت جبر به سرکوب اسلام از طریق آدم ربایی، دستگیری و شکنجه ی مسلمانان می پردازند؛ حتی اگر ما هم چون پارامتر و ارزیابی یی را که برای ارایه ی این گزارش به نشر رسیده بود، قبول کنیم. این یک دلیل کافی به همگی است که مسلمانان مخلص پاکستان از حکام شان نفرت دارند و هیچ اعتماد بالای نهادهای شان ندارند.
مردم اندکی نگاه اجمالی از عدالت را دیده نمی توانند و همه می دانند که رسیدن به اجرای قانون و قوه ی قضایی، فقط برای اضافه نمودن بار مسوولیت است وبس. در این جا هیچ عدالتی وجود ندارد؛ چون قوه ی قضاییه توسط نظام اسلام فرمان صادر نمی کند. بنابرین، جنایت کارانی شناخته شده ای مانند نواز شریف نخست وزیر پاکستان که توانست فساد قضیه پانامه ی خود را در طول ماه ها خاموش نگه دارد؛ در حالی که دعوت گران خلافت به بدترین حالت در طول سال های متمادی بدون هیچ قضاوتی بر حبس اش در زندان اند و عدالت در نظام دموکراسی خیال و اسطوره ی بیش نیست.
دموکراسی توسط تمام پارامتر و ارگان ها ارزیابی شد و در آخر اهمیت اش به صفر درصد رسید. مسلمانان پاکستان، نظام دموکراسی را به حیث یک مهره ی استعمارگران می دانند و کاملاً آن را رد کردند، آن ها می دانند که این نظام هیچ شباهتی به اسلام ندارد و مسلمانان از صمیم قلب به اسلام عقیده دارند؛ ازین رو این مباحث به حدی بلند شد که حکام خاین مجبور شدند که این نظام فاسد را توسط علنی ساختن چنین گزارشات توجیه کنند، آن ها می دانند که این نظام ستمگر نزدیک به لبه ی گور است و به زودی احیای دوباره ی حکومت خلافت به ابد الابد دفنش می کنند. زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرمایند:
«ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ثُمَّ سَكَتَ.»
(رواه احمد)
سپس هنگامی که الله سبحانه وتعالی خواست آن را برداشته و بر شما نظام های جبریه را حاکم می گرداند و تا زمانی که الله سبحانه وتعالی خواست آن نیز دوام می یابد و بعد از آن، زمانی که الله سبحانه وتعالی خواست آن را دور کرده بار ديگر خلافت بر روش و منهج نبوت در میان شما قایم می گردد، پس ازین پیامبر صلی الله علیه وسلم خاموش شد.
نوشته شده برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر
نویسنده: ساد جگرانوی
خبر:
به تاریخ ۲۷ جنوری ۲۰۱۷م، آیدی گل رییس کمیته امور زنان(خانواده ها) دولت جمهوری تاجیکستان در یک کنفرانس مطبوعاتی اظهار نمود که: «این کمیته ی دولت مرتباً حملاتی را با مشارکت سازمان های اجرایوی انجام داده است، هدف آن شناسایی زنانی است که ملبس با لباس های غیر تاجیک بوده و به فرهنگ ما بیگانه هستند.»
هم چنان رییس این کمیته، زنان حجاب دار را در گسترش فسق و عیاشی متهم نموده و گفت: «من شخصاً به چشمان خود دیدم که زنان باحجاب فاحشه بودند و من بسیار متنفر شدم.» و نیز گفت: «زمانی که زنان به فرهنگ غیر تاجیک بپیوندند، برای آن ها فسق بوده و ناهنجار است.»
تبصره:
رژیم رحمان دشمنی آشکار خود را در برابر احیای سریع دوباره ی اسلام در تاجیکستان پنهان نمی کند. در حدود دو دهه قدرت، با گذشت هر سال نقاب از چهره ی شان برچیده شده و چهره ی واقعی شان را در جنگ علیه دین نشان داده و اکنون به توهین صریح شان علیه زنان تاجیک پرداخته اند.
قابل یادآوری است که قاسم زاده نخستین مقامات رسمی دولت نیست که علناً لباس های زنانه ی اسلامی را مورد هجوم قرار داده است. پیش از این، عبدالجبار رحمان زاده وزیر پیشین معارف و در عین زمان داماد رییس جمهور، در یک دیدار در پوهنتون ملی تاجیکستان بیانیه ی صریحی را برای شاگردان در مورد حجاب ارایه نمود: «والدینی را که لباس های اسلامی به تن دارند، بیرون رانده و اطفال شان را نیز خارج سازید؛ بگذارید تا ملاهایی که شما را دستور به پوشیدن حجاب اسلامی می دهد و اطفال تان را نیز تدریس می نماید.» سپس وزیر گفت: «چرا شما قوانین ما را اجابت نمی کنید؛ اما اطفال تان را برای ما می آورید و سپس آن ها را به ایران می فرستید.»
به تاریخ ۱ سپتمبر ۲۰۱۰م، امام علی رحمان رییس جمهور تاجیکستان به دانش جویان پوهنتون ملی تاجیکستان گفت: «من بیشتر جوانان، بخصوص زنان و دختران را در خیابان های پایتخت می بینم که بعضی آن ها سبک لباس های سایر کشورهای دیگر را کاپی می کنند؛ اگر شما سبک لباس های کشورهای دیگر را خوش دارید، سپس من شما را به آن جا می فرستم.»
آیا آن ها اسلام را بطور جدی یک دین بیگانه برای مردم تاجیکستان عنوان می کنند؟ واقعاً چه نوع لباس هایی را مادران و مادران بزرگ زنان فعلی تاجیک استفاده می کردند؟ برای پاسخ به این پرسش، شرح زیر باید با تفصیلات واضح شود:
امروز تاجیکستان بیش از ۸ میلیون تن نفوس دارد که ۹۸درصد آنان مسلمان هستند. اسلام در قرن هفتم میلادی در نتیجه ی مبارزه ی"قطیبه بن مسلم" فرمانده مشهور آن زمان، به سرزمین آسیای مرکزی از جمله تاجیکستان رسیده است. از آن وقت تا کنون، مردمان این منطقه مسلمان بوده و حتی پس از اشغال آن توسط روسیه تزاری، سپس با ۷۰ سال ظلم و ستم اتحاد جماهیر شوروی، از ارزش های اسلامی شان انکار نکردند. همیشه لباس های زنان تاجیک اسلامی بوده یعنی لباس های گشاده و دراز تا قوزک پاها و آستین های دراز و نیز چادرهای دراز که تا ابروها را می پوشانند. اولگا سوکاروا، یک تن از نوسنده گان معروف شوروی در کتاب خود که در سال ۱۹۷۹م منتشر کرد، از لباس های زنان و عنعنات مردم آسیای مرکزی توصیف نموده است.
در نتیجه، آیدی گل قاسم زاده طوری که اظهار نمود، این که حجاب در تضاد با سنت های مردم تاجیک قرار دارد، کاملاً نادرست است. در مقابل او تلاش می کند تا تاریخ مردم را تحریف نموده و مفکوره ی سیکولر و لباس های کفار را برای مان ارایه نماید.
بنابر این، امروز در تاجیکستان یک مبارزه ی هدف مند بر ضد پوشیدن لباس های اسلامی راه اندازی گردیده است و آن هم از طریق تبلیغات نادرست نشنلیستی و آزار و اذیت زنان که حجاب می پوشند، انجام می شود. رژیم "رحمان" تلاش دارد تا داخل افکار عامه نفوذ نموده و از مردم می خواهد که قوانین اسلامی را کنار بگذارند.
﴿يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ﴾
[صف: ۸]
ایشان می خواهند نور الله سبحانه وتعالی را توسط افواهات شان خاموش کنند، الله سبحانه وتعالی هرگز این کارشان را قبول نکرده و نور خویش را تکمیل می کند، حتی اگر کفار بد ببیند.
نوشته شده برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر
نویسنده: عمر فارسی
