(ترجمه)

حزب دموکرات امریکا پس از چهار روز سخنرانی‌ها و کنسرت‌ها، خانم کامالاهریس را برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری در نوامبر 2024م به‌جای رئیس‌جمهور فعلی، جو بایدن که تحت فشار شدید حزب از رقابت کنار کشید، نامزد کرد.

امریکا هم‌چنان اهمیت زیادی به ظاهر دموکراتیک حکومت از طریق انتخابات، مانند انتخابات مجلس سنا و نمایندگان، فرمان‌داری ایالات و انتخابات ریاست‌جمهوری می‌دهد. با این‌حال، بسیاری از ناظران سیاسی آگاهند که مسائل استراتژیک و حیاتی در نهادهایی خاص که تابع نتایج انتخابات نیستند، شکل می‌گیرد و به آن‌ها پرداخته می‌شود. این نهادها به‌طور رسمی به‌عنوان "دولت عمیق" شناخته می‌شوند. دولت عمیق شبکه‌ای از مؤسسات و مراکز قدرت است که در طول دهه‌ها ساخته شده و به‌طور مستمر به تدوین و اجرای سیاست‌های استراتژیک و حیاتی امریکا در عرصه بین‌المللی کمک می‌کند تا این کشور بتواند نفوذ جهانی و منطقه‌ای خود را حفظ کند.

در عین‌ حال، اختلافاتی در زمینه سیاست‌های تاکتیکی و داخلی وجود دارد که توجه افکار عمومی را جلب می‌کند. این روش حکومت‌داری، که میان حفظ دموکراسی و جلوگیری از آسیب‌های احتمالی ناشی از نتایج دموکراتیک بد عمل می‌کند، یکی از روش‌های هوشمندانه‌ای است که به امریکا کمک کرده تا حاکمیت و نفوذ خود را حفظ کند.

نکته‌ای که باید به آن توجه داشت اینست که امریکا به ندرت رهبر خود را در زمانی‌که یک موضوع بین‌المللی یا منطقه‌ای حیاتی در جریان است، تغییر می‌دهد؛ مگر این‌که این موضوع به نتیجه رسیده باشد، چه موفقیت‌آمیز و چه شکست‌خورده.

به عنوان مثال؛ در دوران ترامپ، امریکا تلاش کرد چین را به‌سوی یک جنگ سرد مصنوعی بکشاند؛ اما چین قاطعانه این پیشنهاد را رد کرد. وزیر امور خارجۀ چین، وانگ وی، در مصاحبه‌ای در 5 اگست 2020م اعلام کرد: «چین هرگونه تلاش برای ایجاد یک جنگ سرد را رد می‌کند.» رئیس‌جمهور چین نیز در 17 جنوری 2022م موضع مشابهی اتخاذ کرد و گفت: «چین ذهنیت جنگ سردی را که امریکا به‌دنبال آن است نمی‌پذیرد.» در نتیجه، دولت عمیق امریکا مجبور شد ترامپ را از قدرت کنار بگذارد، نه به‌خاطر نالایقی او؛ بلکه به‌دلیل این‌که مأموریت او با شکست مواجه شد.

اکنون، امریکا درگیر یک موضوع بین‌المللی دیگر است که هدف آن حفظ تسلط امریکا بر اروپا از طریق جنگ روسیه و اوکراین است. هدف اصلی این جنگ اوکراین نه؛ بلکه اروپا و ناتو است؛ به‌طوری‌که جوبایدن گفته بود: «جمهوری‌خواهان نمی‌فهمند که هدف واقعی جنگ اوکراین، اروپا و ناتو است.»

در شرایط کنونی، به‌دلیل ناتوانی بایدن در ادامه ریاست‌جمهوری به‌دلایل شخصی و سلامتی، کامالا هریس جایگزین او شده است؛ وگرنه اگر شرایط بین‌المللی تغییر در رهبری را تحمیل نمی‌کرد، کامالا هیچ فرصتی برای موفقیت نه در سطح حزب و نه در سطح کشور داشت. این مشابه به وضعیت اوباما است که به دلیل بحران‌های شدید پس از هشت سال حکومت بوش و حوادث بعد از بحران 11 سپتمبر 2001م و سپس سقوط مالی در امریکا، نیاز به تغییر بنیادی در رهبری امریکا احساس شد و به همین دلیل، فردی از اصالت‌های افریقایی به ریاست‌جمهوری انتخاب شد.

به نظر می‌رسد امریکا درصدد شکستن قاعدۀ تاریخی است که فقط افراد سفیدپوست آنگلو-ساکسون پروتستان رئیس‌جمهور می‌شدند. این قاعده اولین‌بار با انتخاب جان اف. کندی، یک کاتولیک و سپس با انتخاب باراک اوباما، یک سیاه‌پوست، شکسته شد. اکنون به نظر می‌رسد که نوبت به یک زن رسیده است و انتخاب کامالا هریس ممکن است آخرین قاعدۀ سنتی ریاست‎‌جمهوری امریکا را بشکند.

آنچه امروز برای ما به‌عنوان مسلمانان مهم است اینست که چه زمان دولتی تشکیل دهیم تا جهان ببیند چگونه امت اسلامی امور خود را اداره می‌کند و چگونه خلیفه یک حاکم واقعی است و نه ابزاری در دست دولت عمیق یا سطحی.

«الْإِمَامُ رَاعٍ وَهُوَ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ» (صحیح البخاری)

ترجمه: امام (رئیس یا حاکم) نگهبان و مسئول رعیتش (افراد تحت سرپرستی خود) است.

برگرفته شده از شمارۀ 511 جریدۀ الرایه

نویسنده: دکتور محمد جیلانی

مترجم: محمد مزمل