El-Raye Gazetesi

Washington’daki Son NATO Zirvesi Ve Yetmiş Beş Yıllık Saldırganlık ve Kibir

Üstad Ahmed El-Hutvâni’nin Kaleminden

ABD Başkanı Joe Biden Washington'da düzenlenen Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (NATO) zirvesinin açılışını yaptı ve bu zirve, Amerika ve Batı Avrupa ülkelerinin liderlik ettiği saldırgan uluslararası askeri ittifakın kuruluşunun 75. yıldönümüne denk geldi; zira bitmek bilmeyen bölgesel ve yerel savaşları körükleyen, dünyada sürekli olarak tahribata ve yozlaşmaya yol açan ve beş kıtada sayısız çatışma ve gerilim noktaları oluşturan bu ittifaktır.

Biden zirvenin açılışında aldatıcı ballı sözler söyledi; zira ittifakı övdü, başarılarını abarttı ve kuruluşunun yetmiş beşinci yıldönümü münasebetiyle yaptığı konuşmada bunu, 75 yıl önce asıl anlaşmanın imzalandığı yerin önemiyle ilişkilendirdi. Ancak aslında o, NATO’nun yayılmacı ve sömürgeci bir karaktere sahip olduğu gerçeğini görmezden geldi ve yalan ve iftirayla onu, küresel barış ve istikrarın yayılmasına katkıda bulunduğu şeklinde nitelendirdi!

Mevcut zirve genel olarak ittifakın Ukrayna’ya verdiği kararlı desteğe odaklandı; özellikle bu, Rusya’nın geçen Pazartesi günü Ukrayna şehirlerini füzelerle bombalamasının ve bunun da Kiev'deki bir çocuk hastanesine isabet etmesine yol açmasının ardından geldi; bu da ittifak liderlerinin görüşmelerinde, zirvelerinin büyük bir bölümünü Ukrayna dosyasını ele almanın önemine çağrı yapmalarına neden oldu. Şöyle ki; diğer dosyaları gölgede bırakarak gelecek yıl Ukrayna’ya 43 milyar Dolar değerinde ek mali yardım sağlama sözü verdiler ve ona, F-16 savaş uçakları da dahil olmak üzere hava sahasını korumak için yeni silahlar tedarik etmeyi taahhüt ettiler.       

Avrupa’da yeni gelişmiş Amerikan silahlarının konuşlandırılmasına gelince; Biden yönetimi, 2026 yılında Almanya’da uzun menzilli füzelerin konuşlandırılmasına başlayacağını açıklarken Almanya ise başka yeni silahların konuşlandırılacağının da sinyalini verdi; nitekim Beyaz Saray ve Almanya hükümeti, Soğuk Savaş'tan bu yana -ilk kez NATO zirvesi sırasında-, 2026’dan itibaren Almanya’da, Rus topraklarına ulaşabilecek yüksek kapasiteli ABD silahlarının konuşlandırılacağını duyurdu ki bunlar arasında, Avrupa’daki NATO müttefiklerine daha iyi koruma sağlayan yeni geliştirilmiş hipersonik silahların konuşlandırılmasına ek olarak, 2.000 kilometreden fazla mesafeye ulaşan Tomahawk seyir füzelerinin ve SM-6 uçaksavar füzelerinin konuşlandırılması da yer almaktadır.

Zirvede ayrıca zirvenin kapanış gününde Avustralya, Japonya, Yeni Zelanda ve Güney Kore liderleriyle yapılacak görüşmeler öncesinde Japonya ve Güney Kore ile ilişkilerin güçlendirilmesi çağrısında bulunulurken diğer taraftan Güney Kore Devlet Başkanı Yoon Suk Yeol ve Japonya Başbakanı Fumiyo Kişida NATO ile güvenlik işbirliğini güçlendirme sözü verdiler.

Rusya’ya gelince; NATO’nun Rusya'ya yönelik düşmanlığını tırmandırmasına karşı Amerika’yı ve Batı’yı uyardı ve her türlü tırmanışa karşılık vereceğini söyledi; zira Rusya Dışişleri Bakan Yardımcısı Sergey Ryabkov St. Petersburg'da şunları söyledi: “Bu tür silahlar nedeniyle Rusya’nın güvenliği tehlikeye maruz kalacak ve bu da Rusya’nın bir tepki vermesini gerektirecektir.”

Çin, Perşembe günü NATO zirvesi açıklamasını kınadığını ifade etmesinin yanı sıra Çin Dışişleri Bakanlığı sözcüsü Perşembe günü, NATO zirvesinde yayınlanan deklarasyonu Çin'in kınadığını ve güçlü bir şekilde karşı çıktığını dile getirerek NATO’nun açıklaması hakkında şunlara dikkat çekti: “Asya-Pasifik bölgesinde gerilimi körükleyen ve Soğuk Savaş zihniyetini taşıyan düşmanca açıklamalarla, önyargılarla, çarpıtmalarla ve provokasyonlarla doludur.” Ayrıca Çin bu konuda NATO’ya ciddi resmi protestolarda bulunmuştur.

İttifakın önde gelen Amerikalı ve Avrupalı ​​üyelerinin dünyaya bakışı, hegemonik ve kibirli bir bakıştır; özellikle Amerika’nın ittifaka bakışı, sömürgeci bir liderlik ve yönetim bakışı olup bu da maddi menfaate dayalıdır; zira Amerika ve onun büyük müttefikleri dünyayı kendileri için bir çiftlik ve sömürgeleştirilecek, faydalanılacak ve sömürülecek bir yer olarak görmektedirler.

Amerika, ittifakı, güç ve askeri üsler konuşlandırarak ve Çin ve Rusya’yı kuşatmak için bölgesel ve küçük ülkelerle askeri ittifaklar kurarak, Amerika ve ittifak tarafından kuşatılan Rusya ve Çin başta olmak üzere rakip büyük güçlerin yeteneklerini sınırlamak için kullanıyor ve aynı zamanda Amerika, Avrupalı ​​ortaklarına Amerikan şemsiyesi altında koruma, bağlılık ve disiplin dayatıyor.

Dünyanın geri kalan ülkelerine gelince; Amerika, ittifak yoluyla ya Libya ve Sırbistan'a yaptığı gibi onları dizginlemek ya da parçalamak için askeri müdahalede bulunuyor, ya da diğer ülkelere yaptığı gibi onları caydırmak ve itaat etmelerini sağlamak için onları korkutuyor, tehdit ediyor ve büyük sopa sallıyor.

NATO aslında Sovyetler Birliği Devleti’ni caydırmak ve Avrupa'daki nüfuzunun yayılmasını önlemek için kurulmuştu; bu yüzden Komünist Rusya liderliğindeki Varşova Paktı’nın kaldırılmasından, komünizmin çöküşünden ve komünist devletler kampının sona ermesinden ve Sovyetler Birliği’nin tamamen dağılmasından sonra feshedilmesi ve ortadan kaldırılması gerekiyordu. Ancak olan şu ki; Amerika ve Batılı ülkeler, geleneksel komünist düşmanının sona ermesine rağmen NATO’nun varlığını sürdürdüler, sonra şeytanlaştırdıkları İslam’ı aşırılık, terörizm ve köktencilik olarak nitelendirerek kendileri ve ittifak için yeni bir düşman icat ettiler.

NATO’nun genişlemesi, İsveç ve Finlandiya gibi daha fazla ülkeyi bünyesine katması ve Ukrayna’nın gelecekte NATO’ya katılma adaylığının desteklenmesi, evet tüm bunlar, sömürgeciliğin ve kibrin ömrünü uzatmak, zayıf ve yoksul ülkelere zorbalık yapmayı, onları sindirmeyi ve halklarını terörize etmeyi kalıcı bir uluslararası davranış ve küresel bir örf haline getirmek içindir.

Böylesine hegemonik ve zalim bir ittifakın varlığı nedeniyle ortaya çıkan bu anormal uluslararası durum, dünyanın kötülüklerden arındırılması için Müslümanlara değiştirilmesi, ortadan kaldırılması ve kendisinden kurtulunması gereken ağır bir gerçekliği dayatmaktadır; çünkü onun varlığının devam etmesi, uluslararası ilişkilerin olumsuz bir özelliği olarak, bu ilişkilerin yapısının çarpık bir doğası olarak ve büyük sömürgeci güçlerin hegemonyasının pekiştirilmesi olarak zulmün ve kibrin devam etmesi anlamına gelmektedir.

İkinci Dünya Savaşı sonrasında insanlığa miras kalan, Müslümanların ve onunla birlikte dünyadaki tüm mazlum ve mağdurların sırtına yüklenen bu ağır mirastan insanlığı kurtarmak için gerekli olan bu değişim kaçınılmazdır.

Bu büyük misyonu ancak, İslami hayatı yeniden başlatmak ve Nübüvvet Minhacı üzere İkinci Raşidi Hilafet Devleti’ni kurmak için ciddi ve ısrarla çalışan inançlı Müslümanlar arasından davet taşıyıcıları ve risalet sahipleri gerçekleştirebilir; zira insanlığı kapitalist dünyanın zulmünden ve onun suçlu NATO ittifakının temsil ettiği yağmacı askeri makinesinden kurtulmak için tek umut Hilafet Devleti’dir.

Kaynak: El-Raye Gazetesi - 504. Sayı - 17/07/2024

Haber-Yorum

Malaysia Airports Holdings Hisselerinin Küresel Altyapı Şirketi BlackRock'a Satışı, Sadece ABD’nin Malezya’daki Jeopolitik Konumunu Güçlendirecektir

Haber:

Geçtiğimiz Haziran ayından bu yana, ülkedeki 39 havalimanını işleten ve devlete ait bir şirket olan Malaysia Airports Holdings’in %30 hissesini satın almakla ilgilendiğini ifade eden ABD merkezli BlackRock tarafından tamamen sahip olma sürecinde olan ABD merkezli altyapı şirketi Global Infrastructure Partners şirketi hakkında bu ülkede hararetli bir tartışma yaşanıyor.BlackRock’un gayrimeşru Yahudi varlığını desteklediği ve şirketten gelen fonların gayrimeşru Yahudi varlığına gönderilen silahları geliştirmek için kullanıldığı bilinmektedir. Yahudi varlığıyla ilişkilere ek olarak bu konuya, çok az bir şekilde vurgu yapılan Amerika’nın jeostratejik bakış açısıyla bakmamız gerekiyor.Bu jeostratejik yön önemlidir; çünkü bu, ülkenin ve İslam ümmetinin geleceğini etkilemektedir.

Yorum:

2022 yılında G7 konferansı sırasında ABD, Çin’in Kuşak ve Yol Girişimi’ne meydan okumak amacıyla kendi ekonomik koridorunu oluşturmak için Küresel Altyapı ve Yatırım Ortaklığı’nı kurdu.Küresel Altyapı ve Yatırım Ortaklığı projesi, “Özgür ve Açık Hint-Pasifik” sloganı altında, ABD ve müttefiklerinin, Çin nüfuzuna karşı özellikle Hint-Pasifik ülkelerindeki önemli altyapılara hakim olmalarını ve kontrol etmelerini sağlamayı amaçlıyor.

Küresel altyapı ve yatırımı hayata geçirmek için ABD ve diğer G7 ülkelerinin, proje hedeflerini gerçekleştirmek için 600 milyar Dolara ihtiyacı vardır.Bu projenin iki önemli oyuncusu olan BlackRock ve Microsoft, bu gündemi gerçekleştirmek için ABD yönetimiyle işbirliği yapıyor. Nitekim 13 Haziran’da İtalya'nın Fasano kentinde düzenlenen en son G7 konferansında alınan kararlar arasında, G7’nin gelişmekte olan ülkelerdeki altyapı şirketlerine 30 milyar ABD Dolarına kadar yatırım yapmaya hazırlanması da vardı. Bu fondan 4 milyar ABD Doları, Global Altyapı Ortaklığı, BlackRock ve Brookfield gibi ABD’li özel yatırımcılar tarafından çeşitli altyapı projeleri için kullanılacaktır.

Dolayısıyla BlackRock’un aldığı yatırım uygulamalarının, sadece şirket ve kâr ifadelerine dayalı olmadığını, aksine bundan daha da önemlisi bunların, ABD'nin belirlediği jeostratejik uygulamalar olduğunu görmekteyiz. Ayrıca BlackRock, Malaysia Airports Company’deki %30’luk hissenin yanı sıra MMC Port gibi liman şirketlerinden de hisse satın almayı planlıyor. Yine Microsoft şirketi, yakın zamanda Malezya’daki bulut bilişim ve yapay zeka teknolojisi yatırımlarına 10,5 milyar Malezya ringgiti (RM) ekledi.Tüm bunlar küresel bir altyapı projesinin ve ABD yatırımının, Malezya’da uygulanmaya konulduğuna işaret ediyor.

ABD, bu ülkedeki stratejik altyapı üzerindeki kontrolü kolayca sağlanabilecek gibi görünüyor; çünkü açık kapitalizm politikaları, sermayeye sahip oldukları ve kar edebildikleri sürece herhangi bir tarafın şirket hisselerini satın almasına izin veriyor. Bu yüzden BlackRock'ın sermeyesi gibi büyük ve cazip bir sermayeye sahip olan Malezya, Malaysia Airports Corporation’ın hisselerini onlara satmayı kolaylıkla kabul edecektir.Malaysia Airports Corporation’ın (Malezya Havaalanları Şirketi) %30’luk hissesine sahip olmasıyla birlikte Amerika, şirketin yönünü belirlemede ya da en azından etkilemede kesinlikle söz sahibi olacaktır.

Bu tür şirket ortaklığı sistemine, İslam şeriatında izin verilmemektedir; çünkü bu, genel olarak Müslümanların çıkarları üzerinde yabancı hegemonyaya kapı aralamaktadır. Başka bir açıdan bakıldığında da, Müslümanların başındaki yöneticilerin “siyasi irade” bakımından zayıf oldukları ve açık ideolojik bir yönelimden yoksun oldukları görülmektedir. Zira onların siyasi hırsları ulusal çıkarları korumakla sınırlı olup sadece ülkenin GSYİH’sini yükseltmeye ve gelişmiş ülke statüsüne ulaşmaya odaklanıyorlar. Görünen o ki onlar, Amerika’nın planını fark edemeyecek kadar saf kimseler olup bu da onların bu plana teslim olmaya istekli olmalarına yol açıyor.

Buna ek olarak Malezya genel olarak kendisini, ister Çin’in Kuşak ve Yol Girişimi olsun isterse ABD'nin Küresel Altyapı ve Yatırım Ortaklığı olsun ülkenin iki taraf arasındaki rekabetten faydalanabileceği ve Malezya'nın da kârdan yararlanabileceği düşüncesiyle herhangi bir tarafın projelerini kabul eden “tarafsız bir ülke” olarak görüyor. Aslında bu tarafsız politika, güçlü bir şekilde Malezya’nın süper güçlerin hegemonik oyununda bir piyon olarak oynadığı role ışık tutuyor ki böylece Müslümanlar, herhangi bir jeopolitik kargaşanın kurbanı olacaklardır. Müslümanların başındaki yöneticilerin “İslami işleri yönetme” konusundaki dar düşünceleri, İslam ümmetinin jeopolitik durumunun daha da kötüleşmesine yol açacaktır.

Ümmetin bu nüfuzdan kurtulmasının tek yolu, Müslümanların, Nübüvvet Minhacı üzere Hilafeti kurmak ve İslam’ı kâmil bir şekilde uygulamak için ciddiyetle çalışmalarıdır. Çünkü Hilafet, tüm Müslüman ülkeleri birleştirecek, onların tüm doğal ve beşerî kaynaklarını bir araya getirecek ve onların dünya çapında jeopolitik konumlarını güçlendirecektir.Müslüman ülkelerin bugünkü gücü göz önüne alındığında, bu konuma ulaşmak imkânsız değildir. Nitekim Hilafet, dış ülkelere bağımlı olmayacak ve hiçbir küresel gücün hegemonyasına ve onların kendi jeostratejik planlarını Müslümanlara empoze etmesine asla izin vermeyecektir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan

Dr. Muhammed - Malezya

Haber - Yorum

Netanyahu’nun ABD Kongresi’ndeki Konuşması Kabadayılığı ve Kibri Açığa Çıkaran Bir Korku ve Yardım Talebidir

Haber:
Netanyahu, 24 Temmuz’da, sıcak bir şekilde karşılandığı ABD Kongresi’nde bir konuşma yaptı ve kongre üyeleri onu, Amerikan başkanlarını en önemli konuşmalarında alkışladıkları gibi ayakta alkışladılar. Konuşması, Gazze’de devam eden savaşın Amerika ve Yahudi varlığının savaşı olduğu ve tüm Batı ve medeniyetinin terörizm ve vahşet olarak adlandırdığı İslam’a karşı bir savaşı olduğuna odaklandığı birçok noktayı içermiştir. Ayrıca o, Yahudi varlığının ABD’nin vazgeçilmez bir müttefiki olmaya devam edeceğini ve ABD’nin de Hamas ve terörizme karşı nihai ve mutlak zafer elde etmek için ihtiyaç duyduğu her şeyle kendisini desteklemeye devam etmesi gerektiğini söyledi.

Yorum:

Bu konuşma, ABD’de büyük bir ilgi gördü. Konuşmada Amerika Birleşik Devletleri ile Yahudi varlığı arasındaki bağlantı, onların bölgeye ve İslam’a yönelik düşmanlıkları ve buna her iki konseyin üyelerinin tekrarlanan alkışlarının eşlik etmesinin, önemli ve tarihi anlamları vardır. Netanyahu, İkinci Dünya Savaşı sırasında bu Kongre’de üç kez konuşma yapan İngiltere Başbakanı Churchill ile karşılaştırılırken, diğer Batılı ve Arap ülkelerinin yanı sıra Amerika ile Yahudi varlığının yaklaşık 10 aydır Gazze'ye yönelik yürüttüğü savaş sırasında Natenyahu’nun yaptığı konuşması, dördüncü konuşma oldu. Bu da bu savaşın sonuçlarının, küresel sistem için son derece tehlikeli olduğuna işaret etmektedir. Dolayısıyla bu konuşma, ABD Başkanı’nın Senato ve Temsilciler Meclisi’nin Capitol binasındaki ortak oturumunun önünde yaptığı Amerika Birleşik Devletleri’nin durumuyla ilgili her yıl yapılan “Birliğin Durumu” hakkındaki konuşmalarına benzer bir şekilde gerçekleşmiştir.

Bu konuşmanın ve gerekçesinin önemli anlamlarından biri de, bu savaşın Yahudi varlığına, ardından Amerika’nın bölgedeki nüfuzuna yönelik tehlikesidir. Zira aradan neredeyse bir yıl geçmesine rağmen bunun dünyadaki manşeti, Amerika’nın her türlü siyasi ve askeri desteğine rağmen Yahudi varlığının Hamas’ı ortadan kaldırıp tam ve mutlak bir zafer elde edememesi olmuştur ki bu da Amerika için bir başarısızlık olarak değerlendirilmektedir; dolayısıyla bu da bölgede birtakım emelleri olanların veya etki kazanma ya da gerçekliği değiştirme arzuları olanların bunun için planlar yapma iştahını kabartmıştır. Bu tehlikeler ve düzeyleri böyle bir konuşmayı haklı çıkardığı gibi bu konuşma da bu tehlikelere ve düzeylerine işaret etmektedir.

Bazı Kongre üyelerinin ve Amerika’nın önde gelen siyasi isimlerinin bu konuşmaya karşı çıkmasıyla ilgili söylenenlere gelince;bu muhalefetin, konuşmayı destekleyenlere kıyasla nispeten küçük olduğunu belirtmek gerekir ki bu da ABD’de iç rekabetlerin yaşandığı dönemlerde, özellikle de böylesine ciddi bir konuda normal bir durumdur.Netanyahu hükümetine karşı böyle bir eğilimin olduğu açık olup -her ne kadar ona destek veren eğilimden daha az olsa da-, bu varlıktan vazgeçme eğiliminin olması veya bunun ortaya çıkması doğaldır; çünkü onun bu savaştaki başarısızlığı, Amerikan çıkarlarını olması gerektiği gibi koruma yeteneklerinin tükendiğine işaret ediyor. Sanki Natenyahu’nun kabul edilmesi ve sıcak bir şekilde karşılanması bu eğilime bir karşı çıkış olup dünyaya, bunun Amerika için düşünülemez bir konu olduğuna, Yahudi varlığına desteğinin devam edeceğine dair güvence verdiğine ve bunun dışında bir alternatifin olmadığına dair bir mesajdır. Aynı şekilde yaklaşık bir yıl geçmesine rağmen varlığın Gazze’de başarısız olmasının, ondan vazgeçmek değil, ona olan desteğin artırılmasını gerektiren sebepleri vardır; zira varlık, Amerika’nın vazgeçilmez bir müttefikidir. Aslında varlık, bu savaşın Batı’yı ve medeniyetini ve bölge üzerindeki Batı ve Amerikan hegemonyasını tehdit edecek şekilde bölgede derinden kök saldığını teyit eden yükselen İslami siyasi eğilimle savaşmak için en büyük uçak gemisi ve en büyük askeri cephaneliğidir.

Bu nedenle Netanyahu’nun ifadelerinin merkezinde bu anlamları gördüğümüz gibi ABD’li temsilci ve senatörlerin ayağa kalkarak bunları coşkuyla alkışladığını gördük. Dolayısıyla gerekçeleriyle birlikte bu konuşma, Gazze ve mücahitlerinin kararlılığı nedeniyle Amerika ve Yahudi varlığının ortak çıkmazının bir kanıtı olup bu da Amerika’nın, Gazze’ye diz çöktürmek ve “ertesi gün” olarak adlandırdığı noktaya ulaşmak için Yahudi varlığını hâlâ desteklediğine delalet etmektedir. Yukarıda geçenleri belgelemek adına Netanyahu’nun övündüğü ve kongrenin alkışladığı, ortak çıkmazı, ortak hedefi ve güçlü bağların devamını vurgulayan bazı ifadeleri aşağıda alıntılıyorum.

Gazze’de devam eden savaşın, sonucunun mevcut dünya düzeninin pekiştirilmesini ya da yok olmasını belirleyecek hayati öneme sahip bir medeniyet çatışması olduğunu söyledi. Zira şöyle dedi: “Bizler tarihi bir kavşaktayız, Ortadoğu kaynıyor ve çatışma, medeniyetler arasında değil, barbarlıkla medeniyet arasındadır.” “Amerika ve “İsrail” birlikte durursa biz kazanırız, onlar kaybeder.”İran’ı ve ajanlarını bölgede, Batı’da ve Amerika’da terör ve tehlike kaynağı olarak nitelendirdi; bu da onun yok edilmesi ve ajanlarının ortadan kaldırılması gerektiği anlamına gelmektedir. Zira şöyle dedi: “İran, ABD’ye karşı koymak için önce Ortadoğu’yu kontrol etmesi gerektiğinin farkındadır.” “İsrail’in” eli kolu bağlanırsa bir sonraki hedef ABD olacaktır.” İran'a karşı bir Arap-Amerikan (İsrail) ittifakı oluşturulması gerektiğini vurgulayarak şöyle dedi: “İsrail” ve ABD, İran’ın tehditlerine karşı koymak için Ortadoğu’da ittifak oluşturabilir.” “Ortadoğu’daki dostlarıma İran'ın tüm terör ve kaosun kaynağı olduğunu ve radikal İslam'ı empoze etmeye çalıştığını söylüyorum.” “Orta Doğu'da İbrahim Anlaşmalarının bir uzantısı olacak yeni bir ittifakı arzuluyorum.” “İsrail”, İran’ın nükleer silah geliştirmesini engellemek için harekete geçtiğinde hem kendisini hem de Amerika’yı koruyacaktır.” Ve “İsrail’le” barış yapacak tüm ülkeler ittifakımıza davet edilmelidir.” Savaştaki başarısızlığına, çok sayıda savaş alanının olmasını ve büyük desteğe olan ihtiyacı gerekçe gösterdi. Zira şöyle dedi: “Hamas, Hizbullah ve Husilerle savaştığımızda, İran’la savaşmış oluyoruz”, “Zafer ufukta görülmekte olup Hamas’ın yenilgisi İran terör eksenine güçlü bir darbe olacaktır.” Bu hedef için geniş çaplı uluslararası eylemlere girişme ve kongrenin her iki kanadından da dahili destek alma konusunda ısrar etti.

Yukarıda geçenlere ek olarak konuşmanın bir açıklama olmaksızın ima ve işaret yoluyla işaret ettiği en önemli olan şey, varlığın mevcudiyeti ve Amerika’nın bölgedeki çıkarlarını koruma görevini yerine getirme kapasitesi konusudur. Çünkü Amerika savaşın başında Netanyahu hükümetini Hamas’ı ortadan kaldırmaya zorlamıştı; zira Dışişleri Bakanı Blinken, Hamas’ı ortadan kaldırmanın, bu varlığın yerine getirmesi gereken bir yükümlülük olduğunu söylemişti. Bundan aciz kalınması, Yahudi varlığının liderlerini, tam zafer elde edilene kadar, yani ABD’nin emri yerine getirilene ve taahhütleri karşılanana kadar, asker ve kayıp açısından maliyeti ne olursa olsun ve hangi iç veya dış baskıya maruz kalırlarsa kalsınlar savaşı sürdüreceklerini yinelemeye sevk etti. Nitekim Netanyahu bu konuşmasında kararlılığını yeniden teyit etti ve hem varlığa hem de Amerika’ya yönelik desteğin artırılması talebinin karşılanamaması tehlikesini göstermek için ona yalvardı. Zira şöyle dedi: “İsrail” geri adım atmayacak ve zafere ulaşana kadar savaşacağız ve bu bizim taahhüdümüzdür”, “Kapsamlı ve tam bir zafer elde edinceye kadar savaşmaya devam edeceğiz”, “Hedeflerine ulaşılıncaya kadar Gazze savaşının bitmesine izin vermeyeceğim”, “Buraya size galip geleceğimizi teyit etmek için geldim.Bizim savaşımız sizin savaşınızdır, düşmanlarımız sizin düşmanlarınızdır ve bizim zaferimiz ABD'nin zaferidir”, “İsrail”, Amerika’nın onsuz yapamayacağı müttefiki olarak kalmaya devam edecektir”, “Amerika Birleşik Devletleri’ne, işi daha hızlı bitirmemizi sağlayacak araçları bize vermesi için çağrıda bulunuyorum.”

Bu konuşmaya yorum yaparken gözden kaçırılmaması gereken şey, içerdiği kabadayılığın miktarı ve bariz yalanların boyutudur. Dünya, dünyadaki en yalancı, en küstah ve en kibirli kişinin Amerikan Başkanı olduğuna ve bu konuda bir sonraki başkanın onu geçtiğine alışmışsa da, Netanyahu bu konuda tüm Amerikan başkanlarını geride bırakmıştır.

Bu konuşmada ne kadar güçle övünme ve zafer kibri olursa olsun, konuşmanın övünme ve kibirden kat be kat daha fazla korku ve panik içermesinin yanı sıra kat be kat daha fazla imdat çığlıkları ve yardım haykırışları içerdiği, metinleri ve durumları inceleyen biri için bir sır değildir ve zafere sadece bir saatlik bir sabır vardır.

وَلاَ تَهِنُواْ فِي ابْتِغَاء الْقَوْمِ إِن تَكُونُواْ تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللّهِ مَا لاَ يَرْجُونَ وَكَانَ اللهُ عَلِيماً حَكِيماً “O (düşman) topluluğu takip etmekte gevşeklik göstermeyin. Eğer siz acı çekiyorsanız onlar da, sizin çektiğiniz gibi acı çekmektedirler. Üstelik siz Allah'tan, onların ümit etmedikleri şeyleri umuyorsunuz. Allah ilim ve hikmet sahibidir.” [Nisa 104]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Mahmud Abdulhâdî

Haber - Yorum

Ayaklanmalar, Haklar İçindir!

Haber:

Bangladeş, yaklaşık 200 kişinin hayatını kaybettiği bir haftadan uzun süren şiddetli çatışmaların ardından normal hayatına geri döndü. Ülkenin büyük bir kısmı internet hizmetinden yoksun kalırken yetkililerin yedi saatlik sokağa çıkma yasağını hafifletmesinin ardından binlerce araç başkent Dakka sokaklarındaydı.

Yorum:

Bangladeş'teki son çatışmalar sona ermiş gibi görünse de ancak derinlere kök salmış hastalık hâlâ mevcut olup bu da er ya da geç mutlaka hastalığın nüksetmesine neden olacaktır. Kontenjan sistemi, İngilizler tarafından getirilmiş olup yoksulları ve muhtaçları şikâyet ettikleri şeyleri yapmaya cezbetmek, hatta toplumu belli bir yöne çekmek için bir araç olmuştur; örneğin kadınlara yönelik iş kontenjanları, kadınların evlerinden çıkıp kazançlarıyla ülkeye yardım etmeye çekme konusunda çok işe yaramıştır. Hindistan, Pakistan ve Bangladeş daha sonra hükümetin iradesine göre kendi kontenjan sistemlerini tasarlayıp uygulamaya koymuşlardır.

Bangladeş, kontenjandaki koltukların %56’lık oranının %30’nu özgürlük savaşçılarının çocukları ve torunları için tahsis etmiştir. Bu özgürlük savaşçıları ise Batı Pakistan güçlerine karşı savaşan kişilerdir. Dolayısıyla bunun Bangladeş’in mevcut durumuna olan sadakatin bir ödülü olduğu söylenebilir. İronilerden biri de bu özgürlük için savaşanların, o zaman doğu ve batı Pakistan’ın birleşik olduğu devlete karşı savaşan kişiler olmasıdır.

Başbakan Hasina Wajid, özgürlük için savaşanlara ayrılan kontenjanın iptal edilmesini talep eden öğrencilere kötü bir şekilde muamele etmiştir; zira onların taleplerinden bahsederken alaycı bir şekilde şöyle bir yorumda bulundu: “Bizim kontenjanı kimin için korumamız gerekiyor?” Nitekim onlar, 1971’de Doğu Pakistan halkına karşı gönüllü olarak savaşan kişilerdi ve bu da başlı başına utanç duyduğumuz bir trajediydi.

Meymun İbn-i Siyah Enes İbn-i Malik’e şöyle sordu: Ey Ebu Hamza! Müslümanın canını ve malını haram kılan şey nedir? O da şöyle cevap verdi: “Kim Allah'tan başka ilah olmadığına şehadet eder, kıblemize yönelir, bizim gibi namaz kılar ve bizim gibi hayvan boğazlarsa, o Müslümandır. Müslümanların kazandığı hakları elde eder ve onlarla aynı sorumlulukları paylaşır.” [Sünen-i Nesai.]

Yukarıdaki hadis, bir Müslümana haram olan şeyi ve hiç kimsenin bir Müslümanı diğerine tercih edemeyeceğini açıkça belirtmektedir. Peki Allah ve Rasulü bize bir şeyi haram kıldığında, hükümetlerimiz nasıl olur da bunu birbirimize karşı kullanabilir. Dolayısıyla Müslümanların başındaki hiçbir yöneticinin, gençlerine öldürmeyi emretmeye, onları eğitmeye ve bunun karşılığında onlara para ödemeye hakkı yoktur. Bu yüzden gençlerin, mücadelelerinin, sömürgecilerin geride bıraktığı ve şu an iktidardaki ajanlarının takip ettiği iğrenç rejime karşı olması gerektiğini anlamaları gerekir. Zira Pakistan’ın kuruluşunun üzerinden 75 yıl geçti ve Hindistan yarımadasındaki Müslümanlar içlerindeki görünmez bir düşmanla savaşıyorlar.

Hindistan yarımadasındaki halkların aralarındaki uyumu ortadan kaldırmak yoluyla halkların birliğini yıkan ve onun yerine açgözlülük ve kişisel çıkarı yerleştiren Doğu Hindistan Şirketi’nin ortaya çıkışı olmuştur. Böylece önemli bir üretim merkezi olan Bengal, Doğu Hindistan Şirketi’nin tuzağına düşmüştür. Zira Siraj ud-Daulah gibi yöneticiler İngilizlere karşı korkusuzca savaşıp şehadete nail olmuşlar, daha sonra Mir Cafer gibi hainlerin yardımıyla onların yerine Hasina Wajid gibi yöneticiler geçmiştir.

Bangladeş halkı yeterince acı çekmiştir. Zira Bengal kıtlığı, Rohingya krizi, Batı Pakistan’dan kanlı ayrılık ve şu anda devam eden baskı altındadır. Nitekim ümmet, kendisini yöneten hainlerden kurtulup İslam ümmetinin işlerini gözetecek ve doğudaki verimli topraklardan ve aynı şekilde dünyanın geri kalanından Hasina gibi yabani otları ortadan kaldıracak Hilafet kurulduğunda, bu bozulma tamamen tersine dönecektir. Kontenjan sistemi onların suçlarının küçük bir kısmı olup bu da Bengal halkının yollara inmesine yol açmıştır.

Bir zamanlar şanlı olan bu ülke, İslam’ın nuruyla yeniden şanına kavuşacak ve gençler de sokaklarda savaşmak yerine cihat yoluyla dünyanın kapılarını İslam’a açacaktır. Bu şeref mertebesine ulaşabilmek için Müslüman gençlerin, zulmün karşısında birlik olmaları ve her iki cihanda da kurtarıcıları olacak Hilafeti kurmak için çalışmaları gerekmektedir.

يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ

“Onlar, Allah'tan gelen nimet ve keremin; Allah'ın, müminlerin ecrini zayi etmeyeceği müjdesinin sevinci içindedirler.” [Al-i İmran 171]

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Ahlak Cihan