Hizb-ut Tahrir / Filistin, 28 Raceb'de kaldırılan Hilâfet Devleti'nin yıkılışının yıldönümünü anmak üzere genel konferanslar ve yürüyüşler düzenleyeceğini yaklaşık iki hafta önce ilân etti. Bu da Müslümanlara Hilâfet'i, onun için çalışmanın farziyetini, bu azîm farzdan geri kalmanın haramlığını hatırlatmak, Müslümanların azimlerini bilemek ve kuvvet ehlinden nusret istemek içindi.

Bu defa Hizb, daha önce barışçıl yürüyüşlere saldırarak iler gelen insanları ve şeyhleri tartakladığı, kemikleri kırdığı ve Hişâm el-Beradâî'yi şehît ettiği sırada Otorite'nin ileri sürdüğü sudan gerekçelerin önünü kesmeyi hedefledi. Hizb, insanlar karşısında Otorite'nin gerçek konumunu ifşâ etmek için bu yola başvurdu. Zîra Hizb, 09.07.2008 Çarşamba günü eşzamanlı olarak bu faaliyetlere ilişkin şehirlere tebligat gönderdi. Bunu da genel toplantılar hakkında 1998 yılı, 12 sayılı kanun metnine göre yaptı. Söz konusu kanunun 2 sayılı maddesinin metni şöyledir: "Serbestçe genel toplantılar, sempozyumlar ve yürüyüşler düzenlemek vatandaşların hakkıdır. Bu kânunda belirtilmiş ilkelere aykırılık dışında, bunlara karışılamaz ve haklarında kayıtlar konulamaz." Söz konusu kanunun 4 sayılı maddesinin metni ise şöyledir: "Toplantıya müdahale hakkı olmaksızın Vâli veya polis müdürü, tebligat teslim tarihinin üzerinden en fazla 24 saat geçtikten sonra yazılı olarak organizasyonu yapanlara tebliğ etmek üzere trafik akışını düzenlemek amacıyla 3. maddede belirtilen toplantı süresine ve seyrine kurallar koyabilir. Organizasyonu yapan tarafın, yukarıdaki fıkrada belirtilenlere göre herhangi yazılı bir cevap almaması halinde, organizasyonu yapan taraf, tebligata geçenler uyarınca belirtilen tarihte genel toplantıyı yapma hakkına sahiptir."

Şer'î hükme göre ise, Allahu Te'alâ'nın şu kavlinden dolayı bir bütün olarak beşerî kanuna tâbi olmak gerekmez:  فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا "Hayır! Rabbine andolsun ki aralarında çıkan anlaşmazlıklarda Sana [İslam'a] muhâkeme olup sonra da Senin verdiğin hükme içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın tam bir teslimiyet ile teslim olmadıkça îman etmiş olmazlar." ^{[en-Nisâ' 65]}

Allahu Te'alâ'nın, [يُحَكِّمُوكَ] kavli, "Senden başkasını hakem kılmasınlar, yani vahyin getirdiklerinden başkasını hakem kılmasınlar" demektir. Dolayısıyla hakem kılınması ve boyun bükülmesi gereken, Allahu Te'alâ'nın hükmüdür, başkası değildir. Bununla birlikte, şeriata muhalif değilse beşerî kanuna tabii olmak caizdir, vaciptir demiyoruz. Yani kararlaştırılan faaliyetleri resmî makamlara bildirmek caizdir. Ancak resmî makamların iznine göre faaliyetin askıya alınması şer'an câiz değildir. Bu esâsa binâen, Annapolis olaylarında başta Hizb'in şebâbı olmak üzere Filistin halkına karşı despotluk uyguladığı sırada Otorite'nin ileri sürdüğü sudan gerekçelerin önünü kesmeyi amaçladık. Dolayısıyla Cenîn, Tulkerim, Kalkilya, Ramallah ve Beyt Lahim ve el-Halîl şehirlerinden her birine 07.09.2008 tarihinde mezkûr tebligatları gönderdik.

Yukarıda kısmen geçen kanuna göre:

1.   Kanunen Otoriteye tebligat göndermek dışında bir yükümlülüğümüz yoktur ve işbu tebligat gönderilmiştir.

2.   Otorite, kesinlikle bu faaliyetleri engelleme hakkına sahip değildir.

3.   Tebligatın gönderilmesinden itibaren 24 saat içerisinde Otorite'nin başka herhangi bir neden dışında sadece trafik akışını düzenlemek amacıyla faaliyete kurallar koyabilir. Faaliyetleri yasaklaması ise kanuna göre mümkün değildir.

4.   Bir cevap alınmaması ve 24 saat geçmesi halinde, Otorite'nin tebligatta geçen tüm detaylara muvafık olduğu anlaşılır ve trafik akışını düzenlemekle alâkalı olsa bile artık faaliyete yönelik herhangi bir kural koyamaz.

Faaliyetlerimiz hakkında gazetelere, radyolara vb. yayın organlarına ilânlar vermemizin ve iki bölgeye gönderilen tebligatların üzerinden bir haftadan fazla bir zaman geçmesinin ardından mezkûr tebligatlara yönelik muamelesinde Otorite'nin çelişkili tutumu karşısında hayrete düştük, Otorite makamları ile birimlerinin maksatlı-maksatsız çelişkili tutumlarına ve haberlerine maruz kaldık.

Çelişkili tutumlara gelince; örneğin Kalkilya Vâlisi, aynı gün tebligatı ulaştıranları çağırttı ve memnuniyetini bildirdi. Ardından Vâlilik Ofisi, telefon açarak bu faaliyetin yasal olmadığını bildirdi. Ramallah'ta ise tebligatın üzerinden bir haftadan fazla bir zaman geçmesinden sonra Vâlilik Ofisi, tebligatı ulaştıranı telefonla arayarak talebin reddedildiğini bildirdi. Bunun üzerine tebligatı ulaştıran, bu tavrın yasallığını tartışınca Vâlilik Ofisi bir cevap veremedi ve "görüldüğü kadarıyla bu konu, bizim nezdimizde tamamen açık ve net değil" dedi. Çelişkili haberlere gelince; Otorite kulislerinden ve bazı güvenlik birimi mensuplarından bize ulaşan çelişkili ve tutarsız haberlerin bazıları hikmet ve akla işâret ederken, bazıları ise kibirli bir şekilde baskıyla, despotlukla ve kuvvet yoluyla engellemekle tehdit etmekteydi.

Bu bağlamda aşağıdaki hakîkatleri hatırlatmak istiyoruz:

1.   Hizb-ut Tahrir'in dünyadaki çalışması, Nübüvvet Minhâcı üzere İkinci Râşidî Hilâfet'i kurarak İslâmî hayatı yeniden başlatmak için Kerîm Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'i örnek almak üzere siyâsî ve fikrî boyutta ciddiyetle çalışmaktır. O devlet ki yeryüzünde Allah'ın dînini tatbik edecek, işgâl altındaki Müslümanların beldelerini kurtaracak ve tüm dünyada adalet ve nûru yayacaktır. Böylece hem Müslümanlar, hem de onlarla birlikte tüm insanlık kurtulacaktır.

2.   Otorite sahipleri olarak sizler bilmektesiniz ki işgâle hizmet etmek veya yok olmaktan başka seçeneği olmayan işgâle boyun bükmüş bir otorite için sizlerle rekabet etmeyiz. Hizb, sözde devlet olan bir belediyenin ötesinde süper bir devleti idare etmeye muktedir olmasına rağmen bu Otorite, altın tepside bize sunulmuş olsa dahi kesinlikle onu kabul etmeyiz. Çünkü bunu bir günah olarak sayarız. Zîra hem onun varlığı, hem de ona katılmak haramdır.

3.   Daha önce ileri sürdüğünüz sudan gerekçelerin önünü kesmiş bulunuyoruz. Zîra bu tebligatları bizzat sizin kanununuza göre size gönderdiğimiz halde bizzat sizler, kanununuzu çiğnediniz ve kanuna karşı gelenler gibi davrandınız.

4.   Sizler biliyorsunuz ki bizler ne zayıflıktan dolayı sizlere tebligatlar gönderdik, ne de mevcut nizâmlar ile Otorite hakkındaki şer'î ve siyâsî görüşümüzü değiştirdik ve değiştirmeyeceğiz de! Bilakis bunu, şer'î hüküm çerçevesinde ve belirlediğimiz açık bir amaçla yaptık.

Bunlara binâen kamuoyu karşısında sizlere aşağıdaki hususları açıklıyoruz:

1.   İslâm dâvetini taşımak için elbette sizden izin alacak değiliz. Zîra bu, Melik-ul Mulûk, el-Muntakim ve el-Cebbâr olan Allah'ın bir farzdır. Bu davetin taşınmasındaki örneğimiz, Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'dir ki Aleyhi's Salâtu ve's Selâm şöyle buyurmuştur:  والله يا عم لو وضعوا الشمس في يميني، والقمر في يساري، على أن أترك هذا الأمر، ما تركته، حتى يظهره الله أو أهلك دونه "Vallahi, Ey Amca! Bu işi terk etmeme karşılık, güneşi sağ elime ve ayı da sol elime koysalar, yine de vazgeçmem! Tâ ki ya Allah, onu (İslâm'ı) izhâr eder, ya da ben onsuz helâk olurum."

2.   Bizler, ilân ettiğimiz üzere faaliyetlerimizi yapmaya kararlıyız ve -kanuna göre- bizim nezdimizde sizler, kanunun belirdiğinin dışında hiçbir şeye sahip değilsiniz. Yürüyüş ve konferans gibi faaliyetlerimize karşı koyduğunuz takdirde kanuna karşı çıkmış olursunuz ve bundan daha ötesini zikretmeye gerek duymuyoruz. Böyle yapmakla da saldırgan olmuş ve bundan da mesûl olursunuz.

3.   Hilâfet'in yıkılışının yıldönümünde faaliyetlerimize saldırarak karşı koyarsanız tüm sorumluluk size aittir ve hatırlatırız ki senelerdir süregelen faaliyetlerimiz, hiçbir sıkıntı veya olay çıkmaksızın silsileler halinde devam etmiştir. Düzenlediğimiz on binlerce kişilik yürüyüşte ne trafiğin akışı, ne de genel düzenin seyri aksamıştır. Bilakis nizamda ve intizamda örnek ve model olmuştur, güvenlik görevlileriniz buna şahittir. Faaliyetlerimizin duruluğu ve berraklığı ancak sizlerin müdahalelerinizden sonra bulanmıştır. Sizler ki günlük olarak Yahudinin en küçük askerî devriye cipleri tarafından çiğnenen, gasp edilmiş bir otoritenin peşindesiniz.

4.   Faaliyetlerimize karşı koyduğunuz takdirde, ezmeye ve katletmeye yönelik önceki gerekçeniz olan tebligat gönderilmemesinin sahte bir gerekçe olduğunu kendiniz de bilmektesiniz. Şüphesiz bu, her neye mâl olursa olsun siyâsî tavırlarınızı, İslâm'a, Hilâfet'e ve onun için çalışanlara saldırılarınızı ifşâ etmek üzere yükselen muhlis sesleri bastırmaya yönelik gerçek tavırlarınızı örtmeye çalıştığınız bir gerekçeden ve kılıftan öte bir şey değildir. Oysa sizler bilmektesiniz ki bizim çağrımız, İslâm'a, davetin taşınmasına ve Hilâfet Devleti'nin kurulmasına yönelik barışçıl siyâsî bir çağrıdır. Faaliyetlerimize karşı çıkmanız durumunda, gece-gündüz Hilâfet'e, ona dâvet edenlere, onun için çalışanlara karşı savaşmayı sürdüren, araştırma merkezlerinde tüm dikkatlerini ve zihinlerini Allah'ın izniyle çok yakında kıyama kalkmaya hazırlanan muazzam devletimize nasıl karşı koyacaklarına yoğunlaştıran Kâfirlerin safında yer almış olursunuz.

Son olarak diyoruz ki; aranızda hiç dosdoğru bir adam yok mu? Hilâfet'e ve onun için çalışanlara nasıl karşı koyarsınız? Ümmet'in ümidi ve emeli olduğu halde böyle bir fikre, dâvete ve çalışmaya nasıl karşı koyarsınız? Sizleri ve Müslümanları, altında inim inim inlediğiniz zilletten kurtaracak olan Hilâfet için çalışmaya nasıl karşı koyarsınız? Hilâfet'in azîm tufanı karşısında nasıl durursunuz? Âhiretin hesabını hesaba katmamış, [بِمَاء كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ] "(Erimiş maden gibi) yüzleri haşlayan bir su ile" ^{[el-Kehf 29]} verilecek cevaptan korkmamış olsanız da şunu iyi biliniz ki Hilâfet, kendisine saldıranları ve karşı çıkanları dünyada hesaba çekecek ve kendisi ile Hilâfet arasında Doğu ile Batı arası kadar mesafe olsa, sığınacak bir barınak bulamayacaktır. Hâlâ akletmez misiniz?

Ey Müslümanlar, Ey Filistin Halkı! Sizleri Hilâfet fikri ve Ümmetin evlatlarından onun için çalışan muhlîslerin etrafında toplanmaya, bu fikre ve onun için çalışanlara saldıran herkese engel olmaya çağırıyoruz. Çünkü Hilâfet ve onun için çalışanlar ile savaşmak, İslâm ve Müslümanlar ile savaşmaktır, Kâfirlerin safında yer almaktır.

وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ "Zulmedenler yakında nasıl bir inkılapla devrileceklerini bileceklerdir."^{[Şuarâ 227]}

Biz tebliğ ettik, Sen şâhit ol Ey Allahım!

Bugünlerde Receb ayı idrâk ediyoruz ki bu ay, H. 28 Raceb-il Ferd 1342 tarihinde Hilâfet'in yıkıldığı aydır. O günden beri, Müslümanların diyârı Halîfe'den, boyunları bey'attan ve beldeleri İslâm hükümlerinden yoksun kaldı. Hilâfet farzların tâcıdır diyoruz, çünkü;

1.   İslâm Risâleti'nin tüm insanlara gelmiş bakımından, diğer risâletlerden farklılığı hususunda hiçbir mü'min ihtilafa düşmez. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا "Biz Seni, müjdeci ve uyarıcı olarak bütün insanlardan başkası için göndermedik." ^{[Sebe 28]} O, her zamana ve mekana uygundur ve sorunlar ne kadar değişirse değişsin, ne kadar çeşitlenirse çeşitlensin Kıyâmet Günü'ne kadar insanın tüm sorunlarına yönelik çözümler ihtivâ eder. Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur:  الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينً "İşte bugün, Size Dîninizi kemâle erdirdim. Üzerinize olan nîmetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslam'a râzı oldum." ^{[el-Mâ'ide 3]}

Kezâ İslâm, bir din ve hadârat olmasıyla da diğer ideolojilerden üstündür, insan vakıasına mutabık pratik vakıasıyla seçkindir ve teorik bir din olmayıp gereğince amel edilmek üzere indirilmiştir. Bu nedenle İslâm, sadece Akîdeyi ve çözümleri açıklayıcı fikirlerle sınırlandırılmaz. Bilakis, bu çözümleri uygulama keyfiyetini, Akîdeyi koruma keyfiyetini ve bu Akîdeyi âleme taşıma keyfiyetini de açıklamıştır. İşte onun metodu budur.

Metot, emîrler ve nehîyler gibi şer'î hükümlerdir. Her ne kadar imânın farziyeti ve irtidadın (dinden dönmenin) nehyi fikirden olsa da mürtede yönelik muamele ve üzerine hükümlerin tatbik edilmesi metottandır. Nitekim Allah [Subhânehu ve Te'alâ], iffetli olmayı emrettiği, zinâdan nehyettiği, ferdî mülkiyetin korunmasını emrettiği, hırsızlıktan nehyettiği gibi namusu koruma keyfiyetini, zinâ edenin cezâsını, yağmanın ve ihtilâsın hükümlerini ve hırsızlık haddini de açıklamıştır. İşte tüm bunlar, hiç sapmaksızın kendileriyle mukayyet olmanın farz olduğu şer'î hükümlerdir. Allah [Azze ve Celle] şöyle buyurmuştur:  فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا "Hayır! Rabbine and olsun ki onlar aralarında çıkan anlaşmazlıklarda Seni hakem kılıp içlerinden de bir sıkıntı duymaksızın verdiğin hükme tam bir teslimiyet ile teslim olmadıkları sürece imân etmiş olmazlar." ^{[en-Nîsa 65]} Ve şöyle buyurmuştur:  وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلاَ مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً مُّبِينًا  "Allah ve Rasûlü, bir işe hükmettikleri zaman mü'min bir erkek ve mü'mine bir kadına kendi işlerinde artık seçme hakkı yoktur. Her kim Allah'a ve Rasûlü'ne isyan ederse apaçık bir sapıklıkla sapıtmış olur." ^{[el-Ahzâb 36]}

Hâşâ Allah, infâz keyfiyetini beyân etmeksizin insanın sorunlarını çözmeye yönelik şer'î hükümler inzâl etmekten münezzehtir. Örneğin bize, zinâ etmeyiniz, hırsızlık yapmayınız ve içki içmeyiniz deyip de öylece bırakmaktan münezzehtir. Çünkü bu şekilde çözümler, vakıaya tatbik edilmesi imkansız teorik bir felsefeye dönüşür ki bu, küçük-büyük hiçbir şeyi bırakmaksızın insana her şeyi açıklayan ve beşere hevâdan ve akıldan çıkan hükümlerin hükmetmesine asla yer bırakmayan İslâm'ın tabiatına muhaliftir. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَاناً لِّكُلِّ شَيْءٍ "Kitâbı da Sana her şey için bir açıklama olarak indirdik." ^{[en-Nahl 89]} Kezâ Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] şöyle buyurmuştur:  لاَ يُؤْمِن أَحَدكُمْ حَتَّى يَكُون هَوَاهُ تَبَعًا لِمَا جِئْت بِهِ "Sizden biri îmân etmiş olmaz, tâ ki hevâsı getirdiklerime tâbi oluncaya kadar." ^{[el-Buhârî rivayet etti]} Bizlere İslâm ile hükmetmeyi emretmesi Allah'ın emirlerindendir ve İslâm'dan başkası ile hükmetmeyi nehyetmesi de Allah'ın nehiylerindendir. Allahu Subhânehu şöyle buyurmuştur:  وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ "Aralarında Allah'ın indirdikleri ile hükmet ve onların hevâlarına uyma! Allah'ın Sana indirdiklerinin bir kısmından Seni saptırmalarından sakın! Eğer yüz çevirirlerse bil ki Allah bununla ancak, günâhlarının bir kısmını onların başına belâ etmek ister. Muhakkak ki insanların bir çoğu da zâten fâsıklardır." ^{[el-Mâide 49]} Bizlere bu hükmetmenin, uygulama keyfiyetini de açıklamıştır. Zîra yönetime ilişkin olarak Hilâfet cihazlarının, Halîfe'ye bey'at şartlarının ve devletin cihâzlarının detaylarının açıklandığı tafsilî bir nizâmı şeriat kılmıştır ki o, Hilâfet Nizâmı'dır. ^{[Bunu tafsîli olarak, Hizb-ut Tahrir neşriyatlarından olan İslâm'da Yönetim Nizâmı ve Hilâfet Devleti'nin Cihâzları [Yönetimde ve İdârede] kitaplarında açıkladık]} İşte bu, Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e inzâl ettikleriyle hükmetme emrinin infâzına ilişkin İslâm'ın metodudur ve bu metot insanların, bir devlet dâhilinde Allah'ın Şeriatı'nı uygulamada kendilerine Allah'ın Kitâbı ve Nebîsinin Sünneti üzere vekil olacak Halîfe'ye bey'at ettikleri Hilâfet Nizâmı'dır. Böylelikle Ümmet'in Akîdesini muhâfaza edecek, açık küfrün izhârını engelleyecek, farzları infâz edecek, haramları yasaklayacak, zekâtı alacak, müstahak olanlara verecek, hadleri ikâme edecek, husumetleri fasledecek, insanların işlerini gözetecek, İslâm'ı bir risâlet olarak Dâvet ve Cihâd yoluyla tüm dünyaya taşıyacaktır. Böylece İslâm, insanlara tatbik edilmekle ve dünyaya taşınmakla yeryüzünde capcanlı ilerleyecektir. Bu ise, Hilâfet olmadan kesinlikle mümkün değildir. İşte bu nedenle Hilâfet, farzların tâcı olmuştur.

2.   İnsan tabiatı gereği, içgüdülerinin ve uzvî ihtiyaçlarının doyurulmasına muhtaçtır. Bu doyurulma da muayyen bir tanzîme muhtaçtır. Aksi takdirde insan, mutsuzluk içerisinde mustarip bir halde yaşar. Oysa insan, bizzat kendisi için nizâm koyamaz. Çünkü eksiktir, acizdir ve başkasına muhtaçtır. Dolayısıyla bu nizâm, insanı ve insanla birlikte o içgüdüleri ve uzvî ihtiyaçları yaratan Yaratıcı'dan gelmelidir ki O, bu doyumun tanzîm keyfiyetini en iyi bilen Allah Subhânehu'dur. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  أَلاَ يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ  "Hiç yaratan bilmez mi? O, Latîf'tir, Habîr'dir." ^{[el-Mulk 14]} Binaenaleyh Efendimiz Muhammed [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in risâleti, insanın içgüdülerinin ve uzvî ihtiyaçlarının doyumunun düzenlemesi amacıyla Yaratıcı tarafından inzâl edilmiş nizâmdır. Zîra ibâdetlere mahsus bir nizâm kılınarak bu nizâm çerçevesinde tedeyyün içgüdüsünün doyumu düzenlenmiş, içtimâî bir nizâm kılınarak bu nizâm çerçevesinde nevî içgüdüsünün doyumu düzenlenmiş, iktisâdî ve siyâsî bir nizâm kılınarak bu nizâm çerçevesinde bekâ içgüdüsünün doyumu düzenlenmiş, yiyeceklere ve içeceklere ilişkin bir nizâm kılınarak bu nizâm çerçevesinde uzvî ihtiyaçların doyumu düzenlenmiştir. Ancak bu nizâmlar ve hükümler, özet ve genel olarak okuduğumuz kitapların derinliklerinde kaldığı sürece insanın hayatını tanzîm etmekten uzak kalır. Tam aksine mutluluğa ve mutmainliğe götürecek doyumun gerçekleşmesi için bunların hayatta fiilen tatbik edilmesi kaçınılmazdır. Zîra Allahu Te'alâ'nın şu kavli:  وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ  "Onlara karşı gücünüz yettiğince kuvvetten ve (Cihâd için beslenen) savaş atlarından hazırlayın ki hem Allah'ın düşmanlarını, hem kendi düşmanlarınızı korkutasınız." ^{[el-Enfâl 60]} Ve şu kavli:  وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا  "Allah, alış verişi helal, fâizi haram kıldı." ^{[el-Bakara 275]} Ve şu kavli:   وَلاَ تَنكِحُواْ الْمُشْرِكَاتِ حَتَّى يُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ  "İmân edinceye kadar müşrike kadınlarla evlenmeyin. Mü'mine bir câriye, velev hoşunuza gitse de müşrike bir kadından kesinlikle daha hayırlıdır." ^{[el-Bakara 221]} Ve Allah'ın diğer hükümlerinin sonuçları, İslâm yönetime getirilmedikçe asla tezâhür edemez. İslâm ise, insanları bu hükümlerle mükellef kılacak ve bunlara muhâlefet eden herkesi cezalandıracak Hilâfet kurulmadıkça asla yönetime gelemez. Hilâfet'in kurulması ise Ümmet, Allah'ın hükümlerini infâz edecek ve içgüdülerin ve uzvî ihtiyaçların Allah'ın şeriatına göre doyurulması için insanların ilişkilerini bu hükümler esâsına göre tanzîm edecek Halîfe'ye -gönüllü ve muhayyer olarak- otoritesini bey'at yoluyla vermedikçe asla gerçekleşemez. Yine buradan da Hilâfet'in farzların tâcı olduğu ortaya çıkmaktadır.

3.   Toplum açısından baktığımızda görürüz ki, toplumun yükselişi ve insanların huzuru, insanların maslahat olarak değerlendirdikleri şeylere, ilişkilerini düzenleyen nizâmlara ve insanlar nezdinde kanaatleri ve duyguları şekillendiren fikirlere dayanır. Dolayısıyla hem maslahatların yüksek olması, hem de nizâmların sahîh olması gerekir. Pratik vakıa ortaya koymuştur ki insan, kendisi için sahîh bir nizâm koymaya veya yüksek maslahatlar belirlemeye muktedir değildir. İnsan, hidâyetsiz bir şekilde bırakıldığında da kızları diri diri toprağa gömer, yol keser, taşa tapar, zîna eder ve nesebi helâk eder. Dolayısıyla Allah [Subhânehû ve Te'alâ] insana, yüksek maslahatları, aydın fikirleri ve yüce duyguları açıklayan Rabbânî bir nizâm göndermedikçe kerîm bir hayat yaşayamaz. Böylece insanı, kendisine faydalı olanlara irşâd eder, hayrı ve şerri, haseni ve kabihi belirler. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  فَلاَ تَضْرِبُواْ لِلّهِ الأَمْثَالَ إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ "Allah'a asla emsâller (benzerler) göstermeyin. Şüphesiz Allah bilir, ama siz bilmezsiniz." ^{[en-Nahl 74]} İşte şer'î nizâmın, insanların ilişkilerinde somutlaşmasına yönelik kendisine özgü bir metodu vardır ki o, Hilâfet'tir. Çünkü İslâm esâsına göre ilişkilerin tanzîm edilmesi, husumetlerin fasledilmesi ve maslahatların gözetilmesi, Allah'ın inzâl ettikleriyle hükmedilmedikçe mümkün olmaz. Bu da Hilâfet Nizâmı olmadıkça mümkün olmaz. el-Mustafâ [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in sîretini araştırdığımızda, Aleyhi's Salâtu ve's Selâm'ın, Mekke'de iken ne insanların maslahatlarını gözettiğini, ne husumetleri faslettiğini, ne orduyu teçhiz ettiğini, ne de envâ-i türde işkenceye maruz kaldıkları halde Ashâbı için bir şey yaptığını görürüz. Çünkü o zaman ne İslâm Mekke toplumunun nizâmı, ne de Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] yöneticisi idi. Ancak O, el-Medîne'de iktidarı teslim alır almaz insanlar arasında hükmetti, husumetleri fasletti, zekatı toplayıp dağıttı, hadleri ikâme etti, valîler atadı, elçileri karşıladı, muahedeler yaptı, insanları Allah'ın indirdikleri siyâset etti ve maslahatlarını İslâm ile gözetti. Ebu Bekr, Umer, Usmân ve Alî [RadiyAllahu Anhum Ecmaîn] bu şekilde O'na halef olarak Nübüvvet Metodu hattı üzerinde yürüdüler. Ümmet'in Akîdesini korudular, Kur'an'ı topladılar ve insanların gözetilmesinde en seçkin örnekler sergilediler. Toplumları, İslâm esâsına göre siyâset ettiler, yüksek maslahatlara, fikirlere ve duygulara sahip oldular ve insanlar, Allah'ın Dîni'nin tatbikinin saadeti sayesinde mesut ve mutmain bir şekilde yaşadılar. Gerçekten farzların tâcı olan Hilâfet olmasaydı bunlar nasıl olurdu?

4.   Hilâfet'in farzların tâcı olduğunu teyit eden hususlardan biri de Allahu [Subhânehu ve Te'alâ]'nın İslâm'ın tebliğini ve dünyaya taşınmasını emretmesidir. Bu da Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in sîretinde gayet açıktır, nitekim şöyle buyurmuştur:  يا عم، إنما أردتهم على كلمة واحدة تدين لهم بها العرب وتؤدي إليهم بها العجم الجزية... "Ey Amca! Ben onlardan ancak öyle bir tek söz istiyorum ki sayesinde Araplar kendilerine boyun bükerler ve sayesinde Acemler (Arap olmayanlar) kendilerine cizye öderler." Buna en keskin delîl, İkinci Akabe Bey'atı'nın metninde geçer. Orada el-Abbâs ibn-u Nadlet-el Evsî şöyle diyordu: { يا معشر الأوس والخزرج، تعلمون على ما تقدمون عليه؟ إنّما تقدمون على حرب الأحمر والأبيض وعلى حرب ملوك الدنيا } "Ey el-Evs ve el-Hazrec topluluğu! Sizler ne yapmak üzere olduğunuzun farkında mısınız? Sizin yapmak üzere olduğunuz şey ancak, hem kızıla ve beyaza savaş açmaktır, hem dünyanın krallarına savaş açmaktır." O kadar ki bu, Harb Bey'ati diye adlandırılmıştır. İşte Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem], el-Medîne'de İslâmî yönetimin ikâmesinden sonra ve İslâmî Devlet'in yöneticisi olmasıyla birlikte, Rabbinin risâletini, el-Medîne sınırlarını aşarak Dâvet ve Cihâd yoluyla diğer milletlere ve ümmetlere taşımış, taşıdığı bu dâvet şöyle olmuştur:  فَادْعُهُمْ إِلَى ثَلاَثِ خِصَالٍ أو خِلاَلٍ فَأَيَّتُهُنَّ مَا أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ، ثَمَّ ادْعُهُمْ إِلَى الإِسْلاَمِ فَإِنْ أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ، ثَمَّ ادْعُهُمْ إِلَى التَّحَوُّلِ مِنْ دَارِهِمْ إِلَى دَارِ الْمُهَاجِرِينَ وَأخْبِرْهُمْ اِنَّهُمْ إِنْ فَعَلُوا ذَلِكَ فَلَهُمْ مَا لِلْمُهَاجِرِينَ وَعَلَيْهِمْ مَا عَلَى الْمُهَاجِرِينَ، فَإِنْ أَبَوْا أَنْ يَتَحَوَّلُوا مِنْهَا فَأخْبِرْهُمْ اَنَّهُمْ يَكُونُونَ كَأَعْرَابِ الْمُسْلِمِينَ يَجْرِي عَلَيْهِمْ حُكْمُ اللهِ الَّذِي يَجْرِي عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَكُونَ لَهُمْ فِي الْغَنِيمَةِ وَالْفَيْءِ شَيْءٌ إِلاَّ أَنْ يَجَاهِدُوا مَعَ الْمُسْلِمِينَ، فَإِنْ هُمْ أَبَوْا فَسَلْهُمُ الْجِزْيَةَ، فَإِنْ هُمْ أَجَابُوكَ فَاقْبَلْ مِنْهُمْ وَكُفَّ عَنْهُمْ، فَإِنْ هُمْ أَبَوْا فَاسْتَعِنْ بِاللهِ عَلَيْهِمْ وَقَاتِلُهُمْ "Onları üç haslete yahut sıfata dâvet et. Bunlardan hangisinde sana icâbet ederlerse, onlardan kabul et ve artık onlardan elini çek! Sonra onları İslâm'a dâvet et, eğer sana icâbet ederlerse, onlardan kabul et ve artık onlardan elini çek! Sonra kendi dârlarından (beldelerinden) Dâr-ul Muhâcîrûn'a (Dâr-ul İslâm'a) ayrılmaya (hicrete) dâvet et ve onlara haber ver ki bunu yapmaları halinde muhâcirlerin lehine olan onların da lehine olur, muhâcirlerin aleyhine olan onların da aleyhine olur. Eğer oralardan (beldelerinden) ayrılmayı reddederlerse, onlara haber ver ki Müslüman A'râbîler (bedevîler) gibi olurlar; Mü'minler üzerine icrâ edilen Allah'ın hükmü onların da üzerine icrâ edilir, ama onların ğanîmette ^{[savaş yoluyla düşmandan alınan mal]} ve feyde ^{[savaş olmadan düşmandan alınan mal]} hiçbir hakkı olmaz, Müslümanlar ile birlikte Cihâd etmeleri müstesnâ. Eğer (böyle Müslüman olmayı) reddederlerse, onlardan cizye iste. Eğer sana icâbet ederlerse, onlardan kabul et ve artık onlardan elini çek! (Bunu da) reddederlerse, onlara karşı Allah'tan yardım iste ve onlarla savaş!" ^{[Sahîh-i Muslim]} İslâm'ın Dâvet ve Cihâd yoluyla taşınması, Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in üzerinde seyrettiği metot ile Müslümanlara farzdır. Ancak bu, öncelikle İslâm'ın Müslümanların üzerine tatbîk edilmesine ve İslâm'a yönelen insanların yönlerini çevireceği bir Dâr-ul İslâm'ın ikâmesine muhtaçtır. Bu da Hilâfet ikâme edilmedikçe mümkün olmaz. Ayrıca Ümmet'in enerjisinin ve azminin tek bir liderlik altında organize edilmesine muhtaçtır. Bu da İslâm'ı tatbîk edecek, Dâvet ve Cihâd yoluyla Ümmet ile birlikte dünyaya taşıyacak bir Halîfe'ye bey'at edilmedikçe gerçekleşmez. Dolayısıyla buradan da Hilâfet, farzların tâcı olmaktadır. Üstelik bu ifâde, Müslümanlara hiç de yabancı bir ifâde değildir. Bilakis Ümmet'in muteber alîmleri, Hilâfet'in farzların tâcı olduğu hususunda ittifak etmişlerdir. Örneklerden sadece biri İmâm el-Mâverdî, "Edeb-ud Dunyâ ve'd Dîn" isimli kitâbındaki ifadesidir: "Sultân'ı zâil olup da hükümleri değiştirilmemiş ve alâmetleri silinmeye yüz tutmamış bir dîn yoktur... Zîra sultânda, dîni korumak, onu savunmak ve onda arzuları uzaklaştırmak vardır... Bu iki açıdan, sultân'ı ile dînin korunması için zamanının sultân'ı olacak bir imâmın (halîfenin) ikâmesi ve bu sultân'ın dînin sünnetleri (metotları) ve hükümleri üzere yürürlükte olması farzdır." İmâm İbn-u Hazm ise "el-Mahallâ" kitabında şöyle der: "İmâmın (halîfenin) ölümünden sonra yeni imâm seçiminde üç günden fazla tereddüt etmek câiz değildir." Yine "el-Fasl fî'l Milel ve'n Nihal" kitabında da şöyle der: "Aklî bir zaruret ve aksiyom olarak öğrendik ki Allah'ın insanlara, farz kıldığı hükümleri, bu cümleden mâlîye, cezalar, kan (hükümleri), nikah (hükümleri), mazluma insaf ve kısas almaya ilişkin hükümleri ikâme etmeleri... bütün bunlar imâm (halîfe) olmadıkça asla mümkün olmaz." Yine İmâm Ahmed ibn-u Hanbel, fitneyi şöyle tanımlar: "Fitne, insanların işlerini yürütecek bir imâmın (halîfenin) bulunmadığı zamandır." İmâm el-Ğazâlî de şöyle der: "Dîn ve Sultân ikiz kardeştir. Onun için denilmiştir ki dîn esâstır ve sultân muhâfızdır. (Sultânın) esâsı olmazsa yıkılır, gider. (Dînin) muhâfızı olmazsa, kaybolur, gider." İmâm İbn-u Teymiyye ise "es-Siyâset-uş Şer'îyye" kitabında şöyle der: "Bilinmelidir ki insanların velâyet-i emr'i (yöneticiliği) dînin en azîm farzlarındandır, hatta onsuz dîn kâim olmaz."

Böylelikle Hilâfet'in niçin farzların tâcı olduğu ortaya çıkmaktadır. Çünkü Hilâfet kurulmadıkça Allah'ın hükümlerinin yeryüzünde bulunması imkânsızdır. O halde Hilâfet, Ümmet'in en öncelikli meselesi, hayat-memat meselesi olmalıdır. Zîra Hilâfet olmaksızın insanların hayatını, namusunu, malını, aklını ve şerefini koruyan farzların hiçbiri icra edilemez. Hilâfet'ten başka kısâsı tatbîk edecek, malı güvence altına alacak, hırsızlığa mâni olacak ve namusları koruyacak kim vardır?! Kezâ Hilâfet'ten başka, Cihâd için hazırlık yapacak, orduyu harekete geçirecek, düşmanları korkutacak, Müslümanların izzetini koruyacak, kadınların, yaşlıların ve çocukların himâyesi için genel seferberlik ilân edecek olan kim vardır?! Bütün bunlar ölüm-kalım meselesi olduğuna göre Hilâfet, en üst önceliğe sahip başlıca hayatî mesele olarak algılanmaya müstahaktır. Hilâfet'in hayatî mesele addedilmesi gerektiğine dair delîller, Allah'ın Kerîm Kitâbı'ndan, Kerîm Rasûlü'nün Sünneti'nden ve Kerîm Sahâbenin icmâından derlenmiştir. Zîra Allah [Subhânehu ve Te'alâ] zikrettiğimiz pek çok âyette İslâm ile hükmetmemizi emrederken Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] de pek çok kez Halîfe'ye bey'at etmemizi emretmiştir. İmâm Muslim, Nebî [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir:  مَنْ خَلَعَ يَدًا مِنْ طَاعَةٍ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لا حُجَّةَ لَهُ وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً "Her kim itaatten elini çekerse, Kıyâmet Günü'nde lehine hiçbir delil bulunmaksızın Allahu Te'alâ'nın karşısına çıkar. Her kim de boynunda bey'at olmadan ölürse câhiliye ölümü ile ölmüş olur." Sahâbe [Rıdvânullahi Aleyhim] ise Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in irtihâli ardından bir Halîfe çıkarılması farîzası üzerinde icmâ etmişlerdir. O kadar ki Rasûl [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in pak naaşını defnetmemişler, iki gece kefenlenmiş halde yatağında bırakıp Halîfe seçimi ile meşgul olmuşlardır.

Ey Müslümanlar! Müslümanlar için bir Halîfe'nin ikâmesini ihmâl etmek, en büyük mâsiyetlerden bir mâsiyettir. Çünkü bu, dînin hükümlerinin ikâmesinin, dahası İslâm'ın hayat sahasındaki varlığının kendisine bağlı olduğu İslâm'ın farzlarından en önemli bir farzın ikâmesini ihmâl etmektir. O takdirde Müslümanlar, kendileri için bir Halîfe'nin ikâmesini ihmal etmekle hep birlikte büyük bir günah işlemiş olurlar. Eğer bu ihmâlkârlık üzerinde ittifak ederlerse, günah dünyanın her yerindeki her bir ferdin üzerine terettüp eder.

Eğer bazı Müslümanlar, bir Halîfe'nin çıkarılması için çalışırlarken diğer bir kısmı çalışmazlarsa günah, Halîfe'nin ikâmesi için çalışanlardan düşer ve Halîfe'yi ikâme edinceye kadar diğerleri üzerinde farz olarak kalır. Çünkü bir farzın yerine getirilmesiyle meşgul olmak; yerine getirmek için uğraşıldığından ve yerine getirilmesini sağlamaya karşı duran engellerin kerih görülmesinden dolayı, vaktinde yerine getirilmemesinden ve hiç yerine getirilmemesinden kaynaklanan günahı düşürür. Bu farzı yerine getirmeye yönelik çalışma içinde çaba harcamayanlar ise, Halîfenin gitmesinin üzerinden üç gün geçtiği andan Halîfe yeniden seçilinceye kadar bu günahı boyunlarında taşırlar. Çünkü Allah onlara bir farzı emrettiği halde onlar bunu yerine getirmemişler, yerine getirilmesine yönelik çalışma içinde çaba da harcamamışlar, işte bunun için günaha müstahak olmuşlar, dolayısıyla dünyada ve Âhirette Allah'ın azâbına ve aşağılamasına müstahak olmuşlardır. Halîfenin ikâmesi yahut ikâmesine yönelik çalışmalar konusunda yerlerinde oturmalarından dolayı günaha müstahak olmaları, Müslümanın onu, yani Allah'ın emrettiği farzlardan herhangi bir farzı, hele ki sayesinde farzların uygulanabildiği ve dînin hükümlerinin ikâme edilebildiği, İslâm'ın konumunun yükseltilebildiği ve Allah'ın kelimesinin hem İslâm beldelerinde hem de dünyanın dört bir yanında en yüce haline getirilebildiği bir farzı terk etmesi halinde azâba müstahak olacağı hususunda açıkça görülmektedir.

Binâenaleyh Allah'ın, dînin ikâmesi için kendisine farz kıldığını yerine getirmede, yeryüzündeki hiçbir Müslümanın yerine oturmak hususunda özrü, mazereti yoktur. Dikkat ediniz o, yeryüzünün Hilâfet'ten mahrum olduğu ve ne Allah'ın hurumâtının muhâfazası için Allah'ın hadlerini yerine getirildiği, ne dînin hükümlerinin yerine getirildiği, ne de Müslümanlar topluluğunun [لا إله إلا الله محمد رسول الله] râyesi altında toplanabildiği bir sırada Müslümanlar için bir Halîfenin ikâmesi için çalışmaktır. Muhakkak ki bu farz yerine getirilinceye kadar, yerine getirmekten geri kalmak hususunda İslâm'da hiçbir ruhsat yoktur. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ⁽²⁴⁾ وَاتَّقُواْ فِتْنَةً لاَّ تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمْ خَآصَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ "Ey imân edenler! Allah ve Rasûlu sizi, size hayat verene çağırdığında icâbet edin. Bilin ki Allah kişi ile kalbi arasına girer ve siz muhakkak O'nun huzurunda toplanacaksınız. ⁽²⁴⁾ İçinizden sadece zulmedenlere erişmekle kalmayacak bir fitneden sakının. Muhakkak ki Allah, İkâbı Şedîd olandır." ^{[el-Enfâl 24-25]}

Devletlerarası Ceza Mahkemesi Başsavcısı Luis Moreno-Ocampo, Darfûr'da soykırım yapmak, savaş suçları ve insanlığa karşı cürümler işlemek suçlamasıyla Sudan Devlet Başkanı Umer el-Beşîr hakkında tutuklama kararı çıkardı. Bu tür olaylarda her zaman olduğu gibi öfke ve eleştiri yürüyüşleri düzenlemek için insanlar toplandılar, gazetelere ve benzeri yayın organlarına beyânatlar vermek için birbirleriyle yarıştılar.

Bu vakıa karşısında aşağıdaki hakîkatleri açıklamak kaçınılmazdır:

1.   Darfûr'da dönen çatışma, Amerika ve Avrupa [İngiltere ve Fransa] arasında devletlerarası bir çatışmadır. Amerika Güney Sudan'da tek başına kalınca, İngiltere ve Fransa, Darfûr'da kendilerinin de bir payı olmasını istediler. Hükümet ve isyancı hareketler, işte bu çatışmanın birer aracı olmaktan öte bir şey değildirler.

2.   Devletlerarası Ceza Mahkemesi, bu çatışmada Avrupa'nın araçlarından bir araçtır. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Nâfi Alî Nâfi'nin mahkemeyi tanımlayan şu sözü bunu teyit etmektedir: "Ben diyorum ki bu, Avrupa zulüm mahkemesidir, devletlerarası zulüm (suç) mahkemesi değildir..." Buna ilâveten Hartum'daki Amerikan Sefâreti Maslahatgüzarı Alberto Fernandez şöyle diyordu: "Amerika, ‘Roma Antlaşması'nı' imzalayan ve onaylayan devletlerden biri değildir... Dolayısıyla Devletlerarası Ceza Mahkemesi Başsavcısı Luis Moreno-Ocampo'nun Cumhurbaşkanı Mareşal Umer el-Beşîr'e karşı attığı adımlarla hiçbir alakamız yoktur." Açıktır ki Ocampo'nun yaptıkları, Darfûr'da isyancılar lehine daha fazla tavizler verilmesi ve dolayısıyla Güney Sudan'da kaybettiği nüfuzun daha büyüğüne Darfûr'da sahip olması için Avrupa baskısının dairesi kapsamına girmektedir.

3.   Bu mahkeme, Darfûr'daki suçlara bakma meşruiyetini, Güvenlik Konseyi'nin, yani Sudan'ın üyesi olduğu Birleşmiş Milletler'in verdiği yetki ile elde etmiştir. Oysa herkes bilmektedir ki Birleşmiş Milletler, İslâm Akîdesi esâsına dayanmayan bir örgüttür. Hem o, hem onun organları ve görevlendirdiği kurumlar, ele aldıkları meseleleri, Allah'ın indirdiklerini dışlayıp büyük Sömürgeci Kâfir devletlerin çıkarlarını gerçekleştirecek hükümler ile çözmekte veya hükmetmektedirler.

Bize düşen, kendimizi Sömürgeci Kâfirin ilmiğinden kurtarmamızdır. Bu da azîm İslâm ideolojisi ve onun devleti olan Râşidî Hilâfet dışında hiçbir şey ile mümkün değildir. Çünkü;

• Amerika, İngiltere, Fransa, Rusya vb. gibi, beldelerimize tamah eden Sömürgeci Kâfir devletlerin nüfuzunu sökmeye muktedir olan ancak Hilâfet'tir. Üstelik Hilâfet, Müslümanların beldelerine komplo kuran ve casusluk yapan sefâretlerini kapattıktan sonra onlarla hiçbir diplomatik ilişki kurmayacaktır.
• Hilâfet, ideolojik bir devlet olması itibarıyla, Birleşmiş Milletler, Devletlerarası Ceza Mahkemesi ve büyük devletlerin çıkarlarından başkasına hizmet etmeyen diğer tüm zâlim Küfür kurumları gibi, İslâm esâsından başka bir esâsa dayanan herhangi bir örgüte üye olmayacaktır.
• Hilâfet, ayıpları ayân olmuş ve fesâtları gün yüzüne çıkmış bu tür kurumları ifşâ etmeye çalışır ve de çalışacaktır.
• Hilâfet, Darfûr ve diğer yerlerde insanları adalet ve ihsân ile gözetecek, Müslümanların dokunulmazlarında, kanlarında, ırzlarında ve mallarında ifrâta kaçmayacaktır. Dahası bu dokunulmazları çiğnemeye tevessül eden herkesi İslâm'ın hükümleri ve hadleri ile cezalandıracaktır.

O halde Hilâfet... Hilâfet... Ey Müslümanlar...! Zîra o, Rabbinizin farzıdır, izzetinizin kaynağıdır, düşmanınızın kahrıdır, topraklarınızın kurtarıcısıdır, dünyanın dört bir tarafında hayrın ve adaletin minâresidir.

Amerikan Genelkurmay Başkanı General Michael Mullen, 12 Temmuz günü Pakistan'a acil bir ziyâret düzenledi. Birkaç saat içinde Devlet Başkanı Perviz Müşerref, Başbakan Gilânî, Genelkurmay Başkanı, İçişleri Danışmanı, Esfendiyar Vâli, Mahmud Açakzay ve Efrasyab Hattak ile görüştü. Bu hızlı trafik, esen kasırganın şiddetini göstermesi açısından yeterliydi. Pakistan Genelkurmay Başkanı General Eşfak Kiyânî ile görüşmesi ardından kıdemli bir köşe yazarı ile görüştü ve Pakistan'ın oldukça zayıf olduğu ve Amerika'nın muhtemel bir saldırısına aynen karşılık verebilecek bir durumda olmadığı izlenimi verdi. Diğer taraftan Başbakan Yûsuf Rızâ Gilânî de, boğaya kızıl paçavra sallarcasına şöyle dedi: "Kabileler bölgesinde, 11 Eylül benzeri bir saldırıya yol açabilecek derecede çok yabancı (direnişçi) var."

Tüm bunlar, Amerika'nın Pakistan'a saldırması halinde hükümetin de ordunun da direniş gösterme irâdesinden mahrum olduğunu açıkça işaret etmektedir. Gerçekte onlar, Amerika'nın FATA'daki ^{[Federal Yönetimli Kabileler Bölgesi]} yabancılara karşı harekete geçmesine haklılık kazandıracak ve halkın silahlı kuvvetlerden intikam beklentisi içinde olmamasını sağlayacak şekilde saldırı lehine bir kamuoyu oluşturmaya çalışmaktadırlar. Oysa hâkim hakîkat şudur; Irak'ta ve Afganistan'da silahça ve teçhizatça yetersiz mücâhitleri hezîmete uğratmaktan âciz kalan Amerikan ordusu, Pakistan ordusuyla nasıl savaşabilir? Dahası Amerikalılara göre de bu ordu "inceldiği yerden kopmak üzere" olacak kadar gergin iken Amerika ne cüretle Pakistan'a savaş açabilir? Cumhuriyetçiler, hem de seçim yılında, Pakistan'la savaş halinde birkaç bin ceset torbası görmeyi hazmedebilirler mi? Kesinlikle hayır! Aslında General Mullen Pakistan'ı, Amerika'nın Pakistan içlerine sınırlı bir sınır-ötesi operasyon düzenlemesi halinde Pakistan ordusunun buna karşı koymayacağı garantisini almak için ziyâret etmiştir. Ancak General "Sâhib"in ^{[Başkomutana, Genelkurmay Başkanına kinâyedir]} ülkeyi ve halkını korumaya ciğeri ve cesâreti yoksa, bu milletten bir elveda hediyesi yahut madalyası kabul edip bu önemli konumu, Pakistan halkını korumaya muktedir bir generale bırakması daha hayırlı olur.

Ey Müslümanlar! Bu yöneticiler Amerika'ya sâdıktır, size değil! Artık bu yöneticileri başınızdan savıp Hilâfet'i kurmanızın tam zamanıdır. Ey ordu saflarındaki samimi ve dürüst komutanlar! Hâlâ Amerikan menfaatleri için kullanılmaya devam mı edeceksiniz, yoksa sorumluluğunuzun gereğini yerine getirip Hilâfet'in yeniden kurulması için Hizb-ut Tahrir'e destek ve nusret mi vereceksiniz?