Lübnan halkı haftalarca siyâsî çevrelerde ve medya organlarında yaşanan, Lübnan zirveye katılacak mı yoksa boykot mu edecek(?), Katılırsa kim temsil edecek(?) ve hangi düzeyde katılacak(?) tartışması ile meşgul edildi... Her grup, gerek katılıma, gerekse boykota ilişkin görüşünü teyit edecek gerekçeler ve argümanlar derleyip toplamaya başladı. Bu manzarada dikkat çekici şey şu ki hem muhalefet, hem de hükümet yanlıları zirvenin birkaç gün öncesine kadar bu hususta ortak bir görüş üzerinde istikrar bulmamış iken dışarıdan gelen sinyal ile her grup tavrını netleştirir netleştirmez son çeyrek saatte her biri diğer grubun tavrını şiddetle eleştirmeye başladı. Böylece her iki taraf ta tavırlar çekişmesinin ve tartışmasının, ideolojik veya siyâsî arka plandan hâli olsa da haddizatında bir talep haline geldiğini bir kez daha kanıtladılar.

Artık zirve düzenlenmiş veya düzenlenmemiş, Lübnan boykot etmiş veya etmemiş ne fark eder? Her sene düzenlenen bu zirveler silsilesinin ne zaman bir faydası ve etkisi oldu ki? Bunaltıcı protokoller haline dönüşen bu zirveler, Lübnan ve diğer Arap beldelerinin halklarına ne kazandırdı ki?! Hükümetin ileri sürdüğü boykot gerekçelerine gelince:

• "Lübnan Cumhurbaşkanı seçiminin ertelenmesi"; peki, öteki devletin iradesi ile Cumhurbaşkanı seçiminin ertelendiği, sunî sınırlar dışında pazarlıklar ve anlaşmalar yapılmadıkça atanamadığı bu devlet kimdir?!
• "Lübnanlıların mevcut vakıaya adaptasyona ısrarla karşı çıkması"; sözü edilen hangi Lübnanlıdır? Bir kişinin "Lübnan irâdesinden" bahsedebilmesi için hiç değilse çoğunlunun aynı yönde hareket ettiği parmakla gösterilecek tek bir "Lübnan halkı" diye bir varlık mı var?! Yoksa Fransa'nın türettiği, fırkacı çıkarların, yakın bölgesel veya uzak devletlerarası esintilerin değişkenliğine göre bukalemun gibi günübirlik didişen, birleşen ve ayrışan göçebe topluluklardan müteşekkil bir varlık mı?!
• "Lübnan'ın, Nasranî bir Cumhurbaşkanı ile temsil edileceği vurgusu"; bu ise öteki "Müslüman" Cumhurbaşkanlarının kimliğini imâ etmek ve Cumhurbaşkanlığını korumayı kendileri için bir güvence olarak gören Nasrânileri tatmin etmektir. Diyoruz ki Lübnan'ı temsil edecek Cumhurbaşkanının Mârunî olmasındaki sunî ısrara rağmen, bıktırıcı Arap zirvelerinde bir araya gelen liderlerin hareket noktası asla İslâm olmamıştır. Zîra bu kimseler, onlarca yıldan beri dîni, siyâsetten, toplumdan ve yasamadan koparmışlar ve iki noktadan hareket edegelmişlerdir: tahtların sağlamlaştırmak ve ikincisi, ülkelerinde büyük devletlerin çıkarlarını gözetmek! Halklarının yaşamını İslâm nizâmlarına göre gözetmek bir an olsun akıllarına gelmemiştir. Oysa onlar insanların işlerini gözetmede İslâm'a dayanmış olsalar, Müslüman olsun, gayr-i Müslim olsun ülke halkının sorunları Allah'ın izniyle halloluverirdi. Cumhurbaşkanlığı makamını koruyarak Lübnan'daki Nasranîlerin tatmin olmasına gelince; diyoruz ki Nasranîlerin ve diğer Lübnan halkının tatmin edilmesi, onlara herhangi bir makamı garanti etmekle olmaz. Bilakis insanların hayattaki işlerini, sahih çözüme muhtaç birer insanî sorun olmaları itibarıyla çözecek yegâne sağlıklı yöntem, kat'î îtikâdımıza göre kuşkusuz, Allahu Te'alâ'nın âlemlere rahmet olarak indirdiği İslâm Nizâmı'nın tatbik edilmesidir.
• "Boykot, Lübnan'ın egemenliğine ve bağımsızlığına saygı gösterilmesi gerekliliğini vurgulamak ve içişlerine yönelik hârici müdahaleleri reddetmek için bir fırsattır"; Hükümet böyle bir açıklama yapmasına karşın, hem hükümet, hem de muhalefet liderleri sabah-akşam çözümün ancak dışarıdan geleceğini tekrarlayıp durmaktadırlar.

Son bir soru: Hükümetin boykot etmeyi kararlaştırdığı zirve, (Suriye'nin başkenti Şam'da düzenlenen Arap Birliği Zirvesi) başka bir başkentte düzenlenmiş olsaydı, muhalefet, "Kaybeden, zirveyi boykot eden devletin kendisi olacaktır" şeklinde bir açıklama da yapmışken hükümete bu denli saldıracak mıydı?!

Dolayısıyla zirveye katılmak yada boykot etmek ekseninde, bu veya şu grubun sergileyeceği tavırlar, kendilerinin entrikalar yumağında ve çelişkiler mantığından hareketinden ötürü falanca yahut filanca safta alıp almamanın ötesinde, bizleri ilgilendiren konu, kamuoyuna aşağıdaki gerçekleri ve ideolojik ilkeleri hatırlatmaktır:

1.   "Birlik" şeklinde tanımlanmasına karşın, Arap Birliği, hiçbir zaman bünyesindeki devletleri birleştirmek için var olmamıştır, bilakis amacı dâima, onların tek bir ümmet olarak tek bir devlet halinde olmalarını engellemek üzere alternatif teşkil etmek olmuştur. Dolayısıyla bu Arap Birliği denilen yapı, I. Dünya Savaşı'ndan sonraki süreçte sömürgecilik ile birlikte ortaya çıkan parçalanmışlığı perçinlemek için kurulmuştur.

2.   Arap Birliği denilen bu yapılanma, Lübnan sorunu için hiçbir çözüm sunmamıştır, sunmayacaktır da. Zîra Lübnan sorununun kökeninde, bu İslâmî bölgenin bağrında bir sıcak nokta olarak kalsın diye Fransa'nın parçalanmış bir varlık olarak icat etmesi vardır.

3.   Lübnan sorunu, Osmanlılar döneminde Hilâfet Devleti'ne karşı komplo bağlamında Avrupa devletlerinin Lübnan dağına nüfuz etmeleri ile başlayıp ardından Fransa'nın devlet dinamiklerinden mahrum "Lübnan" adında yeni bir varlığın kurulduğunu açıklamasıyla kötüleştiğine göre bu sorun, yüzyıllar boyunca parçası olduğu tabiî dokusuna ve kültürel yapısına dönmedikçe çözülmeyecektir. Bu varlık sorunu çözülünceye dek, hem ülkedeki tüm yetkililere, hem de insanların geleceklerine tahakküm edenlere, insanlar hakkında Allah'tan ittikâ etmeleri ve onları yerel, bölgesel ve devletlerarası güçlerin planları uğrunda kurban etmekten vazgeçmeleri çağrımızı yineleyeceğiz.

Falanca veya filanca bir gruptan herhangi bir liderin, etkilediği insanları peşinden sürükleyen bir nutuk atması, o anda sıkılan maganda kurşunlara hedef olan insanların ölmesi ve yaralanması, mülklerinin tahrip edilmesi, rasgele her tarafa ateş açılması, bombalar patlatılması... bütün bu vâkıaları eleştirmenin ötesinde nefretle kınadığımızı ifade etmeden de geçemeyiz. O halde hasımlarına kurşun sıkmaktan ve bombalarla karşılık vermekten başka bir şey bilmeyen bu adamlara hadlerini bildirecek aklı başında hiç kimse yok mu?!

Bir tarafta el-Hâlık Subhânehû'ya ve inzâl edilmiş âyetlerine iman edip dünya hayatını sâlih ameller ve Emr-i bi'l Ma'rûf ve'n Nehy-i ani'l Munker ile îmar etmek için hareket eden âkil insanlar var iken, öteki tarafta kendilerini insanlığın üstünde görerek azgınlıklarında bocalayıp duran hastalıklı nefislere sahip insanlar vardır ki onlar, kibirden başka bir duyguya ve nefretten başka bir dürtüye sahip değildirler. Bunun içindir ki ellerinden geldikçe alay etmek ve yalan söylemek yoluyla insanları hak yoldan, yani Muhammed [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in ve daha önceki İbrâhîm, Mûsâ ve Îsâ [Aleyhim-us Selâm] gibi Nebîlerin yolundan saptırmaya çalışırlar.

ذَرْهُمْ يَأْكُلُواْ وَيَتَمَتَّعُواْ وَيُلْهِهِمُ الأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ "Bırak onları; yesinler, eğlensinler ve boş ümit onları oyalayadursun. (Kötü akibeti) yakında bilecekler." ^{[el-Hicr 3]}

İşte onlar hesaba çekilecekleri o gün, akıbetlerini görecekler de o an, gururları yerini zillete bırakacak ve kibirleri, büründükleri zillet elbisesine dönüşecektir.

Onlardan biri de bugün İblis'in çalıştığı gibi çalışarak insanlara şer vesvesinde bulunan, fitne fesat çıkarmak için kindar zehrini kusan Wilders'dir. İşte o, aylarca beklemenin ve atmosferlerin zehirlenmesinin ardından Kur'ân nasslarını, mecrasından çıkararak şiddet dâvetçisi şeklinde yansıttığı "Fitne" isimli bayağı bir film ile karşımıza çıktı. Şüphesiz bu adam, hem konuştuğunda ahlâksızlaşıyor, hem de düşündüğünde çocuk aklı ile düşünüyor; bunun içindir ki tiyatroculuğunda kendisine yardım eden Siyonist kardeşlerinin dâveti dışındaki ciddî tartışma davetlerini reddederek kabul etmedi.

Doğrusu dünya, barbarlığın hakikatini öğrenmek için böylesi âdi bir filme muhtaç değildir. Zîra bugünün barbarları, yalan söylemekten ve ahlaksızlıktan başka bir şey bilmeyen, etrafa fitne fesat saçan ve odalarına kapanarak etkilerini gözlemleyen kimselerdir.

بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ "Bilakis biz hakkı bâtılın üzerine atarız da o, bâtılın işini bitirir, bırakır! Böylece bâtıl yok olur, gider. Yakıştırdıklarınızdan ötürü veyl olsun sizlere!" ^{[el-Enbiyâ' 18]}

Wilders'e diyoruz ki: Asla hedefine ulaşamayacağını ve İslâm'ın, senin bâtıl işini bitirecek olan hak olduğunu iyi bil, Bre Mendebur! Müslümanlara da diyoruz ki: Bu mendebur, hem Nebîmiz [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] ile alay etti, hem -iddiasına göre- sembolik bir eylem olarak Kuran'ımızı parçaladı, hem bizleri parçalamaya davet etti, hem de İslâm'ı terörizm ile eşdeğer kıldı. O halde bu hakaretlere sessiz mi kalacağız?

Bu meseleye karşı sessiz kalmanın akıbeti hakkında Müslümanları uyarıyor ve bu hakârete tepki vermek ve mümkün olan tüm meşruu araçlarla dînlerini ve mukaddeslerini savunmak için herkesi tek saf olmaya çağırıyoruz.

إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ "Eğer siz Allah'a [Dînine] nusret verir, zafere ulaştırırsanız, Allah da size nusret verir, zafere ulaştırır ve ayaklarınızı [Dîni üzere] sâbit kılar." ^{[Muhammed 7]}

 

 

Okay Pala [Ebu Zeyn]

حزب التحرير

Hizb-ut Tahrir

Medya Temsilcisi

Hollanda

Bu hafta yeni cehâlet irtifâları görüldü, Hollandalı milletvekili Geert Wilders, İslâm'a, bilhassa Kur'ân-il Kerîm'e saldıran bir film yayınladı. Wilders, "özgürlüğü" savunmak adına Kur'ân'ın yasaklanmasına çağrıda bulundu. İslâm'a ve Müslümanlara saldırmak, onları tahrik edip öfkelendirmek üzere tasarlanmış iğrenç Danimarka karikatürleri gibi bu filmin de yayınlanmasında kendisine ve başkalarına imkân ve ortam hazırlayan zaten bu özgürlüktür. İslâm'ın yüce değerlerinden büsbütün uzak, kendi değer yargılarını her halkı Müslüman ülkeye dayatma arzularını kızıştıran da yine bu özgürlüktür. Başkalarını ve inançlarını açıkça kötülemeye ve istismar etmeye izin veren bu Batılı düşünce nedeniyle, hiçbir toplumda uyum ve ahenk gerçekleştiremez. Oysa İslâm bunu asırlar boyunca başarıyla gerçekleştirmiştir.

Bunlar o kadar ikiyüzlüler ki hicâbı, nikâbı, Batılı Sömürgecilik aleyhinde konuşan siyâsî partileri ve şimdi de doğrudan Kur'ân-il Kerîm'i yasaklamaya çağırmaları, kendilerine ait bu "özgürlük" düşüncesine terstir. Sözde "özgürlüğün" böylesine ayrımcı bir biçimde uygulanması bile, bunun aslında yalnızca teröre karşı değil, bilakis İslâm'a karşı bir savaş olduğuna tek başına yeterli bir kanıttır.

Seküler Avrupa'nın hoşgörünün sağlam bir kalesi olduğu iddiası, milyonlarca Müslümanın Laik aşırılar tarafından saldırılara uğratılması karşısında artık maskaralık olarak görülmektedir. Fakat gerçekte Avrupa halen azınlıklara yönelik tarihsel alerjisinin ıstırabını çekmektedir. Müslümanlara sıklıkla bizim tepkilerimiz duygusal, ama onların İslâm'a saldırılarının azgın nefretten daha ehven olduğu söylenmektedir. İş İslâm'a gelince duygusal terapiler başlamakta, yalanlar ardı ardına sıralanmaktadır. Oysa bizâtihi Kur'ân, insanın yaratılışı ve yaratılışı gâyesi üzerinde düşünüp tartışsınlar diye akıllara hitap etmekte, kendi delilini, Kıyâmete kadar âleme meydan okuyarak bizâtihi göstermektedir.

Bu arada İslâm'a karşı savaşı, Irak'ın, Afganistan'ın ve Filistin'in işgâlini destekleyen ve Müslümanların toprakları üzerindeki zorbalara arka çıkan Avrupa'daki yönetimler, hiç kuşkusuz Sömürgeci serüvenlerini körükleyecek daha fazla propagandayı memnuniyetle karşılayacaklardır. Nitekim bu iş sadece, bu propagandalara karışan medyanın işi değildir. Geçenlerde 17 Danimarka gazetesi, o iğrenç ve azgın karikatürleri yeniden yayınlayınca, Almanya'nın İçişleri Bakanı, tüm Avrupa gazetelerini benzer şekilde bunları yayınlamaya çağırmıştı.

İslâm Âlemi, bu düşmanca saldırılar karşısında kan ağlamaktadır. Oysa Batılı politikacılar ve medya, hiçbir siyâsî, ekonomik veya hatta askerî tepki endişesi taşımaksızın bu saldırıları pohpohlamaktadır. Gazeteler bu şerir karikatürleri yayınlarlarken, Batılı politikacılar bu nefret dolu propaganda karşısında ya suskun kalmışlardır, yada fiilen ortak olmuşlardır. Yine de halkı Müslüman hiçbir ülke bu tür devletler ile diplomatik ilişkilerine halel getirmemiştir! Müslümanların topraklarındaki elçileri, en üst düzeyde ağırlanmışlar, saygı görmüşler, herhangi bir büyükelçileri azarlanmamıştır. Müslümanların topraklarındaki petrol, bu iğrençlikleri basan makinelere enerji sağlamak üzere akmaya devam etmiştir. Müslümanların toprakları üzerindeki hiçbir rejim, bu ülkelerin ekonomilerini sarsıntıya uğratmaya yetebilen bankalarındaki mevduatlarını geri çekmemiştir.

Bütün bunlar olurken, Batı İslâm'a saldırdığında, İslâm'ın Nebîsine ve Kur'ânına hakâret ettiğinde, kimden ne diye korksun ki? İslâm'dan yüz çevirmiş, Müslümanları kahretmiş, topraklarını ve kaynaklarını teslim etmiş omurgasız yöneticilerden mi korksun? Hilâfet'in dönüşüne ve dönüşü uğrunda çalışanlara karşı mücâdele edenler, bu rejimlerin ta kendileridir! Onları hapsedenler, onlara işkence edenler ve hatta katledenler bunlardır! Bu yöneticilerin tek derdi, kendi tahtlarını, koltuklarını, iktidarlarını ve servetlerini korumaktan başka bir şey değildir. İslâm'ı ve topraklarını korumak umurlarında değildir, bu dîn aşağılansa da, Müslümanlara saldırılsa da, toprakları işgâl edilse de!

Kerîm Kardeşler ve Bacılar!

İslâm'a böylesine acımasızca yapılan saldırıların önünü, ancak ve sadece Hilâfet kesebilir. Zîra Hilâfet'in İslâm'dan başka, herhangi bir makam, mevki, koltuk, iktidar yahut kişisel çıkar derdi yoktur. İslâm'ın mukaddeslerine en ufak tecâvüz, uğrunda Hilâfet'in tüm gücünü seferber edeceği, doğrudan İslâm'a yapılmış bir saldırı addedilir. Öyle ki İslâm düşmanları, İslâm'a biraz olsun dil uzatmaya akıllarının ucundan bile geçiremez. Geçmişte Sömürgeci devletler, Hilâfet'in sert tepkisinden korkarlar, İslâm'a dil uzatmaya asla cüret edemezlerdi. Yalnızca tepki verir düşüncesi bile onları titretmeye yeter, nadiren görülen nispeten küçük görülecek saygısızlık hallerinde bile geri adım atarlardı. Hele Kur'ân'a yahut Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e saldırı asla akıllarına gelmezdi.

George Bernard Shaw, 1913'te yazdığı hâtırâtında -ki o zaman Hilâfet en zayıf dönemini yaşıyordu- Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] hakkında herhangi bir incitici ifade yazmaktan Lord Chamberlain yazmaktan men edildiğini, çünkü onun Londra'daki Osmanlı Hilâfeti Büyükelçisi'nin tepkisinden çekindiğini kaydetmiştir.

Ey Kardeşler ve Bacılar!

Her kim Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'i ve Kur'ân-il Kerîm'i gerçekten seviyorsa ayağa kalkıp Hilâfet'in yeniden kurulması için bütün samimiyeti ile çalışsın. Her kim Kur'ân-il Kerîm'i yasaklama çağrılarından ve Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e hakâret eden karikatürlerden acı duyuyorsa, Hilâfet'i yeniden kurmak için çalışsın. Her kim Allah'ın Kelâmı olan Kur'ân'ı tâzim ediyorsa, Hilâfet'i yeniden kurmak için çalışsın. Zîra Allah [Subhânehu ve Te'alâ], aynı Kur'ân'da şöyle buyurmuştur:

فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلاَ تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنْ الْحَقِّ  "Aralarında Allah'ın inzâl ettikleri ile yönet! Sana gelen haktan (yüz çevirip de) sakın onların hevâlarına tâbi olma!" ^{[el-Mâide 48]}

Ey Kardeşler ve Bacılar!

Burada, Avrupa'da Hilâfet'in yeniden kurulmasına yönelik çalışma, İslâm için ayağa kalkacak İslâm Âlemi'nde İslâmî bir liderliğe çağrıda bulunarak güçlü İslâmî topluluklar oluşturmayı gerektirir. Yine geniş çapta gayri-müslim toplumu, İslâm aleyhindeki efsanelerden ve propagandaların etkilerinden kurtarmaya ve onlara İslâm'ın bugün dünyaya egemen olan kaosa ve düzensizliğe nasıl çözüm olduğunu göstermeye yönelik çalışmalar yapmayı gerektirir.

O halde Hizb-ut Tahrir'e katılınız ve Ümmet'i Allah'ın Kitâbı Kur'ân-il Kerîm ve Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Sünneti ile yönetip liderlik edecek Hilâfet'i yeniden kurmak üzere bu küresel hareketin parçası olunuz.

إِنَّ فِي هَذَا لَبَلاَغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ "Şüphesiz bunda, [Allah'a] kulluk edenler topluluğu için bir bildiri vardır." ^{[el-Enbiyâ' 106]}

Hollandalı politikacı Geert Wilders'in İslâm'a, özelde bizâtihi Kur'ân'a saldıran bir film yayınlaması, "özgür konuşma" lafları geveleyen Avrupa'nın ikiyüzlülüğüne delildir. Nitekim Wilders'in Kur'ân'ı ‘yasaklama' çağrısı, kendisinin ve diğerlerinin yapıştıkları ifade özgürlüğü palavrası ile çelişmektedir. Yalnızca onun bu filmini yayınlaması değil, aynı zamanda şimdilerde kepaze Danimarka karikatürleri de İslâm'a ve Müslümanlara yönelik saldırı, nefret ve tahrik maksadıyla tasarlanmış cürümlerdir. İslâm'a nefret dolu propagandalar yapanlara imkân tanıyan bu "ifade özgürlüğü" lisansı, Batılı Sömürgecilik aleyhine konuşanlara verilmemektedir. Sözde bu çiğnenmez ilkenin böylesine önyargılı istismarı, kendi çaplarında düzenli propagandalar yürüten birçok Batılı yönetimin politikaları ile de zaten çelişmemektedir.

Yine bu, Avrupa'nın her inançtan ve renkten azınlıklara karşı ırkçılık ve yabancı düşmanlığı dolu ortak târihi ile de uyumludur. Öteden beri seküler liberalizm savunucuları, dînin hayat işlerinden uzaklaştırılmasıyla, dînin yapamadığı bir şeyin yapıldığını iddia ederler: toplumu uyumlulaştırmak, öyle ki farklı inançlara ve uygulamalara sahip tüm insanlar bir arada yaşabilirler! Oysa Seküler Avrupa'yı sağlam bir hoşgörü kalesi olarak yansıtan bu illüzyonun maskaralık olduğu artık gün yüzüne çıkmıştır! Avrupa'da yaşayan milyonlarca Müslümana yönelik Laik aşırılar tarafından düzenli olarak yapılan hoşgörüsüz gösteriler, geçmişte Kilise güdümündeki Avrupa'nın itiraf edilen hoşgörüsüzlüğü ile pekâlâ karşılaştırılır. Mescitleri denetim altına alarak, siyâsî tepkileri susturarak ve ne idüğü belirsiz birtakım değerler dizisine körü körüne bağlanılmasını talep ederek yürütülen asimilasyon, şu anda pek çok Batılı başkentte norm haline gelmiştir.

Wilders'in Kur'ân-il Kerîm'i yasaklama çağrısı ayrıca, İslâm düşmanlarının asırlar boyunca İslâm'ı fikrî ve aklî yönden hezîmete uğratmaktan kesin bir acziyet içerisinde kaldıklarını göstermektedir. Hem de Müslümanlar (ve başkaları) onların inançlarına yönelik tüm bu saldırılarına duygusal tepkiler verdikleri, öfkelerini boşaltan argümanlara uğratıldıkları ve hicâb (başörtüsü), nikâb (peçe), siyâsî partiler ve şimdi de Kur'ân-il Kerîm gibi bazı hususlarda peş peşe yasaklama çağrılarına mâruz kaldıkları halde! Bilakis bizâtihi Kur'ân, insanın yaratılışı ve yaratılış gâyesi üzerinde düşünüp tartışsınlar diye akıllara hitap etmekte, kendi delilini, Kıyâmete kadar âleme meydan okuyarak bizâtihi göstermektedir.

İslâm'a karşı savaşı, Irak'ın, Afganistan'ın ve Filistin'in işgâlini destekleyen ve Müslümanların toprakları üzerindeki zorbalara arka çıkan Avrupa'daki yönetimler, hiç kuşkusuz Sömürgeci serüvenlerini körükleyecek daha fazla propagandayı memnuniyetle karşılayacaklardır. Fakat hiç kimsenin kuşkusu olmasın ki bu politikalar Müslüman dünyasında yalnızca; İslâm'a karşı tekrarlanan bu saldırılar hakkında bile zar zor birkaç söz edebilen, öte yandan Batılı çıkarlar söz konusu olunca yerlerinden zıplayan omurgasız diktatörlerin koltuklarını devirmek üzere Sömürgecilik prangalarından âzâde, güçlü bir İslâmî yönetim görme arzusunu daha da körükleyecektir.

Hizb-ut Tahrir'in Müslümanlara mesajı, böylesi saldırılara tepki göstermeleridir; Nebî [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] de kendisiyle alay edildiği ve risâleti yasaklandığı vakit böyle yapmıştı. Yine de onlarla en güzel bir şekilde cedelleşmiş, hikmet ve güzel öğüt ile tartışmıştı. Bu tür saldırılar yalnızca onun Dâvâyı taşıma azmini ve kararlılığını güçlendirmişti.

Önümüzdeki haftalarda Hizb-ut Tahrir - Britanya; ifade özgürlüğü, Şeriat hukuku, kadına yönelik zulümler ve Avrupa'da ırkçılığın ve faşizmin doğuşu gibi konularda halka açık konuşmalar ve tartışmalar serisi düzenleyecektir. Bu vesileyle, Müslümanları, İslâm Ümmeti'nin karşılaştığı süregelen sorunların yegâne köklü çözümü olan Hilâfet Devleti'ni yeniden kurmak üzere çabalarını ikiye katlamaya çağırıyoruz. Hilâfet Devleti, yalnızca İslâm Ümmeti'ni Sömürgecilikten ve işgâlden kurtarmakla kalmayacak, İslâm Dîni'ne saldıran herkesin de kâbusu olacaktır.