Ülkemizdeki geçim krizi seneden seneye ağırlaşmakta, keskinliği tırmanmakta ve Endonezya halkı, altmış yıl önceki bağımsızlıktan beri bir türlü refahın, onurun ve mutluluğun tadını alamamaktadır. Süregelen baskıcı siyâsî koşullar, susturmalar, görüşleri açıklamayı ve İslâmî Şeriat'ın yeniden hâkim kılınması için çalışmayı engellemeler gibi olumsuzlukları yüzünden yönetim ve idâre giderek ifsat oldu ve iktidar sahiplerinin desteği ile ülkenin kaynaklarına ve mukadderatlarına tahakküm eden küçük bir azınlık dışında tüm insanların acısını çektiği ekonomik darboğaz, geçim baskısını iyice ağırlaştırdı.

Böylece insanlara, açlık ve yetersiz beslenme musallat oldu. Bilindiği gibi burada insanların temel gıda maddesi pirinçtir ve ülkenin yıllık pirinç üretimi, 54 milyon tonun üzerinde olmasının yanı sıra milyonlarca ton da Vietnam'dan ve Tayland'dan ithal edilmektedir. Bu temel gıda maddesi adâletli bir şekilde dağıtılmış olsa, kişi başına günlük yarım kilogramın üzerinde pirinç düşmektedir. Ancak tatbik edilen Kapitalist sistem adâletli dağıtıma önem vermemektedir. Bunun için de Hükümet'in kilogram fiyatını 1000 Rupiyadan 1500 Rupiyaya çıkardığı pirinci pek çok kişi alamamaktadır. İleri gelenler de fakirlerin protesto etmek amacıyla alınmasına karşı çıkacaklarını bildiklerinden dolayı fakirlerin pirinç hisselerini almaya cüret edememektedirler. Bunun sonucunda da birçok bölgede yetersiz beslenme nedeni ile ölüm ve hastalık vakaları yaşandı, Orta Kuzey Timur'da bazı insanlar pirinci bırakıp domuz yiyeceği olan yulafa/burçağa yöneldi. Yine Orta Java eyâletindeki Temanggung bölgesinde 229 çocuk yetersiz beslenme nedeni ile hastalığa yakalandı. Fakirlere yönelik yetersiz sağlık hizmetlerine bağlı olarak da Doğu Nusatenggara eyâletinin Rote Ndao bölgesinde olduğu gibi, yetkililerin binalarına hiç de uzak olmayan Doğu Java eyâletinin Magetan bölgesinde çocuk ölüm vakıaları yaşandı ve Sağlık Bakanı'na göre Endonezya'da yetersiz beslenme nedeniyle hastalığa yakalananların sayısı 4,1 milyon kişiye ulaştı.

Fakirlik ve işsizlik, ülkenin her tarafında yaygın bir fenomen haline geldi. Merkezî İstatistik Kurumu verilerine göre işsizlerin sayısı giderek artmakta, sürekli işsizler %10,28 ve yarı işsizler ise %29,1 oranına varmaktadır. Bu da iş gücünün yaklaşık %40'ı ve 100 milyon civarında kişinin sürekli işsiz kalması demektir. Yani yaklaşık 40 milyon kişi sürekli çalışma imkânından ve dolayısıyla geçim masraflarını karşılayabilmekten mahrumdur.

Fakirliğe gelince; fakirlerin sayısı oldukça yüksektir ve sürekli artmaktadır. Yine Merkezî İstatistik Kurumu verilerine göre, 2005 yılında fakirlerin sayısı 35 milyon iken bu sayı, 2006 yılında 39.05 milyon kişiyi bulmuştur. Dünya Bankası, 2007 yılında Endonezya'daki fakirlerin sayısını, 100 milyonun üzerinde olduğunu veya 232,9 milyonu bulan nüfusun %42,6'sını oluşturduğunu açıkladı. Fakirlerin ve işsizlerin sayısının 2008 yılında artmasını bekleyen Ekonomiden Sorumlu Koordinasyon eski Bakanı Rizal Ramli şöyle dedi: "Fakirliğin çözümüne yönelik bütçe payı son üç yılda 2,8 kat artmasına rağmen fakirlerin sayısı azalma yok."

Geçim krizini ağırlaştıran ve maliyetlerini arttıran faktör, devletin fiyatları %100'e varan hayalî oranda yükseltmesidir. Öyle ki yakıt, yağ, un fiyatları zamlandı ve pirincin kilogram fiyatı 5000 Rupiyaya çıktı. Kezâ Hükümet ve Parlamento, devletin verdiği sübvansiyonun bütçe üzerindeki ağırlığı bahanesiyle gazyağı kullanımına kota uygulanması üzerinde anlaştı; buna göre her vatandaşa günlük 3,04 litre gazyağı, özel otomobillere sadece 5 litre kullanma hakkı verildi. Bu karar henüz uygulanmamasına rağmen petrol, bazı bölgelerde ender şekilde bulunur hale gelmiştir. Zîra Güney Sulavesi eyaletinin Tana Toraca bölgesinde 1 litre petrolün fiyatı 50 bin Rupiya oldu ve Doğu Java eyâletinin Surabaya şehrinde ise gazyağı kuyrukları oluştu ve kuyrukta bekleyen bir kişi uzun süre beklemeye dayanamayıp hayatını kaybetti.

Ne ilginçtir ki Endonezya, yıllık 17 milyon tonu geçen üretimi ile en çok palmiye yağı üreten devletler arasında yer almasına rağmen fiyatının pahalı olması nedeniyle yağ alamayan milyonlarca insan vardır. Yemeklik 1 kg yağın fiyatı 8,000 Rupiyadan 15,000 Rupiyaya çıktı ve bu da fastfood firmalarının iflas etmesine yol açtı. Bangten'in Serang bölgesindeki firma sahiplerinden biri, günlük uğradığı 15,000 Rupiyayı bulan zararların altından kalkamayınca intihar etti.

İnsanların gündemi haline gelen mâlî yolsuzluk, hem yargı organlarına, hem de gözetim ve denetim kurumlarına kadar sıçradı. Devleti 431,6 trilyon rupiya zarara uğratan Endonezya Merkez Bankası'nda bir yardımcının likitide açığı vermesi olayında Başsavcılık Bürosu soruşturmayı sürdüremedi. Son olarak 02.03.2008'de Hortumculukla Mücadele Özel Komisyonu, Soruşturma Grubu Başkanı Urip Tri Gunawan'ı, önde gelen sermaye sahiplerinden birinden 660,000 Amerikan doları tutarında rüşvet aldığı sırada suçüstü yakaladı.

Bunların yanı sıra çevre kirliliği, altyapı yetersizliği, ulaşım keşmekeşi, toprak kaymaları, sel baskınları, depremler, tufanlar, geneli fakir ve perişan olan mağdurların yaralarını sarmak ve zararlarını tazmin etmek amacıyla devletin yeterince ivedilikle ve ciddiyetle hareket etmemesi de cabası! Oysa devlet, iş adamları ve sermaye sahipleri mâlî sorunlarla karşı karşıya kaldıklarında Hızır gibi imdatlarına yetişmektedir. İnsanların katlandığı sıkıntılı yaşama duyarlık göstermek, mağdurları ve afetzedeleri tesellî etmek, fakirlerin ve yoksulların yaralarını sarmak, sağlık hizmetlerinden faydalanamayan ve çocuklarını okutamayan işsizlerin sıkıntılarını gidermek ve devlet yetkililerin ihmalkarlığını eleştirmek amacıyla Hizb-ut Tahrir / Endonezya, 11 Mart ilâ 19 Mart tarihleri arasında Cakarta'da, Medan'da, Surubaya'da, Malang'da, Banjarmasin'de, Samarinda'da, Balikpapan'da, Makassar'da, Kendari'de taziye merasimleri düzenleyecektir ve şu anda insanları katılmaya davet etmektedir.

Hizb-ut Tahrir / Endonezya, temel gıda maddelerinin fiyatlarını düşürmesi, hortumcuları cezalandırması, hortumladıkları malları devlet bütçesine geri ödemeye zorlaması, altyapı ıslah çalışmalarına başlaması için insanları yöneticilere baskı yapmaya çağırdığı gibi, Müslümanları da şer'î hükümleri tatbik etmek, Batılı küfür kanunlarını kaldırıp atmak ve tüm insanların ekonomik ve geçim sorunlarının başlıca nedeni olan Kapitalist sistem ile mücadele etmek yoluyla İslâmî hayatı yeniden başlatmak için kendisi ile birlikte çalışmaya çağırmaktadır. Zîra tüm insanların doyurulması, haklarından bir hak olması itibarıyla devletin bunu, Hanîf Şeriat hükümleri çerçevesinde her fert için temîn etmesi gerekir.

Yine Hizb-ut Tahrir / Endonezya, vaat olunmuş tek bir Râşidî Hilâfet Devleti'ni ortaya çıkarmak yoluyla yeniden hayatın tüm alanlarında İslâm hükümlerinin tamamının tatbikine dönmeye çalışan ve talep eden toplumsal bir yöneliş oluşturmaya çağırmaktadır.

Son olarak Hizb-ut Tahrir / Endonezya, yöneticilere Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şu duâsını hatırlatır:  اَللَّهُمَّ مَنْ وَلِيَ مِنْ أَمْرِ أُمَّتِي شَيْئاً فَشُقَّ عَلَيْهِمْ فَاشْقُقْ عَلْيَهِ "Allahım, her kim Ümmetimin işinden bir şeyi üstlenir de onlara sıkıntı verirse Sen de ona sıkıntı ver!" ^{[Muslim rivâyet etti]} Ve şu hadisini:  اَلإِمَامُ رَاعٍ وَهُوَ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ "İmâm [Halîfe] çobandır ve o, güttüklerinden sorumludur." Yöneticilere düşen Ümmetin haklarını tastamam bir şekilde vermeleridir ve bunların başında da dinîn hükümlerini tek bir devlet altında Ümmete uygulanması hakkı gelir ki o, Râşidî Hilâfet Devleti'dir.

Cumhurbaşkanı Alî Abdullah Sâlih, 08.03.2008 günü el-Hudeyde kentinde düzenlenen el-Huseyniyye Festivali'nde şöyle dedi: "Tarihin çarkını, örneğin 1985 yılına döndürmek, yani fiyatları veya dolar kurunu, o yıldaki seviyelere geri döndürmek mümkün mü? Buğday ve diğer emtia fiyatlarını 85 veya 90 dolara yada 2001 veya 2002 yılı öncesine döndürmek mümkün mü? Tabii ki mümkün değil ve bunun mümkün olduğunu iddia edenlerin sloganları, kamuoyunu aldatmaya ve saptırıcı bir şekilde kendilerini alternatif göstermeye yönelik sırf kamuoyunu aldatmaya ve kendilerinin alternatif olduğuna dâir yanıltmaya yönelik uydurma spekülasyonlardır." Ve şöyle ekledi: "Alternatif, mevcut olandan daha beter olacaktır. Zîra bugün bir torba un 7 bin Riyâl ise, onları alternatif olarak getirirseniz ve otoriteye ulaşırlarsa, torba başına fiyatı 20 bin Riyâle yükseltirler; çünkü onlar, ne devlet idâresinde bilgi ve deneyime sahipler, ne de siyâsî idâreyi biliyorlar..."

Yemen halkının fakirlik, pahalılık ve yolsuzluk musîbetlerini inceleyen ve araştıran görür ki bu sorunlar, Yemen'e tahakküm eden Kapitalist nizâmdan ileri gelmiştir. Zîra akîdesi, dinî hayattan ayırma ve amellerinin ölçüsü, çıkar ve menfaat olan bu nizâm belâların başıdır; ister enflasyona, isterse mal ve hizmet ücretlerinin artmasına ilişkin hususlarda olsun, Kapitalist iktisât nizâmının temeli ve iskeleti, Yemen halkının kötü yaşam koşullarına neden olan başlıca sorundur.

Yemen Riyâli, altına konvertibl olmayan banknot paradır, nakdî esâsı altın olmayıp devlet tarafından kanun gücüne dayandırılan zorunlu kağıt paradır; dolayısıyla basılması, emisyonu ve emisyon hacminin kontrolü devletin elindedir. Dolayısıyla güçlü paralar karşısında değer kaybına uğraması doğal bir durumdur, çünkü karşılığı altın değildir. Buna bir de gerek planlamada, gerek uygulamada, gerek hibelerde, gerekse kredilerde Yemen ekonomisinin yabancı ekonomiye bağımlı olması eklendiğinde bu durum, üretim zaafiyeti, doğru ekonomik politika mahrumiyeti ve ve Allah'ın farklı iklimler, müteaddit dağlar, muazzam servetler, ucuz işgücü ve 2.600 km. uzunluğunda bir vadi bahşettiği böylesi bir bir ülkede egemen nizâmın, kendi kendine yeterlilik teşebbüsüne muktedir olamaması gölgesinde enflasyondan ve zamlardan daha doğal bir şey olmaz.

Ayrıca Yemen, her şeyi ithal eden bir ülkedir ve bu da dışarıdan ithal ettiği emtia ile birlikte pahalılığı ve enflasyonu da ithal etmesine neden olmaktadır. Bir de nizâmın dış hibelere ve yabancı kredilere güven duyması eklendiğinde bu durum ülkeyi, borç veren devletlerin ve kurumların dayattığı siyâsî maksatların rehini haline getirmektedir. Bu da dolayısıyla para basılmasına, temel emtia ile petrol türevleri üzerindeki sübvansiyonların kaldırılmasına ve ek vergiler konulmasına yol açmaktadır. Böylece işlevsel olarak fiyatlar zamlanır ve toplumun dar gelirli ve orta direk kesimi onulmaz sıkıntılara maruz kalır.

Bütün bunlara içeride konulan vergiler, gümrükler, harçlar ve daha pek çok masraflar eklendiğinde, kaçınılmaz olarak ekmek sektörünü vurarak fiyatları ikiye katlayacak ve zaten yüklenen vergiler yüzünden sırtı kamburlaşan vatandaşlara yeni yükümlülükler bindirip insanın soluduğu hava dışında harç alınmayan bir şey kalmaz haline getirilecektir. Daha da beteri, bu harçların, vergilerin... vs.nin en azından vatandaşlara geri dönüşümü sağlanmadan zorunlu olarak gasp ediliyor olmasıdır. Oysa asıl olan, halkın işlerinin vergi toplanmadan kamu servetlerinden karşılanmasıdır.

Dedik ki Yemen, her şeyi ithal eden bir ülkedir ve ithalat, egemen iktidara yakın olanlarla ilişkili birtakım kuruluşların ve şirketlerin tekelindedir. Onlar da sorgusuz-sualsiz güçlendikçe güçlenmektedir. İslâm, insanlara dönük tehlikelerinden ötürü ihtikârı, stokçuluğu haram kılmıştır. SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:  لاَ يَحْتَكِرُ إِلاَّ خَاطِئٌ "Hatâen olmadıkça ihtikâr yapılmaz." ^{[Muslim rivâyet etti.]} Yine ibn-ul Museyyeb yoluyla SallAllahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle dediği rivâyet edilmiştir:  المُحْتَكِرُ مَلْعُون، وَالجَالِبُ مَرْزُوق "Muhtekir melundur, câlib (ihtikâr yapmayan) merzuktur." ^{[el-Hâkim rivâyet etti.]}

Buna bir de harcamalarının çoğunda, genellikle devlet başkanlığı koltuğunu, iktidar yakınlarını, etrafında dolaşanları korumak ve dizginleri ele geçirmek amacıyla güvenlik ve savunmayı üstlenen yetkililerin ceplerine giden devletin savurgan ve hayâlî harcaması eklendiğinde nizâmın her kurumundaki çetelerin ve hortumcuların varlığı ile zenginler daha da zenginleşmekte ve fakirler daha da fakirleşmektedir! İşte böylelikle açığa çıkıyor ki ister başkanlık sistemi, ister parlamenter sistem olsun Cumhuriyet nizâmının gölgesinde Cumhurbaşkanının süregelen kötüleşme ve hiçbir engelle karşılaşmaksızın yuvarlandıkça günden güne büyüyen kartopu konularında söyledikleri doğrudur. O halde kesin çözüm nedir?

Diyoruz ki hem iktidar, hem muhalefet -müşterek olarak- Kapitalist nizâmı terk edip İslâm nizâmını benimsemedikleri sürece hiçbir sorun sona ermeyecektir. İslâm nizâmı, vergi nizâmı değil riâyet nizâmıdır, servetleri sömürme, kaynakları yağmalama ve halkları açlaştırma nizâmı değil, hak ve adâlet nizâmıdır, paranın esâsını altına ve gümüşe dayandırıp ihtikârı, stokçuluğu, vurgunculuğu, halkı perişan edip dolandırmayı, hileyi ve aldatmayı haram kılar, serveti ve kaynakları insanlar arasında hakça ve adâletle paylaştırır... O insanlığı geçmişte huzurlu, mutlu ve zengin yapmıştır, yine yapmaya kâdirdir. O hayat için yegâne sahih nizâmdır. Her kim dünyada felah ve Âhirette kurtuluş arzuluyorsa, hayat nizâmı olarak İslâm'ı benimsemeli, kokuşmuş Kapitalist nizâmı tekfir etmeli ve hayatın her alanında İslâm Nizâmı'nı tatbik edecek Râşidî Hilâfet Devleti'ni kurmak için çalışmalıdır. İzzetin Rabbi şu kavlinde ne de sâdıktır:  فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلاَ يَضِلُّ وَلاَ يَشْقَى وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى "Artık benden size hidayet geldiğinde, her kim benim hidayetime uyarsa o sapmaz ve bedbaht olmaz. Her kim de Zikrimden yüz çevirirse, şüphesiz onun sıkıntılı bir hayatı olur ve Biz onu Kıyâmet Günü de kör olarak haşrederiz." ^{[Tâ-hâ 124-125]}

Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilâyet Meclisi Üyesi Üstâz Muhammed Câmi liderliğinde bir Hizb-ut Tahrir heyeti, İrşâd ve Evkâf Bakanı ve bazı yardımcıları ile ofisinde görüştü. Tanışmanın ardından İrşâd ve Evkâf Bakanı Dr. Ezherî et-Tîcânî, heyeti sıcak bir şekilde karşıladı ve İslâmî cemaatlerin hepsini dinlemeyi çok arzuladığını ifâde ederek Hizb-ut Tahrir'in neşriyatına, kültürüne vâkıf olduğunu iddia edemeyeceğini ifade edip bilgilenmek amacıyla Hizb'in yayınlarından derlenmiş bir mecmuanın ofisine bırakılması talep etti. [Bu şekilde söz verildi.]

Ardından heyetin lideri Muhammed Câmi, akîdeden yönetimsel, iktisâdi, içtimai ve diğer hususlara dek Hizb-ut Tahrir'in metodunu tamamıyla kitapçıklarında ve neşriyatlarında serdettiğini, ancak pek çok insanın Hizb hakkında kulaktan duyma bilgiler ile bilgilendiğine değindi. Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilâyeti Merkezî Temas Lecnesi Başkanı Üstâz Nâsır Rıdâ ise, dinîn ancak Sultân [Halîfe] ile ikâme edileceğini ve Nebî [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in yaptığı şeyin de bu olduğunu; çünkü O'nun İslâm'ın Sultânı'nı ortaya çıkartmaya çalıştığını, ardından da İslâm'ın hükümlerini fiilî vakıada uyguladığını beyân etti. Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilâyeti Resmî Sözcüsü İbrâhîm Usmân [Ebu Halîl] ise Hizb-ut Tahrir'in, kendisini vakıaya uyarlamaya değil, doğrudan vakıayı değiştirmeye çalışan ideolojik bir parti olduğu, vakıanın rengi ile şekillenmeyeceği veya vakıanın rengini almayacağı ve meselenin, İslâm ile ve İslâm için yaşamamız farzı olduğu, aksi takdirde yerin altının bizim için üstünden daha hayırlı olduğu hususlarına değindi. Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilâyet Meclisi Üyesi Üstâz Ahmed AbdulFadil, Hizb'in uğrunda kurulduğu gayesinin; İslâm'ın tatbiki edilmesi ve Davet ve Cihâd yoluyla dünyaya taşımak üzere Hilâfet Devleti'ni kurarak İslâmî hayatı yeniden başlatmak, toplumun fikrini ve hissini gözetip denetlemek olduğunu vurguladı. Ardından İrşâd ve Evkâf Bakanı yardımcıları birer konuşma yaptılar:

1.   Şeyh Ömer Hadra', siyâsetteki varlığı hasebiyle Hizb-ut Tahrir hakkında pek çok şey bildiğini ve "Sudân'da İslâmî Dâvet'in Meseleleri" konulu uluslararası bilimsel sempozyuma katılmasından dolayı Hizb'e müteşekkir olduğunu ifâde etti.

2.   Dr. Sa'd Ahmed Sa'd, tüm İslâmcıların Hilâfet fikrine sahip olduğunu ve -kendisinin de İslâmî hareketten birisi olarak- ismen ve cismen Hilâfet fikrine inandığını ve Selefî hareketlerin hepsinin de buna inandığı hususunda Hizb-ut Tahrir'li kardeşlerini temin etmekten memnuniyet duyacağını ifâde etti.

3.   Üstâz Celâleddîn Murâd, görüşmenin ve fikir teatisinde bulunmanın önemine değindi.

4.   Üstâz AbdurRahîm Muhammed Sâlih, derdimiz İslâm olduğu ve arzumuz, İslâm'ın yalnızca Müslümanların ve İslâmî Ümmet'in değil, bilakis tüm âlemin hâkimi olması olduğu sürece önemli olanın insanların görüşmesi olduğunu ifâde etti.

Müşerref, ölüme mahkum edilen bir Hindu ajanı affedebilir, peki Lâl Mescid'deki mâsum yavrucakların suçu neydi ki diri diri gömülünceye kadar istirahata çekilmedi? Amerika'ya ve Müşerref'e göre İslâm'ın tatbîkini istemek, ölüme veya müebbet hapse mahkum edilmeye müstahak, affedilmez bir suçtur. Hindu ajanın serbest bırakılmasındaki maksat, Hindu egemenliğini kurmak ve dünyaya, Pakistan öyle zayıftır ki dostlar kazanmak için her umarsız önleme başvurabilir, izlenimi vermektir. Üstelik bu tür sözde güven artırıcı önlemler, Keşmir meselesini nihâî olarak gömmek ve Pakistan'ı Büyük Hindistan'ın [Akund Baharat] bir parçası yapmaya yönelik bir başka adım atmak içindir. Bu da Svat'ta ve Vana'da Müslümanları katlederken boynunu küstahça uzatan Müşerref'in kronik aşırılık kompleksi ile, Amerika önünde arz-ı endâm ederek başını nasıl eğmeye hazır olduğunun bir diğer örneğidir. İnsan Hakları Bakanı Ensar Berni'ye soruyoruz: Mahkûm olmuş bir Hindu ajanı insan haklarına bu denli müstahak olabiliyorsa, Müşerref'in işkence hücrelerinde inim inim inletilen yüzlerce Müslümandan tek bir tanesini bile niçin kurtaramıyor? Hizb-ut Tahrir, daha önce Müşerref'in Amerika nâmına halka karşı hilekârlığı hakkında uyarıda bulunmuştu ve İnşâAllah, bu sorumluluğunu yerine getirmeye devam edecektir. Halkın ve bilhassa güç sahiplerinin sorumluluğu ise, Hizb'e katılmak ve Hilâfet'i kurmaktır, öyle ki Müslümanlar zelîl ve zayıf bir konumdan, azîz ve güçlü bir konuma yükselsinler.