Sayın Milletvekilleri,

es-Selâmu Aleykum ve Rahmetullahi ve Berakâtuh,

Bildiğiniz gibi, Hizb-ut Tahrir'in Türkiye Vilâyeti'ndeki Resmî Sözcüsü Sayın Yılmaz Çelik yaklaşık bir ay önce Adana'da, beraberindeki mü'minler ile birlikte tutuklanarak cezaevine gönderildi. Böylece hukuk dışı bir biçimde aynı suçlamadan hakkında açılan dava sayısı beşe yükseldi.

Hizb-ut Tahrir, ideolojik siyâsî bir partidir ve ideoloji olarak İslam'ı benimsemiştir. Siyâsî bir parti olması itibariyle yaptığı tüm çalışmaları da siyâsî çalışmalardır. Siyâset, aynı kaynaktan beslenen fikirler ile insanların hayata ilişkin işlerini yürütmek ve hayatta karşılaştıkları sorunları çözmektir. Dolayısıyla insanların işleri kapitalist fikirler ile yürütülür, sorunları da kapitalist çözümler ile çözülürse, kapitalist bir siyâset yapılmış olur. Hizb-ut Tahrir ise insanların işlerinin İslâmî fikirler ile yürütülmesi, sorunlarının da İslâmî çözümler ile çözülmesi gerektiğine inanmaktadır. Bu bakımdan Hizb-ut Tahrir'in tüm işleri siyâsî işlerdir. Anahtar konu, insanların işlerinin yürütülmesi ve sorunlarının çözülmesi olduğuna göre, bu bağlamda şiddetin hiçbir rolü olamaz. Çünkü siyâsî işler şiddet ile yürütülmez. Sadece fikirler ve çözümler ile yürütülür. Dolayısıyla Hizb-ut Tahrir esaslarında, hedefinde ve metodunda fikrî, siyâsî, aklî ve şer'î açıdan kesinlikle şiddeti benimsemez. Bu nedenle "terörist örgüt" ve "terör ile ilişkili" olmak gibi ithamlar ile hiçbir şekilde suçlanamaz. Nitekim kurulduğu 1953 yılından beri hiçbir şiddet eylemine başvurmamış ve masum insanlara yönelik hiçbir terör eylemini tasvip etmemiştir.

Dolayısıyla Sayın Yılmaz Çelik ile beraberindekilerin, terör suçlaması ile yargılanması ve hakkında bunca dâvâ açılarak zindanlara atılması, keyfî ve hukuksuz bir uygulamadır. Bu yalnızca kendisine has bir uygulama da değildir. Şu anda Hizb'in çok sayıda şebâbı; sırf [ربنا الله] "Rabbimiz Allah'tır" dedikleri, İslâmî Dâvet'i taşıdıkları, fikrî ve siyâsî bir çalışma yürüttükleri, Allah'ın indirdikleri ile yönetecek bir İslâmî Devlet kurmak için uğraştıkları gerekçesiyle, emniyet birimlerinin, istihbârat teşkilâtlarının ve yargı organlarının keyfî, hukuksuz, insafsız ve mesnetsiz uygulamalarına mâruz kalmaktadırlar. Örneğin, emniyet birimleri, diledikleri zaman Hizb'in şebâbından yolda gördükleri birini hiçbir yasal, resmî ve hukukî prosedür olmadan alıp götürebilmektedir, yasalara aykırı biçimde evlerini basıp mahremiyetlerini çiğneyebilmektedir. Benzer şekilde bazı istihbarat birimleri, ıssız yerlere götürüp tehdit edebilmektedir. Savcılar, düzmece istihbârat raporlarına dayanarak hiçbir delil göstermeden suçlamalar yağdırabilmekte, aynı "suç" sebebiyle birden fazla dâvâ açabilmektedir. Yargıçlar, avukatların savunmalarından, sanıkların ifadelerinden ve adâlet ölçülerinden ziyâde, önceden hazırlanmış raporlara itibar ederek ve siyâsî kesimlerin beklentilerini karşılamaya yeltenerek hükümler vermekte, hatta kendi verdikleri önceki kararları dahi unutabilmektedir. Yargıtay, hukuk dışı bir biçimde aynı suçlamadan dolayı açılmış dâvâları keyfî olarak birleştirmemekte, her dâvânın hükmünü ayrı ayrı kabul edebilmekte, 2003 yılında çıkan Avrupa Birliği Uyum Paketi ile değişen terör tanımına göre verilen beraat kararlarına rağmen, yine de Hizb-ut Tahrir hakkındaki dâvâları terör kapsamında değerlendirip onaylayabilmektedir.

Açıkçası Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün, Dışişleri Bakanı iken söylediği ve Cumhurbaşkanı olduktan sonra da yinelediği "Türkiye'de hiçbir düşünce suçlusu yoktur" sözü artık geçerliliğini yitirmiştir. Gerçi bu sözler söylenirken de Hizb'in şebâbı cezaevlerinde idi. Fakat şu anda azalmak yerine artmaktadır. Hizb'i gayet yakından tanıyan Adalet Bakanı Mehmet Ali Şahin'e, hiçbir zamanda, mekanda ve biçimde şiddete bulaşmamış Hizb-ut Tahrir şebâbının, düşünce suçluları olarak cezaevlerinde bulunup bulunmadıklarını sormanız halinde ve Yargıtay'dan bu dâvâ süreçlerinin nasıl işlediğini öğrenmeniz halinde, bu çıplak hakikati kendi gözleriniz ile görebileceksiniz. Yine 2 Eylül 2005 günü, Sayın Yılmaz Çelik'in Müslümanların geneline ve özel olarak Hilâfet'i kurmaya muktedir güç sahiplerine hitap ettiği Fatih Camii'nde Hizb-ut Tahrir tarafından düzenlenen organizasyon sonrasında siyâsî, askerî, güvenlik ve hukuk otoritelerinin neler yaptıklarını hatırlamanız halinde, Hizb-ut Tahrir'e karşı yürütülen bilinçli, kasıtlı ve programlı saldırı kampanyasını daha yakından anlayabileceksiniz.

Üstelik Hizb-ut Tahrir, küresel bir siyâsî partidir. Belirli bir ülkenin, bölgenin yada ırkın partisi değildir. Onun için Hizb-ut Tahrir hakkındaki değerlendirmeler, küresel açıdan yapılmalıdır. Her ne kadar muteber bir ölçü olmasa da, dünya çapında kabul gören kimi devletler tarafından hazırlanan terörist örgütler listelerinin hiçbirinde Hizb-ut Tahrir'in bulunmadığı görülebilir. Yine dünya çapında muteber araştırma kuruluşlarının raporlarında, Hizb-ut Tahrir'in şiddet ile hiçbir alâkası bulunmadığının ve kesinlikle bir terör örgütü olarak nitelendirilemeyeceğinin teyit edildiği de görülebilir. Örnek olarak, Yargıtay 9. Ceza Dâiresinin 2003 tarihli, 2003/2291 sayılı kararını hatırlatıyoruz: "Emniyet Genel Müdürlüğü'nün bilgi yazılarından, mahkememize intikal eden olaylardan ve dosya içeriğinden Hizb-ut Tahrir adındaki yapılanmanın cebir ve şiddet eylemlerinde bulunduğu, bu yönteme başvurduğu hususu tespit edilememiştir. Yapılanmanın bu haliyle terör örgütü olarak kabul edilmesi yeni yasal düzenleme karşısında mümkün görülmemektedir..."

Sayın Milletvekilleri, Seçilme biçiminizi, varlık nedeninizi ve parti mensubiyetinizi bir yana koyarak, yalnızca milletin vekilleri olmanız ve dolayısıyla milletin işlerini yürütmekten, sorunlarını çözmekten, zulümleri engellemekten sorumlu olmanız itibariyle size bu hitapta bulunmak istedik. İstedik ki Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın kavline icâbet ederek Allah için hakkı ve adâleti titizlikle ayakta tutan şahitler olasınız, bu zulmü, haksızlığı ve keyfî uygulamaları kaldırmak için derhal harekete geçesiniz:  يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاء لِلّهِ وَلَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالأَقْرَبِينَ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقَيرًا فَاللّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلاَ تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَإِن تَلْوُواْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا "Ey îman edenler! Adâleti titizlikle ayakta tutan ve -kendiniz, ana-babanız ve akrabanız aleyhinde de olsa- Allah için şâhitlik eden kimseler olun. (Haklarında şahitlik ettikleriniz) ister zengin olsunlar ister fakir olsunlar, Allah onlara (sizden) daha yakındır. Hislerinize uyup adâletten sapmayın! Eğer (şâhitliği) bükerseniz (doğru şahitlik etmezseniz) yahut şâhitlik etmekten kaçınırsanız, (biliniz ki) Allah yaptıklarınızdan haberdardır." ^{[en-Nîsâ' 135]} Eğer böyle yapmaz, sorumluluğunuzu yerine getirmez, bu zulmü ortadan kaldırmak için çaba harcamazsınız, sorarız:  هَاأَنتُمْ هَؤُلاَء جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً  "Haydi siz bu dünya hayatında onlara taraf çıkıp savundunuz, ya Kıyamet Günü Allah'a karşı onları kim savunacak yahut onlara kim vekil olacak?" ^{[en-Nîsa 109]}

Muhakkak ki Hizb-ut Tahrir, Allah için hiçbir kınayıcının kınamasına ve hiçbir zâlimin zulmüne aldırmadan, Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın emrettiği, Rasulü [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in ilerlediği ve ardından gelen sâlih mü'minlerin izleyegeldiği yol üzerindeki seyrini, Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şu kavli ile örnek gösterdiği gibi kararlı, azimli ve tavizsizce sürdürecektir:  والله يا عم لو وضعوا الشمس في يميني، والقمر في يساري، على أن أترك هذا الأمر، ما تركته، حتى يظهره الله أو أهلك دونه "Vallahi, Ey Amca! Bu işi terk etmeme karşılık, güneşi sağ elime ve ayı da sol elime koysalar, yine de vazgeçmem! Tâ ki ya Allah, onu (İslâm'ı) izhâr eder, ya da ben onsuz helâk olurum."

Yine Allah'ın vaadi ve Rasulü'nün müjdesi olan Nübüvvet Minhâcı üzere İkinci Râşidî Devleti, Allah'ın izni ve yardımı ile kuruluncaya dek, genel olarak İslâmî Ümmet'i, özel olarak Ümmet içerisindeki güç sahiplerini çağırmayı sürdürecektir:  فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ قَرِيبًا "Bunun üzerine onlar Sana alaylı bir tarzda başlarını sallayacaklar ve diyecekler ki: "Ne zamanmış o?" De ki: "Umulur ki çok yakındır." ^{[el-İsrâ' 51]}

Ve's Selâmu Aleykum ve Rahmetullahi ve Berakâtuh.

Bugünlerde Hizb-ut Tahrir'in Danimarka'daki Temsilcisi Fâdî AbdulLatîf, 17.11.2007'de İstinaf Mahkemesi'nin kendisini çarptırdığı 60 günlük haksız mahkûmiyet nedeniyle hapishanede ceza çekmektedir. Bu ve diğer haksız mahkûmiyetlerin hakîkatini, arka plânını ve boyutlarını açıklamak üzere aşağıdaki hakîkatleri vurguluyoruz:

• Dalavere ve yalan üzerine kurulu Danimarka Hükümeti, 2003 yılı Mart ayından bu yana, Müslümanların beldelerinde bulunan işgâl güçlerinin ayrılmaz bir parçasıdır. Dolayısıyla Danimarkalı askerler, Irak'ta ve Afganistan'da sivillerin katledilmesine ve işkence edilmesine ortaktır. Yoksa Danimarka Hükümeti'nin maktullerin ailelerine ödediği diyetler neyin nesidir? Yine bir Danimarka televizyonunun ifşâ ettiği gibi, işkence eylemlerine katılan ve Afgan esirleri Amerikan işkence hapishanelerine teslim eden Danimarka askerlerin yargılanması da ancak bu cürümlere bir delildir.
• Danimarka Hükümeti, Yahudi varlığının Müslümanlara yönelik katliamlarına büyük oranda bulaşmıştır. Bu da Yahudi varlığına silahlar ve savaş uçaklarının yedek parçalarını göndererek ve Yahudi varlığının Filistin'de çocuklara ve sivillere karşı işlediği katliamlara verdiği dâimî siyâsî desteği çerçevesinde onlara mazeretler sunarak olmuştur. Danimarka Başbakanı Rasmussen, 2005 yılı Şubat ayında Århus Üniversitesi'nde şöyle diyordu: "İsrail'in bütüncül bir şekilde Birleşmiş Milletler kararlarına bağlı kalmadığını kabul ediyorum, ancak İsrail diktatör bir devlet değildir. Açık fark budur. Benzer şekilde İsrail, kendisini denize dökmek isteyen düşmanlar ile çevrilidir. Dolayısıyla İsrail'i nefs-i müdâfaaya mecbur hale getiren özel bir târih bulunduğunu nazar-ı itibara almak zaruridir." Yine Yahudi varlığının Lübnan'da işlediği katliamlara bulaşmıştır. Çünkü Danimarka Dışişleri Bakanlığı, sürekli olarak Yahudi varlığının nefs-i müdâfaa hakkı bulunduğunu açıklayagelmiştir. Yine Danimarka Hükümeti, 12.07.2006 tarihinde Güvenlik Konseyi'nde, Lübnan'a yönelik savaşın durdurulmasına ilişkin karar tasarısı için çekimser oy kullanmıştır. Yine Danimarka, Müslümanlar ile Yahudi varlığı arasındaki çatışma meselesini, "anti-semitizm" olarak değerlendirmektedir.
• Danimarka Hükümeti, İslâm'a karşı bir savaşın başını çekmektedir. Nitekim Danimarka Başbakanı Anders Fogh Rasmussen, İslâm'a ve Kur'ân-il Kerîm'e dil uzatmasına ve Rasulullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'i en çirkin vasıflar ile tanımlamasına bir mükâfat olarak "Özgürlük Ödülü"nü 21.11.2004'te Hollandalı politikacı Ayan Hırsî'ye vermiştir. Yine Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'e hakâret eden karikatürler ancak, Danimarka Kültür Bakanı Brian Mikkelsen'in 25.09.2005'te aydınları ve sanatçıları Kur'ân ile ve Rasul-il Kerîm [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] ile istihzâya teşvik etmesinden sonra meydana gelmiştir. Ardından Danimarka Başbakanı'nın, karikatürleri yayınlayan Jyllands-Posten Gazetesi'ni epik savunması ve buna uyumlu olarak başsavcının, mezkur gazete aleyhinde Şubat 2006'da açılan dâvâyı reddi, sonra da başsavcının, Mart 2006'da gazetenin kovuşturulmasını reddettiğini teyidi gelmiştir.

Bu esnada Hizb-ut Tahrir / Danimarka, Danimarka Hükümeti'nin İslâm'a karşı savaşını ve Müslümanların beldelerini işgâllerindeki skandalları deşifre etmeye başladı. Bunları da gösteriler, konferanslar ve oturumlar gibi bazı aktiviteleri ile gözler önüne serdi. Bunun üzerine Danimarka Devleti, Hizb-ut Tahrir'i Danimarka'da yasaklamaya yönelik bazı girişimlerde bulundu. Lakin bu girişimler, Danimarka Anayasası'na göre Hizb'i yasaklama imkânı bulunmadığını teyit eden başsavcı raporu ile başarısızlığa uğradı. Bunun üzerine Hizb'in durumu Danimarka Parlamentosu'nda ele alındı. Tartışma, sorunun çözümü için Hükümet'in sunduğu öneri ekseninde döndü ve bu öneri, Hizb'in şebâbının yargılanması ve açılan dâvâların artırılması yoluyla Hizb'in yasaklanmasına zemin hazırlanmasına dayanıyordu.

Böylece Danimarka Hükümeti, hakkında soruşturma açılan ve kapanmasının üzerinden sekiz ay geçen, Amerika'nın el-Fellûce'deki katliamına dâir Hizb'in 8 Kasım 2004 tarihinde yayınladığı ve başsavcının Danimarka Hükümeti'ne yönelik bir tehdit olarak değerlendirdiği beyân hakkındaki dosyayı 2005 yılı Temmuz ayında yeniden işleme koydu. Bu dosyaya bir de Yahudi'nin Filistin'de işlediği katliama dâir Hizb-ut Tahrir'in 2001 yılı Mart ve Mayıs aylarında yayınladığı ve başsavcının Danimarka'daki Yahudiler için tehdit içerikli olarak değerlendirdiği iki beyân eklendi.

Tüm bunlara binâen, İstinaf Mahkemesi'nin 17 Ağustos 2006 tarihinde Hizb'in temsilcisini hapis cezâsına çarptırması gâyet doğal idi. Zîra yargıcın ve başsavcının, işgâl kuvvetlerini temsil ettikleri açıktı. Üstelik Medya Temsilcimiz aleyhindeki iddialara yönelik hiçbir delîl sunulamamıştı. Dolayısıyla bu dâvâ, siyâsî bir dâvâ idi. Bunun delili, 5 Ağustos 2005'te Adalet Bakanlığı'ndan Kopenhag Polisi'ne bu konu hakkında gönderilen fakstır ki bu, Müslümanların beldelerinde kullanılan yöntemin aynısıdır. Oralarda siyâsî yöneticiler bir karar verirler ve uygun gördükleri bu kararın alınması için mahkemeye emir verirler.

Gerçek şu ki Cihâd âyetlerinin suç kabul edilmesi, hukukî bir emsâl teşkil etmektedir ve Müslümanların evlatları bu esâsa binâen, Kur'ân-il Kerîm âyetlerinin yargılanmasına binâen yargılanmaktadırlar. Zîra başsavcı, Cihâd'a ilişkin Kur'ânî âyetlerin delil gösterilmesini hukuken suç olarak değerlendirmektedir ki bu, Müslümanların İslâm'a dâveti ve Şeriat'ı tatbîki durdurmaları gerektiği anlamına gelmektedir. Oysa İslâm buna, hayatî mesele olarak itibar etmektedir. Bunun bir benzerini, "Glostrup ve Odense" dâvâlarında da görmekteyiz. Bunlarda açıkça görülmektedir ki mesele, İslâmî görüşleri benimsemekle alâkalıdır. Bunun delîli, Glostrup mahkemesi yargıcının, üç sanığın serbest bırakılmasının, üzerlerine atılı suçun kanıtlanamamasına binâen olduğuna ilişkin açıklaması ve savunma avukatının Politiken Gazetesi'ne yaptığı şu açıklamadır: "Müvekkilimin tek suçu, Müslüman olması ve İslâmî hükümleri öğrenmekle suçlanmasıdır." el-Aksâ Hayır Cemiyeti hakkındaki dâvânın da bundan geri kalır yanı yoktur. Orada da, yargıcın cemiyet yöneticilerini üzerlerine atılı suçlamalardan aklamasına rağmen Hükümet dâvâyı yeniden başlatmaya uğraşmıştır. Son olarak görüşlerine terör suçlaması atfedilerek haksızlıkla mahkûm edilen Kardeş Sa'îd Mansûr'un dâvâsı da pek farklı değildir. İşte Hizb-ut Tahrir Medya Temsilcisi hakkında açılan dâvâ da, bu dâvâlardan biridir ve İslâm'a ve dâvetinin taşınmasına yönelik savaştan bir parçadır.

Şu halde Hizb-ut Tahrir / Danimarka aşağıdaki hususları vurgular:

-     Muhakkak ki İslâm; İslâmî Ümmet'e, Müslümanların beldelerinin işgâline karşı Cihâd'ı farz kılar, ister Filistin'de, ister Irak'ta, ister Afganistan'da, isterse diğerlerinde olsun, fark etmez!

-     Müslümanların Yahudi düşmanlığı; Yahudi inancına sahip olanlara karşı değil, Müslümanların topraklarını gasp eden, yurtlarından çıkaran ve kendilerine karşı harp ilan eden Yahudi varlığına karşıdır.

-     Dâveti taşıyanların hapsedilmesi; dînleri üzerindeki sebâtlarından ve çağrıda bulundukları görüşlere sarılmaktan başka bir şeyi artırmayacaktır. Yine İslâm'a karşı savaş ve bu cümleden açılan bu zâlimâne dâvâlar, ancak Batılı Hadârat düşüncesinin iflâsına delildir.

-     Allah'ın Şeriatı'nı ikâme etme ve Müslümanların beldelerinde İslâmî hayatı yeniden başlatma çalışması, Allah [Subhânehu ve Te'alâ]'nın bizlere emrettiği bir farzdır. Bunu terk etmek de, bunda gevşeklik göstermek de câiz değildir. Bu, aynen salâhın ve siyâmın farziyeti gibi farzdır.

Bizler, İslâmî Ümmet'in bu ülkede bulunan ayrılmaz bir parçasıyız ve üzerimizdeki yükümlülüğü asla unutmuyoruz. Bizim bu ülkedeki yükümlülüğümüz, zayıf taraf olmamak için, birbirimizle dayanışma içerisinde olmamız ve omuz omuza durmamızdır. Aksi takdirde bu zaaf, Akîdemize ve dînimizin hükümlerine bağlılığımızı sarsmak için istismar edilir. O halde dâveti taşımamızda önümüzü aydınlatan kandil, Rasulümüz [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in şu kavli olmalıdır:

والله يا عم لو وضعوا الشمس في يميني، والقمر في يساري، على أن أترك هذا الأمر، ما تركته، حتى يظهره الله أو أهلك دونه "Vallahi, Ey Amca! Bu işi terk etmeme karşılık, güneşi sağ elime ve ayı da sol elime koysalar, yine de vazgeçmem! Tâ ki ya Allah, onu (İslâm'ı) izhâr eder, ya da ben onsuz helâk olurum."

Allahu Te'alâ'dan, bizi ve tüm Müslümanları, dînleri ve dünyaları hakkında Müslümanları emin kılacak Hilâfet Devleti ile en kısa zamanda nimetlendirmesini niyâz ediyoruz.

وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا في الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ "Biz istiyorduk ki mustaz'aflara yeryüzünde lütufta bulunalım, onları liderler yapalım ve (ülkelere) vâris kılalım." ^{[el-Kasas 5]}

Bu kitap Hizb-ut Tahrir Neşriyâtındandır

H. 1425
M. 2004

Kitabı indir / oku (461 kb)

Hizb’in Liderliğinde Hayırlı Selefin Hayırlı Halefi

Şeyh AbdulKadîm Zellûm

O; Büyük Âlim Şeyh AbdulKadîm ibn-u Yûsuf ibn-u AbdulKadîm ibn-u Yûnus ibn-u İbrâhîm’dir. Şeyh Zellûm -râcih görüşe göre- H. 1342 – M. 1924 yılında el-Halîl şehrinde, dîndarlığı ile meşhur ve ma’ruf bir âilede doğmuştur. Babası Rahimehullah, Kur’ân hâfızlarından olup hayatının son anına kadar Kur’ân’ı içtenlik ile okumuş, Hilâfet Devleti zamanında müderris olarak çalışmıştır.

Babasının amcası AbdulĞaffâr Yûnus Zellûm ise, Hilâfet Devleti zamanında el-Halîl müftüsü idi. Zellûm Âilesi, el-Mescîd-il İbrâhîmî’ye hizmet eden âilelerdendi ki onlar, hem Efendimiz Ya’kûb -Aleyhi’s Selâm’a- hizmet edenlerden, hem Cumâ günlerinde ve münâsebetlerde minber üzerinde alem (bayrak) kaldıran, hem de bayramlarda ve kutlamalarda alemi taşıyan kimselerdi.

Nitekim Osmanlı Devleti, el-Mescîd-il İbrâhîmî’ye hizmet görevini, el-Halîl’deki meşhur âilelere dağıtır, âileler de bunu, el-Mescîd-il İbrâhîmî’ye hizmet olması bakımından kendileri için bir şeref ve ikrâm olarak addederdi.

Şeyh AbdulKadîm Zellûm, el-Halîl şehrinde doğdu ve on beş yaşına kadar orada büyüdü. İlköğretimini el-İbrâhîmiyye Medresesi’nde tamamladı. Sonra babası -Rahimehullah- hem fıkıh öğrenmesi, hem fıkıh taşıyıcılarından hem de Allah’a dâvet edenlerden olması için onu el-Ezher-iş Şerîf’e göndermeye karar verdi. Nitekim M. 1939 yılında on beş yaşına geldiğinde, Kâhire’deki el-Ezher Üniversitesi’ne gönderdi ve H. 1361 – M. 1942 yılında el-Ezher Üniversitesi’nden İlk Yeterlilik Diploması, ardından H. 1366 – M. 1947 yılında yine el-Ezher’den Şeria Fakültesi Diploması aldı. Daha sonra H. 1368 – M. 1949 yılında lisans diplomasi ile birlikte, şimdilerde doktora diploması olarak itibar edilen Hukuk Uzmanlığı belgesi aldı.

Filistin-“İsrail” Savaşı esnasında Filistin’de Cihâd etmeleri için gençleri toplamaya ve Mısır’dan dönmeye çalıştı, ancak geri döndüğünde ateşkes îlan edilmiş, savaş sona ermiş, silahlar bırakılmıştı. Dolayısıyla niyet etmesine karşın Filistin’de Cihâd etmeye imkân bulamamıştı. Kendisi, el-Ezher Üniversitesi’ndeki arkadaşlarınca çok seviliyordu. Bunun için ve derslerindeki üstün başarısından dolayı kendisine “Melik” diyorlardı.

M. 1949 yılında el-Halîl’e döndüğünde, öğretim alanında çalıştı. Ardından iki seneliğine Beyt Lahim okullarına tâyin edildi. Sonra 1951 yılında el-Halîl’e geçti ve Usâme ibn-u Munkiz okulunda öğretmen olarak çalıştı.

Şeyh Takiyyuddîn en-Nebhânî -Rahimehullah- ile buluşması 1952 yılında oldu. Onunla koordinasyon kurmak, ders almak ve Hizb ekseninde münâkaşa etmek üzere el-Kuds’e gelir-gider olur. İş başlar başlamaz, Hizb’e katıldı ve 1956 yılından beri Hizb’in liderlik üyesi olageldi. Kendisi, usta bir hatip ve insanlar tarafından sevilen biri idi. Cumâ günleri salâhtan önce, el-Mescîd-il İbrâhîmiyye’nin el-Yûsufiyye diye bilinen kısmında dersler veriyor, halkın çoğu hazır bulunuyordu. Ardından Cumâ’dan sonra el-Mescîd-il İbrâhîmiyye’nin es-Sahn diye bilinen kısmında hutbeler irâd etmeye başlıyor, yine halkın çoğu hazır bulunuyordu. Hem 1954 yılında hem de 1956 yılında milletvekilliği seçimleri îlan edilince aday oldu. Lâkin devletin (Ürdün Devleti’nin) sonuçlara hile karıştırmasından dolayı kazanamadı. Ardından Şeyh tutuklanarak el-Cifr-us Sahrâvî Hapishanesi’ne konuldu. Allah kendisine kurtuluş verinceye kadar orada senelerce kaldı.

Şeyh -Rahimehullah- gerçekten Müessis Emîr’in sağ kolu, sadağının bir oku idi. Onu büyük görevlere gönderir, o da hiç tereddüt etmeksizin dâveti, ehlinin, çocuklarının ve hayatın geçici metâının önüne geçirirdi. Nitekim onu bir gün Türkiye’de, ertesi gün Irak’ta, ardından Mısır’da, daha sonra Lübnan’da ve Ürdün’de… görürdün. Emîri her ne zaman kendisini çağırsa, Hak ile kâim bir nefer olarak yanı başında bulurdu. Nitekim Irak’taki görevi, ancak adam gibi adamların yapabileceği büyük bir görev idi ve bu görevi, Müessis Emîr’in teklifi ve gözetimi altında üstlenmişti. Onun bu görevdeki konumu, Allah’ın izni ile azîm idi.

Ne zaman ki Allah Müessis Emîr’i vefât ettirdi, ondan sonra emânetin taşınması için onu seçti. O da emâneti hakkıyla yüklendi ve onu, yüksekten daha yükseğe taşıdı. Dâvetin kulesini daha da yükseltti. Çalışma meydanını, Orta Asya ve Güneydoğu Asya Müslümanlarına varacak kadar genişletti. Hatta Dâvetin sesinin, Avrupa’da ve diğer bölgelerde yankılanması onun sayesinde oldu.

Büyük Âlim’in son günlerinde Neks (Döneklik) Fitnesi zuhur etti. Zira Şeytan, Şeyh’in yumuşak başlılığını istismâr eden bir grubun akıllarını istilâ etti. Bunun üzerine bir gecede bir iş düşündüler ve gidişâtı dosdoğru çizgisinden saptırmaya çalıştılar. Nitekim bu nâkisler (dönekler) zümresi, evvelâ Allah’ın lûtfu sonra Şeyh’in hikmeti olmasaydı Hizb’in cisminde derin bir yara açacaklardı. Ne var ki bu nâkislerin girişimleri basit bir sıyrıktan öte geçmedi ve çok geçmeden, iyileşti ve öncekinden daha güçlü hale geldi. Bu zümre ise sindi ve unutulmaya yüz tuttu.

Büyük âlim, seksen yaşına kadar dâveti taşımaya ve liderliğini yapmaya devam etti. Sanki o, ecelinin yaklaştığını hissedercesine, ömrünün üçte birini, yaklaşık yirmi beş senesini Müessis Emîr’in sağ kolu olarak ve bir o kadar da Hizb’in Emîri olarak yükünü kaldırmada tükettiği bu dâvetin üzerinde bulunduğundan mutmain olduğu halde Allah Subhânehu’nun huzuruna çıkmayı arzuladı. Bunun için Hizb’in emîrliğinden ayrılmayı ve kendisinden sonraki emîrin seçimini görmeyi arzuladı. Öyle de oldu. Zîra H. 14 Muharram-ul Harâm 1424 el-muvâfık 17 Mart 2003 Pazartesi günü Hizb’in liderliğinden ayrıldı.

Bundan yaklaşık kırk gün sonra, Hizb-ut Tahrir’in Emîri Büyük Âlim Şeyh AbdulKadîm Yûsuf Zellûm, H. 27 Safer-ul Hayr 1424 el-muvâfık 29 Nisan 2003 Salı gecesi yaklaşık seksen yaşında iken Beyrut’ta vefat etti. O’nun için el-Halîl’deki “Ebû Ğarbiyyet-uş Şa’râvî” Dîvânı’nda taziye evleri kuruldu. el-Halîl şehri böylesine hiç tanık olmamıştı. O kadar ki her şehirden ve köyden insanlar heyetler halinde geliyorlar, taziyeye gelenler, şâirler ve konuşmacılar, taziyeye şiirleri ve nesirleri ile iştirakte birbirleri ile yarışıyorlardı. Taziyeleri taziye kabul edenlere ve taziyede hazır bulunanlara iletmeleri için Sudan’dan, Kuveyt’ten, Avrupa’dan, Endonezya’dan, Amerika’dan, Ürdün’den, Mısır’dan ve diğer birçok bölgeden aranan mikrofon bağlantılı telefonlar hiç susmuyordu. Kezâ Amman’da ve başka yerlerde de taziye evleri kurulmuştu.

Rahimehullah, hak hususunda cesur idi, hiçbir kınayıcının kınamasından Allah için korkmazdı. Aktif idi, dâveti taşımada bıkmaz ve usanmaz idi. Tevâzusu, güzel ahlâkı, haram olmayandan başkasına karşı sinirlerine hâkim, halîm, yumuşak huylu, kerîm, cömert olarak bilinirdi. Yine kıyâm-ul leyh yapardı, Allah Subhânehu’nun âyetlerini okurken onu bir ağlamak tutardı, dâvet üzerinde sabırlı ve sebatkâr idi. Zâlimlerin tâkibatı karşısında, Allah Subhânehu’nun rahmetin kavuşuncaya kadar garip olarak yaşadı. Artık ecri Allah’a aittir. Allah ona geniş bir rahmet ile rahmet etsin.

Kendi teliflerinden ve onun döneminde Hizb’in yayınladığı kitaplardan ve kitapçıklardan bazıları şunlardır:

1.       Hilâfet Devleti’nde Mâliye

2.       Genişletilmiş ve Düzeltilmiş Yönetim Nizâmı

3.       Demokrasi Küfür Nizâmıdır

4.       Klonlama, Organ Nakli ve Diğer Hususların Şer’î Hükmü

5.       Hizb-ut Tahrir’in Değiştirme Metodu [Minhâc]

6.       Hizb-ut Tahrir’in Târifi

7.       İslâm’ı Yok Etmeye Yönelik Amerikan Kampanyası

8.       Bush’un Müslümanlara Yönelik Haçlı Saldırısı

9.       Malî Piyasalardaki Sarsıntılar

10.     Hadâratlar Çatışmasının Kaçınılmazlığı …