Ömer Radıyallahu Anh'ın halifeliği zamanında, sütten kesilen çocuğa nafaka bağlanılmasını öngören bir devlet politikası vardı. 
Halife her zaman olduğu gibi, gece şehri dolaşmaya çıkmıştı. O sırada yakındaki bir evden çocuk ağlaması işitildi.Çocuğun sesi kesilmediği için, Halife evin kapısına gitti. İçeride bulunanlara, ''Küçüğü susturmalarını rica'' etti. Sonra dönüp geldi. Gece boyunca, çocuğun sesi işitildikçe, birkaç kere daha evin kapısına gitti.Çocuğun ağlaması bir türlü dinmiyordu. 

Seher vakti olunca, Ömer RadıyAllahu anh son defa oraya gitti. Çocuğun annesine: "Sen ne biçim anasın! Bütün gece evlâdını ağlattın. Belli ki, açtı!" diye çıkıştı. 
Kadın: " Halimi anlamadan niçin beni azarlıyorsun?" 
Ömer: "Haline ne olmuş?" 
Kadın: "Halifemiz Ömer'e Cenâb'ı Hak insaflar versin.Çocuklar sütten kesilmeyince, bizim gibi bir fakire nafaka vermez.Fakirlik maaşı bağlamaz. Onun için yavrumu erkenden sütten kestim."
Bunun üzerine Halife ağlayarak mescide girdi. Gözyaşları yüzünden namazı zorla kıldırdı. Selâm verdikten sonra cemâate döndü. Ağlayarak: "Sizin Ömer'inize yazıklar olsun!.. Sizin Ömer'inize yazıklar olsun!.. " diyerek kendini suçladı.

Sonra bütün Medine halkına, tellallar (haberciler) çıkarttı. Onlar da bildirdiler ki: "Hangi Müslümanın oğlu veya kızı dünyaya gelirse, hemen Halifeye bildirsin.Beytülmal'dan (hazineden) nafaka (maaş) verilecektir. Hiç kimse nafaka yüzünden evladını vaktinden önce sütten kesmesin!.. O günden sonra artık Medine'de, açlık sebebiyle ağlayan çocuk sesi işitilmedi."