(ترجمه)

یکی از خطرناک‎ترین و خبیث‎ترین نقشه‎های غرب در سرزمین‎های اسلامی اعطای مفکورۀ آزادی پس از اشغال نظامی است؛ اتباع کشورهای اشغال شده دارای آزادی نه، بل اشغال فکری و ثقافتی می‎شوند. غربی‎ها پیروان این کشورها را زیر نام نهضت، پیشرفت و ترقی و نیز پیوستن به کاروان ملت‎های پیشرفته، افکار، عادات و مفاهیمی که مخالف عقیدۀ اسلامی است، در اذهان شان تزریق و دسته دسته از مسیرشان منحرف می‎سازند؛ در عین حال به آنان چنین فهمانده می‎شود که اسلام یگانه سبب اوضاع بد زندگی تان است، روی هم رفته محور اساسی این بحث را "زن" تشکیل می‎دهد.

در حقیقیت لباس شرعی که هویت اسلامی یک زن مسلمان را تشکیل می‎دهد، یکی از مهم‎ترین وسائلی است که غربی‎ها آن را بهانه گرفته تا ذلت و خواری زنان مسلمان و نیز کاهش دادن جایگاه‎شان را در جامعه، بر رخ آنان بکشاند؛ در مقابل هویت ناقص غربی که بدور از حضارت اسلامی است، به زنان مسلمان خوب جلوه دهند! چنان‎چه زنان غربی را به زنان مسلمان مانند کبوترانی جلوه می‎دهند که هر طرف بخواهند پرواز کرده می‎توانند، تا آن‎جا که رسانه‎های غربی زن مسلمان با حجاب را نمادی از سمبول ظلم و بربریت از سوی اسلام و مسلمانان خوانده و به هدف نقض قانون اسلام و منهج تشریعی در زندگی آنان، حجاب را بی‎ارزش جلوه می‎دهند. از سوی هم ارزش‎های اسلامی را قدم اشتباه در راستای پیشرفت زن دانسته و رمز ذلت و خواری آنان قلمداد می‎کنند. چنین برمی‎آید که هدف رسانه‎های غربی دور ساختن ارزش‎های اسلامی از زنان مسلمان است.

افغانستان در زمینه مثال خوبی است. غرب پس از آن‎که اتحاد جماهیر شوروی را در زمینۀ نظامی شکست داد، آزادساختن افغانستان را هدف قرار داده بالای هویت اسلامی زنان مسلمان تاخت؛ از جمله: حجاب مهم‎ترین چیزی بود که اشغال امریکایی با تمام و سائل آن در صدد از بین بردن آن راه افتاد. از طرفی هم چینل‎هایی؛ مانند: (CNN) و (BBC News) بر آزاد سازی زنان افغان از حجاب اسلامی پس از نابودی طالبان، پوشش انداختند.

درین زمینه، خطاب رادیویی بوش به نقل از شبکه(CNN) زندگی زنان را در افغانستان ذلت بار خوانده و چنین اظهار نظر می‎نمود: «زنان افغانستان بحدی در وضعیت بدی قرار دارند که از کوچک‎ترین امکانات و خوشی‎ها برخور دار نیستند. در ادامه می‎افزاید: زنان افغان مورد جزا و لت و کوب قرار می‎گیرند به خصوص زمانی‎که به صدای بلند خنده نمایند، آنان هم‎چنان نمی‎توانند خارج از منزل کار نموده و حتی به تنهائی از منزل خارج شوند.»

اما اشغال امریکایی در افغانستان پس از درد و رنج هزاران زن مسلمان افغان و زندگی مشقت‎بار آنان توأم با گرسنگی و امراض، سپری نمودن فصل سرد زمستان در زیر خیمه‎ها که شبیه به خیمه‎های مرگ اند، چی پیشرفتی را ببار آورده است؟! این همه از جمله مواردی نیستند که محور توجه رسانه‎های غربی را تشکیل دهد، بلکه از این قضایا به گونه‎ای بسیار سریع عبور می‎کنند.

خصوصاً درین اواخر شاهد این بودیم، دختران جوان و زنان افغان کمپاینی را در شبکه‎های اجتماعی زیر نام "نامم کجاست؟!" به راه انداخته و تلاش می‎نمودند تا هویت زنان و نقش آنان را برجسته سازند. این موضوع در شبکه‎های اجتماعی چنین دست به دست می‎شد که مردم از ذکر نام زنان شان شرم می‎نمایند؛ زیرا مردان افغان عار می‎پندارند که زنان شان به نام‎های شان صدا شوند؛ از جمله جمعیتی که این کمپاین را به پیش می‎برد، "جوانان بسوی تغییر" که زیر سرپرستی سفارت امریکا در کابل بودند، می‎باشند.

با آن‎که این تقلید و رسم کورکورانه اصلاً به دین ارتباط ندارد. رسول الله صلی الله علیه وسلم زنان خود را به نام‎های شان صدا می‎زد، اما ای کاش زنان مسلمان افغان که درین کمپاین اشتراک ورزیده بودند، در صدد متمرکز شدن هویت اسلامی یک زن افغان می‎پرداختند. این کمپاین ابتداء باید این‎گونه می‎بود که "هویت من منحیث زن مسلمان کجاست؟!" یا حد اقل "حجاب من کجاست؟!" با کمپاین "نام من کجاست؟!"

فعالیت این دختران و زنان در صدد از بین بردن هویت اسلامی زنان افغان به هدف غربی ساختن آنان نسبت به ارزش‎های اسلام، افکار و مظاهر آن، تحت نام تغییر و پیشرفت صورت می‎گیرد.

این‎ها باید برای وضاحت دادن اسالیبی که سبب حقارت زنان و نظریۀ ناسازگاری که در رابطه به زنان وجود دارد، سبب آن احکام اسلام نبوده بلکه به سبب پیروی از افکار بیگانه و دوری از تطبیق اسلام حقیقی است که برای زن عزت بخشیده،کار می‎کردند.

اما سازمان‎ها و جمعیت‎های مورد حمایت غرب؛ مانند: "جوانان بسوی تغییر" که تحت سرپرستی سفارت امریکا در کابل با شعارهای چون "مبارزه برای گرفتن حق زنانی که حقوق شان سلب گردیده است" کار می‎کنند، به کدام نتیجۀ نرسیده‎اند؛ زیرا فعالیت‎های شان از بهر غربی ساختن زنان، به قدرت رسانیدن آنان، اخراج آنان از نقش اصلی شان که همانا سرپرستی اولاد است... و نیز تواندمندسازی زنان در راستای پیش‎برد مجالس و فعالیت‎های دیگر از قبیل تظاهرات‎ها به هدف اساس‎گذاری مدل غربی شدن زنان، می‎باشد.

بلی، کار و تعلیم در پهلوی احکام شرعی از جمله حقوق زنان محسوب می‎گردد، اما این برای آن نیست که زن در برابر مرد استغنی پیدا نماید یا در برابر مرد به رقابت بپردازد، یا این‎که نقش زن تنها کارکردن باشد. در خصوص این موضوع از آنانی‎که صدای شان را زیر نام حقوق انسان و حقوق زن بلند می‎کنند، پرسشی مطرح می‎گردد که آیا صدای شما متعلق به مراعات نمودن احکام شرعی است؟! کجاست حقوق زن که زندگی و کرامت زنان هر روز در فلسطین، عراق، سوریه، میانمار و دیگر سرزمین‎های اسلامی پایمال شده و هتک حرمت می‎شوند؟! در سرزمین‎های غربی که به دموکراسی دعوت می‎کنند؛ در برابر زنان مسلمان و هویت اسلامی شان جنگیده می‎شود که همانا لباس شرعی است و حجاب زن را زیر نام مبارزه با "تروریزم" دور می‎سازند، کجاست آزادی و حقوق زنان مسلمان؟!

اما این را نباید فراموش کرد که خیر کثیری در زنان مسلمان نهفته است؛ در تحقیق طویلی که از سوی صفحه خبرگزاری "کریستیان ساینس مونیتور" به نشر رسیده است، بسیاری از دکتران و زنان افغان بر این تأکید دارند که پس از رفتن طالبان، زنان مسلمان افغان هنوز حجاب‎های خویش را دور نساخته، و آن‎چه رسانه‎های غربی زیر نام دور شدن از حجاب پوشش می‎دهند، درست نمی‎باشد، زیرا مردم افغانستان احکام اسلام را به گونۀ اختیاری میان مرد و زن، رعایت می‎کنند، و هرگز احکام شرعی بزور شمشیر، چنان‎چه رسانه‎های‎غربی انعکاس می‎دهند، بر بالای زنان تطبیق نمی‎گردد. درین رابطه یکتن از مشاورین زن، پیرامون مداخلۀ غربی‎ها به شکل گسترده در امور زنان افغان، چنین می‎گوید: «در صورتی‎که زنان در افغانستان زندگی مشقت‎بار دارند، این حق آنان است که برای تغییر وضعیت شان کار کنند نه شما، زیرا ما مسلمان هستیم و تغییر را به گونه‎ای می‎خواهیم که با ثقافت مان هم‎خوانی داشته باشد نه تغییری که برضد آن باشد.»

پس ای خواهران مسلمان در تمام جهان به خصوص در افغانستان! به هویت اسلامی تان از خلال چنگ‎زدن به فکر اسلامی و احکام آن متمسک گردیده و به افکار کفر رجوع نکنید، از جنگ ویرانگر غرب در برابر اسلام که از شما استفاده می‎کنند با حذر باشید؛ هم‎چنان بر موقفی که هستید به حیث زن مسلمان آگاه باشید، زیرا این موقف که اسلام برای تان عزت بخشیده، کشتی نجات تان بوده در غیر آن به گودال دوزخ خواهید رفت، مبادا در آن قرار گیرید!

در اخیر، برای اقامۀ دولت خلافت راشده برمنهج نبوت کار کنید که برای انسانیت، عدالت را آورده و از پیروی کورکورانه سرمایه‎داری نجات تان خواهد داد، و نیز خیر و عدالت را در تمام جهان پخش و نشر خواهد کرد.

‏ ﴿وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴾

[آل‎عمران: ۱۳۹]

ترجمه: و سست و زبون، غمگين و افسرده نگرديد، اگر به راستی مؤمن باشيد و بر ايمان دوام داشته باشيد.‏

نویسنده: مسلمه الشامی(ام صهیب)

(ترجمه)

 ‏روز یکشنبه مورخ ۱ اکتوبر ۲۰۱۷م، وبسایت خبری عربی (TRT)تحت عنوان ذیل گزارش داد: «مقامات اسپانیای مانع برگزاری همه پرسی تجزیه طلبی در ایالت کاتالونیای اسپانیا شدند.» این وبسایت خبری افزود: «پولیس نظامی اسپانیا مانع برگزاری همه پرسی استقلال در همان منطقه ای شد که دارای جمعیت ۷.۵ میلیونی و دارای میزان وسیع خودمختاری حکومتی است. نیروهای نظامی به محلات رای گیری یورش بردند و ‏پولیس هم چنان صف آرایی غیرنظامیان را در مقابل محلات رأی گیری پراگنده کرده، اوراق و صندوق های رأی گیری را ضبط نمود. وزارت امور داخله ی اسپانیا اعلام نمود که هرگز برگزاری همه‌ پرسی "غیرقانونی" را اجازه نخواهد داد.»

حال حکام عراق را بگذارید و بدانند که چگونه امور کشورشان را مدیریت کنند و چگونه مردم خود را که توسط آن ها آسیب دیده اند، محافظت می کنند؟ آیا اسپانیا یک کشور دموکراتیک، به ملاحظه ی افکار و نظر دیگران نیست؟ اما زمانی که حاکمان شان احساس خطر کردند، آن ها خود را در اصول آزادی خودسرانه ای قرار داده و هر عملی را که طرفداران تجزیه طلب انجام دادند، سرکوب کردند. بنابر این، آیا آن ها نسبت به شما(عراقی ها) قوی تر بودند؟

قدرت گفتار شمشیر، حقیقی تر از کلمات کتاب است که لبه ی آن مرز میان جدیت و سر و صداهای بی جا است؛ نه مانند سیاستمداران عراقی که توسط دشمنان خود شکست خورده و از حکام انگلیسی(دشمن) خود درخواست کمک نمایند؛ چون "مسعود بازانی" رهبر کردها برای جلب توجه آن ها بخاطر برگزاری همه پرسی تجزیه طلبی گدایی نمود که این عمل شان خلاف موازین اسلامی و شریعت محمدی است. آیا این شایسته رهبر کردها بود که با زنخیر و آهن دست به گریبان شده و مرز بسازد یا درس عبرت برای تمام کسانی که هشدار می دهند، باشد؟ بنابرین شما نه توسط قوانین شریعت پروردگار هدایت شده اید و نه هم توسط قوانین کفری که شما از آن پیروی می کنید.

‏﴿فمَا لكُمْ كيفَ تَحْكُمُونَ﴾

[یونس: ۳۵]

ترجمه: شما را چه می شود(كه چراغ عقل از كف تان به دور می رود؟ به دنبال چه چيز می روید؟) این چه حكمی است كه می كنید؟‏

به تو ای رهبر کرد! در عوض گفتار، به شما مناسب است، بگوییم، کسی که سرزمینی را بدون جنگ می گیرد، به او آسان تر است از کسی که  به راحتی از دست بدهد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق