چی بسا سخنانی به ظاهر شیرین؛ ولی فریبنده

(ترجمه)

ریکس تیلرسون، وزیر امور خارجه امریکا طی سخنرانی در دانشگاه استنفورد-کالیفورنیا در تاریخ ۱۷جنوری ۲۰۱۸م سیاست امریکا در قبال سوریه را بیان نمود. در این سخنرانی مسئلۀ سوریه به عنوان یک موضوع مطرح نگردید؛ بل موضوعی بود که تیلرسون مستقیماً به آن پرداخت. ریکس، پس از بررسی رویدادها در سوریه که در آن حقایق را تلنبار کرده و با دروغ‌ها آن‌ها را به منظور بی‌گناه ثابت کردن امریکا در خصوص خون مردم سوریه و به تصویر کشیدن آن به عنوان دوست صمیمی در هم آمیخته بود. تیلرسون اهداف سیاست امریکا را در قبال سوریه این‌گونه خلاصه نمود:

１-  جنگ با دشمن اصلی امریکا، ISIS(داعش) به همراه القاعده و جلوگیری از نفوذ این سازمان‌ها که برای امریکا و متحدانش خطرزا می‌باشند.

２-  امریکا برای تضعیف نفود ایران در سوریه تمرکز خواهد کرد و از سوی دیگر اجازۀ توسعه بحری را در دریای مدیترانه به ایران نخواهد داد.

３-  روی این ملحوظ، نیروهای ایالات متحده از شمال شرق سوریه عقب‌نشینی نخواهند کرد؛ ولی با این حال، حضور نظامی‌ و دپلوماتیک‌اش را در مناطق کردی برای ثبات اوضاع تا زمانی اجرای راه‌حل سیاسی بر اساس قطعنامۀ شماره ۲۲۵۴ سازمان شورای امنیت تقویت خواهد داد.

４-  امریکا به کمک‌های بین‌المللی برای بازسازی در هر ساحه‌ای که تحت کنترول رژیم اسد قرار داشته باشد، اجازه نخواهد داد.

５-  برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه تحت نظارت سازمان ملل، از جمله مشارکت مهاجران سوری و تمام کسانی‌که در این درگیری‌ها مکلف به فرار شدند. و سر انجام، کناره‌گیری اسد و خانواده‌اش از اریکۀ قدرت.

شکی نیست که تصمیم امریکا برای تقویت حضور نظامی و دیپلوماتیک به هدف تحمیل واقعیت تازه‌ای است که امریکا را قادر می‌سازد تا جزئیات رویداد‌های سوریه را به صورت نظامی یا جنگ علیه تروریزم، برای دلیل ماندنش در سوریه کنترول نماید. تیلرسون کذاب، ادعا کرده است که؛ امریکا اشتباه را که در خصوص عقب نشینی نیروهایش در عراق در سال ۲۰۱۱م مرتکب گردید، در سوریه تکرار نخواهد کرد؛ چون این عقب نشینی راه را برای ظهور داعش مساعد نمود که بعد‌ها بنابر ادعای تیلرسون سبب تراژیدی‌هایی گردید. البته تیلرسون خود را زیاد زحمت نداد تا توضیح دهد که چرا و چگونه رهبری عراق در تابستان ۲۰۱۴م تمام منابع مالی و نظامی‌اش را در خدمت ISIS یا همان داعش قرار داد.

با توجه به اظهارات تیلرسون و هم‌چنان تصمیم تشکیل یک نیروی مرزی قوی ۳۰ هزار نفری کردی، نشان می‌دهد که امریکا اهداف ملیشه‌ای دارد و می‌خواهد بحران‌های متوالی را ایجاد نماید تا بتواند منطقه را برای تأمین منافع و اهدافش زیر سلطه قرار دهد. به گونۀ مثال؛ حضور دایمی امریکا در افغانستان، که در سال ۲۰۰۱م آن را طی یک حمله اشغال نمود، نمونه‌ای بسیار خوبی بر این مدعاست. اظهارات ضد تروریستی دیروز امریکا علیه القاعده و داعش امروز، دورغ و جعلیاتی برای سرپوش گذاشتن به واقعیت اهداف امریکا می‌باشد. تیلرسون طی سخنرانی‌اش گفت: «امریکا حضور نظامی‌اش را در سوریه حفظ خواهد کرد تا تمرکز به این داشته باشد که داعش نتواند در این منطقه دوباره ظهور نماید.» وی افزدود: «مأموریت نظامی ما در سوریه نظر به شرایطی باقی خواهد ماند.» این بدین معنی‌ست که نیرو‌های امریکایی اصلاً تاریخ دقیقی برای خروج از این سرزمین و یا هم استندردهای مشخصی که میزان موفقیت مأموریت‌شان را بسنجد، ندارند. طوری‌که سناتور "تام یودال" از "دیوید ساترفیلد" معاون وزیر خارجه امریکا پرسید: «چگونه می‌توان این را به یک جنگ بی‌پایان جهت داد؟» ساترفیلد در پاسخ به این سؤال خود را طوری جلوه داد که اصلاً چیزی از جوابش در رابطه به این سؤال فهمیده نمی‌شد.

البته، تیلرسون مکار مجبور است که زهر را با عسل یک‌جا کند، بدین‌سان که او تلاش نمود تا سخنانش را آرایش داده و هنگامی‌که گفت امریکا نگران تلفات غیر نظامیان در سوریه است، خواست تا با ریزاندن اشک‌های تمساح مانندش افکار عامه را بفریبد و طوری وانمود ساخت که گویا امریکا نسبت به سوریه دلسوز است. اینست قربانی نمایندۀ امریکایی، قاتل خونخوار دمشق. تیلرسون قول داده است که امریکا هرگز استفاده از سلاح‌های شیمیایی را در سوریه اجازه نخواهد داد و امریکا پاسخگوی مسئولیت‌هایش در سوریه خواهد بود. ولی با این حال، او از قربانیان بمب‌های بیرلی و بمباردمان‌های موشکی که باعث تخریب شفاخانه‌ها، مساجد و خانه‌های غیر نظامیان گردید، سخنی بر لب نیاورد، توگویی در فرهنگ تیلرسون این امر چنان به نظر می‌رسد که این همه جنایات در سوریه نوعی از "مهربانی و شفقت" باشد! با توجه به این امر، تیلرسون می‌خواهد روی این موضوع خاک اندازد و حقیقت را از دید افکار عامه پنهان کند.

در نتیجه، می‌توان گفت که پس از پرده برداشتن از روی جنایات امریکا و نشان دادن این‌که جنایات دمشق تنها بخشی کوچکی از جنایات وحشیانۀ واقعی امریکا می‌باشد. امر شرم‌آور اینست که برخی از رهبران اپوزیسیون(انقلابی) نیرو‌های به اصطلاح آزاد در پی وعده‌های میان‌خالی و بهشت موعود ترامپ بوده و پیوسته از دنباله‌روی ترامپ باز نمی‌ایستند؛ با وجودی‌که ترامپ از دیدار با آن‌ها در واشنگتن خودداری نموده و تنها به آن‌ها اجازه داد تا بعضی از جلسات را در واشنگتن برگزار نمایند. در عین حال، هیئت مذاکره کننده از یک جا به جای دیگر می‌روند تا سرزمین‌های مسلمان نشین علاقه‌مند به امریکا را به این امر اقناع کنند که انقلابیون مایل‌اند تا منافع آن‌ها را بهتر از بمب‌های شیمیایی بشار تأمین نمایند. این در حالیست که برخی از گروه‌های دیگر به عوض جنگیدن علیه قصابان خونخوار دمشق به خاطر تحقق منافع اردوغان در شهر عفرین می‌جنگند.

بنا بر این، همه باید بدانند که کوتاه‌ترین راه برای از میان برداشتن رژیم بشار و جنایات افرادش، همانا وحدت و هماهنگی تلاش‌ها نیاز است تا بتواند ریشۀ این رژیم را در دمشق و در هر جای دیگر خشک نماید. این کار نیاز به یک رهبری متحدی دارد که در صدد کسب رضای الله سبحانه وتعالی بوده و حمایت توطئه‌گران را در برابر انقلاب شام رد نماید. در غیر آن، رنجی که مردم مظلوم ما را در شام احاطه کرده است پایان نخواهد یافت.

داکتر عثمان بخاش

رئیس دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر