خبر:

واشنگتن تایمز، شنبه مورخ 12 نوامبر 2016م اعلام کرد که: «نیروهای امنیتی روز جمعه 33 تن از سرخ پوستان منطقه(Dakota)، معترضانی را که به خط آهن دست رسی پیدا کرده بودند، بعد از بریده بریده کردن خط آهن، تخریب ساختمان ساحه، مسدود کردن راه شاهراه و حمله بالای یک افسر نظامی در نزدیک ماندان، شمال داکوته دستگیر نمودند. در‌ آخرین گزارش از نیروهای نظامی می رساند که تعداد دستگیر شده گان به بیش از 500 نفر در 2000 حمله بر تسخیر زمین فدرالی، بخاطر توقف کار اعمار ساختمان خط آهن، رسیده است.»

تبصره:

در حالی که رسانه های جهان بر تظاهرات خشونت آمیز در برابر پیروزی انتخاباتی تکان دهنده دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب ایالات متحده در هفته گذشته متمرکز شده بود، هم چنان ایالت های زیادی از این کشور موج از اعتراض ها دیده می شد. این معترضان همان بومیان امریکایی بودند که از جانب حکومت فراموش شده اند. این بومیان امریکائی بازمانده گان جنگ های استعماری است که آنان از سرزمین های اصلی خود محروم و بسیاری به زور در این مناطق کوچک مجبور به زیست شدند.

ایالات متحده، خانه 1 میلیون امریکایی بومی و چندین هزار از قبیله راک سیوکز(Roc Sioux) می باشد که در مقابل 3.8 بیلیون دالر پایپ لاین روغنیات اعتراض نموده اند که این ادعای آن ها سبب مزاحمت در بخش های مختلف گردیده و تهدید جدی به دریای میسوری می باشد، که منبع اصلی آب است. در 28 اکتوبر 2016م، 141 تن از معترضان قبیله راک سیوکز(Roc Sioux) در عین حمله بر پایپ لاین جدید داکوته، دستگیر شدند و در 11 نوامبر 2016م، 33 تن دیگر نیز دستگیر گردید. 

مطابق به گزارش روزنامه گاردین(Guardian Newspaper) مورخ 8 نوامبر 2016م: «دونالد ترامپ یکی از سرمایه گذاران و شرکای انتقال انرژی می باشد که کمپنی عقب خط آهن داکوته و شرکای انتقال انرژی کلجی وارن(CEO KelcyWarren) ابراز نمود که در کمپاین های نام برده $103,000 کمک نموده است.»

برای امریکاییان بومی فرقی ندارد، همان طور که گاردین(Guardian Newspaper) با چند تن از اعتراض کننده گان مصاحبه نمود، هیچ اعتنایی به مغلوب شدن ترامپ و یا کلینتون ندارند. گای دولکنیف، یکی از بزرگان اوگلالا از کایل و داکوتای جنوبی، در پایان جلسه رایج هند گفت: «ترامپ حقیقتاً هندی ها را دوست ندارد، مگر اگر[کلینتون] پیروز می شد، هم همین گونه می شد.» هو وست واکیا، یک عضو رسمی گروه ساحلی(Chumash) گفت: «هدف هر دوی آن ها پول است. من از هر دوی آن  ها خجالت می کشم.»

فرانک آرچمبالت رئیس قبیله راک سیوکز، در انتخابات اشتراک نکرد. وی در میانه های جولای با فامیلش از لیتل ایگل، جنوب داکوتا، به کانون بال، شمال داکوتا سفر کرد تا در مقابل حکومت فدرال و کمپنی روغنیات مقابله نماید؛ وی گفت: «من نمی خواهم چیزی در مورد حکومت بگویم. من حدس می زنم شما می توانید منحیث یک تکان این را بپذیرید. من به حکومت باور ندارم، از همین خاطر نمی خواهم چیزی بگویم.»

امریکایی های بومی هیچ نقش موثری در مقابل به صدای مردم کپیتالیست ندارند. پایپ لاین جدید است، مگر عمق نارضایتی های قبیله راک سیوکز(Roc Sioux) علیه استثمار و استعماری ایالات متحده در منطقه تپه های سیاه اطراف داکوتای شمالی که در آن خط جدید پایپ لاین قرار دارد، عمیق و دردناک است. سیوکز قبل از اعلام استقلال ایالات متحده یک ملت عظیم بود که در تپه های سیاه زنده گی می کردند، در مساحت 201 کیلومتری ارتفاع و 105 کیلومتر مساحت، با این حال، این منطقه به عنوان یک منبع غنی از چوب و حیوانات توسط مهاجران اروپایی که پس از کسب استقلال ایالات متحده از بریتانیا، در این جا مستقر شدند.

با وجود حرص و طمع و دست رسی به منابع تپه سیاه، مهاجران از سرخپوستان و قبیله راک سیوکز می هراسیدند. ایالات متحده در سال 1852م ازای جبران مالیاتی را از 50 سال به 10 سال کاهش داد. در سال 1866م آن جا جنگ بود و سیوکز آن جنگ را پیروز شد که با معاهده دیگری حل و فصل شد، اما در سال 1876م جنگ دوباره پس از تهاجم بیشتر در این سرزمین، سیوکز عقب رانده شد که توسط اخبار موجودیت رسوبات غنی طلا در قلمرو این ملت، آغاز گردید. ایالات متحده این جنگ را نیز از دست داد، اما سال بعد با استفاده از یک سیاست بی رحمانه از گرسنه گی، سرخ پوستان سیوکز را مجبور به شکست ساخت و آن ها را مجبور نمود تا حقوق زمین های خود را به منظور جلوگیری از نسل کشی اخذ ننمایند.

پس از 100 سال از تصرف تپه سیاه در نهایت توسط دادگاه های ایالات متحده و تحقیقات(U.N)، در سال 2012م غیر قانونی اعلام شد. جبران خسارت قابل توجهی ارائه شده بود، اما زمین واپس نگردید. هر چند، مردمان باقی مانده قبیله که در مناطق کوچک در سرزمین های سابق خود زنده گی می کردند که تا کنون تمام پیشنهادات جبران مالی را با وجود این که فقیرترین جوامع در کل ایالات متحده می باشند را رد کردند. آن ها هم چنان برای زمین و حقوق با عزت خود در برابر سرمایه داری درنده خو و انتخابات دروغین مبارزه می نمایند و به کسی اجازه نمی دهند که داد و بیداد مردم را نادیده گرفته و با چند شرکت مشابه بخاطر ثروت به نفع چند ثروت مند فیصله نماید.

اکثریت کسانی که به ترامپ رأی دادند، بخاطر این که می خواستند یک شخص تجارت پیشه، امریکا را رهبری نماید، نسبت به سیاست های دروغین، ترامپ بیش از حد در افشای حقایق صادق بود، حتی در مورد دروغ های خودش! در جریان 1990م، دونالد ترامپ با قبایل بومی امریکا که تهدیدی برای امپراتوری قمار خود در سواحل شرق ایالات متحده، دورتر از راک سیوکز قرار داشت، مبارزه می نمود. واشنگتن پوست گزارشی را به نشر رساند که: «زمانی که ترامپ به جنگ علیه قبایل امریکایی های بومی آغاز کرد، تهدید برای وی زیاد بود. وی متأثر از شهر اتلانتیک نزدیک مونوپول در شرق کاست محل قمار وی تا به زمان تغییر قوانین فدرال در سال 1988م، در مقابل قبایل کاسیونوس استفاده می نمود. در ادامه، ترامپ مسئولیت متقبل برای پیش برد بازی با هندیان را به عهده گرفت... او مخفیانه بیش از 1 میلیون دالر را در تبلیغاتی که اعضای یک قبیله در شمال ایالت نیویورک به مصرف رساند تا اعضای آن را  قاچاقبران کوکائین و جنایتکاران حرفه ای به تصویر کشیده باشد.»

حالا که ترامپ انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را برنده شده است، حامیان کاندیدان بازنده در جاده ها به رسم اعتراض ریخته اند، مگر آن ها کور اند که حقیقت را ببینند که بین کلینتون و ترامپ در حقیقت هیچ تفاوتی وجود ندارد، هر دو دو رخ یک سکه اند که سیستم کپیتالیستی را در تجارت و سیاست بازی خواهند نمود و در نتایج انتخابات برای 4 سال باقی خواهند ماند. ترامپ ملیاردر و کلینتون سیاست مدار بدون یک دیگر به جایی نمی رسند.

در حقیقت، آن ها با هم دوست بودند، همان گونه که تصاویر خوشی آن ها با یکدیگر شان نشان می دهد! تنها تفاوتی که وجود دارد این است که سیاست مداران کپیتالیست بهتر از دروغ گویان اند. قضیه حقیقی اعتراضات در امریکا، اعتراضات علیه ترامپ نیست، مگر آن ها امریکایی های بومی را در ایجاد کشمکش ها در شمال داکوتا فراموش کرده اند! کسانی که برای شان تفاوت نمی کند چه کسی رئیس جمهور باشد، چون آن ها می داند که بین آن ها تفاوتی وجود ندارد.

داکتر عبدالله روبین

نوشته شده برای دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر