- مطابق
مشاوره در مورد ازدواج دیرهنگام و مجازات برای ازدواج زودهنگام
(ترجمه)
خبر:
رئیس جمهور اردوغان در مراسمی در کاخ ریاست جمهوری باشتب، اظهار داشت که سن ازدواج برای جوانان در حال افزایش است. وی گفت: «بیشتری دختران و پسران بعد از سیسالگی ازدواج میکنند یا هرگز ازدواج نمیکنند. چطور میتواند چنین اتفاقی بیفتد؟ ما باید در مقابل این خطر مقاومت کنیم و به ازدواج توصیه کنیم.» (منبع: وکالات)
تبصره:
در زبان ما مثلی وجود دارد که موقف اردوغان را خلاصه میکند: "وقتی منافق در مورد قهرمان بودن خود لاف میزند، در بارهی سرقت خود صحبت میکند."
به نظر میرسد که اردوغان، به این نصحیتها قهرمانسازی میکند، در حالیکه از آسیبهای ناشی از توافقها و قوانینیکه قبلاً پذیرفته است، بیخبر میباشد.
مقصر دانستن جوانان به دلیل ازدواج دیرهنگام قابل پذیرش نیست؛ زیرا در 18 سال دورۀ حاکمیت خود قوانینی را تصویب نموده و موافقتنامههایی را پذیرفته که باعث دور شدن جوانان از ازدواج، تجزیه خانوادهها و سالبهسال باعث افزایش طلاق شده است، و مجازات خیره کنندهای بر مردانی که با زنان زیر 18سال ازدواج میکنند، اعمال شده است. توافقنامۀ استانبول که بر اساس تصمیم اتحادیه اروپا ایجاد شده و در نزد مردم به عنوان پروژۀ "نابودى خانواده" شناخته میشود را در دوران حکومت خود در 2011 پذیرفتی. این بسیار جالب است که شما در مورد لزوم ازدواج زودهنگام صحبت میکنید، در حالیکه هرسال حدود 150 هزار مرد به دلیل ازدواج زودهنگام از خانههای خود دستگیر میشوند.
این توافق به تنهایی مسبب فروپاشی بیش از یکملیون خانواده شده است. آیا حفظ خانوادههای نیرومند درحالیکه تعداد گزینههای نابود كنندی خانواده به دلیل این توافقیکه قرار است از خشونت علیه زنان جلوگیری كند، به میزان قابل توجهی افزایش یافته و امکانپذیر است؟ آنچه در هر گوشهی کشور تحت نام برابری جنسیتی بر اساس این توافق به چشم میخورد، ارزش ازدواج را بسیار پائین آورده و اقدامی در برابر جمعیت انحرافی و منحرف انجام نداده است. شکل دیگری از آزار و اذیت گواه قرار دادن زن به عنوان تنها گواه نزاع بین مرد و زن است که درها را به صورت گستردهی برای تحریک و نزاعها باز میکند.
همانا با مجازات نفقهی دایمی، دروازههای ازدواج را به طور کامل بسته نمودی. اكنون شکایت در مورد تأخیر ازدواج بازی نمودن با خِرد مردم است؛ زیرا تو همان كسی هستی که با زندانی نمودن هزاران جوانیکه در سن 16-17 سالگی ازدواج نمودند، مرتکب این جنایت بزرگ گردیدهای و باعث شدهای زنان همسران خود را ترک کنند و فرزندان بدون پدر رها شوند. تو همان كسی هستی كه بر رسانهها تسلط كامل داری که انواع بیاخلاقی را منتشر میکنند. پس اساس رهبریات که تلاش داری خود را با بیان چند حرف تبرئه نمایی و برنامههای رسانهای و آسیبهایی را که به خانوادهها میرسانند، نادیده گیری در چیست؟
غرب اساس خانوادهها را ویران نموده و آن را فدای اقتصاد نمود که اکنون با انقراض نسل روبرو است. با این وجود شگفتانگیز این است: در حالیكه قوانین غیراخلاقی غربی به عنوان راهحل در بین امت اعمال میشود؛ اعتبار دادن آن به عنوان یک نمونه و الگو آغاز جنگ علیه حق است.
اردوغان بهگونهای سخن میگوید که گویا رییس دولت ترکیه نه؛ بلکه رییس دولت دیگری باشد؛ طوریکه عملکرد او سخناناش را تکذیب میکند. در حالیکه قوانینی را تصویب نموده و توافقهایی را پذیرفتهای كه باعث نابودی خانوادهها و بدی به آنها شده. پس توصیه و نصیحت تو در بارۀ ازدواج معنی ندارد؛ زیرا کار قوهی اجرائیه طرح شکایت نیست و اگر این اصل را فراموش کردهای، بگذار مجدداً به تو یادآوری کنیم.
از زمانیکه به این اعتراف نمودی که جرم انگاشتن زنا طبق بیانیهی اتحادیهی اروپا اشتباه بوده، دوسال سپری شده است. 8 ماه از این گفتهات که توافقنامۀ استانبول یک حکم اسلامی نیست، گذشته است. با این حال قوانین موجود هنوز هم خانوادهها را متلاشی میکنند؛ اگرچه سخنان تو مدتها قبل بیان شده است. اگر در گفتههای خود صادق هستی! ابتدا باید نظام فاسد غربی را ترک نموده و به توافقهای تحریک آمیزیکه تمایل غربی دارند، پایان دهی و مردانی را که بر اساس دستور الله متعال ازدواج کردهاند، آزاد کنی. تو باید رسانهها را کنترول کنی که کرامت انسانی و عفت خانواده را نادیده میگیرند و از تلاش برای فشار آوردن زنان به بازار کار خودداری شود. نظام اجتماعی اسلام را به منظور تشویقِ برپایی خانوادهها بر اساس ترس از الله تطبیق کن. پس از آن میتوانی بر دشمنان خود با یک خانواده قوی، یک نظام قوی و یک سرزمین قوی غالب شوی و اگر آمادهگیاش را داری، جامعه آرزو آن را میکند.
ما میدانیم که هیچ ارزش انسانیِ امنی زیر سایهی نظام سرمایهداری وجود ندارد و خصوصیترین ارزش یعنی خانواده نیز از خطر در امان نیست. نظام اسلامی است که امروز و فردا و همان طوریکه دیروز راهحلی برای همه مشکلات بود، این امنیت را تضمین میکند.
نویسنده: احمد سابا
مترجم: پارسا امیدی