- مطابق
ای اردوغان، آیا دشمنی کفار با اسلام متوقف خواهد شد؟!
(ترجمه)
خبر:
رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در «راهپیمایی بزرگ فلسطین» که در میدانهوایی اتاتورک استانبول در اعتراض به عملیات نظامی رژیم یهود در نوار غزه برگزار شده بود، سخنرانی کرد.
(منبع: شبکه تیآرتی)
وی گفت: از یک یک شما برای حمایت از قضیه فلسطین و امید دادن به مظلومان غزه تشکری میکنم. وی غرب را مقصر اصلی درگیری نظامی توصیف کرد که به قول او "بدون اینکه دستانش کثیف شود" اقدام میکند و رژیم یهودی را "پیادۀ شطرنج که روزی قربانی خواهد شد" توصیف کرد.
به گفته رئیس جمهور ترکیه، کسانی که "اشک تمساح برای کشته شدهگان اوکراین ریختند" برای کشته شدهگان غزه ابراز همدردی نکردند. اردوغان گفت: ای غرب، از شما میپرسم! آیا میخواهید دوباره آتش جنگ بین "هلال و صلیب" را شعلهور کنید؟ (rbc.ru)
تبصره:
مبادا کسی فریب مهارت اردوغان در بازی با کلمات را بخورد، مانند مهارت جادوگرانی که به فرمان فرعون برای رد آیات الله سبحانه وتعالی، در مقابل موسی علیه السلام تناب انداختند. اما برخلاف اردوغان، جادوگران این هوش و شجاعت را داشتند که حقیقت را به صورت آشکارا بپذیرند. آنان تا روز قیامت نمونهای از ایمان و استقامت خالصانه باقی ماندند و مرگ دردناک در راه اطاعت الله را بر زندگی مجلل در زیر حاکمیت طاغوت کافر ترجیح دادند.
هیچ کس نباید فریب اتهامات شدید اردوغان بر غرب به رهبری فرعون زمان ما امریکا را بخورد. آیا امروز جمهوری ترکیه به رهبری اردوغان متحد و شریک آنها نیست؟! مگر پایگاه نظامی امریکا در ترکیه نیست؟! آیا ترکیه به عنوان یکی از اعضای ناتو در اشغال افغانستان شرکت نکرده بود؟! این برای همگان روشن است، البته اگر به نقش بدخواهانه حکومت ترکیه در حوادث سوریه، لیبی و دیگر سرزمینهای مسلمان اشاره نکنیم.
اردوغان در حالی که موجودیت کیان یهودی را به یک پیاده (مهره شطرنج) توصیف میکند، اما در مورد این واقعیت که ترکیه یکی از اولین دولتهایی بود که استقرار آن را در سرزمینهای فلسطین اشغالی توسط استعمارگران غربی را به رسمیت شناخت، سکوت کرده است. آیا روابط و همکاری دیپلماتیک بین ترکیه و این دولت اشغالگر وجود ندارد؟! آیا قرارداد تجارت آزاد بین آنها وجود ندارد که از جمله شامل حوزه تسلیحات و فناوریهای نظامی با تراز سالانه تا چند میلیارد دلار باشد؟!
اردوغان با متهم کردن غرب به شعلهور کردن جنگ «میان هلال و صلیب»، در حال تغییر مفاهیم است و میخواهد خود را از مسئولیت عملیات کشتار مسلمانان در فلسطین معاف کند. اما آیا جنگ کفر با اسلام به عنوان یک ایدئولوژی نه فقط جنگ بین ادیان حتی برای لحظهای متوقف شده است، چنانچه خود سیاستمداران امریکایی و اروپایی به آن اعتراف کردهاند؟
آیا ابرقدرتهای غربی به رهبری امریکا که با مسلمانان دشمنی میکنند، با شعار «گسترش دموکراسی و حفظ حقوق بشر» اعلام نمیکنند که اسلام تنها تهدید گسترش استعماری آنهاست؟ آیا در جنگ با اسلام به رسول الله(صلی الله علیه و آله وسلم) توهین نمیکنند، قرآن را آتش نمیزنند، به لباس زنان مسلمان دستدرازی نمیکنند، مساجد خود را به روی همجنسگرایان نمیگشایند و فاحشهها را در آن منحیث امام جماعت نمیگمارند؟! ایا اسلام «اروپایی یا امریکایی» خاص خودشان که با عقیده سکولاریشان سازگار است را مطرح نمیکنند؟!
کدام طرف قرار داری اردوغان؟! چرا وقتی قبر مصطفی کمال جنایتکار خبیث را زیارت میکنید، به او تف نمیاندازید، بلکه گل میگذارید و قسم میخورید که «از میراث او به نحو شایسته دفاع کنید»؟! آیا این «میراث» به معنای لغو احکام شرعی برای جلب رضایت کفار و وضع قوانین کفرآمیز به جای آن، بزرگترین ظلم به امت اسلامی نیست؟! چرا تبریک دشمنان اسلام به مناسبت برپایی جمهوری سکولاری بر روی آوار خلافت را می پذیرید؟ خلافتی که حتی در دوران ضعف شدید همچنان به دفاع از مسلمانان میپرداخت.
ای اردوغان! آیا خون کهن سالان، زنان و کودکان غزه از گریهها و سخنان خشمآلود شما که فضا را تکان میدهد، گرانبهاتر نیست؟ پس چرا ارتش و نیروی دریایی ترکیه صفآرایی نمیکند و به یاری فلسطینیها نمیشتابد؟!
آیا کلام الله متعال را نشنیدید:
﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّاً وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيراً﴾؟!
ترجمه:چرا باید در را خدا و (نجات)مردان و زنان و کودکان درمانده و بیچارهای نجنگید که (فریاد برمیآوردند و) میگویند: پروردگارا! ما را از این شهر و دیاری که ساکنان آن ستمکارند (و بربیچارگان ستم روا میدارند) جارج ساز و از جانب خود سرپرست و حمایتگری برای ماپدید آور, و از سوی خود یاوری برایمان قرار بده (تا ما را یاری کند و از دست ظالمان برهاند)
نویسنده:مصطفى امين
عضو دفتر مرکزی حزب التحرير در اوکراین
مترجم: خالد یوسفی