تضحیات چهارده‌ساله در آستانه تباهى: سازش يا قيام؟

(ترجمه)

پس از چند روز درگیری‌های خونین و شدید که صدها تن از برادران‌مان در آن شهید شدند، وزارت دفاع سوریه روز چهارشنبه به‌طور ناگهانی، شوک‌آور و برخلاف انتظارها، آغاز عقب‌نشینی نیروهای ارتش سوریه از شهر سویداء را اعلام کرد. این اقدام پس از دعوت امریکا به خروج نیروهای دولتی از شهر و پس از آن صورت گرفت که جنگنده‌های رژیم یهود چهارشنبه، ۱۶ جولای ۲۰۲۵م، مجموعه‌ای از حملات هوایی شدید را علیه دمشق انجام دادند. این حملات مقر ستاد کل، وزارت دفاع و اطراف کاخ ریاست جمهوری را هدف قرار دادند، در حالی‌ که پیش از آن نیز چندین منطقه در اطراف دمشق، درعا و سویداء مورد هدف قرار گرفته بودند؛ مناطقی که در آن‌ها مواضع نظامی و کاروان‌های نیروهای ارتش سوریه و امنیت عمومی که به سمت سویداء حرکت می‌کردند، قرار داشت. این حملات، شمار زیادی از شهدا و مجروحان را برجای گذاشت.

امروز که انقلاب با آشوب‌ها و چالش‌های سرنوشت‌سازی روبه‌رو است و پس از پیروزی بر جنایت‌کار فراری، بشار ایجاب می‌کند که بازنگری صادقانه با نفس خود داشته باشیم و بازنگری‌ای شجاعانه در مسیر پیموده‌شده صورت گیرد؛ چراکه تکرار اشتباهاتی که هیبت انقلاب را تضعیف کرد و دستاوردهای بزرگی را که مجاهدان به بهای خون خود به‌دست آوردند، از بین برد، نیاز به تصحیح مسیر انقلابی و بازگشت به شریعت الله سبحانه وتعالی دارد.

صدور عفو عمومی با شعار «بروید که شما آزادشدگانید!» نقطه عطفی خطرناک بود؛ چراکه بدون مشورت با اهل انقلاب و بی‌آنکه نظر مجاهدانی که زمین را آزاد کردند و بزرگ‌ترین فداکاری‌ها را تقدیم نمودند، لحاظ شود، اتخاذ شد. این اقدام، فرصت پایان‌بخشیدن به جنگ را از دست داد و درِ هرج‌ومرج را گشود. این تنها آغاز سلسله‌ای از امتیازدهی‌ها بود که بزرگ‌ترین آن، خشم‌گین‌ساختن الله سبحانه وتعالی از طریق عدم اجرای شریعت او بود، آن هم به بهانه ترس از امریکا و غرب؛ در حالی‌که این قدرت‌ها، از آغاز انقلاب تا کنون، دشمن شماره یک الله، رسول او و انقلاب شام بوده و هستند.

جلوگیری از گسترش امنیت توسط مجاهدان در حوادث ساحل، خذلانی بزرگ بود که راه را برای دیگران باز کرد تا گسترش یابند و بر مجاهدان جسارت کنند. همچنین نحوه برخورد سهل‌انگارانه با پرونده دروزیان، سطحی‌نگری خطرناکی از سوی مدیریت جدید را آشکار ساخت؛ جایی‌ که نماینده مدیریت اخراج شد، درخواست حمایت بین‌المللی صورت گرفت و حتی با رژیم یهود تماس برقرار شد؛ کاری که بی‌هیچ شکی خیانتی آشکار است.

واکنش‌ها نسبت به این اتفاقات بسیار ضعیف و تا حدی سست بود که به نوعی تسلیم در برابر طرف‌هایی تلقی شد که کم‌ترین توصیف درباره‌شان، ارتکاب خیانت بزرگ به‌سبب ارتباط و هماهنگی‌شان با رژیم یهود است.

نداشتن اراده سیاسی مستقل و وابسته‌کردن تصمیم سیاسی به رهنمودها، طرح‌ها و منافع امریکا و طلب رضایت و حمایت از آن، موجب شد مدیریت جدید توانایی اتخاذ تصمیم‌های قاطع و سرنوشت‌ساز در مسائل مهم مربوط به حاکمیت و استقلال را از دست بدهد. این وضعیت پس از نبردهای بازماندگان در ساحل و به‌طور آشکار در پرونده دروزیان نمایان شد؛ امری که باعث شد پشت مجاهدان بی‌پناه بماند و فداکاری‌های آنان پیش از تحقق اهداف به هدر رود.

باید یقین داشته باشیم که تسلیم دیکته‌های بین‌المللی‌شدن و اعتماد به وعده‌های امریکا، ما را تنها به زیان آشکار در دنیا و آخرت خواهد رساند. و اینک ما را طعمه آسانی برای یهود رها کردند تا صدها تن از برادران‌ مجاهد ما را به قتل برسانند، در حالی‌ که ما «حق پاسخ» را محفوظ نگاه داشته‌ایم! و عشایر بادیه‌نشین اطراف سویداء را پس از خلع سلاح، در برابر انتقام‌گیری بدون حمایت رها کردند.

عقیده ما، نوع رابطه با رژیم یهود که مقدسات ما را غصب کرده و جنایات هولناکی را علیه مردم‌مان در غزه و سراسر فلسطین مرتکب می‌شود، مشخص کرده است. این رابطه، رابطه جنگ و نبرد هستی است و معرکه میان فرزندان راستین امت و یهود حتمی و گریزناپذیر است. بنابراین، عادی‌سازی روابط با آن‌ها یا ورود به هرگونه پیمانی که به سیادت آن‌ها -بر ذره‌ای از سرزمین‌های مسلمانان- اذعان داشته باشد، جایز نیست.

نبرد با رژیم یهود، اجتناب‌ناپذیر و حتمی است و تأخیر در آن چیزی جز فرسایش بیشتر جان‌ها و امکانات نیست. ازاین‌رو، باید خود را برای آن آماده کرده و با تمام توان تجهیز شویم.

نخستین گام در مسیر تحقق پیروزی، اعلام التزام واقعی به اجرای شریعت الله سبحانه وتعالی است، بدون تردید و تأخیر، با هدف جلب رضای الله و یاری او، نه رضایت امریکا یا دیگران. بدون آن، ما هرگز به پا نخواهیم خاست و برای سرزمین‌های ما هیچ امنیت و حاکمیتی ثابت نخواهد ماند. باید بر پایگاه مردمی انقلاب و افراد صادق آن تکیه کنیم، چراکه آنان پس از الله سبحانه وتعالی تکیه‌گاه واقعی ما در زمان بحران و سختی‌اند.

﴿ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ، قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً﴾ [الطلاق: 3]

ترجمه: وهرکس بر الله توکل کند، او برایش کافی است و همانا الله فرمان خود را به انجام خواهد رساند (و بر هر چیز تواناست)،و قطعا برای هر چیز اندازه‌ (و وقتی) مقرر کرده است.

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایۀ سوریه

چگونه رهبری پاکستان کرامت خود را در برابر هند و ترامپ از دست داد؟