بسم الله الرحمن الرحیم

(ترجمه)

خبر

دیوید کامرون وزیر امور خارجه انگلیس گفت: " آتش بس در نوار غزه در حالی که جنبش مقاومت اسلامی حماس توانایی پرتاب موشک به اسرائیل را دارد غیر واقعی است، و افزود که کشورش از هر کاری که تل آویو انجام داده حمایت نمی‌کند".

                        (الجزیره نت)

تبصره

رئالیسم دیوید کامرون وزیر امور خارجه انگلیس شگفت انگیز است، طوری سخن می‌گوید که هرکسی سخنانش را بشنود فکر می‌کند که مجاهدین غزه کسانی هستند که به یهودیان حمله کرده و سرزمین یهودیان را اشغال کرده اند، و می‌خواهند یهودیان را از کشورشان بیرون کنند و نه برعکس!! گویی این انگلیس نبود که اعلامیه بالفور را صادر کرد و با یک توطئه‌ی بین المللی برای اجرای آن تلاش نمود!! گویی انگلیس نبود که خلافت اسلامی، دولت مسلمانان را نابود کرد!! و یا انگار این انگلیس نبود که سرزمین امت اسلامی را با فرانسه تقسیم کرده و استعمار نمود!! و غیره و غیره وغیره.

ای کامرون! ما می‌دانیم تو کی هستی و تو نیز می‌دانی که ما کی هستیم و می‌دانی که اگر توطئه و خیانت حکام ما نبود، کسی مثل تو هرگز جرئت نمی‌کرد که در مورد سرزمین ما این طور حرافی کند. اما این ایام، ایام غفلت امت اسلامی است که شما با تمام وقاحت و جنایت از آن بهره برداری می‌کنید. و بدان ای کامرون! که روزها زود گذر است و امت اسلامی به زودی با تأسیس دولت خلافت اسلامی بر منهج نبوت، دوباره گذشته سیاه تان را جلو چشمان‌تان قرار خواهد داد، انشاء الله.

نویسنده: خلیفه محمد

تاریخ: سه شنبه ۱۸ رجب ۱۴۴۵

هـ ق. ۳۰ ژانویه ۲۰۲۴ م.

مترجم: محمد یاسین سادات

﴿قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ؛ دشمنی از دهان آنان آشكار است، و آنچه در دل دارند بزرگ‌تر است﴾ [آل‌عمران: 118]

(ترجمه)

پارلمان انگلیس با تصمیمی مبنی بر ممنوعیت فعالیت حزب‌التحریر و قرار دادن آن در لیست "سازمان‌های ترورستی"، که توسط جیمز کلیرلی، وزیر داخلۀ انگلیس به پارلمان پیشکش شد، موافقت نمود. جیمز کلیرلی ادعا نموده که این حزب متهم به فعالیت‌های تروریستی و "یهودستیزی" می‌باشد. این تصمیم با موافقت تمام نمایندگان پارلمان انگلیس در نشست عمومی و نیز با موافقت لوردها در نشستی که سریع خوانده شد، به تصویب رسید. جیمز کلیرلی، وزیر داخلۀ انگلیس در بیانیه‌یی منصوب به خوداش، ادعا نمود که تصمیم جلوگیری از فعالیت حزب به این دلیل صورت گرفته که حزب‌التحریر حوادث هفت اوکتوبر را توجیه نموده و اقدامات مقاومت فلسطینیان علیه اهدافی در "اسرائیل" را با ارزش خوانده است. در بیانیۀ مذکور گفته شده «همین‌که حزب حوادث مذکور را تقبیح ننموده، خود به معنای تشویق به تروریزم، ترویج بنیادگرایی بوده و یهودستیزی به شمار می‌رود».

به این ترتیب، حتی پارلمان انگلیس که متشکل از قانون‌گذاران دموکراسی و آزادی‌ها و ناظرین ارزش‌های لیبرلیزم و سکولریزم می‌باشد، در تروریستی خواندن حزب‌التحریر با قوۀ اجرائیۀ انگلیس یکجا شده و اساسات، ارزش‌ها و فرهنگ دروغین‌شان را با صراحت تمام زیر پا نمودند.

حزب‌التحریر، که در بیشتر از 50 دولت در سراسر جهان فعالیت داشته و بیشتر از 70 سال از زمان تأسیس آن می‌گذرد، تا هنوز هیچ حکومت یا نظامی نتوانسته اتهام تروریزم و یا فعالیت‌ مادی و یا اقدام به خشونت را توسط حزب ثابت نماید. تمام دولت‌هایی که فعالیت حزب‌التحریر را ممنوع قرار داده و اعضای آن را تحت پیگرد قرار می‌دهند، همان دولت‌هایی اند که خود غرب آن‌ها را متهم به دیکتاتوری و خودکامه‌گی نموده و همین غرب است که با نظام‌های حاکم در آن دشمنی داشته و با آنان می‌جنگد. همین غرب، حکومت‌ها و نظام‌های مذکور را عقب‌گرا، پس‌مانده، دشمن دموکراسی و آزادی می‌خواند؛ مانند برخی از دولت‌های عربی، روسیه و دولت‌های آسیای میانه. هیچ دولتی تا کنون نتوانسته حتی یک مورد را من‌حیث نمونه مطرح نماید که نشانگر خروج فعالیت‌ حزب از میدان سیاسی، فکری و استدلال به میدان خشونت باشد؛ پس چه چیزی باعث شده سیاست‌مداران انگلیس دست به چنین اقدامی بزنند که با صراحت با قانون خودشان در تعارض قرار دارد؟ این سوال دقیقاً همان چیزی است که باید به آن توجه نمود و با دقت آن را بررسی کرد.

پیش از آن که به جواب این سوال بپردازیم، باید یادآور شویم که این نخستین باری نیست که حکومت انگلیس تلاش می‌کند فعالیت حزب را ممنوع قرار دهد، چنان‌چه تصمیم ممنوعیت فعالیت حزب روی میز بسیاری از رؤسای حکومت قرار داشت، از جمله: تونیبلر، دیوید کمرون و تریزامی. اما آنان از عملی نمودن این تصمیم به این دلیل خود داری نمودند که هیچ گونه سند قانونی و روشنی نداشتند تا هدف شان را توجیه نماید. اینک سوال این است که آیا در حال حاضر واقعاً دلیلی قانونی و موجه یافته اند؟

طبیعتاً نخیر؛ زیرا حزب‌التحریر نه طرز تفکر خود را تغییر داده، نه رفتارش، نه معتقدات و نه هم فعالیت‌هایش را و این موارد را هرگز تغییر نخواهد داد تا آن که الله سبحانه وتعالی زمان و زمینۀ حاکمیت‌اش را فراهم آورد و تا آن زمان هم‌چنان بر اساسات خود استوار خواهد ماند. پس نتیجه می‌گیریم که این خود آن‌هاستند که تغییر کرده اند و نه حزب‌التحریر.

آن‌چه را آنان این بار برای ممنوعیت حزب بهانه گرفته اند، اینست که حزب‌التحریر مجاهدین غزه را تأیید نموده و برای نصرت دادن به آنان و حمایت از آنان در برابر دشمن جنایت‌کار و و حشی "رژیم یهود" فراخوان می‌دهد. آنان این موقف حزب را یهودستیزی و تشویق به تروریزم تلقی نموده اند، اما روشن است که این ادعا و بهانه بسیار ناچیز بوده و اصلاً ارزش بررسی نمودن را ندارد. چگونه می‌توان تأیید و حمایت یک برادر از برادر دیگر را یهودستیزی تلقی نمود؟! آیا انکار نمودن کشتارهای وحشیانۀ مردم فلسطین توسط یهودیان یک موقف نژادپرستانه است؟ اگر چنین است، پس معیارهای عدالت، حق و حمایت از مظلوم چیست و کجاست؟ آیا حکومت انگلیس، ملیون‌ها انسانی را که در سراسر جهان، به شمول جهان غرب، در تظاهرات و راه‌پیمایی‌هایی‌که به خاطر تقبیح آن همه جنایت وحشیانۀ یهود به جاده‌ها آمدند، یهودستیزی می‌خواند؟  

در خصوص این‌که تأیید و فراخوان برای حمایت و نصرت دادن به غزه و مردم آن را تروریزیم بر می‌شمارند، باید پرسید که کدام یک بهتر است که تروریست خوانده شود: مسلمان ساکن در انگلیس که با زبان به حمایت از برادر هم دین و هم تمدن و هم فرهنگ‌اش پرداخته و از برادران مسلمان‌اش می‌خواهد برای نصرت و نجات مردم غزه در برابر کشتارهای بی رحمانۀ یهود بپا خیزند؟ یا آن فرد انگلیسی که به حمایت از رژیم یهود پرداخته و با انواع سلاح‌ها، ماین‌ها، طیاره‌های نظامی و معلومات استخباراتی از آن پشتیبانی می‌کند و در کشتار کودکان، زنان، مسنین و ویران نمودن مساجد، مدارس و شفاخانه‌ها بر سر ساکنین آن سهم گرفته و با افتخار از میان کمک‌های نظامی بارگیری شده در طیارۀ نظامی سراش را بلند می‌نماید؟! آیا کسی‌که در کنار مظلوم ایستاده و به قتل عام وحشیانه اعتراض می‌کند، تروریست بوده و کسی‌که در کنار جنایت‌کار و خون‌خوار ایستاده و با سلاح و امکانات و معلومات استخباراتی به آن کمک می‌نماید، صلح‌دوست و حامی انسانیت به شمار می‌رود؟!

بناءً روشن است که دلیل‌شان ناچیز بوده و از نظر قانونی هیچ توجیهی ندارد و این تصمیم، یک تصمیم سیاسی می‌باشد که توسط آن‌عده کسانی اتخاذ گردیده که قدرت را در اختیار دارند. آنان دیگر نتوانستند چهرۀ واقعی خود را پنهان کنند و به ادعای خویش مبنی بر حفظ آزادی‌ها و حقوق بشر ادامه دهند. در نتیجه، چنگ و دندان تیز نموده و پردۀ خویش را خود از هم دریدند. فعالیت‌های حزب‌التحریر اعم از برملا نمودن خیانت حکام جنایتکار و مزدوران‌شان در سرزمین‌های اسلامی و تحریک نمودن امت به پایین کشیدن این حکام مزدور از اریکه‌های قدرت و به حرکت در آوردن لشکرهای مسلمانان برای نصرت دادن به فلسطین، غزه و مسجدالاقصی و سایر فعالیت‌های حزب، دل‌های آنان را تنگ نموده و خشم شان بر انگیخته شد، از این‌که حزب‌التحریر جنایت‌های رژیم یهود و وحشی‌گری‎های حکام غرب را که از آن رژیم حمایت می‎نمایند برملا می‎کند و رسوایی‎های این حکام مبنی بر هم‌دست بودن با یهود در کشتارها و قتل عام را بر مبنای قوانین خودشان ثابت می‌کند. این‌ فعالیت‌های حزب، حکام مذکور را وادار نموده برخی از کینه‌توزی و عداوتی را که علیه اسلام و حزب‌التحریر در دل پنهان دارند آشکار نمایند؛ حزب‌التحریری که هیچ‌گاهی به آنان سر دوستی و وابستگی نشان نداده و هرگز نتوانسته اند امیدی به مهار و یا تأثیرگذاری بالای آن به دست آورند!

پس این موقف‌گیری‌های حزب در قبال طوفان اقصی و فراخوان امت و لشکرهای آن برای نصرت دادن به غزه و سهم‌گیری فعال آن در رسوا نمودن غرب و رهبران آن بود که کمر ریشی سوناک نخست‌وزیر انگلیس را شکست و وادار شد، دموکراسی‌اش را خود با خاک یکسان نموده و اساسات دروغین آزادی‌اش را زیر پا کرده و تصمیم به منع حزب بگیرد. اگر دستگاه قضائی انگلیس نیز با این تصمیم حکومت و پارلمان موافقت نموده و آن را تأیید نماید، در این صورت کاملاً روشن خواهد شد که این تصمیم کسانی است که پشت پرده حکومت را به پیش می‌برند و نه تصمیمی قانونی که زیر فشار اتخاذ گردیده و این که آنان حاضر اند برای آرام نمودن بغض و کینه‌های خویش، تمام ارزش‌های خود را قربانی کنند.

واقعیتی را که رهبران انگلیس و نیز سایر رهبران جهان به خوبی می‌دانند اینست که حزب‌التحریر هم‌چنان به فعالیت، کار و دعوت خود ادامه خواهد داد؛ بدون این‌که به این نوع ممنوعیت‌ها و یا جوازها اههمیتی بدهد؛ چنان‌چه فعالیت گستردۀ آن در سراسر جهان اسلام شاهد این مدعاست. حزب هیچ‌گاهی مفکوره و اساسات خود را به هدف هم‌سویی با نظام‌های حاکم و یا محافظت خود از شر آنان تغییر نداده و بعد از این نیز هرگز این کار را نخواهد نمود تا آن که الله متعال زمینۀ حاکمیت دین خود را فراهم آورد و حقانیت این فرمودۀ رسول الله صلی الله علیه و سلم برای همه‌گان ثابت گردد که فرمود:

«لا تزال طائفة من أمتی علی الحقّ ظاهرین لعدوهم قاهرین، لا یضّرهم من خالفهم، إلّا ما أصابهم من لأواء، حتّی یأتیهم أمرالله و هم کذلک»

ترجمه: یک طائفه از امت من هم‌چنان برحق ثابت قدم بوده و بالای دشمن خود مسلط خواهند بود، بجز تنگ دستی و فشارهای زندگی، مخالفت مخالفان به آنان ضرری نمی‌رساند. این حالت آنان ادامه خواهد داشت تا آن که امر الله فرا رسد و آنان در این حالت قرار داشته باشند.

ما خود را همان گروه برتر می‌دانیم که به خواست الله سبحانه و تعالی به زودی نصرت داده خواهد شد.

جهان غرب و حکام مزدور دارند آخرین تلاش‌های خود را به کار می‌گیرند و شمار زیادی از آنان دیگر به این قناعت رسیده اند که آینده از آن اسلام و دولت خلافت راشده است و این آینده دور نیست؛ زیرا می‌بینند که امت اسلامی دیگر به ستوه آمده و حق و باطل به سرعت از هم جدا می‌شوند و راه به جانب رویارویی حتمی حق و باطل باز و بازتر می‌گردد.

انگلیس به صفت یک نمونه می‌داند که حساب‌اش با امت اسلامی و خلافت پیش‌رو بسیار سخت و دشوار خواهد بود؛ زیرا همین انگلیس بود که خلافت را سقوط داد و همین انگلیس بود که امت را پارچه پارچه نمود و سرزمین‌های آن را استعمار کرد و خون امت اسلامی را مکید، نیش‌های زهرآلود آن هنوز در جسد امت فرورفته و فساد افگنی‌های آن بیش از صد سال می‌شود که سراسر جهان اسلام را فراگرفته است. پس دشمنی میان امت اسلامی و انگلیس، دشمنی عمیق، دیرین و دارای ریشه‌های مستحکم می‌باشد و انگلیس خود این واقعیت را می‌داند و با تمام توان سعی دارد رویارویی با امت اسلامی را تا جایی ممکن به تأخیر اندازد و می‌داند که این رویارویی زمانی خواهد بود که امت اسلامی بتواند خلافت راشده را برپا نماید. بناءً با تمام توان به جنگ حزب‌التحریر برخاسته و به مکر و حیله می‌پردازد به این هدف که با این کار می‌تواند از برپایی خلافت جلوگیری کند، اما این یک گمان و توهم پوچی بیش نیست. الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْراً﴾ [طلاق: 3]

‏ترجمه: الله فرمان خويش را به انجام می‌رساند و هرچه را بخواهد بدان دسترسی پيدا می‌كند . الله برای هر چيزی زمان و اندازه‌ای را قرار داده است.‏

برگرفته شده از: مجله الرایه، شماره 479

نویسنده: انجنیر باهر صالح

عضو دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-فلسطین

مترجم: عبدالله دانشجو

(ترجمه)

خبر:

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم غاصب یهود، بر افریقای جنوبی که علیه اسرائیل در برابر محکمۀ بین‌المللی شکایت نموده بود، تاخته و چنین گفت: «فریادهای ریاکاریِ افریقای جنوبی به آسمان می‌رسد.» در ادامه نتانیاهو به این نکته اشاره می‌کند که ارتش اسرائیل با اخلاق‌ترین ارتش جهان است. (شبکۀ العربی)

تبصره:

فکر نمی‌کنم وقتی این خبر را از تلویزیون تماشا می‌کردم، تنها فردی بوده باشم که خندیدم. شاید خیلی‌ها با شنیدن این خبر خندیده باشند؛ بدترین مصیبتی‌که انسان را به خنده می‌آورد.

قبل از اظهار نظر در مودر این خبر مضحک باید اشاره نمود، که اگر شرارت و خیانت حکام عرب و مسلمان نمی‌بود، این شخص متکبر و بد اخلاق هرگز جرأت نمی‌کرد،صدایش را بالا برده و چنین حرافی کند!

این شخص فاجر از چه اخلاقی صحبت می‌کند؟ آیا منظورش از کشتن اطفال، زنان و افراد مسن است؟ یا در مورد تخریب خانه‌ها، مدارس و شفاخانه‌ها؟ و یا هم در مورد گرسنگی اطفال تا زمانی که از شدت گرسنگی بمیرند؟ یا شایدهم در مورد محروم کردن آن‌ها از دارو، آب، شیر، پوشاک و سرپناه؟ اگر این فاجر می‌توانست مردم مظلوم غزه را از آکسیجن محروم کند، حتماً این کار را انجام می‌داد!

آیا درمورد بزدلی، ترس و وحشتی که در دل او و سربازانش نهفته است، صحبت می‌کند؟ که حتی برخی از آن‌ها از شدت ترس سکته نمودند و یا در مورد آن افرادش که وحشت چشم و بینش آن‌ها را کور نموده و حتی از شدت ترس یکدیگر را به قتل رساندند؟

در واقع نتانیاهو فریب سراب قدرت مادیی را خورده که در عصر غفلت مسلماناها و خیانت حکام شان آن را بدست آورده و فکر می‌کند این قدرت به او حق تعیین معیارهای اخلاق را می‌دهد. اگر نتانیاهو فراموش کرده ما به او یادآوری می‌کنیم که شما قوم یهود ملتی هستید که به خاطر اخلاق بدتان از تمام دنیا رانده شدید! پس باید نفرینی را برای آن‌ها یادآوری کنیم که بخاطر انجام مداوم اعمال منکر شامل حال‌شان شد. این قوم قاتل پیامبران، شکننده عهدها و ناقض پیمان‌ها هستند، حتی بد اخلاقی این قوم به جای کشیده که به الله سبحانه وتعالی توهین می‌کنند... باز نتانیاهوی فاجر آمده و ندای اخلاق سر می‌دهد!

﴿قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللَّهِ ۚ مَن لَّعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ﴾ [ مائده: آیه 60]

ترجمه: بگو: آیا شما را با خبر کنم از چیزی که پاداش بدتری از آن ( چیزهائی که بر ما خرده می‌گیرید) در پیشگاه الله دارد؟ (این کردار شما است، شما) کسانی هستید که الله آنان را نفرین و از رحمت خود دور ساخته است، و بر ایشان خشم گرفته و (مسخ قلوبشان) از آنان میمون‌ها و خوک‌هائی را ساخته است، و (کسانی را پدیدار نموده است که) شیطان را پرستیده اند. آنان (از هرکس دیگری) موقعیت و منزلتشان بدتر و از راستای راه منحرف‌تر و گمراهترند.

نویسنده: خلیفه محمد

تاریخ: دو شنبه 3 رجب 1445هـ ق.

15 ژانویه 2024 م.

مترجم: محمد یاسین سادات

(ترجمه)

بدون شک، اصطلاح "جنگ علیه تروریزم" در حقیقت جنگ علیه اسلام و مسلمانان بوده و این بسان آفتاب است که به یک انگشت پنهان نمی‌شود. لذا مسلمانان نیاز به این ندارند تا بدانند که آیا جنگ کفار بر ضد مسلمانان جنگ دینی است یا خیر؟ زیرا الله سبحانه وتعالی این مسأله را در آیات قرآن کریم به صورت واضح و قاطع بیان نموده که مجالی برای توجیه و تأویل باقی نمی‌گذارد. سبحانه وتعالی حالت دشمنان را از زمان خلقت آدم علیه السلام معرفی نموده و فرموده است:

﴿وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىَ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ﴾ [بقره: 217]

ترجمه: آن‌ها پیوسته با شما می‌جنگند تا اگر بتوانند شما را از دین‌تان بازگردانند.

و هم‌چنان فرموده است:

﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾ [انفال: 36]

ترجمه: کسانی‌که کفر ورزیدند، اموال خود را خرج می‌کنند تا مردم را از راه الله بازدارند؛ پس این اموال را خرج می‌کنند، اما مایه حسرت آنان خواهد شد و سرانجام شکست خواهند خورد و کسانی‌که کفر ورزیدند به دوزخ محشور می‌شوند.

جنگی‌که یهود به همکاری غرب صلیبی کافر با همراهی امریکا علیه مسلمانان غزه به پیش‌ می‌برد، جنگ صلیبی دینی بوده و روشن‌تر از آنست که در چشم دیده نشود و یا با حواس درک نگردد؛ چنانچه جنگ سوریه را به این قسم می‌بینیم و قبل از آن جنگ افغانستان و عراق یک جنگ دینی بود، با تفاوت این‌که بوش پسر از بالای کشتی -هواپیمابر- جهان را مخاطب قرار داد تا اعلان کند که او در این جنگ صلیبی پیروز شده است. به همین ترتیب، مشاورین و بزرگان ادارۀ آن مثل رامسفیلد و دیک‌چینی و دیگران خط و مشی آن را تعقیب نمودند. اما آن‌ها جنگ شان را علیه اسلام با پوشه‌های بسیاری مانند جنگ سیاسی بین استعمار قدیم و جدید و این‌که استعمار به هدف بدست آوردن داشته‌های آن سرزمین قدم گذاشته سرپوش می‌گذارند. اما در نهایت واقعیت و حقیقت مسألۀ استراتژی در نزدشان اینست که باید جهان در زیر چتر ارزش‌های غربی و ایدولوژیک و ارزش‌های دینی زندگی کند و غیر از این تمام ادعاهای شان فریب و دور از واقعیت است.

وقتی انقلاب بهار عربی در مصر، تونس و سوریه به وقوع پیوست، غرب فوراً در پی خاموش نمودن نتائج انقلاب در مصر و تونس شد؛ اما زمانی‌که دید مردم شعارهای فکری و دینی سر نمی‌دهند، به این معناست ‌که انقلاب شان مبدئی نبود. اما وقتی متوجه شد که در سوریه انقلاب فکری و مبدئی است، امریکا تمام اجیران، اوباش‌ها و هم‌پیمانانش را برای جنگ علیه اهل سوریه بسیج نمود؛ زیرا مردم سوریه شعار اسلام را سر داده و اسلام و خلافت را بدیل نظام حاکم می‌دانستند. به همین دلیل این مردم کشته شدند، ویران و متفرق گشتند و تمام این قتل و کشتارها به این دلیل بود که در این منطقه شعار اسلام و رأیۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم بر افراشته شده بود.

واقعاً در صدق کلام پروردگار ما هیچ شک و جای اختلافی نیست. اما سخن‌های حکام و وزرای خائن شان حقیقت دشمنی آنان را کم و تغییری نمی‌دهد؛ دشمنی را که  غرب کافر بر ضد امت اسلامی و عقیده و دین آن می‌پوشاند؛ بلکه دشمنی آن به جای رسیده که صهیونیست‌های مسیحی امریکا و سایر مکان‌ها کسانی‌که از آن‌ها به این باور اند که قیام رژیم یهود در فلسطین مقدمۀ بازگشت مسیحی است که به زودی مسلمانان را از بین برده و دیگر نسل را از آن‌ها باقی نخواهد گذاشت. صاحبان عقیدۀ مسیحی صهیونیستی که در امریکا و اروپا حکومت می‌کنند، چنین می‌پندارند که قیام رژیم یهود در فلسطین بشارت و مقدمۀ بازگشت مسیح است. بناءً جنگ‌شان بر ضد امت اسلامی جنگ دینی است که یک مسأله محسوس بوده و نیاز به اثبات ندارد.

بعد از این‌که امریکا از انزوا بیرون شد و در جنگ جهانی دوم پیروز گردید، در صدد آن شد تا جهان را مطابق به دیدگاه مشخص جهت داده و درپی جمع نمودن تمام قضایایی گردید که انگلیس بر آن متکی بود. از جملۀ این قضایا یکی قضیۀ فلسطین بود و تصور بر این بود که حل قضیۀ فلسطین بین‌المللی ساختن قدس است؛ به این معنی که باید مسجدالاقصی و قدس در زیر نظر بین‌الملل در آید تا رنگ و خصوصیت قدسیت آن از نزد مسلمانان برطرف گردیده و حتی ارتباط مسجدالاقصی و مسجدالحرام از ناحیه قدسیت از بین برود. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ البَصِيرُ﴾ [اسراء: 1]

ترجمه: منزه است آن‌که بنده‌اش را از مسجدالحرام به مسجدالاقصی که پیرامون آن را برکت بخشیدیم، سیر داد تا برخی از نشانه‌های خود را به او بنمائیم، مسلماً اوست که شنوا و بینا است.

امریکا برای قطع این رابطه تلاش نموده و در پی حمایت و به آغوش گرفتن رژیم یهود گردید و سپس در پی ایجاد سازمان آزادی‌بخش فلسطینی شد تا این قضیه را از رنگ و چهرۀ واقعی‌اش دور بسازد؛ قضیه‌ای که تنها متعلق به فلسطین نبوده؛ بلکه متعلق به تمام مسلمانان است؛ قضیه‌ای که اسلامی بوده، نه عربی و قبیلوی. تازمانی‌که به قضیۀ فلسطین و قدس به عینک حقیقی‌اش دیده نشود، خساره و ضرر حتمی برای مسلمانان است؛ زیرا سرزمین فلسطین ملکیت تمام مسلمانان و امت اسلامی است که گذشت از یک وجب آن هم جائز نمی‌باشد.

بدون شک، حملات صلیبی‌که اکثریت آن‌ها را غرب کافر رهبری نموده، بر بیت المقدس و مسجدالاقصی مسلط می‌باشد؛ مثلاً حملات‌شان به هدف بیرون کردن مسجدالاقصی از دست مسلمانان بوده و گفته می‌شود تعداد حملات آن‌ها بر بیت المقدس به ده مرتبه رسیده است. پس جنگ‌شان علیه مسلمانان جنگ دینی و عقیدتی است و آن‌ها این جنگ را پنهان نمی‌کنند؛ بلکه بر این جنگ‌شان افتخار دارند و هرگز از این‌که این جنگ‌های شان در زیر بیرق صلیب بوده انکار نمی‌کنند. گذاشتن بیرق صلیب بر پیشانی و لباس‌های شان و سراییدن قصائد، همه و همه انگیزۀ جنگ و حملات‌شان را آشکار می‌سازد؛ حتی در جنگ‌های صلیبی زین‌های اسپ‌های جنگی خود را مزین به نقش صلیب می‌کردند!

اما در مورد عصر کنونی باید گفت که فوکویاما در کتابش، "پایان تاریخ" و هانتینگتون در کتاب"برخورد فرهنگ‌ها" عقیده‌ای را که غرب به آن باور دارد، واضح نموده اند؛ اگرچه هانتینگتون از شاگردش صریح‌تر بیان نموده؛ مثلاً در حالی‌که فوکویاما به این باور بود که لیبرالیزم با ارزش‌ها و مفاهیم‌اش آنست که غرب کافر با افکار متعفن‌اش بر آن است، تاریخ به زودی متوقف خواهد شد و این قدرتی است که هیچ کس نمی‌تواند آن را رد کند. در حقیقت سقوط اتحاد جماهیر شوروی آن را مغرور ساخته بود؛ اما استاد آن، هانتینگتون واقع‌بین‌تر بوده و طبیعت جنگ‌های ایدیولوژی و دینی را در نزد بشر عمیق‌تر می‌داند. وقتی ما از این جنگ صحبت می‌کنیم، مربوط به هر دینی می‌باشد؛ پس چگونه خواهد بود جنگ در برابر اسلام؛ اسلام که منشأ آن وحی بوده و ربع ساکنین زمین به آن ایمان دارند، این‌جا که هانتینگتون از جنگ صحبت می‌کند، شامل جهان مسیحیت با ارزش‌های سکولری از یک جهت  و جهان اسلام از جهت دیگر  می‌باشد؛ بلکه خلاصۀ کتاب‌اش" جنگ آینده بین غرب با ارزش‌ها و افکار و مفاهیم‌اش و بین دولت‌های که اغلبیت شان مسلمانان هستند می‌باشد".

در حقیقت طبیعت جنگ بین غرب و امت اسلامی جنگ دینی و ارزشی است؛ اگرچه گاهی اوقات با غلاف و پوشۀ اقتصادی، سیاسی و یا مصلحتی پوشیده شده که سخت‌گیری بر مساجد و مؤسسات دینی و مراکز حفظ قرآن در دولت‌های غربی و شرقی چهرۀ واقعی این دشمنی را واضح می‌سازد. لذا اعمالی‌که دولت‌های سویدن و دنمارک انجام می‌دهند، در میدان‌های باز و آشکار قرآن را به آتش می‌کشند و به حمایت کسانی می‌پردازند که این عمل را انجام می‌دهند، و قبل از آن با کاریکاتور کشیدن، رسول الله صلی الله علیه وسلم را به استهزاء گرفتند؛ در حالی‌که اشخاصی‌که ارزش‌های یهودیت را به آتش بکشند و یا در این مورد مشکوک قرار گیرند، سخت مورد ممانعت قرار گرفته و حتی زندانی می‌شوند. پافشاری فرانسه بر منع حجاب در مدارس و دانشگاه‌ها/پوهنتون‌ها به معنی چیست؟! آیا جلوگیری از بلند شدن اذان در اروپا تفسیری غیر از جنگ دینی را دارد؟!

یقیناً سخن وزیر خارجۀ اردن و امیر قطر مبنی بر این‌که جنگ بین دولت‌های کفری، مردم غزه و مسلمانان جنگ دینی نیست، یک سخن بی‌اساسی است که هیچ ارزشی ندارد. یقیناً این موقف‌گیری و اظهارات‌شان ناشی از ترسی است که مبادا این جنگ شکل دینی و ایدیولوژیک بگیرد و ارزش‌ها و عقیده پاک اسلام در مقابل افکار و باورهای فرسودۀ ویرانگر قرار گیرد که غرب از آن‌ها دفاع می‌کند؛ این در حالی است که آن‌ها به خوبی می‌دانند که این دو عقیده هرگز باهم برابر نیستند و هرگز ادیان، ارزش‌ها و باورهای غربی در برابر ارزش‌ها و افکار اسلام ایستادگی کرده نمی‌تواند. به همین دلیل آن‌ها تلاش می‌کنند اصطلاح جنگ دینی را دور بسازند و حتی نمی‌خواهند حقیقت این جنگ در نزد احزاب راست‌گرای تندرو یهود برملا گردد؛ زیرا ایشان به خوبی می‌دانند که یقیناً بازندگان این جنگ آن‌ها هستند. پس در آن وقت که مسلمانان به اسلام و عزت و مجدشان برگردند و نظام اسلام را تطبیق نمایند؛ نظامی‌که الله سبحانه وتعالی برایشان پسندیده و خلافت بر منهج نبوت را بر پا دارند، در آن وقت، هرگز دشمنان با مسلمانان توان مبارزه را نخواهند داشت. در آن وقت است که برای غرب صلیبی گفته می‌شود: یا اسلام یا جزیه و یا هم جنگ، برای کسانی‌که در انتظارش هستند، آن روز نزدیک است.

برگرفته شده از شمارۀ 477 جریدۀ الرأیه

نویسنده: استاد ابوالمعتزبالله الاشقر

28 جمادی الثانی 1445هـ.ق.

10 جنوری 2024م.

مترجم: مصطفی اسلام