(ترجمه)

کمتر از ۴۸ ساعت قبل از پایان مهلتی‌که ترکیه به رژیم سوریه داده بود تا از مناطق تحت دیدبانی ترکیه خارج شود، حملۀ جنایت‌کارانه‌ای بالای نیروهای ترکیه انجام شد. روسیه ادعا كرد كه به سربازان تركیه حمله نكرده‌است، بلکه "تروریست‌ها" و اعضای ارتش ترکیه در آن محل با یکدیگر درگیر شدند و از مختصات مواضع‌شان مطلع نبودند. هالوسی آکار، وزیردفاع ترکیه، بیانیه روسیه را تکذیب کرد و اظهار داشت که "طرف روس کاملاً از این قضیه مطلع بود، اما بازهم به حملات هوایی‌اش ادامه داد."  با این‌حال ترکیه از سرزنش روسیه برای این حمله خودداری کرد و اصرار داشت تا به "ناتو" مراجعه کند. از جانب دیگر، درخواست ترکیه از ناتو برای اجرای ماده ۴ نیز پذیرفته نشد؛ ماده‌ای‌که مبنی بر آن، دولت‌ها هر زمانی‌که تمامیت ارضی، استقلال سیاسی و امنیت خود را در خطر ببینند، با یکدیگر به مشورت می‌پردازند. سپس، نشستی به درخواست ترکیه بین پوتین و اردوغان صورت گرفت. آنان در این نشست نگرانی‌های‌شان را از افزایش تنش‌ها و تعداد کشته‌شده‌گان ابراز و بر افزایش هماهنگی بین وزرای دفاع دو کشور تأکید کردند. در این گفتگو به نشست‌های آستانه و سوچی و مبارزه با "تروریسم" نیز پرداخته شد و بر انجام اقدامات لازم برای بازگرداندن اوضاع به حالت عادی در ادلب تأکید صورت گرفت.

این‌ها پیامدهای اتکاء به قطع‌نامه‌ها، برنامه‌ها و پروژه‌های بین‌المللی طرح‌شده توسط استعمارگران است، که به چنین نتایج وحشت‌ناک و اسف‌بار منجر شده‌است. تنها ۵۳ سرباز بر اثر حملات روسیه و رژیم سوریه در فبروری/فوریه ۲۰۲۰م، جان باختند. وضعیت فعلی ترکیه تلخ و دهشت‌ناک است. ترکیه نمی‌تواند بیان کند که دنباله‌روی از گام‌های امریکا و روسیه، عامل وضعیت فعلی است. آنان با چه توجیه سیاسی می‌خواهند بقای‌شان را در پیمان‌های ژینو، آستانه و سوچی تثبیت می‌کنند، درحالی‌که حقایق را از چشم مردم پنهان می‌دارند. این‌که روی این میزها به انقلاب سوریه خیانت شده و این‌که همین توافق‌نامه‌ها ترکیه را به سمت وضعیت کنونی‌اش سوق داده‌است؟ آیا یک انسان راست‌فکر در وزارت خارجه ترکیه وجود ندارد؟

هرچند یگانه مقام بلندپایه‌ای‌که رئیس جمهور اردوغان بیش‌ترین ملاقات را با وی داشته‌است، دوست‌اش پوتین می‌باشد؛ با این‌حال، منفعت مطلوب این دیدار با این قاتل چیست؟ بدون شک دوستی با امریکا، روسیه، اروپا یا سایر کشورهای کافر استعمارگر یک خودکشی سیاسی و نظامی است و همان‌طوری‌که همه شاهدیم، بهای گزافی دارد. در نتیجه، ترکیه باید به همکاری‌هایش با امریکا و روسیه، دشمنان اسلام و مسلمانان، نقطۀ پایان بگذارد و پیمان‌های ژینو، آستانه و سوچی را به زباله‌دانی بیندازد. باید فوراً یک واکنش عملی انجام شود.

شعله‌های آتش ادلب درد ما را تازه می‌کند، درست به مانند دردی‌که سوریه نُه سال قبل از آن رنج می‌برد. بنابراین، ما مسلمانان هیچ چاره‌ای نداریم، جز این‌که به عقیده‌مان –اسلام- چنگ بزنیم، به راه‌حل‌هایش اعتماد کنیم و از سرزمین‌های‌مان در برابر اشغال‌گران کافر محافظت کنیم. این امر مستلزم آن است كه با عزم راسخ در مقابل برنامه‌های کفار كنار همدیگر باشیم و متفرق نشویم. باید از کفار دوری کنیم و به دوستی‌شان اعتماد نداشته‌باشیم و باید دین الله سبحانه وتعالی را نصرت دهیم تا او نیز ما را نصرت دهد و پای‌مان را در راه دین‌اش استوار نگه دارد.

دفتر مطبوعات حزب التحریر – ولایه ترکیه

مترجم: امیر حسام