(ترجمه)

مقابله با ویروس‌ ساری کرونا نیازمند نظام جامعی است که به صحت تمام اقشار‌جامعه توجه داشته و آرامش‌مردم در اولویت‌کاری‌اش باشد. شیوۀ زنده‌گانی اسلامی مبنی بر توجه و مراقبت امور‌ مردم توسط افکار، ارزش‌ها و نظام آن ایجاد ‌می‌گردد. آخرین پیامبر بشریت، حضرت محمد ‌می‌صلی الله علیه‌و‌سلم فرموده است:

«أَلاَ كُلُّكُمْ رَاعٍ وَكُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ فَالأَمِيرُ الَّذِى عَلَى النَّاسِ رَاعٍ وَهُوَ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ وَالرَّجُلُ رَاعٍ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَهُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ وَالْمَرْأَةُ رَاعِيَةٌ عَلَى بَيْتِ بَعْلِهَا وَوَلَدِهِ وَهِىَ مَسْئُولَةٌ عَنْهُمْ وَالْعَبْدُ رَاعٍ عَلَى مَالِ سَيِّدِهِ وَهُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُ أَلاَ فَكُلُّكُمْ رَاعٍ وَكُلُّكُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ»

ترجمه: هرکدام شما محافظ و مسئول رعیت خویش هستید. امیر؛ مسئول مردم اش، مرد؛ مسئول اعضای‌فامیل است و در مقابل آن‌ها محاسبه ‌می‌شود. زن؛ مسئول خانۀ شوهر و اولادش بوده و در مقابل آن‌ها محاسبه ‌می‌گردد. غلام؛ مسئول حفظ ثروت بادارش بوده و در مقابل آن مورد سوال قرار ‌می‌گردد و هر یکی از شما مراقب و مسئول امورات خویش هستید.

امت‌مسلمان، که شاهد بر تمام بشریت در روز قیامت است، شرعاً مکلف اند تا از شیوع این مرض‌ساری جلوگیری کرده و همه‌گی برای نابودی آن تلاش‌مثمر و متمرکز نماید. هرکس باید نصیحت و راهنمایی‌های متخصصینی‌که در تلاش جلوگیری و خلاصی از شیوع این ویروس است را جدی گرفته و مطابق آن عمل نماید تا مبادا این ویروس‌ساری داخل خانه‌های ما شده و باعث آلوده‌گی و تلفات بیش‌تر افراد گردد، الله سبحانه‌و‌تعالی رحم کند!

فلهذا؛ موارد ذیل را باید شدیداً جدی گیریم:

1. نیاز است تا متوصل به راهنمایی‌های بهداشتی باشیم؛ مانند: شست‌وشوی مداوم دست‌ها، عدم لمس چهره، دهن و چشم بدون شستن دست‌ها، دور بودن از مریضان و اشخاصی‌که علایم مریضی مانند سرفه و حرارت بدن بالا در وجود آن‌ها موجود باشد. پیامبر ‌‌صلی الله علیه‌و‌سلم ‌می‌فرماید:

«لاَ تُورِدُوا المُمْرِضَ عَلَى المُصِحِّ»

ترجمه: شخص مریض را با شخص صحت‌مند یک‌جا نسازید!

و نیز او ‌‌صلی الله علیه‌و‌سلم فرموده است:

«فِرَّ مِنَ الْمَجْذُومِ فِرَارَكَ مِنَ الْأَسَدِ»

ترجمه: از مرض جذام فرار کنید؛ همان‌گونه که از شیر فرار ‌می‌کنید.

2. تا حد ممکن در خانه بمانید؛ خصوصاً اطفال، بزرگ‌سالان و افرادی‌که تحت مراقبت‌صحی اند. اشخاصی‌که مجبور اند برای انجام وظیفه بیرون روند؛ باید دور از مردم عام در محل جداگانه بوده و برای جلوگیری از مصاب شدن به ویروس، پروسه‌های بهداشتی را مراعات کنند. قبل از یک‌جا شدن با اعضای فامیل، دستان به شکل مناسب آن شسته شود تا مبادا آن‌ها آلوده گردند. پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است:

»لَا ضَرَرَ وَلَا ضِرَارَ«

ترجمه: نباید به کسی ضرر رسانید و یا باعث ضرر گردید.

3. تا حد ممکن از گرد‌همایی‌ها و تجمعات خود‌داری کنید؛ تمام مراسمی‌که امکان لغو شدن را دارد، لغو کنید.

4. تا حد ممکن از تماس‌نزدیک با افراد؛ مانند بوسیدن و دست دادن پرهیز کنید.

5. اشخاصی‌که مریض هستند و یا علایم‌مریضی را دارند، باید قرنطین شده و در همان‌جا بمانند.

6. بدون نیاز سفر نکنید و اگر مجبور به سفر بودید، تدابیر لازم را بگیرید.

پیامبر ‌‌صلی الله علیه‌و‌سلم فرموده است:

»إِذَا سَمِعْتُمْ بِالطَّاعُونِ بِأَرْضٍ فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإِذَا وَقَعَ بِأَرْضٍ وَأَنْتُمْ بِهَا فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا«

ترجمه: اگر در سرزمینی از موجودیت طاعون خبر شدید، وارد آن شهر نگردید؛ اگر در شهری هستید که مبتلا به طاعون است؛ پس از آن خارج نشوید.

حضرت عایشه رضی الله‌عنها در مورد طاعون سوال کرد؛ پیامبر ‌‌صلی الله علیه‌و‌سلم چنین جواب داد:

«أَنَّهُ كَانَ عَذَابًا يَبْعَثُهُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ، فَجَعَلَهُ اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ، فَلَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَقَعُ الطَّاعُونُ، فَيَمْكُثُ فِي بَلَدِهِ صَابِرًا، يَعْلَمُ أَنَّهُ لَنْ يُصِيبَهُ إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ، إِلَّا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الشَّهِيدِ»

ترجمه: طاعون عذابی‌ست که الله (سبحانه‌و‌تعالی) بالای هرکسی‌که بخواهد ‌می‌آورد. الله (سبحانه‌و‌تعالی) این مرض را برای مؤمنین رحمت قرار داده است. کسی‌که مصاب به این مرض شود و در شهری‌که است، صبر کند و ایمان داشته باشد که هیچ چیزی به وی نمی‌رسد، مگر همان چیزی‌که الله (سبحانه‌و‌تعالی) برایش مقدر نموده است، اجر مانند اجر شهید را نصیب ‌می‌شود.

7. از انتشار شایعات بی‌اساس و غیرقابل‌اعتماد، برای ترساندن و به تشویش‌ساختن مردم و نتایجی‌که از تشویش به بار ‌می‌آید، خود‌داری کنید.

8. اشخاصی‌که تجربه و توانایی کمک و همکاری را دارند، باید به افراد نیازمند یاری رسانند.

امت‌ اسلامی؛ هنگام مصاب‌شدن به این مرض‌ساری، به الله سبحانه‌و‌تعالی توکل نموده، تدابیر لازم را اتخاد ‌می‌نمایند. در ضمن، با نزدیکی به الله سبحانه‌و‌تعالی، توکل به وی، طلب بخشش کرده و با مفاهیم‌اسلامی که سبب آرامش مؤمنین ‌می‌گردد، به امر الله سبحانه‌و‌تعالی تسلیم اند. در واقع مرض، قضای الله سبحانه‌و‌تعالی برای امتحان ایمان مؤمنین هنگامی مصاب شدن بدان است؛ امید است که این مرض، جزایی برای آن‌ها نباشد. در حقیقت حالت مریضی، یکی از بهترین حالات برای طلب آمرزش‌گناهان از الله سبحانه‌و‌تعالی ‌می‌باشد تا اعمال‌صالح انجام داده و درخواست شفاء با کلمات شفاء‌بخش قرآن نماید و ایمان داشته باشد که به جز الله قادر و توانا، کسی شفاء نمی‌دهد.

حرص سرمایه‌داران؛ مانند این ویروس، هیچ مرز و جای را نمی‌شناسد. امروز دولت‌های پیشتاز سرمایه‌داری بار‌هاست که بشریت را در لبۀ نابودی و انقراض قرار داده است. "بهره‌برداری و منفعت" تنها چیزی‌ست که در مورد آن فکر و اهمیت ‌می‌دهند و اصلاً وضعیت اسف‌بار مردم و یا داشتن آماده‌گی برای چنین آفت‌ها در محراق توجه آن‌ها دیده نمی‌شود. بر علاوه، آن‌ها اقتصاد جهان را متکی به چنان قرض‌های هنگفت و ضعیف ساخته اند که با اندک‌ترین جرقه، از هم ‌می‌پاشد و تنها راه‌حل آن‌ها، افزایش قروض، به تأخیر انداختن حادثۀ‌حتمی و چند برابر ساختن مقدار قروض ‌می‌باشد.

در واقع، تمام بشریت از مبتلا‌شدن بدین مرض‌ساری رنج ‌می‌برند و اساساً محتاج توجه و راه‌حل واقعی اند تا صادقانه امور مردم را نظم واقعی بخشد. ما نیازمند دولتی هستیم تا ارزش‌های بشری را مراعات کند؛ نه ارزش‌های مادی و منفعتی را. بشریت؛ نیازمند خلیفه‌ای‌ست که معالجۀ‌مرض را موضوع اساسی بشریت ‌بداند؛ نه موضوع اقتصادی. جهان محتاج نظم نوین جهانی‌ست تا همه را از تاریکی به سوی روشنایی رهبری نماید.

نویسنده: یحیی نسبت

نمایندۀ مطبوعاتی حزب‌التحریر-بریتانیا

مترجم: عبدالله صالحی