سراسیمه‎گی سیاست‎های کراچی قضیه‎ای را به اثبات می‎رساند که در دموکراسی تنها طبقۀ ممتاز حکومتی آینده مردم را تعیین می‎کنند

(ترجمه)

این حقیقت در سراسر جهان روشن‎تر شده است که انتخابات تحت نظام دموکراسی مردم را به فرصت انتخاب نمایندگان شان با توجه به خواسته‎های آن‎ها نمی‎رساند، بلکه طبقۀ ممتاز حاکم قبل از انتخابات، انتخاب مردمش را از طریق دستکاری یا(فساد انتخاباتی) محدود کرده و تغییر می‎دهند. آشفتگی‎یی که در چند روز آخیر در سیاست کراچی جریان داشت، نشان می‎دهد این واقعیت تمام پاکستان را نیز در برمی‎گیرد. به طور ناگهانی ائتلاف دو جناح "حزب قومی متحد(MQM)" اعلام شد، چون قابل تصور نبود به دلیل این‌که ۲۴ ساعت قبل از اتحاد، هر دو رهبر اعلام کرده بودند که جناح مخالفش را از نظر سیاسی از بین می‎برد. مطمئناً که دست طبقۀ ممتاز حکومتی در عقب این اتحاد دو جناح، اگرچه واضحاً قابل مشاهده است، قرار داشته است. روزنامه داون اظهار داشت: «رهبری مرکزی هر دو حزب توسط قدرت‎هایی که برای جلسۀ شب در مقر امن "وزارت دفاع" احضار شده بودند، اعلام گردند که دیگر درگیری آن‎ها قابل تحمل نیست.»

در حقیقت این دستکاری انتخاباتی اولین بار نیست که در پاکستان صورت می‎گیرد. در سال ۲۰۰۷م بی‎نظیر بوتو نخست وزیر اسبق همراه جنرال دیکتاتور نظامی پرویز مشرف قرارداد خود را به گونه تنظیم کرد تا بتواند دوباره به قدرت برگردد. کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه سابق امریکا در کتاب "عدم افتخار بالاتر(No Higher Honor)"، جزئیات این معاهده را فاش کرد. حتی قبل از آن، انتخابات در دهه ۱۹۹۰م ثابت می‎کند که طبقۀ ممتاز حاکم قبل از انتخابات مطمئن هستند که هر انتخابی که مردم می‎کنند باید با رضایت خود شان باشد.

در نظام دموکراسی، حکام در صدد محدود ساختن انتخاب مردم هستند، زیرا کسانی‎که به مجلس راه پیدا می‎کنند حق قانونی برای ایجاد قوانین و سیاست‎های کشور را دارند.

بنابر این قبل از هر انتخابات، رقابت میان احزاب سیاسی آغاز می‎شود تا طبقۀ ممتاز حاکم را تأیید کنند که(مجلس) طبق هوس و خواسته‎های آن‎ها قوانین و سیاست‎ها را ایجاد خواهند کرد. کاملاً برخلاف این نظام، در نظام سیاسی اسلام، خلافت، مردم با رأی خود خلیفه و نمایندگان مجلس امت را انتخاب می‎کنند؛ چرا که هر دوی آن‎ها هیچ قدرتی برای ساخت قانون ندارند بلکه خلیفه مجبور به تطبیق احکام، قانون و سیاست‎هایی است که از قرآنکریم و سنت گرفته شده است، در حالی‎که مجلس امت تضمین می‎کند که تطبیق قوانین بر اساس اسلام است. بنابر این، حتی اگر خلیفه و مجلس امت با تلاش طبقۀ ممتاز حکومت انتخاب شوند، حق ندارند قوانین را ایجاد کنند و طبقۀ ممتاز حاکم نمی‎توانند آن‎ها را تحت فشار قرار دهند تا قوانین و سیاست‎ها را مطابق با خواسته‎های آن‎ها مطرح کنند. ازین‎رو، طبقۀ ممتاز حکومتی طوری‎که در دموکراسی وجود دارد، هرگز در خلافت اسلامی وجود ندارد. از لحاظ تاریخی حتی زمانی‎که منصب خلیفه به دلیل درک ضعیف از اسلام در چند خانواده باقی مانده بود، حتی در آن زمان قدرت و حاکمیت در دست خلیفه بود نه در دست خانواده‎ای که متعلق به آن بود یا به برخی طبقۀ ممتاز حاکم. هم‎چنان، خلیفه کاملاً به طور آزاد به تطبیق اسلام و تنظیم امور مردم می‎پرداخت. بنابر این، خلفای معروفی؛ مانند: عمر بن عبدالعزیز در دوران امویان، هارون الرشید در دوران عباسی‎ها و سلیمان قانونی در دوران عثمانی‎ها را دیدیم که از قدرت و اقتدار خود برای تقویت اسلام و مسلمانان استفاده می‎کردند. در حقیقت "خلافت" تنها نظامی است که حقوق مردم را تضمین می‎کند؛ زیرا در این نظام مردم به هیچ یک از احزاب سیاسی و موفقیت‎های آن‎ها در انتخابات وابسته نیستند تا اطمینان حاصل کنند که حقوق خود را بعد از انتخاب حاکم دریافت می‎کنند. بلکه حقوق مردم توسط شریعت الله سبحانه وتعالی تعیین شده و بر خلیفه الزامی است تا آن را رعایت کند.

دموکراسی نظام سرمایه‎داران و حکام سیکولر قدرت‎مند است و حتی بهترین حکام آن کم‎ترین منابع دولت را برای مردم اختصاص می‎دهند تا آن‎ها در برابر اين سیکولران و حکام فاسد شورش نکنند. اکنون زمان آن است که از فریب و توهم دموکراسی بیرون بیاییم؛ چون باعث می‎شود در مورد آیندۀ خود تصمیم بگیریم. در دموکراسی، حکام سیکولر در مورد آیندۀ ما را تصمیم می‎گیرند. به همین دلیل مردم پاکستان هنوزهم رؤیای تطبیق اسلام در پاکستان را دارند، اگرچه آن‎ها هفتاد سال پیش به آیندۀ خود در برابر اسلام متعهد بودند، در حالی‎که در جریان "حرکت استقلال طلبی" خود چنین شعار را بلند می‎کردند: «چیست معنی واقعی پاکستان؛ لا إله إلا الله.» تنها در سایۀ خلافت راشده است که ما به تصمیم‎گیری در مورد آیندۀ خود آزاد هستیم؛ چون خلیفه و مجلس امت، تنها از اسلام پیروی می‎کنند.

﴿اَلَا يَعلَمُ مَن خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الخَبِيرُ﴾

[ملک: ۱۴]

‏ آیا آن کسی‎که موجودات را آفریده از حال آن‎ها آگاه نیست؟! در حالی‎که او(از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است!

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه پاکستان