الله متعال امت اسلامی را به نعمت اسلام منت نهاد که نظیر آن یافت نمی‌شود. اسلام نوریست که راه منتهی به بهشت را روشن می‌سازد؛ بهشتی‌که پهنای آن بسان آسمان‌ها و زمین است و برای متقیان تهیه شده است. اسلام طریقه استوار، راه راست و نظام سالمی است که مشکلات زندگی را حساب شده و دقیق درمان می‌کند.

الله متعال حلال را بیان نموده و به دنبال کردنش دستور داده و حرام را یاد آورشده و کنار گذاشتنش را خواستار گردیده است. حلال و حرام را در دین مبین اسلام به عنوان تنها معیار اعمال قرار داده است تا به حلال پرداخته شده و از حرام دوری شود؛ پس داوری بر پدیده‌ها، گفتارها و کردارها همه باید بر اساس این مقیاس انجام پذیرد.

در نتیجه داوری براشخاص نیز در گرو گفتار و کردار آن‌ها خواهد بود که آیا در اسلام بر مقیاس حلال و حرام حرکت می‌کنند یا براساس معیار دیگری؛ معیارهای چون منفعت‌گرایی کپیتالیزم  و غیره؟ الله سبحانه و تعالی برامت اسلامی لازم داشته تا در برابر تمام احکام شریعت اسلام با کمال خوشنودی و بدون قید و شرط سر تسلیم بگذارند. چنانچه در زمینه فرموده است:

﴿فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾ [نساء: ٦٥]

ترجمه: قسم به پروردگارت تا تورا در منازعات شان داور قرار ندهند و سپس در برابر آنچه در میان‌شان داوری نمودی، تسلیم کامل نشوند و احساس دلتنگی نکنند، مؤمن نخواهند بود.

پیروی از شریعت یعنی پابند بودن به تمام احکام شرعی بدون این‌که مطابق تمایلات نفسانی، برخی را برگزیده و برخی را متروک قرار دهی؛ چنانچه الله سبحانه و تعالی فرموده است:

﴿أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴾ [بقره: ٨٥]

ترجمه: آیا به برخی آیات قرآن ایمان می‌آورید و برخی دیگر را انکار می‌کنید؟ کسی‌که چنین کاری کند، جز زبونی در دنیا و عذاب شدید الهی در روز قیامت سزایی ندارد و الله (متعال) از آنچه انجام می‌دهید، غافل نیست.

الله سبحانه و تعالی بر یک مسلمان غیر مجاز می‌داند که کردارش با گفتار درست و شرعی او مخالف باشد؛ چنانچه بگوید: آزادسازی فلسطین واجب است که گفته شرعی و درستی هست؛ اما برای آزادسازی آن ارتش خویش را به حرکت در نیاورد. الله متعال فرموده است:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ(2)كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ﴾ [صف: 2-3]

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده اید! چرا چیزی را می‌گویید که انجام نمی‌دهید؟ در نزد او (تعالی) بزرگ‌ترین دشمنی آنست که چیزی را بگویید و بدان عمل نکنید.

غرب در هر مرحله بت‌های قابل پرستشی غیر از الله می‌سازد! زمانی‌که امت در انحطاط فکری بسر می‌برد و قوم‌گرایی در آن ریشه دوانیده بود، درین برهه تاریخی جمال ناصر به عنوان بت پرورانیده شد تا این‌که نماد نشنلیزم و معبود عرب من دون الله باشد. زمانی‌که سطح فکری امت اسلامی ترقی کرد و از فرزندان امت کسانی سر بلند نمود، نقشه و مسیر درستی را برای‌خود ترسیم نمودند که بسوی رضایت الله متعال سوق می‌داد و چگونگی برگشت دوباره به (خیر امت اخرجت للناس) را برای این امت تبیین می‌نمود؛ امریکا بت دیگری را تدارک دیده که همانا اردوغان است. امریکا بصورت حساب شده اردوغان را به رنگ جذابی از سکولریسم ساخت که با رنگ سکولریستی اتاترک متفاوت است؛ چون اتاترک بصورت علنی با اسلام دشمنی شدید داشت؛ مظاهر دین در تمام شئون زندگی را ملغی اعلام کرد، حتی در رفتارهای فردی؛ پس نگاهش به دین با نظام کمونستی یکی بود؛ اما در قوانین با آن متفاوت بود. اما اردوغان در رفتارهای انفرادی با دین مشکلی ندارد و فرد را از انجام اعمال تدینی مانند نماز، روزه، تعلیم و تعلم قرآن کریم باز نمی‌دارد؛ از همین‌روست که اردوغان در برخی از رفتارهای تدینی همانند یک مسلمان به نظر می‌رسد، نماز را در مسجد با مسلمین می‌گذارد، خانمش حجاب می‌پوشد، برای تحریک احساسات حامیان و بلند بردن میزان محبوبیت ملی‌اش قرآن کریم را بلند می‌کند و نیز هنگام ظلم و ستم دولت یهود(اسرائیل) در فلسطین اظهار خشم و نفرت می‌کند. این‌ها همه در قاموس سکولارستی اردوغان مجاز است؛ اما زمانی‌که حرف از کوچک‌ترین حرکت نظامی علیه اسرائیل و یا لغو کوچک‌ترین پیمان اقتصادی، نظامی و یا امنیتی در میان باشد، هیچ یک ازین موارد مجاز نخواهد بود. اندیشه سکولاریستی اردوغان در نظام زندگی، دولت و جامعه، تمام مظاهر دین را ملغی اعلام نموده و هیچ حکم شرعی را اجازه نمی‌دهد. درین دایره فرقی با سکولریزم کمالی ندارد که همانا جدایی دین از دولت در تمام قوانین جاری در زندگی مردم است. قوانینی‌که دولت بر اساس آن داوری می‌کند، همان قوانین بشری دست‌ساخته‌ای هستند که هیچ تأییدی از جانب الله سبحانه و تعالی ندارند؛ قوانین کفریی‌که هیچ پیوندی با اسلام ندارند.

این در حالی‌ست که حامیان اردوغان با مبالغه او را رهبر اسلامی گروه و دولتش می‌دانند. درین چند سطر بیان خواهیم کرد که اردوغان در ترکیه، مرد سکولار درجه یک است و بر اساس سکولریزم حکم می‌راند، در کنار کفار با اسلام و مسلمین در افغانستان، شام، لیبیا و دیگر سرزمین‌های اسلامی در نبرد است.

پیدایش اردوغان

 رجب طیب اردوغان در قبیله‌ی قاسم پاشا در استانبول ترکیه در سال 1954م متولد شد؛ به مدرسه ائمه و خطباء دینی پیوست، با نجم الدین اربکان همراه شد و پیش ازین‌که شهردار استانبول شود، مناصب متعددی را تجربه کرده است، تا این‌که نجم الدین اربکان به نخست وزیری دست یافت؛ پس از سقوط خلافت عثمانی کمالی‌ها حاکمان ترکیه بودند؛ اما دیری نگذشت که لشکر کمالی‌ها علیه نجم الدین اربکان شوریدند؛ ارتشی‌که حامی اصلی آن در آن زمان انگلیس بود. زمانی‌که اردوغان بعد از ترگوت اوزال با تکیه بر امریکا نخست‌وزیر شد؛ درین اواخر توانست برخی از ناآرامی‌ها و انفجارات را در ترکیه سازماندهی کند، در حالی‌که ارتش هنوز در تصرف کمالی‌ها بود. به این ترتیب، آن‌ها مجبور شدند برای مهار تروریزم باتشکیل واحدهای امنیتی مجهز با اسلحه مدرن -با این‌که راضی نبودند- موافقت کنند که اول زیر دست اوزال، سپس اردوغان باشد. این اولین نقشه‌ای بود که اردوغان برآن تکیه زده بود. سپس امریکا این نیرو را افزایش داد، هرگاه در ترکیه یک رشته انفجارات صورت می‌گرفت، نیرویی زیر دست اردوغان را تقویت می‌کردند. با گذشت هرسال این نیرو با ارتش متوازی شده و قدرت انقلاب علیه اردوغان را از ارتش سلب می‌کرد تا ارتش کمالی نتواند مثلی‌که برحاکمان پیشین مانند نجم الدین اربکان، شورش کرد، شورش کند. سپس اردوغان بر مبنای قانون شورای عالی نظامی ترکیه بزرگان افسران ارتش کمالی را باز نشست داد و دوستان خویش را جایگزین آنان کرد.

مشخص است که انگلیس و مزدورانش جرئت استادگی علنی در برابر امریکا و مزدورانش را ندارند، بلکه بصورت زیر میزی کار می‌کنند که سبب اصلی در انقلاب نافرجامی بود که افسران بزرگ کمالی در سال 2016م یک ماه پیش از نشست شورای عالی نظامی ارتش ترکیه  که برای بازنشست دادن آن‌ها برگذار می‌گردید، تدارک دیده بودند؛ زیرا آنان این نشست را بزرگ‌ترین ضربه قانونی می‌دیدند که آمریکا و پیروش، اردوغان برپیکر آنان وارد می‌کردند. بنابراین، به این انقلاب نافرجام اقدام نمودند که سحر بر ساحر برگشت و باعث شد دست اردوغان در تصفیه ارتش از کمالی‌ها و مورد پیگرد قرار دادن آن‌ها بازشود.

دروغ، ترکیه، اردوغان و حزب عدالت و توسعه

بعد ازین‌که امریکا متوجه شد، مردم از کمالی‌ها و سکولاریزم شدید و اسلام ستیزی‌شان متنفر هستند و بیداری اسلامی روز به روز گسترش می‌یابد؛ بر مبنای سیاست عام الشمولی‌که در سرزمین‌های اسلامی بکار می‌گیرد، برای اردوغان سفارش نمود که لباس اسلام برتن کند و تا مادامی‌که برمسند حاکمیت  است، برخی از مشاعر اسلامی را بروز دهد. این کار بالفعل تأثیر بسزایی در جمع شدن مردم بر محور اردوغان و کلید نجات پنداشتن او از کمالی‌ها و سکولریزم آن‌ها داشت؛ تاجایی‌که برخی از حامیانش اورا سلطان عبدالحمید و برخی هم بالاتر برخی در مدحش گفتند که او در پی عمربن خطاب رضی الله عنه گام برمی‌دارد.

اردوغان در حمله به سکولریزم کمالی‌ها در سال 1994م گفته است: «به ناچار اندیشه سکولریستی که نظام ترکیه برآن بنا یافته است، باید ملغی شود؛ زیرا اسلام و سکولریزم ممکن نیست باهم کنار بیایند.» به این پندار که اگر ترکیه برنظام اسلامی تکیه کند، همه شهروندان را بصفت مسلمین جمع می‌کند و دیگر مشکل کردها در جنوب شرق کشور را نخواهد داشت؛ چنانچه بر قانون کمالی ترکیه انتقاد نموده گفته است: «این بدست سکربن نوشته شده است.» اما دیری نگذشت که حقیقت سکولریستی آن آشکار گردید و لباس اسلام را که به دروغ پوشیده بود، از تن بیرون کرده گفت: «سکولریزم ضامن دموکراسی است.» گویی‌که دیموکراسی روش وضعی نیست که اساس و جزئیاتش با اسلام در تناقض باشد. دیموکراسی انسان را قانون‌گذار قرار می‌دهد و الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ﴾ [اعراف: ٥٤]

ترجمه: آگاه باشید که آفرینش و تدبیر (جهان)، از آن او (و به فرمان او) ست! پر برکت (و زوال‌ناپذیر) است خداوندی که پروردگار جهانیان است!

 امر همان قانون‌گذاری و قانون‌گذار فقط الله متعال است، مردم بندگان او تعالی هستند و لازم است بر مبنای قانونش حرکت نمایند.

اردوغان در ترویج سکولریزم خویش بر مغالطه تکیه زده است؛ با تفسیر اشتباه و این اظهار، ‌که سیکولریزم با دین در تعارض می‌باشد، خواسته است روی آن را بپوشاند. بعد ازین‌که برمنایی نظر اولش سکولریزم با اسلام کنار نمی‌آید؛ اکنون بر مبنای نظر دومش سکولریزم با اسلام تعارض ندارد؛ این دو دیدگاه متضاد است که اول نمایانگر شخصیت تخیلی بوده و در تلاش است تا لباس یک رهبر اسلامی را به تن کند. دیدگاه دوم نمایانگر حقیقت اردوغان است که یک سکولر است و می‌خواهد با دروغ، فریب و نیرنگ اندیشه خود را ترویج کند.

سپس دیری نگذشت که اردوغان اسلام را انکار کرد و گفت: «برخی ما را حزب اسلامی می‌نامند و برخی دیگر حزب اسلامی معتدل می‌پندارند؛ اما ما نه آن هستیم و نه این؛ بلکه ما حزب محافظ دیموکراسی هستیم؛ نه حزب دینی! همه باید این را بدانند.» عجیب اینست که بسیاری از حامیانش هم‌چنان اصرار دارند که او رهبر اسلامی و "حزب عدالت و توسعه" در ترکیه حزب اسلامی است و این‌که ترکیه اردوغان بعد ازین‌که سکولریستی بوده، اسلامی گشته است. خیلی تعجب‌آور است!!

حامیان اردوغان و شهادت دروغین

حامیان اردوغان بر این‌که اردوغان رهبر اسلامی، ترکیه دولت اسلامی و حزب عدالت و توسعه حزب اسلامی است، اصرار می‌ورزند تا مردم نظام اسلامی حقیقی، که همانا خلافت اسلامی است، نشناسند و از حزب التحریر، که برای اقامه آن کار می‌کند، چیزی ندانند. این یک شهادت زور و دروغین است که اسلام آن را حرام کرده و به شدت منع نموده است. الله سبحانه و تعالی فرموده است: ﴿وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ﴾ [حج: ٣٠]؛ از سخن دروغ بپرهیزید. و هم‌چنان فرموده است: ﴿مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ﴾ [ق: ١٨]؛ سخنی را بر زبان نمی‌آورد، مگر این‌که نزدش مراقبت کننده‌ای آماده است. و فرموده است: ﴿وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا﴾ [فرقان: ٧٢]؛ آنان که شهادت دروغین نمی‌دهند و زمانی‌که بر بیهوده‌ای بگذرند، با و قار می‌گذرند.

اردوغان سکولر درجه یک

اردوغان فقط سکولر نیست؛ بلکه سکولر درجه یک است. او فرد درجه یک سکولر در ترکیه می‌باشد؛ درین زمینه دلایل قاطع برای اهل دل و کسانی‌که حرف‌شنو هستند، یادآور خواهیم شد.

1- افتخار اردوغان به سکولریزم و انکار از اسلام: اردوغان براین‌که سکولر و حزب عدالت و توسعه حفاظت کننده سکوریزم در ترکیه است، افتخار می‌کند. او اظهارات زیاد و جدی مبنی بر سکولر بودن خود، حزب و دولتش دارد که جای بحث باقی نمی‌گذارد. به عنوان مثال: برخی ازآن‌ها را ذکر می‌کنیم. بنابر آنچه که در مجله "السفیر اللنانیة" در 12/12/2009م چنین اظهار داشته است: «بدون شک، حزب عدالت حزب اسلامی نیست،‌ توصیف سیاست خارجی خود را به سیاست عثمانی جدید نمی‌پذیرد و این‌که احساساتش با غزه از دریچه‌ی اسلام نیست.» او با این سخن اسلام را از حزب عدالت و توسعه نفی کرد و هم‌چنین در ستایش سکولریزم گفته است که او سکولریزم را به عنوان ضامن دموکراسی می پندارد. بدون شک، دموکراسی روش کفری است که چنگ زدن به آن، تطبیق و فراخوان بسوی آن حرام بوده، با اساسی‌که بر آن استوار است و با نظم و قوانینی‌که آورده است، با اسلام در تناقض قرار دارد.

2- اردوغان در ترکیه براساس سکولریزم بالای مسلمانان حکم می‌راند: دولت ترکیه از زمان سقوط خلافت تا کنون طی صدسال بر اساس سکولریزم حکومت می‌کند. قانون سکولریستی آن هیچ ارتباطی با اسلام ندارد. امور تمام مؤسساتش بر اساس قوانین وضعی در جریان است؛ قوانین کقری که مطلقاً از اسلام نیستند. ترکیه دولت قطری است که حدود استعماری که سازمان سایکس–پیکو آن‌ها را ترسیم نموده، نگهداری می‌کند. پس ترکیه دولت اسلامی نیست؛ زیرا دولت اسلامی دولت واحدی برای تمام مسلمین است که میان ولایات خود حد و مرزی ندارد، مرزهایش فقط با کفار بگونه غیر ثابت است. دولت اسلامی همیشه در حال جهاد و توسعه‌طلبی دوام‌دار است. ازین‌رو، عمل اصلی و مرکزی آن حمل رسالت اسلام به جهان با دعوت و جهاد است. بارزترین مشخصه یک دولت اسلامی داوری بر اساس شریعت اسلام در میان مسلمین است، به گونه‌ای که به هیچ قانون وضعی حکم و داوری نمی‌کند. نظام حکومتی آن خلافت است، نه نظام جمهوری سکولریستی یا شاهی. خلافت عثمانی خلافت برای همه مسلمین بود، نه مانند دولت سکولریستی اردوغان فقط برای ترک‌ها. مصر، شام، عراق، حجاز، یمن و غیره ولایات خلافت عثمانی بودند که هیچ مرزی فاصلی میان شان نبود. می‌بینیم که اردوغان بر سکولر بودن ترکیه تأکید می‌ورزد و اسلامی بودن آن را انکار می‌کند. این موضوع از آنجا روشن می‌شود که نامیدن دولتش را بنام دولت عثمانی جدید رد می‌کند تا سکولر بودنش را قطعاً تأکید کند و می‌خواهد با تأکید بگوید که مثل آن و در ادامه‌‌ی آن نیست.

3- خوش خدمتی اردوغان برای سکوریزم در خارج از ترکیه: اردوغان که به سکولریزم ایمان آورده و در ترکیه بر مبنای آن حکم می راند، در خارج از ترکیه نیز برای ترویج و حفاظت از آن تلاش می‌کند و در راه آن قربانی می‌دهد. بعد از انقلاب بهار عربی سعی نمود حاکمان جدید را قانع کند تا بر وفق نمونه ترکی سکولاریستی حرکت کنند؛ چنان‌که در مصر، تونس و لیبیا این کار را انجام داده است.

اما نمونه حفاظت از سکولریزم در بیرون از ترکیه به اجرا گذاشتن نقشه‌ی آمریکا در سوریه بود که تغییر مسیر انقلاب سوریه عنوان می‌شد. بعد ازین‌که انقلابیون بر بیش از 70٪ از خاک سوریه مسلط شده بودند و برای اقامه‌ی خلافت آماده می‌شدند، در شرف سقوط نظام و سیاست سکولریستی آن برای همیشه بودند و ایران، نظام سوریه و روسیه از شکستاندن اراده مردم شام با جنگ‌های وحشیانه، ستم‌ها، آتش زدن‌ها،‌ فشارهای دسته‌جمعی بر سرزمین سوخته شده و محاصره‌ی درازمدت کوتاه آمده بودند؛ اما اردوغان به اشاره امریکا برای حفاظت از نظام سوریه و حمایت از سکولریزم در شام، باحیله و نیرنگ وارد میدان عمل شد. اردوغان اعلان کرد که علیه نظام سرکش سوریه با انقلابیون است؛ زمانی‌که برخی انقلابیون به او اعتماد نمودند، آن‌ها را بسوی بعضی از سازش‌ها و تنازلات سوق داد، ‌با ایجاد جنگاه‌های تخیلی، پیکارجویان را از مناطقی‌که حکومت از پس‌گیری آن‌ها عاجز مانده بود، بسوی آن‌ها کشاند. به عنوان مثال: شهر حلب که محاصره‌ی بیش از شش ماهه‌اش شکستانده شده بود و انقلابی‌ها توانسته بودند، محاصره را درین شهر بشکنند، حکومت را شکست دهند و توازن قوی در آن برعکس شده بود؛ اردوغان برای‌شان جنگاه "درع الفرات" در سال 2016م را در شهر "الباب" ایجاد کرد تا مجاهدین را از حلب بسوی آن بکشاند؛ زمانی‌که شهر از نیروی دفاعی خالی گشت، ایران و روسیه با ارتکاب بدترین جرایم توانستند شهر حلب را سقوط دهند. در سال 2018م عین کار را انجام داد و عملیات "غصن الزیتون" را طراحی کرد و 25 هزار مبارز را به منطقه عفرین کشاند؛ در نتیجه شهر "غوطه شرقی" بدست حکومت سقوط کرد. اردوغان در سال 2019 عملیات "نبع السلام" را طراحی کرد و جنگجویان را به شمال سوریه برای نبرد با ترک‌ها کشاند که در نتیجه‌ آن مناطق بدست حکومت سوریه سقوط کرد و به اصل خود برگشت؛ در حالی‌که مدت هشت سال با انقلابی‌ها بود و حکومت توان پس‌گیری آن‌ها را نداشت؛ اما با نیرنگ اردوغان انقلاب به زانو درآمد و بیشتری مناطقی‌که با انقلابی‌ها بود، بدست حکومت جنایت‌کار برگشت و در سال 2020م به همان حیله و نیرنگ توانست حکومت سوریه را بر پس‌گیری شهر "سراقب" از ولایت "ادلب" که از آخرین پایگاه‌های انقلاب بود، کمک کند. برای هر صاحب بصیرتی آشکار شود که اردوغان در کشتار مردم شام شریک حکومت طاغوطی بوده است؛ بلکه جنایتش بیشتر از بشار بود. اردوغان بود که طاغوت را از سقوط نجات داده و سکولریزم را محافظت نمود.

۴- از میان رفتن دروغ تدریج: حامیان اردوغان درگِرو این مانده بودند که دولت اردوغان اسلامی است و او برای تطبیق اسلام تلاش می‌کند؛ اما از طریق تدریج و زینه به زینه؛ زمانی‌که ارتش بطور کامل بدست او بیفتد، سکولریزم کمالی را لغو، حکومت اسلامی را اعلام و احکام اسلام را تطبیق خواهد کرد... امیدشان از بین رفت و زیان‌مند شدند؛ از چند سال بدین‌سو، اردو، قدرت و امنیت بطور کامل بدست اردوغان است. مردم در ترکیه منتظر حکومت اسلامی و اجرایی احکام اسلام هستند؛ پس چرا اردوغان نظام سکولریستی را لغو نکرده و دولت اسلامی با تطبیق احکامش را در تمام امور زندگی اعلان نمی‌کند؟ و چرا آرزوی حامیانش را که بی‌صبرانه منتظر اعلان حکومت اسلامی و ملغی ساختن سکولریزم هستند، برآورده نمی‌کند؟ آنچه اردوغان را از تطبیق احکام اسلامی باز می‌دارد، دو چیز است:

اول؛ ایمان و قناعت کامل اردوغان به سکولریزم؛ پس سکولریزم روش او در مسیر زندگی است که در ترکیه بر اساس قوانین آن بالای مردم، با قناعت کامل حکم می‌راند و از آنچه انجام می‌دهد، راضی و مطمئن است. به همین دلیل، باصراحت تمام و بطور قطعی اسلامی بودن حکمتش را انکار می‌کند. آیا عاقلانه است که به اساس سکولریزم حکومت کند؛ در حالی‌که اسلام روش مخالف عقیده سکولریستی و قوانین وضعی آن است؟!

دوم؛ پیروی اردوغان از امریکا و اجرای تمام نقشه‌های آن در داخل و خارج از ترکیه؛ از جمله تطبیق، ترویج، حمایت، قربانی دادن در راه سکولریزم، حفاظت از منافع آمریکا و پناه بردن به آن در وقت خطر است. این تمام چیزی است که اردوغان با جزئیات اجرا می‌کند.

این همه علی رغم این است که تدریج یک اندیشه‌ تخیلی است که متحقق نمی‌شود؛ زیرا از دو حالت خالی نیست: یا حکم اسلامی تطبیق می‌شود و یا غیر آن؛ بطور مثال اگر نسبت سود ۱۴٪ باشد، سپس بعد از مدتی به ۸٪  و بعد از مدتی دیگر به ۲٪ کاهش یابد؛ این نسبت‌ها همه سود هستند، حکم کفری بوده و با اسلام در تناقض و حرام هستند، چه کم باشند و چه زیاد. حکم بر اساس اسلام همان حکم به تمام احکام اسلام است.

۵- جنگیدن اردوغان در کنار کفار برای پاسداری از سکولریزم در زمین و منع بازگشت حکومت اسلامی: ترکیه در زمان حاکمیت کمالی‌ها به پیمان شمال انتلانتیک (ناتو) پیوست و تاکنون درین پیمان شوم که هزاران مسلمان در افغانستان و غیرآن را به قتل رساند، ادامه می‌دهد. ترکیه دوبار ریاست پیمان ناتو را عهده‌دار گردید که یکی از آن‌ها در زمان حاکمیت اردوغان بود. پس اردوغان در قتل ده‌ها هزار مسلمان با کفار استعمارگر، شریک است. مشخص است که از دیدگاه شرعی نابود کردن سنگ سنگِ کعبه با جایگاه بلندی‌که در وجدان مسلمان‌ها دارد، در نزد الله سبحانه و تعالی از ریختاندن خون یک مسلمان آسان‌تر است، ‌چه برسد به کسی‌که در قتل ده‌ها هزار مسلمانی‌که هیچ گناهی جز این‌که می‌گفتند پروردگار مان الله و پیامبرمان محمد صلی الله علیه وسلم و روش مان اسلام است، نداشتند شریک باشد!

چنانچه اردوغان ترکیه را که قرن‌ها مرکز خلافت عثمانی بود، به ولایتی از ولایات امریکا و پایگاه نظامی تبدیل نموده که دارای سلاح‌های مدرن جنگی بوده و از جمله آن‌ها کلاهک‌های هسته‌ای می‌باشد. در پایگاه "انجرلیک" نود کلاهک هسته‌ای امریکا موجود است. کفار موشک‌ها، هواپیماها و سلاح‌های مختلف جنگی را در جنگ علیه مسلمان‌ها بکار می‌گیرند. چقدر از هواپیماهایی‌که مسلمان‌ها را در افغانستان، عراق و هم‌چنان در شام، کسانی را که علیه بشار اسد طاغوتی انقلاب کردند و سکولریزم را رد کرده و برای اقامه خلافت اسلامی آماده می‌شدند کشتند! چقدر از موشک‌ها و هواپیماهای مدرن جنگی روسیه برای قتل و تخریب خانه‌ها،‌ مساکن،‌ مدارس و مساجد مسلمانان، در جنگ وحشیانه‌ای که سیاست زمین سوخته را تعقیب می‌کردند، حریم هوایی ترکیه را شگافتند؟! این خود دلیل قاطعی بر کینه پنهان در قلوب شان علیه اسلام، خلافت و مسلمانان است. اردوغان شریک روسیه جنایت‌کار در ریختاندن قطره قطره خون مسلمین در شام است. الله متعال می فرماید:

﴿وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا﴾ [نساء: ٩٣]

ترجمه: و هر کس، فرد باایمانی را از روی عمد به قتل برساند، مجازاتِ او دوزخ است؛ در حالی‌که جاودانه در آن می‌ماند و الله بر او غضب می‌کند؛ و او را از رحمتش دور می‌سازد؛ و عذاب عظیمی برای او آماده ساخته است.

این صفات زشت در آیه کریمه که عبارت اند از دخول آتش جهنم، خلود در آن،‌ مستحق شدن خشم و نفرین الله سبحانه و تعالی و عذاب بزرگ؛ همه برای کسی است که یک مؤمن را بقتل برساند، چه رسد به کسی‌که هزاران مؤمن را کشته و یا در قتل شان شریک باشد! این در حالی‌ست که اردوغان چند سال پیش با نیروهایش بسویی لیبیا روی آورد و از کنار یهود غاصب هفتاد ساله‌ی فلسطین، قاتل ده‌ها هزار فلسطنی گذشت،‌ حتی یک سرباز را برای جنگ با آن سوق نداد؛ بلکه آن نیروها بسوی لیبیا برای جنگی رفتند که در آن مسلمانان بوده و نقشه‌ی آمریکا مبنی بر پیش‌گیری نفوذ بریتانیا و استاد شدن به جای آن از طریق "خلیفه حفتر" و یا غیر آن بود. جنگ بی‌نتیجه‌ای که در آن خون مسلمانان از دوطرف ریخته شده و موجب رضایت کفار استعمار گر شده است. اردوغان در این جنگ در قتل مسلمین با کفار شریک بود.

 خیانت اردوغان به قضیه فلسطین و مردم آن

اردوغان هم‌چون حاکمان دیگر جز به زبان، آن‌هم در مبارزات انتخاباتی، هیچ کاری برای فلسطین انجام نداد. برای فلسطین و ملت آن خیانت نموده و هیچ سربازی را برای جنگ بایهود و آزادسازی فلسطین از لوث آنان، سوق نداد؛ حتی انتقام نُه سرباز ترک را که یهود در سال 2010م  در کشتی "آزادی غزه" کشتند و نمایشی برملا به هدف افزایش آراء‌انتخاباتی بود، نگرفت. هم‌چنان خون آن‌ها بر گردن اردوغان است. رابطه اردوغان با نهاد یهود رابطه دوستانه و رفاقت است. او با ایشان رابطه تجاری، نظامی و امنیتی برقرار نموده و این رابطه‌های سه‌گانه در زمان اردوغان به‌گونه وسیع‌تر گسترش یافته است. ترکیه اولین دولت از دولت‌های سکولریستی حاکم بر مسلمین بود که در سال 1948م دولت یهود را به رسمیت شناخت و تا امروز این شناخت پابرجاست. وجود سفارت دولت یهود در ترکیه دلیل قاطعی بر دوستی ویژه میان اردوغان و دوستانش -رهبران یهود – غاصبین سرزمین مقدس فلسطین است. اردوغان در ترکیه از حاکمان قبل از خود به نهاد یهود بگونه بهتر خدمت‌رسانی کرده است؛ زمانی‌که آتش سوزی ها در نهاد یهود در سال 2016م شعله‌ورگردیده و بسیاری از کشورها از جمله امارات از خاموش کردن آن عاجز مانده بودند و نزدیک بود یهود در جزای آنچه در حق فلسطین و مردم آن انجام داده بود، نابود شود؛ دوست صمیمی‌شان، اردوغان، به نجات آنان شتافت و موفق شد تا زنجیره کشتار مردم فلسطین،‌ نابود کردن خانه‌ها و ازبین بردن کشت‌زارهای آنان ادامه یابد. به این صورت، اردوغان شریک جنایات یهود در فلسطین، بعد از نجات دادن آن‌ها از آتش‌سوزی‌های سال 2016م شمرده می‌شود. تعجب‌آور اینجاست که اردوغان هیچ تلاشی برای نجات مناطقی‌که حکومت سوریه در "حماة" و مناطقی‌که روسیه جنایت‌کار به آتش کشید، نکرد؛ بلکه گفت: حماة دوم را اجازه نمی‌دهیم؛ دوم، سوم و چهارم تکرار شد؛ اما اردوغان هیچ کاری نکرد. با وجود جنایات و حشیانه روسیه در شام، اردوغان هم‌چنان با سران جنایت کار در رأس شان دشمن الله، پوتین رابطه برقرار می‌کند.

تأسیس مراکز روسپی‌گری و سواحل برهنه‌گان

مراکز روسپی‌گری که مسلمین را به فساد کشانده، قبل از حاکمیت اردوغان در ترکیه بوده اند؛ اما در زمان حاکمیت اردوغان توسعه یافته و افزایش یافته است. یکی از زنانی‌که مالک یکی از مراکز روسپی‌گری است، بعد از دست یافتن اردوغان به مقام ریاست جمهوری، در حالی‌که از کامیابی اردوغان مسرور بود؛ چنین اظهار داشت که اردوغان را ازین جهت انتخاب نموده است که در زمان حاکمیت او تجارتش رونق بیشتری یافته. برخی بیانات حاکی ازان است که مراکز فحشاء از بزرگ‌ترین مراکز درآمدزا در ترکیه محسوب می‌شود. پس جایی تعجب نیست که اقتصاد ترکیه در سال‌های اخیر بگونه قابل توجهی رشد یافته است.

نوار افتتاحیه سواحل برهنه‌گان در دریای ایجه در سال 2009م توسط اردوغان قطع شد؛ گرچه وجود چنین سواحلی در سرزمین محمد فاتح و سلطان عبدالحمید، بعید بنظر می‌رسد؛ اما این معلومات  ۱۰۰٪ درست است؛ زمانی‌که فریاد مردم در ترکیه ازین ناحیه بلند شد، اردوغان به ایجاد سواحل عفاف اقدام نمود.

نتیجه‌گیری

اردوغان؛ پیرو امریکا،‌ دوست روسیه و سازمان یهود، خائن اسلام و مسلمانان و سکولر درجه یک است. اردوغان مرد درجه اول سکولر در ترکیه است؛ کارکردش از منظر اسلام جنایاتی محسوب می‌شود که الله، پروردگار جهانیان، آفریدگار هستی، انسان و حیات و آفریدگار همه چیز ازعدم را به خشم آورده است. امت باید قبل از این‌که زمان بگذرد و قبل ازین‌که پشیمانی سودی نداشته باشد؛ این موضوع را درک نموده و با حزب التحریر برای سقوط تمام نظام‌های موجود در سرزمین‌های اسلامی، به شمول اردوغان کار کند و صفوف خویش را با حرکت دادن کشتی تغییر حقیقی، عالم جلیل القدر، عطاء ابن خلیل ابو الرشته و کار با حزب التحریر به رهبری ایشان، برای برپا کردن خلافت راشده دوم به طریق نبوت، بیارایند؛ زیرا راه نجات مسلمین و رسیدن  به عزت و بیداری آن‌ها همین است. الله سبحانه و تعالی فرموده است:

﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴾ [نور: ٥٥]

ترجمه: الله به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آن‌ها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت و کسانی‌که پس از آن کافر شوند، آن‌ها فاسقانند.

نویسنده: سعید عدنان – ولایه یمن

منبع: مجله الوعی شماره (۴۲۹)

اسلام، دینی‌که همه­اش ثوابت است؛ احکام، عقاید، فکره و طریقه و هرچیز مأمور شده و نهی شده از آن، جزء ثوابت می­باشد. از ثوابت معروف و شناخته شده یکی هم عدم تحالف و هم­پیمانی بین إسلام و کفر و مدارا/سازش نکردن با کفار در نیمه­راه می­باشد.

 مسلمان واقعی همیش از تمسک به ثوابت دین متمایز و شناخته می­شود که این عمل وی شخصیت، عملکرد و رفتارش را قوت می­بخشد. رسول الله صلی الله علیه وسلم کیفیت و چگونگی تمسک به ثوابت را برای ما آموزش داده اند که باید به اندازه گرفتن به دندان­های نواجذ بدان آن‌ها تمسک ورزید! وقتی کاکای شان، ابوطالب برای شان گفت: پسران کاکایت چنین می­پندارند که تو آن‌ها را در محفل و مسجدشان آزار و اذیت می­دهی، پس از این کار خود دست‌بردار شو! راوی می­گوید که رسول الله صلی الله علیه وسلم چشم به آسمان دوختند و سپس فرمودند: «آیا این آفتاب را می­بینید؟» گفتند: بلی. آنحضرت فرمودند: «من نمی­توانم از این کار خود با شما دست بردار شوم، حتی اگر پارۀ از این را برایم حاضر نمایید.» برای همگان معلوم است که رسول الله صلی الله علیه وسلم درخواست قریش را مبنی بر رهبری، جاه و مال و ازدواج با زیباترین زنان را رد نمودند و هم‌چنین مشارکت با قریش را در مسئله عبادت و پرستش نپذیرفتند؛ آنگاه که ولید بن مغیره، اسود بن مطلب و عاص بن وائل نزد آنحضرت حضور یافتند و گفتند: «ای محمد! بیا، ما معبود تو را می­پرستیم و تو هم معبودان ما را بپرست و تو را در تمام امور خود شریک می­سازیم.» و رسول الله صلی الله علیه وسلم در جواب، سوره کافرون را تلاوت نمودند که به صراحت درخواست‌شان را رد می­نماید. بعد از وفات کاکای شان ابوطالب، کاکای دیگرشان ابولهب در عوض این‌که آنحضرت از ناچیز شمردن و نادان خواندن معبودان و عقل­های شان دست‌بردار شوند، پیشنهاد حمایت کرد. بنابر این، از ایشان پرسان نمود که «آیا عبدالمطلب وارد جهنم می­شود؟» رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «هرکس بر چنان حالی‌که عبدالمطلب قبض روح شد، بمیرد وارد جهنم می­شود.» ابولهب لعنت الله علیه گفت: «همیش دشمن تو خواهم بود.»

 رسول الله صلی الله علیه وسلم این‌گونه متمسک به ثوابت بودند و هیچ­گاه با اهل قدرت سازش و مدارا نمی­کردند و دعوت خود را برای عموم مردم بدون هیچ‌گونه توریه، نیرنگ و مدارا عرضه می­کردند.

از آن جائی‌که تمسک به ثوابت مشمول عقاید و احکام شرعی متعلق به فکره است، هم‌چنین مشمول احکام متعلق به طریقه نیز می­باشد. وقتی رسول الله صلی الله علیه وسلم از قبیله بنی عامر بن صعصعه طلب نصرت نمودند و آن‌ها در عوض تفویض قدرت را بعد از ایشان برای خود طلبیدند، وی صلی الله علیه وسلم با آن‌که سخت محتاج نصرت بودند، با تمام صراحت و وضاحت درخواست‌شان را رد نمودند و گفتند: «فرمانروایی و قدرت از آن الله است و آن را برای هرکس هرگونه که بخواهد واگذار می­کند.»

ثوابت از چیزهای مسلم شرعی بوده که تا روز قیامت با تغییر زمان و مکان تغییر نمی­یابد، استقامت بر آن واجب است و تمسک بدان فرض می­باشد!­ علاوه بر این، التزام بدان ضرورت حیاتی­ست و هر جامعه که در راستای تغییر فعالیت می­کند، از آن استغنا کرده نمی­تواند و باید بدان تمسک ورزد.

یکی از وظایف اصلی و همیشگی یک دولت اسلامی واقعی و سیاسی اینست که از این ثوابت محافظت کند و دست‌بردارشدن از  آن­ها سبب می­شود که راه مدارا و سازش را در پیش گرفت که نتیجه آن جز گرفتار شدن امت اسلامی به مصایب و مشکلات چیزی بیش نخواهد بود.

اگر به سیاست خارجی ترکیه در این ده­‌سال اخیر نظر بیندازیم، بطور صریح و آشکارا می­بینیم که چقدر ثوابت شرعی و ضروری را نادیده گرفته و آن‌ها را قربانی مصالح و منافع بین‌المللی و منطقه­ای به نفع قدرت­های بزرگ کرده است! به عنوان مثال؛ گفتند که جلو حماه دومی را می­گیریم و نخواهیم گذاشت که سرنوشت آن تکرار شود؛ اما به حماه‌­ها اجازه دادند و گفتند؛ ممکن نیست که بر حلب سازش کنیم. عهد خود را شکستاندند و آن را به نظام جنایت­کار و مجرم تحویل دادند و گفتند؛ ممکن نیست با نظامی‌که دستش با خون مردمش آغشته است، تعامل و رابطه داشته باشیم؛ اما با آن تعامل مخابراتی و سپس تعامل سیاسی نمودند! گفتند؛ ممکن نیست که در برابر پناه‌جویان ضعیف و مسلمان سوریه کوتاهی کنیم، اما در حق‌شان کوتاهی روا داشتند، آنان را بیرون راندند و مسئله نژادپرستی را در پیش گرفتند! گفتند؛ ما با نظام­های دیکتاتور ظالم و غیرمردمی تعامل نمی­کنیم؛ ولی پرونده روزنامه نگار، جمال خاشقچی را مسدود نمودند و آن را به سعودی سپردند! با متکبرترین دیکتاتورهایی مثل؛ سعودی، مصر و امارات ارتباط برقرار نمودند و روابط خود را عادی ساختند؛ به این ادعا که آنان با رژیم یهود؛ قاتل مردم فلسطین روابط خود را عادی نمی­سازند؛ ولی روابط خود را عادی ساختند و ارتباطات سیاسی، اقتصادی و تجارتی خود را تا آخرین درجه گسترش دادند...!

از مثال­های دیگر تفریط سیاسی و تنازل از ثوابت، هم‌چنین عملکرد جنبش حماس است که در نوار غزه نمایندگی از قدرت حاکم می­کند؛ به گونه‌ای که دست از جهاد برداشته، هماهنگی با استخبارات جنایت­کار مصر را پذیرفته است و با اصل مذاکرات با رژیم یهود از طریق قدرت حاکم در فلسطین موافقت نموده است. یحیی السنوار، رئیس جنبش حماس در غزه گفت: «راه‌پیمایی مقاومت مردمی در برخورد با خشونت اشغالگران را بطور مسالمت­آمیز به پیش خواهیم برد.» هم‌چنین جنبش حماس به چه دلیل از محمود عباس تخلف می­ورزد؟!

اما موسی أبومرزوق، یکی از فرماندهان جنبش حماس آمادۀ تنازل و دست کشیدن از جهاد علیه رژیم یهود شد و گفت: «مذاکره با اشغالگران هیچ اشکالی ندارد؛ همانگونه که با وی همرای سلاح مبارزه می­کنیم، می­توانیم با کلام مبارزه کنیم!»

گوش دادن به کفار و التزام به تعلیمات و آموزه­های آن‌ها پایانی ندارد. یکی از مسئولین تحریک طالبان گفت: «از من خواستند تا در عوض به رسمیت شناخته شدن افغانستان در ملل متحد، تطبیق حدود شرعی را لغو کنم.»

گوش دادن به کفار و لبیک گفتن به خواسته­ها و مطالب شان پایان­ ناپذیرست، جز با ترک کل احکام اسلام. حتی با تحقق این هم کفار بی­کار ننشسته، بلکه تنازلات بیشتری را خواهند طلبید! سپس بعد از این همه خوش‌خدمتی و تنازل، چه بسا این تنازلات به سبب از اسباب مورد پسندشان قرار نگیرد و همرای پیروانان دیگر خود کار کنند و آن را نیست و نابود کنند و کسی را بیارند که برای شان از نوع دیگری تنازل کند؛ چنان‌که با محمد مرسی رحمه الله در مصر و  با عمر البشیر در سودان کردند؛ با وجودی‌که هردوی شان از هرچیزی­‌که متعلق به تطبیق شرعیت بود، دست کشیدند و تنازل نمودند.

بنابر این، مطلوب شرعی‌که بر سیاست­مداران لازم وضروری بوده، تمسک به ثوابت شرعی و رد نمودن فکره تدریج در فعالیت سیاسی است؛ زیرا پذیرش فکرۀ تدریج علاوه بر این‌که یک فکره مخالف با شریعت است، هم‌چنین یک فکرۀ بسیار مُهلک و کشنده­ای نیز می­باشد.

نویسنده: احمدالخطوانی

برگرفته از جریده الرایه

مترجم: محمد مزمل