(ترجمه)

به روز پنج‌شنبه مؤرخ 5 سپتامبر 2019م سرویس‌های امنیتی اردن به سرکوبی اساتیدی پرداختند که می‌خواستند به خاطر شرایط بهتر زندگی و 50 درصد معاش حرفه‌ای خویش در مقابل دفتر نخست وزیر تحصن‌ نمایند.

نگاهی ژرف و سریع به رویدادهای‌که مردم در همه امور حرفه‌ای و زندگی خود تجربه می‌کنند، نشان دهندۀ آن است که اوضاع به طور کلی رو به وخامت بوده و با هر پیمانه‌ای که سنجش کنیم از وضعیت بد به بدتر تغییر می‌کند. امسال بدتر از سال گذشته است و امروز به مراتب از دیروز بدتر شده است، و به غیر از سنگ‌های که در دیگ رژیم اردن در حال جوشیدن است تا مردم را تا بحران بعدی بیشتر از پیش نگران و حواس پرت کند، هیچ گونه امیدی به چشم نمی‌خورد!

هرچند شرایط زندگی عامل اصلی تحریک احساسات و خودجوشی‌های گوناگون مردم در برابر ظلم و بی‌عدالتی‌هاست، از همین‌رو، آن‌ها خود نارضایتی امت در برابر فساد حاکم در کشور را بازتاب می‌دهند؛ چی این نارضایتی در برابر نظام سیکولاریستی حاکم باشد یا تسلیمی و اطاعت سیاسی در برابر دشمنان امت در خصوص قضیه سرنوشت‌سازشان به کفار استعمارگر غربی یا کیان ددمنش یهودی و یا هم فساد در عدم مؤفقیت و کلاه‌برداری و پابوسی در برابر مراقبت واقعی امور امت که تأمین کنندۀ زندگی مناسب و مورد تأیید اسلام از قبیل مسکن، غذا، لباس، صحت، امنیت و آموزش و پرورش برای آن‌ها باشد. آموزش و پرورشی که هم در تشکیل شخصیت اسلامی و هم در علوم تجربی به ضعیف‌ترین مرحله خود رسیده است؛ چنان‌چه که وزرای آموزش و پرورش در تمام سطوح آموزشی این بحران را تأیید می‌کنند. یکی از دلایل این امر همانا شرایط اسفبار و ناگواری‌ست که این اساتید را مجبور کرده تا تمام علایق ‌و هم‌وغم‌شان را به عوض تمرکز بالای کیفیت بلند آموزشی، همان‌طور که در سایر بخش‌های حرفه‌ای دیگر نیز وجود دارد ، بالای چگونگی برآورده کردن نیازهای اولیه‌خویش وقف نمایند. رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید:

«مَا مِنْ عَبْدٍ يَسْتَرْعِيهِ اللهُ رَعِيَّةً، يَمُوتُ يَوْمَ يَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لِرَعِيَّتِهِ، إِلَّا حَرَّمَ اللهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ»

ترجمه: بنده‌ای که خداوند او را بر رعیتی گماشته و در حالی که نسبت به رعیتش غش و خیانت کرده است می‌میرد، خداوند بهشت را بر او حرام می‌گرداند.

شکی نیست که توجه به اوضاع و شرایطی که کشور و مردم را از یک پله به پله دیگری از بدبختی‌ها در طی دهه‌ها سوق می‌دهد، نیازمند توجه جدی، روشن بینی و عمیق‌نگری امت به دلایل و اسبابی‌ست که آنان را به این واقعیت هولناک جهت داده و نیز جهت می‌دهد. این واقعیت هولناک باعث گردیده تا واقعیت‌ها به عنوان مصدر فکر امت قرار گیرد؛ نه این‌که به عنوان سوژۀ فکر امت؛ از این‌رو، امت اسلامی به راه‌حل‌های شتاب‌زدۀ جزئی تمسک جسته و به اشتباه می‌رود؛ این است که راه‌حل‌هایش را از واقعیت فاسد که بر اساس کنار گذاشتن اسلام از دایرۀ حاکمیت و جدایی دین از زندگی و در پیوستن با رژیم و دولت در بازی ناکام و گمراه کنندۀ دموکراسی و متشبث شدن به قانون اساسی فاسد بشری اتخاذ می‌کند؛ لذا، مطالبات آن در گروی زور و فشار چهارچوب فساد محدود می‌گردد. پس آیا سقوط یک دولت چنان‌چه که دولت‌های دیگر نیز سقوط کردند، واقعیت را تغییر داده خواهد توانست و در ازای فراهم‌کردن هزینه‌های که هیچ گونه مفادی را در قبال ندارد و در برگشتاندن مالیات ناعادلانه‌ای که توسط صندوق پولی استعماری از طریق رژیم بالای ما تحمیل شده، به مصرف می‌رسد، آیا مشکل واقعاً حل گردیده است؟! این در حالی‌ست ‌که اسلام بر بالای دولت اسلامی واجب ساخته است تا از یک طرف تمام نیازهای اولیه هر فرد از شهروندان را بر آورده ساخته و از طرف دیگر در راستای قادر ساختن آنان در خصوص فراهم کردن نیازهای تجملاتی‌شان در نهایت تلاش‌اش را به خرچ دهد.

ای آموزگاران... ای مسلمانان

دولت‌های را که این رژیم در اثر چرخش زمان به بار آورده است، همیشه بوی گند ناکامی و شکست‌‌شان بینی‌ها را خفک می‌کند، اگرچه این دولت‌ها در نهایت تلاش می‌کنند تا از طریق راه‌اندازی یک سلسله برنامه خود را خوب جلوه دهند ولی با این حال، هرگز از ظلم و حمله بالای شما دست بردار نخواهند شد. بدانید که شما چراغی بر فراز راه آموزش و پرورش هستید و تثقیف اطفال امت بستگی بر شما دارد تا باشد که از زیر بار این ظلم و سرکوبی بیرون آیید، و امانتی را که پروردگاهر جهانیان و تمام امت اسلامی بر گردن شما قرار داده اند، به وجه احسن انجام دهید. این امانت دقیقاً همان چیزی‌ست که اسلام و ایدیولوژی آن، آن را مبنای فکر و چگونگی برخورد شما با اوضاع و شرایط بدی که امت در آن قرار دارد، قرار می‌دهد. مسئولیت نسل‌های آینده بر گردن شماست، تا آن‌ها را با سلاح عزت و شخصیت که رسول الله صلی الله علیه و سلم اصحاب‌اش را با آن تعالی بخشید، تجهیز نمایید، این است که اسلام با فداکاری‌ها در راه آن و اخلاص‌ به الله سبحانه‌وتعالی و جهاد در راه او به تمام جهان گسترش می‌یابد. این امر ممکن نیست مگر با داوری و حاکمیت شریعت اسلامی در خصوص آموزش و پرورش آن‌ها برای تبدیل شدن به شخصیت‌های اسلامی و دولت‌مردانی مانند اصحاب کرام رضوان الله علیهم اجمعین.

ای اهل اردن... ای مسلمانان

اکنون زمان آن فرا رسیده است که تنها دین خویش را سوژۀ فکر خویش قرار دهید و برای حصول شأن و شوکت خود به بی‌عدالتی‌ها نه بگویید و عزتی را که با از دست دادن دولت اسلامی، زمانی که دولت خلافت همراه با اقتدار سیاسیاش از صحنۀ حاکمیت حذف شد، باز گردانید. و بر شماست تا اهدافی را دنبال نمایید که مبنی بر آن رضایت الله سبحانه‌وتعالی حاصل گردیده و با گام نهادن در مسیر نبوت با آگاهی و تفکر و بر اساس شریعتی که از جانب ذات لطیف و خبیر برای ما فروفرستاده شده در حرکت خود جهت رسیدن به اهداف تان سرعت بخشید و هوای نفس و واقعیت موجوده باعث آن نشود که شما راهی به غیر از راه الله را انتخاب کنید که جز بر شکست و پراکندگی‌تان نمی‌افزاید. الله سبحانه‌وتعالی می‌فرماید:

﴿وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾

[انعام:١٥٣]

ترجمه: این راه مستقیم من است، از آن پیروی کنید! و از راه‌های پراکنده (و انحرافی) پیروی نکنید، که شما را از راه حق، دور می‌سازد! این چیزی است که الله شما را به آن سفارش می‌کند، شاید پرهیزگاری پیشه کنید!»

 دولت اسلامی بر منهج نبوت که ما از چندین دهه بدین‌سو برای احیای آن کار و فعالیت می‌کنیم و هم‌چنان از تمام امت می‌خواهیم که برای احیای آن با ما در این مسیر هم‌گام شوند ، یگانه راهی‌ست که می‌توانید از طریق آن عزت و شوکت خویش را به دست آورده و با تطبیق قوانین الهی عدالت را در میان خویش برپا کنید، به سیطرۀ غرب کافر استعمارگر از سرزمین‌های خویش پایان دهید، به همین ترتیب از به غارت بردن ثروت‌های ما، از تطبیق احکام کفری بر روابط ما و از قوانین که توسط آن بالای ما حکم می شود که جز نارضایتی الله چیزی دیگری در قبال ندارد و فحشاء و بداخلاقی را در میان فرزندان ما از طریق فریب خوردگان و مزدوران فکری غرب از جمله حاکمان، دانشمندان، سلاطین و سیکولارهای ترویج می‌کنند، جلوگیری نمایید. و هرگز قدرت امریکا، اروپا، روسیه و کیان ددمنش یهودی شما را نفریبد؛ زیرا آن‌ها هرگز بالای ما مسلط نمی‌شدند، این همان غلامی و اطاعت بی‌چون و چرای حاکمانی ما بود که آن‌ها را بر ما چیره کرد. بی‌گمان (قدرت) الله سبحانه‌وتعالی بزگ‌‎تر از (قدرت) آن‌هاست و الله سبحانه‌وتعالی یارو مددگار مؤمنان است. بناءً، هیچ‌جای ترسی نسبت به آن‌ها و پیروان‌شان وجود ندارد؛ بلکه برعکس قطعاً جایز نیست که در راه‌پیمایی ما به سوی اعادۀ خلافت بر منهج نبوت که موی بر اندام آن‌ها راست می‌کند، خود را در گرو آن‌ها قرار داده و به آن‌ها توجه کنیم. الله سبحانه‌وتعالی می‌فرماید:

﴿أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِن دُونِهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ﴾

[زمر:٣٦]

ترجمه: آیا الله برای (نجات و دفاع از) بنده‌اش کافی نیست؟! امّا آن‌ها تو را از غیر او می‌ترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایت‌کننده‌ای ندارد!

حزب‌التحریر- ولایه اردن

مترجم: حذیفه مستمر